رهق به معنی سختی و رنج است. در قرآن دو مرتبه این تعبیر آمده است و هر دو هم در سوره جن و از زبان مؤمنین از اجنه است. در آیه ۱۳ از سوره جن می‌گویند: «وَأَنَّا لَمَّا سَمِعۡنَا ٱلۡهُدَىٰٓ ءَامَنَّا بِهِۦۖ فَمَن يُؤۡمِنۢ بِرَبِّهِۦ فَلَا يَخَافُ بَخۡسٗا وَلَا رَهَقٗا» ما وقتی هدایت را از کلام الله شنیدیم به آن ایمان آوردیم و هرکس به خداوند که رب العالمین است ایمان بیاورد نه ترسی دارد و نه سختی و رنجی. آیه دیگر آیه ۶‌ام است و یک قاعده را بیان می‌کند: کسانی از انسان که برای حل مشکلات خود به جنیان پناه می‌برند جز بر رهق آنها یعنی سختی و مشکلاتشان افزوده نمی‌شود. در زندگی کسانی که به دنبال ارتباط با اجنه می‌روند مشکلات ایجاد می‌شود و اگر هم یک مشکل ساده را اصلاح کنند، مشکلات بزرگ‌تر و پیچیده‌تری درست می‌کنند. ..... یکی از اساتید از باب مشاهدات و تجربه تاکید می‌کردند که این قاعده مربوط به مطلق استفاده از جن حتی اجنه خوب است. پیشنهاد ایشان ارتباط گرفتن با اولیاء الله و ملائک بود. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

از چیزهایی که خداوند به آن امر می‌کند عدالت ورزیدن، احسان کردن و بخشش کردن به خویشاوندان است. یک نکته اینکه: یأمر یعنی این امر همیشگی و پیوسته است و همیشه باید چنین بود، با یک بار کفایت نمی‌کند و باید دنبال بهانه بود برای انجام آن. نکته بعد: ظهور اولیه امر کردن خداوند به چیزی، در واجب بودن آن چیز است و اگر انجام ندادیم در مسیر کمال میزان زیادی عقب خواهیم ماند و در آخرت مؤاخذه و در واقع محروم خواهیم شد. نکته آخر اینکه: مصداق تام و کامل بخشش به خویشان خود، هدیه دادن به پدر و مادر و همسر است که عناوین ثواب دیگر هم بر آن صادق است و عملا با یک تیر چند نشان زدن است‌. 😊🌷پیشاپیش میلاد بانوی دو عالم و روز زن مبارک.🌷😊 https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

تذکر این نکته هم خوب است که در این متن‌ها: ۱. بنده نه شأنیت فتوا را دارم و نه در مقام آن هستم. ۲. زبان آیات و روایات در تخاطب با توده توصیه توامان اخلاقی و فقهی و تفکیک نکردن مستحب و واجب است. این تفکیک اگرچه واقعا هست اما در تخاطب آیات و روایات نه اخلاق و فقه جدا است و نه واجب و مستحب. این تفکیک‌ها برای رسالت علم فقه و اخلاق و دقت تخصصی آن لازم است اما در تبلیغ سفارش‌های دین، با توجه به سیره علما استفاده از همین سبک آیات و روایات خوب است.

در روایتی از امام رضا (علیه السلام) آمده است: بخدا خوش گمان باشيد. زيرا خداى «عز و جل» مي‌فرمايد: من نزد گمان بنده مؤمن خويشم، اگر گمان او خوبست، رفتار من خوب و اگر بد است، رفتار من هم بد باشد. «أَحْسِنِ اَلظَّنَّ بِاللَّهِ فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِيَ اَلْمُؤْمِنِ بِي إِنْ خَيْراً فَخَيْراً وَ إِنْ شَرّاً فَشَرّاً» .... کتاب‌های موفقیت پر است از توصیه مثبت اندیشین و امیدوار بودن. دین می‌گوید مثبت اندیش و امیدوار باش اما نه همینطوری بلکه به خدایی که همه چیز در دست او است و عالم و قادر مطلق است، امیدوار باش و هرچه شد تفال به خیری بزن که خدا برایت کنار گذاشته. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در آیه ۹۱ سوره مبارکه نحل خداوند تبارک و تعالی می‌فرماید به عهد خود عمل کنید و قسم خود را نشکنید. بعد از این توصیه معنای قسم و این نکته که چرا باید مقید به نشکستن قسم بود را توضیح می‌دهد: «وَقَدۡ جَعَلۡتُمُ ٱللَّهَ عَلَيكُمۡ كَفِيلًاۚ» کفیل یک اصطلاح خاص در فقه و حقوق است، وقتی کسی نیاز به ضامن دارد کسی ضامن او می‌شود که اگر این فرد به عهد خود وفا نکرد من ضامن جبران آن هستم، این فرد ضامن را کفیل می‌گویند، وقتی کسی ضامن ندارد قسم می‌خورد و آنچه را به آن قسم خورده است ضامن وفای به عهدش قرار می‌دهد. وقتی کسی به خداوند قسم می‌خورد تا به عهدش وفا کند، یعنی اگر من به این عهد خود وفا نکردم طرف حساب من خداوند باشد و طرف حساب شما هم خداوند باشد. کسی که قسم می‌خورد و کسی که قسم را به عنوان تضمین وفای به عهد او، قبول می‌کند، عوض کفیل، خداوند را وارد معامله می‌کنند، پذیرنده قسم می‌پذیرد جبران شکسته شدن عهد با خداوند باشد و دومی می‌پذیر طرف مقابلش خداوند باشد که می‌داند او نتوانست و ناخواسته قسمش را شکست یا دانسته و با وجود توان شکست و در این صورت عقوبتش با خداوند باشد. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در روایتی از امیر المؤمنین (علیه السلام) آمده است: «إِذَا وَصَلَتْ إِلَيْكُمْ أَطْرَافُ اَلنِّعَمِ فَلاَ تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ اَلشُّكْرِ.» وقتی حواشی و جوانب نعمت به شما رسید آن متن و اصل نعمت را با کمی شکر فراری ندهید. ..... نعمت‌ها و عقوبت‌های الهی مانند باران و طوفان است، قبل از اینکه خودش بیاید نشانه‌هایش می‌آید، ابرها نشانه باران یا طوفان هستند. وقتی نعمت بزرگی در تقدیر انسان است قبلش نعمت کوچکی نسبت به آن، می‌آید اگر قدردانی کردی و شاکر بودی آن نعمت بزرگ هم نصیبت می‌شود. عقوبت هم همینطور است، قبل از عقوبت بزرگتر یک نشانه‌هایی می‌آید اگر استغفار کردی و صدقه دادی آن عقوبت بزرگتر دفع می‌شود. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

عامل اصلی بدبختی و سقوط هر کس خودش است، عوامل محیطی فقط بستر ساز است که همان عوامل هم اگر به خدا اتکا کنیم نمی‌تواند موجب سقوط شوند. مهم‌ترین عامل سقوط و انحراف بیرونی شیطان و حزب او هستند که خداوند در آیات ۹۹ و ۱۰۰ سوره مبارکه نحل در مورد آنها می‌گوید آنها هیچ تسلطی بر اهل ایمان، ندارند، سلطه شیطان بر کسانی است که خودخواسته از او تبعیت می‌کنند و به خداوند مشرک می‌شوند. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

از امام صادق عليه السّلام روایت است: ميوۀ باغت را شبانه مچين. كشت خود را شبانه جمع مكن، قربانيت را نيز شبانه مكش و شبانه بذرافشانى نكن وگرنه قانع و معترّى نخواهى يافت كه فرمان خدا را اطاعت كنى. پرسيدم: قانع و معترّ كدام است‌؟ فرمود: قانع كسى است كه هرچه دريافت كند، تشكّر مى‌كند. معترّ كسى است كه به عنوان رهگذر مى‌آيد و با زبان حال، درخواست و مسألت دارد. اگر كشت خود را شبانه جمع كنى، سائلى نخواهى يافت كه فرمان خدا را دربارۀ او اطاعت كنى، آنجا كه مى‌فرمايد:«حقّ‌ برداشت را در روز چيدن محصول بپردازيد» يعنى در روز درو، يك مشت يك مشت از خوشه‌ها و چون از پوست جدا شود، يك مشت يك مشت از دانه‌ها به فقيران و مساكين بدهيد، و به‌همين كيفيّت، موقع ميوه‌چينى. تخم‌افشانى و زراعت را نيز شبانه انجام مده، چرا كه بايد يك مشت يك مشت از بذر زمين به گدايان و سائلان تقديم كنى، همان‌طور كه روز برداشت، از حاصل زمين مى‌پردازى. ...... ظاهرا هنگام رسیدن به محصول و ثمر منحصر در وقت درو و میوه چینی نیست، خداوند حقی در محصول و ثمره کارهای ما برای فقرا قرار داده است و این غیر از خمس و زکات است. «وَأَنْفِقُوا خَيْرًا لِأَنْفُسِكُمْ ۗ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَٰٓئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»(تغابن-۱۶) انفاق كنید كه برای شما بهتر است؛ و كسانی كه خود را از بخل و حرص حفظ کنند، آنها پیروز واقعی هستند. 📌خداوند می‌خواهد ما از بخل و حرص نجات یابیم تا بازی دنیا را پیروز شویم. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در روایتی از کتاب تحف‌العقول، حضرت امیر(علیه السلام) مردم را به سه دسته تقسیم می‌کنند: 🔹مردم یا عالم ربانى‌اند و یا کسانی که در پی علم و دانش‌اند و در راه نجات هستند و یا نه عالم ربانی هستند و نه در پی علم و دانش؛ این‌ها بدبخت‌هایی هستند که همچون توده‌ای از پشه با هر صدا و وزش بادی تغییر جهت می‌دهند. 🔸«النَّاسُ ثَلَاثَةٌ عَالِمٌ رَبَّانِيٌّ وَ مُتَعَلِّمٌ عَلَى سَبِيلِ النَّجَاةِ وَ هَمَجٌ رَعَاعٌ‏ أَتْبَاعُ كُلِ‏ نَاعِقٍ يَمِيلُونَ مَعَ كُلِّ رِيحٍ» 🔹این جماعت از نور علم و دانش بهرمند نشده‌اند تا هدایت شوند و به یک تکیه‌گاه مطمئن پناه‌نبرده‌اند تا نجات یابند. 🔸«لَمْ يَسْتَضِيئُوا بِنُورِ الْعِلْمِ فَيَهْتَدُوا وَ لَمْ يَلْجَئُوا إِلَى رُكْنٍ وَثِيقٍ فَيَنْجُوا» https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

از امام صادق علیه السلام روایت است هرگاه خواستی نهال بکاری یا گیاهی کشت کنی بر هر دانه یا شاخه آن این ذکر را بگو: «سُبْحَانَ اَلْبَاعِثِ اَلْوَارِثِ» پاک و منزه است آن که سبب ایجاد و باقی و دائم است. ان شاء الله آن نهال یا گیاه به خطا نمی‌رود. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در حدیثی قدسی از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) روایت شده است: خداوند تبارک و تعالی می‌گوید: «يَا اِبْنَ آدَمَ أَطِعْنِي فِيمَا أَمَرْتُكَ وَ لاَ تُعَلِّمْنِي مَا يُصْلِحُكَ» ای پسر آدم! از من را اطاعت کن و صلاح خود را به من ياد مده. ...... معمولا ما موقع دعا نعوذ بالله مانند گارسون با خدا معامله می‌کنیم نه مانند رب عالم و قادر و خیر مطلق. اصرار می‌کنیم من حتما فلان چیز را می‌خواهم و به صلاحم است، حتما از این راه این نیاز من برآورده شود! اما خداوند می‌گوید اگر من خیر و صلاح تو را می‌دانم، از آن راهی که می‌دانم آن را رقم می‌زنم، شما دعا کن هرچه می‌خواهی بخواه اما آخرش بگو اما خداوندا هرچه تو خیر و صلاح می‌دانی، ما شاء الله و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در روایات از طرفی گفته شده است حتی نمک سفره خودتان را هم از ما بخواهید و دعای جزئی کردن نفی که نشده، توصیه هم شده است. از طرفی در آیات و روایاتی که مربوط به دعای انبیاء و اولیاء است هنگام دعا، جزئی دعا نمی‌کنند بلکه کلی دعا می‌کنند. البته موقع حمد جزئیات را هم ذکر می‌کنند ولی موقع دعا کلی دعا می‌کنند. «رَبِّ إِنِّي لِمَآ أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ» در روایتی امام سجاد علیه السلام بیمار بودند، امام حسین علیه السلام از ایشان می‌پرسند: چه چیزی میل داری؟ حضرت پاسخ می‌دهد: «أَشْتَهِي أَنْ أَكُونَ مِمَّنْ لاَ أَقْتَرِحُ عَلَى اَللَّهِ رَبِّي مَا يُدَبِّرُهُ لِي» میل دارم از کسانی باشم که در آنچه خداوند برایم تدبیر نموده است، به خداوند پیشنهاد ندهم. امام حسین فرمودند: احسنت، شبیه ابراهیم خلیل شده‌ای که وقتی جبرائیل علیه السلام نزد او آمد و پرسید چه حاجتی داری؟ پاسخ داد به پروردگارم پیشنهاد نمی‌دهم، چراکه خداوند مرا کفایت می‌کند و بهترین موکل است. ..... با توجه به آیات و روایاتی که خداوند به بندگان گفته است: دعا کنید و از من بخواهید، منظور از «لا اقترح» دعا نکردن نیست، بلکه سفارش ندادن است که در مراتبی می‌شود جزئی دعا کردن در عین حال راضی بودن به اراده خداوند و در مراتبی می‌شود کلی دعا کردن که رضایت خداوند قطعا در آنها است. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در آیه ۱۲۰ سوره مبارکه نحل خداوند می‌گوید ابراهیم به تنهایی، خود یک امت بود که به عبادت و بندگی می‌پرداخت و پیرو دین حق بود. ..... در دنیا آدم‌های پول‌دار و صاحب قدرت و مقام و صاحب فن و حرفه کم نبوده‌اند اما همه فراموش شدند و فقط کسانی نامشان به نیکی ماند که اهل کار برای خدا بوده‌اند، هرچه بیشتر اهل ایمان و قیام لله بودند بیشتر زنده شدند، اگر هم در یک مقطع زمان تنها یا کم بودند اما در طول زمان باقی و کثیر شدند، اینها کسانی هستند که در زمان حیاتشان طرف حساب خداوند برای شکل‌دهی به معادلات تاریخ هستند، اینها هستند که تاریخ قوم خود را می‌سازند و خداوند بر اساس اراده و ابتلائات آنها و همراهانشان تاریخ عصر را رقم می‌زند. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

از امام موسی کاظم علیه السلام روایت است که ایشان به یکی از یارانشان به نام سماعة در مورد شیعیانی که اهل تقیه نبودند فرمودند: ای سماعه، آنها روى بسترهاى خود آرميدند و مرا بترس انداختند (زيرا تقيه نكردند) هان بخدا زمانى بود كه در اين دنيا جز يك تن خدا را نمى‌پرستيد، و اگر مي‌بود خداى عز و جل او را هم اضافه مي‌كرد در آنجا كه مي‌فرمايد:«همانا ابراهيم امتى بود مطيع خدا و با روش مستقيم و از مشركين نبود» تا خدا خواست (زمانى طولانى) بدين روش گذرانيد، سپس خدا اسماعيل و اسحاق را انيس او ساخت و سه تن شدند، همانا بخدا مؤمن كم است و اهل كفر بسيارند، ميدانى چرا چنين است‌؟ چون آنها که شبيه مؤمنين هستند با مؤمنان رفت و آمد دارند و مؤمنان اسرار خود را با آنها در ميان مى‌گذارند و مؤمنين خيال مي‌كنند اينها هم با آنها هم عقيده هستند و دلگرم مى‌شوند و با آنها مأنوس مى‌شوند متوجه تعداد كم خود نمى‌شوند. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در خانه‌ات بلند اذان بگو. امام رضا (علیه السلام) عَلِيُّ بْنُ مَهْزِيَارَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ رَاشِدٍ قَالَ حَدَّثَنِي هِشَامُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ : أَنَّهُ شَكَا إِلَى أَبِي اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ سُقْمَهُ وَ أَنَّهُ لاَ يُولَدُ لَهُ فَأَمَرَهُ بِأَنْ يَرْفَعَ صَوْتَهُ بِالْأَذَانِ فِي مَنْزِلِهِ قَالَ فَفَعَلْتُ فَأَذْهَبَ اَللَّهُ عَنِّي سُقْمِي وَ كَثُرَ وُلْدِي. ..... این سفارش مجرب، از علمای مختلف توصیه شده است و برکات آن را محسوس دیده‌ام. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

ما معمولا در مسیر بندگی همیشه دنبال آخر مسیر هستیم، آخرش چه می‌شود؟ دنبال مقصد نهایی هستیم، اما در مسیر بندگی آخری و مقصد نهایی نیست، به تعبیر آیات: «إِنَّ رَبِّي عَلَىٰ صِرَٰطٖ مُّسۡتَقِيمٖ» خداوند آخر مسیر هدایت نیست بلکه در مسیر است. باید از مسیر لذت برد، لحظه لحظه بندگی همان نتیجه‌ و مقصدی است که دنبالش هستیم. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

در روایات این مضمون که وقتی محبت انسان به پیامبر و اهل بیت علیهم السلام افزایش می‌یابد باید خود را برای فقر و مشکلات آماده کند، آمده است. مثلا در روایتی آمده است: «جَاءَ رَجُلٌ إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَقَالَ يَا رَسُولَ اَللَّهِ إِنِّي وَ اَللَّهِ لَأُحِبُّكَ فِي اَللَّهِ فَقَالَ اَلنَّبِيُّ فَإِنْ كُنْتَ تُحِبُّنِي فَأَعِدَّ لِلْفَقْرِ جِلْبَاباً فَإِنَّ اَلْفَقْرَ أَسْرَعُ إِلَى مَنْ يُحِبُّنِي مِنَ اَلسَّيْلِ إِلَى مُنْتَهَاهُ» اما یک تحلیل تاریخی این است که این روایات یا این بخش از روایات به این علت در زمان اهل بیت و غیبت، میان شیعیان پر رنگ شد که شیعیان تحت حکومت ظالمانه اهل سنت و محرومیت‌ها بودند و نیاز به تشفی داشتند و عملا تلازمی میان محبت به اهل بیت و پیامبر اکرم با فقر وجود ندارد بلکه برعکس این محبت موجب عافیت و آسایش زندگی است و آن دسته از روایات نیز توسط خود اهل بیت به معنایی غیر از فقر در زندگی مادی معنا شده است. مثلا در روایتی فردی از امام صادق (ع) پرسید: در روایتی به ما گفته شده است که کسی به أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) گفت: من شما را دوست دارم و حضرت پاسخ دادند روپوشی از فقر برای خود آماده کن. 👈«إِنِّي أُحِبُّكَ فَقَالَ لَهُ أَعِدَّ لِلْفَقْرِ جِلْبَاباً» امام صادق (ع) پاسخ دادند: 👈«لَيْسَ هَكَذَا قَالَ إِنَّمَا قَالَ لَهُ أَعْدَدْتَ لِفَاقَتِكَ جِلْبَاباً يَعْنِي يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ» حضرت امیر فرموده‌اند برای تنگدستی خود یعنی قیامت روپوشی فراهم کرده‌ای. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

از سفارش‌های امیرالمؤمنین به مالک است که: «الْفَقْرُ یُخْرِسُ الْفَطِنَ عَنْ حُجَّتِهِ» فقر زبان استدلال شخص زیرک لال می‌کند! عجیب نکبت و بلایی است فقر که آدم را کوچک و بی‌عزت می‌کند. از نصایح حضرت امیر به محمدبن حنفیه آمده است: «يَا بُنَيَّ، إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكَ الْفَقْرَ، فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنْهُ؛ فَإِنَّ الْفَقْرَ مَنْقَصَةٌ لِلدِّينِ، مَدْهَشَةٌ لِلْعَقْلِ، دَاعِيَةٌ لِلْمَقْتِ» ای فرزندم من از تو بر فقر میترسم پس از آن به خدا پناه ببر به سه دلیل: فقر دین را از بین میبرد، عقل را زایل میکند، مردم را نسبت به تو دشمن می‌کند! ...... بنده خدایی می‌گفت: من و فلانی با هم رفیقیم و هم دوره‌ایم، بچه من و او هم هم دوره‌اند، بچه من کاری و فرمان‌بر است اما بچه او صبح تا شب در مسجد و هیات می‌چرخد نه شغلی دارد نه درس می‌خواند. پدرش می‌گفته من این را بچه که بود فرستادم هیات تا تربیت شود حالا شده بی‌کاره! فکر کار و زندگی نیست، پسر عمویش را هم کرده مثل خودش. حرفی نداشتم، این جور موارد را هم زیاد دیده‌ام که می‌آیند جذب هیات و بسیج و مسجد می‌شوند و فکر کار و درآمد نیستند و سنشان بالا می‌رود نه زن و نه بچه و نه شغل درست و حسابی هیچ که هیچ و عوض اینکه کمک خرج پدر و مادرشان باشند، خرجشان را باید پدر و مادر دهند. ما اگر می‌خواهیم دین و مذهبمان را ترویج کنیم باید قدرت اجتماعی در دست ما باشد و لازمه قدرت اجتماعی عزیز بودن و الگو بودن است، وقتی بی‌کاره و «کل علی الناس» باشیم عملا بدترین تخریب دین و مذهبمان هستیم حتی اگر زبانا از دین و مذهب بگوییم. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

«يَا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ» وقتی به خودمان نگاه کنیم هیچ امیدی نیست؛ اما وقتی به خدا نگاه کنیم امید هر خیری است؛ وقتی امید بود حرکت هم می‌آید؛ سرمایه ما فقط امید است، توان و توفیقش هم خودش می‌دهد. پس امیدمان را زیاد کنیم. امید برای رسیدن به بهترین و بالاترین خوبی‌ها. https://virasty.com/hamidrezabagheri/1674415722747290391

انسان همانطور که خیر را طلب می‌کند، شر را طلب می‌کند، انسان عجول است. عجله موجب می‌شود خیر و شر و درست و غلط را درست تشخیص ندهیم. عجله باعث می‌شود بدون شناخت درست و انتخاب اطمینانی خیر، عمل کنیم یعنی عجله با رعایت تقوا منافات دارد. چیزی که رسانه امروز بر پایه آن بنا شده است. هرکه زودتر خبر را کار کند او برنده است و در صدر خبرها است و شما می‌خواهید در صدر باشید. همین می‌شود که در ظاهر جریان حق نتواند در رسانه مانند باطل در صدر باشد و دست برتر را پیدا کند. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ إِمَامِ اَلْمُسْلِمِينَ وَ وَالِ مَنْ وَالاَهُ وَ عَادِ مَنْ عَادَاهُ وَ ضَاعِفِ اَلْعَذَابَ عَلَى مَنْ ظَلَمَهُ @sharhe_hal

در روایات به تعابیر مختلف سفارش به تجارت کردن شده است، برخی می‌گویند این روایات ناظر به شرایط حجاز است اما این روایات منحصرا از پیامبر اکرم و حضرت امیر (صلوات الله علیهما) نیست و در دورانی که اسلام در عراق و ایران هم حاکمیت داشته و امکانات کشت و زرع و دامداری هم فراوان وجود دارد. در برخی روایات خصوص دامداری و کشاورزی که بسیار هم مورد سفارش هستند با تجارت مقایسه شده‌اند و گفته شده است: رزق ۱۰ قسمت دارد که نه‌تا در تجارت و یکی در دامداری است. در برخی دیگر مطلق بقیه کارها را مقابل تجارت گذاشته است مثلا از امیرالمؤمنین (ع) روایت است: 👈«اِتَّجِرُوا بَارَكَ اَللَّهُ لَكُمْ فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَقُولُ «إِنَّ اَلرِّزْقَ عَشَرَةُ أَجْزَاءٍ تِسْعَةٌ فِي اَلتِّجَارَةِ وَ وَاحِدٌ فِي غَيْرِهَا» تجارت کنید که خدا به شما برکت دهد، من از پیامبر صلی الله علیه و آله شنیدم رزق ده جزء است و نه جزء آن در تجارت و یک جزء باقی در بقیه کارهاست. در روایت دیگری تجارت را موجب کامل شدن عقل دانسته. 📌البته تجارت آن روز به معنای دلالی امروز نبود بلکه یک کالا را از تولید کننده خریداری می‌کردند و به دست کسانی که نیاز داشتند می‌رساند و عملا کامل کننده حلقه توزیع بودند نه اینکه در بنگاه بنشینند از کسی که ساده است یا پول لازم، با تنقیص جنس، آن را مفت بخرند بعد با کلی زبان‌بازی و تعریف بی‌خود با کلی اضافه به نفر بعد بفروشند. عملا پول آنها کار می‌کند و زبانشان نه اینکه کامل کننده حلقه تولید و مصرف باشند. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸 کسانی که کم معاشرتند، بعد از مدتی عقلشان تحلیل می رود🔸 یک نفر #تجارت را رها کرده بود. حضرت احوالش را پرسیدند. گفتند ایشان عاقبت به خیر شده! فرمودند چه جوری عاقبت به خیر شده؟ گفتند که طلب هایش را وصول کرده، بدهی‌هایش را پرداخته،با همه تسویه حساب کرده و الآن دیگر به عبادت رو آورده است. حضرت فرمودند: «بئس ما صنع»: بسیار کار بدی کرده! سپس فرمودند «الیَّ به». (بیاوریدش پیش من). او را آوردند. حضرت فرمودند: چه کار کردی؟ گفت: خدا عاقبتمان را به خیر کرده، حالا دیگر استخوان سبک می‌کنیم، دیگر از کسی طلب نداریم، به کسی بدهی نداریم و حالا فارغ البال به عبادت مشغولیم. حضرت فرمودند: بد کاری کردی. گفت: چرا؟ فرمودند: نمی‌دانستی که «أنّ عقل الرجل بالتجاره»؟ (عقل انسان با تجارت رشد می‌کند) و ارزش عبادت انسان به مقدار عقل اوست؟ حضرت چرا تجارت را می‌فرمایند؟ زیرا تجارت، اصطکاکِ انسان به انسان است، آنهم نه اصطکاک یک انسان به یک انسان، بلکه اصطکاک یک انسان به هزار انسان. آدمی که تاجر است باید صد تا تاجری که رقیب هست از وسط دست اینها توپ را در بیاورد. اگر در بازی ها ۱۱ تا هستند، در اینجا ۳۰۰-۲۰۰ تا هستند. چه جوری بخرد از وسط اینها، چه جوری بفروشد، چه جوری مشتری جذب کند. پس مرتباً باید تدبیر کند. این حضور و فعالیت و رشد می‌دهد به عقل. زمینه رشد عقل، #اصطکاک_دائم است. یعنی انسان به مجردی که تعطیل کند اصطکاک را، تحلیل می‌دهد عقل و فهمش را. کسانی که کم معاشرتند بعد از مدتی انسان احساس می‌کند عقلشان تحلیل رفته. هر چه که میزان #معاشرت انسان کمتر می‌شود میزان حضور انسان در مسائل هم کمتر می‌شود. چرا؟ چون باید بیاید در میدان تا ورزیده شود. چگونه است که وقتی انسان ورزش می‌کند قوه می‌گیرد؟ یعنی اضطرار پیدا می‌کند به نیرو داشتن. وقتی نیرو خرج نکند نیرو کسب نمی‌کند. باید «خرج» کند تا بتواند «کسب» کند. پس عقلش را باید به کار بیندازد، «خرج» کند. این می‌شود #ورزش_عقل. پس تکلیف شرعی ورزش کردن و ورزیده کردن عقل است. یعنی انسان عقلش را همیشه ورزیده نگه بدارد. @haerishirazi

هر کس تشکر می‌کند «لنفسه» به نفع خودش است، برای خودش است. نه فقط شکر، هرکس بینا شود، تزکیه نفس کند، عمل صالح کند، هدایت شود، خوبی کند، تلاش کند، به نفع خودش است، خداوند از همه شکر و بینایی و تزکیه و عمل صالح و هدایت و نیکی و تلاش ما، بی‌نیاز است. 👈 «فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ» (۱۰۴ - انعام) 👈 «مَنْ تَزَكَّىٰ فَإِنَّمَا يَتَزَكَّىٰ لِنَفْسِهِ» (۱۸ - فاطر) 👈 «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ» (۴۶ - فصلت) 👈 «مَّنِ ٱهۡتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهۡتَدِي لِنَفۡسِهِ» (۱۵ - اسراء) 👈 «إِنۡ أَحۡسَنتُمۡ أَحۡسَنتُمۡ لِأَنفُسِكُمۡۖ» (۷ - اسراء) 👈 «وَمَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِٓ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ» (۶- عنکبوت) خداوند غنی از عالمیان است. خدا به چه زبان و ادبیاتی بگوید: هرکار می‌کنید، برای خودتان است و من بی‌نیازم؟ اگر این را فهمیدیم که ما به خدا نیاز داریم، نه خدا به ما و هرچه کرده‌ایم برای خودمان بوده است و منتی بر خدا نداریم و بلکه خدا بر ما منت دارد که توفیق این کارها را به ما داده است، آن وقت عجب نمی‌گیریم، طلبکار نمی‌شویم. اللهم وفقنا بالعلم و العمل به. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

از امیرالمؤمنین علیه السلام روایت است: «كافر سخيّ أرجى إلى الجنّة من مسلم شحيح» کافر سخا‌وتمند از مسلمان بخیل به بهشت امیدوارتر است. این مضمون در روایات دیگر نیز آمده است مثلا: «اَلسَّخىُّ قَریبٌ مِنَ اللّه ، قَریبٌ مِنَ النّاسِ ، قَریبٌ مِنَ الجَنَّهِ» سخاوتمند به خدا، مردم و بهشت نزدیک است. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1