🔺زندگی با مرگ کمی برای آقای دیانی؛ کمی برای مرگ برای منی پروژه‌ی فکری چندساله‌ام «مرگ‌پژوهی» بوده، نوشتن و حرف‌زدن و خواندن از «مرگ» شیرینی ویژه‌ای داشته. دکتر مسعود دیانی تنها کسی بود که پست‌هایش را مو به مو -بعضا چندین بار- می‌خواندم. دیانی خودش را در موقعیت مرگ «می‌یافت» و از دست و پنجه نرم‌کردن با «زندگی» روایت می‌کرد. روایتِ دیانی از درد و رنج بیماری، همانطور که خود او می‌گوید، «چیزی نبود که بسیاری تحملش را داشته باشند‌. آدم‌ها از سرطانی‌ها انتظار قهرمان‌بازی داشتند. انتظار لبخند مقابل دوربین، سردادن شعارهای امید و موفقیت در گفتگوها و مصاحبه‌ها، خلق فانتزی با قرار گرفتن در موقعیت‌های خاص و ارائه‌ی تصویری زیبا و با شکوه از طی مرحله‌ی بیماری تا مرگ.» راستش من هیچ‌وقت مبارزه با سرطان را نفهمیدم. نه اینکه درمان را بی‌اهمیت بدانم. نه اینکه تلاش برای زندگی کنار خانواده و دوستان را زیبا ندانم. اما فکر می‌کنم مفاهیمی که در کنار «مبارزه با سرطان» شکل می‌گیرد، حکایت از نوعی توهّم نسبت به زندگی دارد. مفاهیمی مثل «امید»، «قدرت»، «مقاومت» وقتی با «مبارزه با سرطان و شکست آن» گره می‌خورَد، فقط در بهبودی از بیماری معنا پیدا می‌کند. اگر سرطان را نوعی بیماری می‌دانستیم، درمان آن به‌مثابه‌ی درمان هر بیماری دیگری اهمیت می‌داشت. اما اگر آن را مساوی با مرگ یا حتی همجواریِ نزدیک با مرگ بدانیم، آن‌وقت مبارزه با مرگ چه معنایی داشت؟ شاید بگویید امیدواری بخشی از درمان است. اما درست این است که بگوییم آنچه بخشی از درمان است نترسیدن از بیماری(و به تبع مرگ) است؛ نه امیدواری به درمان. تمام امیدواری در همین‌ نقطه شکل می‌گیرد. که تو از مرگ نترسی. دیانی می‌نویسد «مرگ به سگی می‌مانست که با شنیدن بوی ترس از تن و جان تو، به تو حمله‌ور می‌شد. و با شنیدن بوی ناترسی از تو می‌گریخت یا دست‌کم پاره‌ات نمی‌کرد. آنانکه از مرگ می‌ترسیدند را، همان ترس می‌کشت. نه سرطان.» دیانی در جای دیگری از یادداشت‌هایش از جهانِ انسانِ بیمار حرف می‌زند که درک وجودی‌اش نسبت به ارزش‌ها و اولویت‌ها و عواطف و لذت‌هایش، با جهانِ انسانِ سالم متفاوت است. او باب گفتگو بین این دو جهان را بسته می‌داند و انسان‌های سالم را بی‌میل به شنیدن از جهان بیمار؛ و می‌نویسد «معنای اینکه اطرافیان بیمار مدام به او می‌گویند "مقاوم باش" همین است: از جهان خودت با ما حرف نزن». من این جهانِ انسانِ بیمار را، جهانِ انسان در مواجهه‌ی صریح و عریان با مرگ و زندگیِ بدون روتوش می‌دانم. یادم است هشت-نُه ماه پیش، پس از آنکه دیانی درباره جهانِ انسانِ بیمار نوشت، انگار که مروارید درخشانی وسط کویر یافته باشم؛ برایش نوشتم طی سالهایی که به مرگ اندیشیده‌ام، در انتظار درکِ وجودیِ این جهان بوده‌ام. جهانی که از موقعیت مرگ به زندگی می‌نگرد. برایش نوشتم جهان انسان‌های -به‌قول شما- سالم(و به‌نگاه من انسان‌های آمیخته با زندگی) تکراری شده و زندگی در مفاهیمی که همگان سرش توافق دارند، بی‌معنا. تلویحا نوشتم که دوست داشتم جای شما باشم و این جهان را -بطور وجودی- درک می‌کردم. برایم نوشت که در مقام همسری و مادری چنین چیزی نخواهید. برایش نوشتم بزرگ‌ترین باگ مرگ‌ همین است؛ غمی که بازماندگان در نبود تو می‌خورند. نوشت ان شالله در سلامتی به چنین درک اصیلی برسید. امروز که او دیگر میان ما نیست؛ خواستم بنویسم آقای دیانی. حرف زدن از مرگ در دنیای انسان‌هایی که در فقدانِ درک جهانِ «زندگی با مرگ»، با زندگی آمیخته شدند و از شنیدن از مرگ فرار می‌کنند، محکوم شدن به برچسب افسردگی است. و چه درست در اینستاگرام‌تان، روایت‌های سرطان را اینطور آغاز کردید: «برخلاف آنچه بسیاری از آدم‌ها گمان می‌کنند، یاد مرگ، رفتن به استقبال مرگ و پذیرش مرگ، نشانه‌ی ناامیدی نیست. امید و نشاطی را که در مرگ ریشه دارد، هیچ یأسی نمی‌تواند درو کند.» آقای دیانی. حکماً حالا از آن بالاها به ما انسان‌های آمیخته با زندگی لبخند می‌زنید و آن دیالوگ فیلم خداحافظ رفیق را تکرار می‌کنید: «اینا رو نگاه! چه بِتُنی خرج این مسافرخونه می‌کنند!» رفتن‌تان را به فاطمه، ارغوان و آیه تسلیت می‌گویم و بازگشت‌تان را به وطن، تبریک. ✍️ #فاطمه_داداشی @Jazveh_fatemedadashi

📌عدالت نباید فدای مصلحت شود 🔹علی از اول علاقه‌ای به این کار (حکومت) نداشت و به حکم اینکه اسلام اجازه نمی‌دهد که آنجا که اجتماع به دو طبقه‌ ستمگر و ستمکش ، یکی پرخور ناراحت از پرخوری ، و دیگری گرسنه ناراحت‌ از گرسنگی ، تقسیم می‌شود ، دست روی دست بگذارد و تماشاچی صحنه باشد ، این وظیفه سنگین را برعهده گرفت. 📌مسئولیت عالمان 🔹«اگر پیمان خدا از دانشمندان نبود که در مقابل پرخوری ستمگر و گرسنگی ستمکش ساکت ننشینند و دست روی دست نگذارند ، همانا افسار خلافت را روی شانه‌اش می‌انداختم و مانند روز اول کنار می‌نشستم.» نهج البلاغه ، خطبه 3 🔸منبع: سیری در نهج البلاغه نویسنده: مطهری، مرتضی جلد: 1 صفحه: 115 🔻نقدنامه را دنبال کنید: @naghdname_ir

مصطفی گودرزی: #اختصاصی 🛑نشنوید، نبینید، نگویید 🔻تیتری که از همشهری چشمم را گرفت. 🔻رسانه‌ها نمی‌خواهند ما صدایی جز صدای آنان بشنویم و چیزی را جز از دریچه لنز آنان نبینیم تا فقط حرفی که آنان میزنند بزنیم. ❓راستی اگر نمیشنیدیم یا نمیدیدم و در گیر این همه بازی رسانه ها نبودیم زندگی بهتری نداشتیم؟ ❓اگر هرچه را که می‌شنویم و می‌بینیم، نمی‌گفتیم این همه اختلاف در میان مردم نبود؟ ❌تیتر همشهری تلنگریست برای افرادی که زمان دیدن نمی‌بیندد و زمان شنیدن نمی‌شوند و زمان گفتن نمی‌گویند. 💢این گزینش درست کی دیدن و کی شنیدن و کی گفتن و عکس آن یعنی کی ندیدن و کی نشنیدن و کی نگفتن به نظر مرتبه ایست که امیرمومنان علی (ع) در نهج البلاغه در توصیف "اهل ذکر" می فرماید: ✅یرَوْنَ مَا لا یَرَی النّاسُ وَ یَسْمَعُونَ ما لا یَسْمَعُونَ؛ ⬅️اهل ذکر مطالبی را می بینند که مردم نمی بینند و چیزهایی را می شنوند که مردم آنها را نمی شنوند. ✍️مصطفی گودرزی #رسانه #سوادرسانه @savad_rasaneh @naghdname_ir

✅موسسه بین المللی حضرت زینب سلام الله علیها از بین علاقمندان زبان آموز می پذیرد. ❇️دوره های #آنلاین_آفلاین ❇️بدون نیاز به تهیه کتاب ❇️تدریس اساتید باتجربه ❇️ارائه فایلهای کمک آموزشی و pdf کتاب ❇️شهریه بسیار مناسب(#تخفیف_طلاب) ❇️ پشتیبانی آموزشی #انگلیسی_اسپانیایی_فرانسه_عربی 🌟کانال آموزشگاه 👇عضو بشوید👇 https://eitaa.com/Yavaran_academy 🌟آی دی پشتیبان @Admin_yavaran @hazratzainab_com

📌استعمار یعنی تعطیلی فکر؛ نه به آن معنی که اجازه ندهند شما فکر کنید بلکه به آن معنی که فرصت ندهند شما فکر کنید... ⬅️استعمارِ نو ، استعمارِ رسیدن به جواب قبل از رسیدن به سوال است. 💬آیت الله محی الدین حائری شیرازی @zendegi_filsofaneh @naghdname_ir

🔺خانه لنکرانی محل تضارب آراء آیت الله شیخ حسین لنکرانی با وجود سن بالایی که داشت اما در کمال صمیمیت شخصاً از مهمانان خویش پذیرایی می‌کرد. جالب اینکه، گاه مهمانان ایشان عقیده‌ای کاملا مخالف وی و روحانیت شیعه داشتند و چه بسا برای بحث و انتقاد و مناظره آمده بودند ولی خانه لنکرانی محل تضارب آراء، تألیف قلوب و همبستگی ملی بود. به جهت آشنایی بیشتر کلیک کنید. 🔻نقدنامه را دنبال کنید: @naghdname_ir

📌امام خمینی (ره) در جمع رئیس جمهور، رئیس مجلس، نخست وزیر و هیات دولت: 🔸️ما آن روز عید داریم که مستمندان ما، مستضعفان ما، به زندگی صحیح رفاهی و به تربیتهای صحیح اسلامی - انسانی برسند. 🔸️ملاحظه می‌کنید که این امر، امری است که الآن بر دوش شما آقایان است؛ یعنی، اصلاح دولت و اصلاح ادارات و اصلاح جامعه و بازسازی، همه اینها الآن مسئولیتش به دوش همه ماست و خصوصاً، شما آقایانی که در رأس امور هستید  صحیفه امام خمینی، جلد 15؛ صفحه 491 🔻نقدنامه را دنبال کنید: @naghdname_ir

استاد ⁧ احمد سمیعی گیلانی از برجسته‌ترین مترجمان و ویراستاران کشور بود که خدمات فراوانی به فرهنگ ایران بزرگ از او به یادگار مانده است. ‏روحشان شاد و یادشان گرامی 🔻نقدنامه را دنبال کنید: @naghdname_ir

🔸️شما که خودتان را وارث انبیاء و شهدا می‌دانید چه‌کاری کردید؟ پ.ن: کاش گاهی اعتقادات، افکار و اعمال خودمان را از بیرون نگاه کنیم و کمی منصفانه خودمان را قضاوت کنیم.... 🔻نقدنامه را دنبال کنید: @naghdname_ir

📌چالش حجاب و انتخاب راحت‌ترین راهِ مواجهه چرا ریشه‌هایی را که خودمان ضعیف ساختیم فراموش می‌کنیم⁉️ این روز‌ها مسئله مواجهه با بی‌حجابی پررنگ‌تر شده و حتما با رسیدن فصل‌ تابستان به شدت داغ‌ خواهد شد. متاسفانه هنوز هم با گذشت ماه‌ها و ایجاد آسیب‌های متفاوت عده‌ای آخرین راه را انتخاب می‌کنند و دائما فریاد می‌زنند چرا قوه قهریه دست به کار نمی‌شود و مقابله نمی‌کند، عافل از اینکه قوه قهریه دقیقا باید چقدر برخورد کند؟ به نظر شما این مسئله چقدرفراگیر است؟ و ایا واقعا با سرکوب و مواجهه قهری مسئله حل می‌شود؟ اما به نظر می‌سد همان‌طور که صدهابار گفته شده تا ریشه‌ها درمان نشود هر روز آسیب‌ها و تنش‌ها بیشتر خواهد شد. ابتدا و پیش از آنکه بیش از پیش مردم به اسم امر به معروف به جان هم بیوفتند باید ریشه‌ها شناسایی شود و سهم هر جایگاهی در ترمیم مشخص گردد: 1️⃣یقینا سکوت نهاد دین در برابر مسائل اقتصادی، فساد اداری و... به شدت موثر است و متاسفانه حضور این نهاد صرفا در سیل و زلزله و... این ریشه اساسی را ترمیم نمی‌کند. 2️⃣ کم کاری‌های فرهنگی و رسانه‌ای موثر است، مادامی که زحمتی برای تولید محتوای فاخر نداشته باشیم گوی اذهان عمومی را می‌ربایند. 3️⃣عدم تبیین صحیح مسئله حجاب چالشی است که حل نگشته و هنوز هم بسیاری فقط چادر را حجاب به حساب می‌آورند و بسیاری از افراد با حجاب نیز در فلسفه و علت حجاب درمانده‌اند. مادامی که ضعف ریشه‌ها بررسی شد، سپس می‌توان به درمان پرداخت، اما در حال حاضر به‌جای طرح‌ریزی فرهنگی، رسانه‌ای، اصلاحات نهادی در نهاد دین و رسانه و استفاده صحیح از قوه قهریه به گونه‌ای برخورد می‌شود کانه هیچ مشکل و ضعفی نبوده یه عده بدون دلیل بد حجاب شده‌اند حالا عده دیگری باید به جان آن‌ها بیوفتند که چرا حجاب را رعایت نمی‌کنید. ------- پ.ن: از صداهایی که در این دوقطبی شدید به جایی نمی‌رسد خسته‌ شده‌ایم؛ اما چه کنیم که سکوت را ظلم می‌دانیم.... ✍مجید رحیمی 🔻نقدنامه را دنبال کنید: @naghdname_ir

🔺طبق معمول باز رهبری شنیده نمیشود! ادعا میکنیم که غالبا رهبری شنیده نمی‌شود و ما آنچه را می‌خواهیم و داریم زندگی می‌کنیم از رهبری میشنویم و آن قسمت کار که مسئولیتی بر عهده ما میگذارد را اصلا نشنیده گاهی حتی انکار هم میکنیم نمونه‌اش همین شعار امسال است "مهار تورم، رشد تولید" اگر از شما بپرسند که توی آخوند، توی مسجدی، توی هیاتی، توی معلم، پاسدار، مذهبی، ولایی چه کاری امسال میخواهی انجام دهی؟ بنظر کمتر کسی را پیدا می‌کنی که بگوید "میخواهم برای مهار تورم کاری انجام دهم اصلا مگر کاری از دست من بر می‌آید؟! این کار مسئولین است آقا" اگر به او بگوییم خوب رهبری این مسئولیت را بعنوان یک معروف اجتماعی بر گردن تو هم گذاشته! با نگاهی عاقل اندر سفیه انکار میکند!! این حالت من هم هست، این حالت شما هم هست. اثباتش هم کار ساده‌ای است، یکبار دیگر پیام رهبری در لحظه تحویل سال را با هم بخوانیم👇🏼 🔺رهبر انقلاب: من با توجه به همه‌ی جهات، هم تورّم، هم تولید داخلی، این چیزهایی که مهم است، تورّم که مشکل اصلی است، تولید داخلی که حتماً یکی از کلیدهای نجات کشور از مشکلات اقتصادی است، با توجه به اینها شعار سال را اینجور اعلام می‌کنم: «مهار تورم، رشد تولید. یعنی باید همه همت مسئولین متوجّه این دو موضوع باشد؛ در درجه اوّل مسئولین، در درجه بعد همین‌طور که گفتم فعالان اقتصادی و فعّالان مردمی و کسانی که دستشان می‌رسد کاری انجام بدهند و فعّالان فرهنگی، صداوسیما که باید فرهنگ‌سازی بکند در این زمینه‌ها، همه اینها باید متوجه این دو نکته‌ی اصلی باشند، در درجه اول مهار تورّم، یعنی واقعاً تورّم را مهار کنند و مسئله تولید را افزایش بدهند». دیدید براحتی اثبات شد؟! دیدید ندیده بودیم که رهبری برای کار فرهنگی در امسال هم نقش، جهت و اولویت مشخص کرده؟! حالا برگردیم به خودمان و بگوییم اولویت فرهنگی ما الان چیست؟ تولیدات ما به چه سمتی در جریان است؟ همان چیزهای سابق؟! پس امر ولی که اقل ولایتش در بسیج استعدادهای عمومی به سمت نقاط اولویت‌دار، خود را نشان میدهد چه؟ این چطور رهبری هست که حتی در خط دهی و جهت دهی به کار فرهنگی هم امرش شنیده نمیشود؟! 🔺🔺عمده مشکل اینجاست که بزرگواران رابطه اقتصاد، اتراف، اختلاف طبقاتی، تبعیض، فقر، تجمل، اسراف، بغی اقتصادی، و.... را با تولید ضدفرهنگها توجهی ندارند بسی جای تامل است... بنابراین ... باید نشست و فکر کرد که مجموعه‌های مردمی و فرهنگی چگونه میتوانند در مهار تورم نقش داشته باشند و برنامه‌های امسال خود را بر این اساس تنظیم نمایند! ✍🏼 رضا افشار به (طرحی نو) بپیوندید. 👇👇 🆔 @Tarhi_No1

🔸️خانومی! عزیزم! ثمرات راحت‌ترین راه مواجهه و عدم توجه به ریشه‌ها پیرو یادداشت: چالش حجاب و انتخاب راحت‌ترین راهِ مواجهه 🔻نقدنامه را دنبال کنید: @naghdname_ir