از سنت‌های خدا این است که هرچه کسی در دشمنی با او محکم‌تر وارد صحنه شود محکم‌تر او را زمین‌ می‌زند. در آیات ۷۶، ۷۷ و ۱۰۳ سوره مبارکه نساء تحت عنوان معرفی سنت خداوند برای همه انبیاء می‌گوید وقتی می‌خواستند به تعبیر اصطلاحی انبیاء و مومنین را از منطقه حضورشان ریشه‌کن کنند، خداوند هم ریشه آنها را می‌کند. اینطور هم نیست که خداوند صبر کند که مؤمنین را ریشه کن کنند بعد اقدام کند بلکه همینکه برنامه می‌ریزند و شروع به اقدام می‌کنند خداوند ریشه آنها را می‌کند. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

در روایت از رسول خدا (صلّى اللّٰه عليه و آله) است: 👈 «طَعَامُ اَلسَّخِيِّ دَوَاءٌ وَ طَعَامُ اَلشَّحِيحِ دَاءٌ.» غذای سخاوتمند دوا و درمان است و غذاى بخيل درد و مرض است. ..... پس احتیاطا خوب است در خانه آدم بخیل تا جایی که بی‌احترامی نباشد چیزی نخوریم و در خانه آدم سخی تا جایی که افراط نباشد بخوریم.😊 https://eitaa.com/ayat_va_revayat

یکی از اصحاب امام صادق علیه السلام به نام عبد الرحمن بن حجاج نقل می‌کند با امام غذا می‌خورديم و كاسه‌ای از برنج آوردند و ما عذر خواستيم، «فَجَعَلْنَا نُعَذِّرُ». حضرت فرمود: چیزی نخوردید؟! کسی از شما ما را بیشتر دوست دارد كه نزد ما بهتر غذا بخورد. «إِنَّ أَشَدَّكُمْ حُبّاً لَنَا أَحْسَنُكُمْ أَكْلاً عِنْدَنَا» عبد الرحمن می‌گوید، امام که چنین گفت دیگر ما ته کاسه‌ها را هم هرچه بود، روفتیم. بعد امام فرمود: اكنون خوب شد. و ماجرایی نقل کرد كه يك كاسه برنج از طرف انصار براى رسول خدا(صلّى اللّه عليه و آله) هديه آوردند و آن حضرت سلمان و مقداد و ابوذر را دعوت كرد، آنها در خوردن دست دست مي‌كردند، پیامبر اکرم فرمود: چیزی نخوردید؟! کسی از شما ما را بیشتر دوست دارد كه نزد ما بهتر غذا بخورد. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

اکثریت مردم اعتقاداتشان را با تقلید از خانواده و اطرافیانشان می‌گیرند. کمی که بخواهند فرهیخته باشند از کتاب چند نویسنده و یا منبر منبری اعتقاداتشان را می‌گیرند. اما در روایات از ما خواسته شده است: اولا خودمان فکر کنیم و یک حداقل مواردی به عنوان اصول اعتقادی هم واجب شده است خودمان با فکر آنها را بپذیریم. ثانیا هرچه می‌شود از منبع اصلی یعنی قرآن و روایت اطلاعات اعتقادی خود را بگیریم. «مَنْ أَخَذَ دِينَهُ مِنْ كِتَابِ اَللَّهِ وَ سُنَّةِ نَبِيِّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ زَالَتِ اَلْجِبَالُ قَبْلَ أَنْ يَزُولَ وَ مَنْ أَخَذَ دِينَهُ مِنْ أَفْوَاهِ الرِّجَالِ رَدَّتْهُ الرِّجَالُ» هرکس دینش را از کتاب و سنت نبی صلی الله علیه و آله گرفت چنان محکم و استوار می‌شود که کوه‌ها به لرزه درآیند او همچنان محکم است. و هرکس دینش را از زبان مردم گرفت همان مردم هم دین او را می‌گیرند. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

آیا دعوت دین به تفکر در همه چیز و همه‌جا است؟ آیا همه چیز دین را باید با تفکر پذیرفت؟! برخی فکر می‌کنند اگر دین با سفارش و تاکید فراوان دعوت به تفکر کرده است این برای همه موارد آن است، اما همانطور که در اصول دین دعوت به تفکر شده است، در جاهایی مثل احکام و کشف علت‌هایی که خداوند برای آنها مد نظر دارد به نحویی که به نتیجه‌گیری و حکم صادر کردن شود، نهی شده است. اگر امر یا سفارشی هست به دقت کردن در فهم کلام خداوند است، البته فهم حکمت هم اشکال ندارد اما نباید منجر به علت تراشی و حکم صادر کردن بر اساس آن شود. اهل سنت به ویژه مذهب حنفی که پیروان ابوحنیفه بودند فراوان با قیاس کردن بین احکام علت تراشی می‌کنند و به این وسیله حکم یک چیز را به مورد چیزی دیگری که حکمش معلوم نیست، تسری می‌دهند. اما اهل بیت فراوان از این کار نهی کرده‌اند و اصول عملیه را برای تعیین تکلیف وظیفه ما در اموری که حکمشان نامعلوم است مشخص نموده‌اند. اصول عملیه حکم واقعی نیست و صرفا تعیین تکلیف ما نسبت به امور مجهول الحکم است‌. امام صادق علیه السلام از ابی حنیفه پرسیدند: «أَيُّهُمَا أَعْظَمُ اَلصَّلاَةُ أَمِ اَلصَّوْمُ؟» نماز مهم‌تر است یا روزه؟ گفت: نماز. حضرت پرسیدند: پس چرا زن حائض، روزه را قضا می‌کند اما نماز را نه! بعد فرمودند: «فَاتَّقِ اَللَّهَ وَ لاَ تَقِسْ.» تقوای خدا داشته باش و قیاس نکن. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

قانون‌گذار وقتی می‌خواهد قانون برای یک جامعه نصب کند باید مصلحت عموم را در نظر بگیرد و ممکن است مصلحت و حکمت این قانون عمومی در برخی موارد جزئی برای ما درک نشود. مثلا دولت برای قوانین حمایت از فرزند آوری مجبور است، بالاخره یک زمانی را مشخص کند، حالا ما بگوییم آن بچه‌ای که روز قبل از آغاز اجرای این قانون متولد شده با بچه‌ای که فردایش متولد شده چه فرقی می‌کند؟ مثال این نحو از قانون‌گذاری در احکام در دیه زن و مرد است. یکی از اصحاب امام صادق (ع) نام ابان از حضرت پرسید: دیه یک انگشت زن چقدر است؟ حضرت پاسخ دادند: ۱۰ شتر (به اندازه دیه یک انگشت مرد)، همینطور سوال تکرار شد، دو انگشت، ۲۰ شتر، سه انگشت، ۳۰ شتر. تا رسید به چهار انگشت و حضرت پاسخ دادند: ۲۰ شتر. ابان گفت: «سبحان اللّه» سه انگشت قطع کند ۴۰ شتر دهد، چهارتا، ۲۰ شتر! «انّ هذا كان يبلغنا و نحن بالعراق فنبرأ ممّن قاله و نقول: الذى جاء به شيطان.» این خبر به ما رسیده بود و ما در عراق بودیم و برائت جستیم از آورنده آن و گفتیم این را شیطان آورده! حضرت گفتند: «مهلاً يا أبان!» آرام باش ابان، این حکم رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) است. زن تا یک سوم دیه کامل مرد، با او برابر است اما وقتی از یک سوم (۳۰شتر) گذشت دیه زن نصف مرد می‌شود. «يا ابان! انّك اخذتنى بالقياس، و السنة اذا قيست محق الدين.» ای ابان تو با قیاس کردن به این نحو حکم کردن افتاده‌ای و دین اگر بخواهد قیاس در آن شود نابود می‌شود. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

أَتَيْتُكَ زَائِراً وَافِداً عَائِذاً مِمَّا جَنَيْتُ عَلَى نَفْسِي وَ اِحْتَطَبْتُ عَلَى ظَهْرِي فَكُنْ لِي شَافِعاً. نزد تو به زیارت آمدم، بر تو وارد شدم و پناه آورده‌ام از آنچه در حق خودم ظلم و جنایت کرده‌ام و بر پشت خودم بار این ظلم‌ها را حمل می‌کنم، پس من را شفاعت کن. https://eitaa.com/sharhe_hal

بزرگترین منتی که خداوند تبارک و تعالی بر ما دارد، نعمت رسول الله و قرآن و اهل بیت علیهم السلام است‌. خداوندا ما را درک کننده عظمت این نعمت و قدردان آن قرارده.🤲 https://eitaa.com/ayat_va_revayat

در دعای دوم صحیفه مبارکه سجادیه که در وصف پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است، آمده: 👈 «اللَّهُمَّ فَارْفَعْهُ بِمَا كَدَحَ فِيكَ إِلَى الدَّرَجَةِ الْعُلْيَا مِنْ جَنَّتِكَ» خداوندا! به واسطه مشقّت و زحمتی که حضرت در راه تو کشید، مرتبۀ او را به بالاترین درجه بهشت بالا بر. به قول شهید بهشتی رحمة الله علیه: «بهشت را به بها می‌دهند و نه بهانه» حتی نبی مکرم اسلام هم که باشی تا زحمت و سختی در راه خداوند نکشی به جایی نمی‌رسی. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

📌«فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمۡ» معمولا ما «فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْۡ»‌های قرآن را چطوری می‌فهیم و می‌خوانیم؟ با شدت مثل اینکه کسی با فشار بگوید: هرکاری میشه بکنید، اینقدر کار کنید که از حال بروید. اما یک نگاه دیگر این است که خداوند تبارک و تعالی با رحمتش خیلی هم سخت نگرفته و نمی‌خواهد بگوید باید اینقدر کار کنی و به خودت فشار بیاوری که از پا بیافتی بلکه می‌گوید تلاش کنید، می‌دانم جاهایی حق مطلب ادا نمی‌شود ولی سعی کنید. به قولی نیش گاز بروید، نمی‌خواهد گاز را تا ته فشار دهید، تنبلی نکنید، آرام نباشید. «مَا اسْتَطَعْتُمۡ»‌ را آرام بخوانید، خیلی هم سخت نیست. حالا که اینطور شد می‌شود دنبالش برویم و به کمک خدا موفق شویم، امیدوار می‌شویم و می‌فهمیم چیزی که خدا از ما خواسته خیلی هم دور نیست. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

مناجات شعبانیه که از زیباترین مناجات‌های وارد شده است و اهل معرفت توجه ویژه به آن داشته‌اند. این مناجات از مناجات‌های اميرمؤمنان على بن ابى طالب است و امامان بعد از ایشان نسل در نسل آن را در ماه شعبان آن را مى‏‌خواندند. .... خیلی خوب است هر شب برنامه‌ای برای خلوت کردن با خدا و استفاده از این مناجات داشته باشیم. https://eitaa.com/sharhe_hal

✅ از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت است: 👈 «إنَّما سُمِّيَ شَعبانَ لِأَنَّهُ تَتَشَعَّبُ فيهِ أرزاقُ المُؤمِنينَ» ماه‏ شعبان را شعبان مى‏‌گويند؛ چون روزى‏‌هاى مردم‏، در آن تقسيم مى‏‌شود. (روزی هم مادی است هم معنوی اما اصل روزی معنوی است.) 👈 «وهُوَ شَهرُ العَمَلِ» ماه شعبان ماه کار است چراکه 👈 «فيهِ تُضاعَفُ الحَسَنَةُ سَبعينَ» کار نیک در آن هفتاد برابر حساب می‌شود. 👈 «وَالسَّيِّئَةُ مَحطوطَةٌ، وَالذَّنبُ مَغفورٌ، وَالحَسَنَةُ مَقبولَةٌ.» در این ماه بدی‌ها فرو می‌ریزد و گناهان آمرزیده و کارهای نیکو قبول می‌شوند. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

روایات دیگری هم از پیامبر خدا در مورد وجه نام‌گذاری شعبان وارد شده است که منافاتی هم ندارد همه این وجوه درست باشد. 👈 عنه صلى اللّه عليه و آله: إنَّما سُمِّيَ شَعبانَ لِأنَّهُ يَتَشَعَّبُ فيهِ خَيرٌ كَثيرٌ لِلصّائِمِ فيهِ حَتّى يَدخُلَ الجَنَّةَ. ماه شعبان را شعبان ناميده‏‌اند؛ چون در اين ماه، خيرِ فراوانى براى روزه‏‌دارِ در آن، منشعب مى‏‌شود، تا آن كه وارد بهشت شود. 👈 عنه صلى اللّه عليه و آله: إنَّما سُمِّيَ شَعبانَ لِأَنَّهُ يُشعَبُ فيهِ خَيرٌ كَثيرٌ لِرَمَضانَ. شعبان را شعبان ناميده‏‌اند؛ چون در اين ماه، خيرِ فراوانى براى رمضان، منشعب مى‏‌شود. ..... چیزی که از مجموع این روایات بدست می‌آید اینکه قانون خداوند است که در این ماه شما باید بهانه برای جمع کردن روزی‌های مختلف پیدا کنی، هر حرکتی چه معنوی و چه حتی مادی که با توکل بر خدا باشد خداوند به آن برکت می‌دهد. https://eitaa.com/ayat_va_revayat/114

«وجیه» یعنی آبرومند. در آیه ۴۵ سوره مبارکه آل عمران، حضرت عیسی مسیح (علیه و علی نبینا السلام)، «وجیه» در دنیا و آخرت معرفی شده است. کسی که آبرو دار است حرفش خریدار دارد اعتبار دارد. ما یا خودمان باید وجیه باشیم، یا با یک آبرومند و وجیه همراه شویم تا به اعتبار او ما را هم راه دهند و اعتبار بگیریم. در زیارت عاشورا از خدا می‌خواهیم: 👈 «اَللَّهُمَّ اِجْعَلْنِي عِنْدَكَ وَجِيهاً بِالْحُسَيْنِ فِي اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ» خداوندا به واسطه امام حسین من را آبرومند نزد خودت در دنیا و آخرت قرار ده. بودن با امام حسین، کار برای امام حسین (علیه السلام) ما را آبرومند در دنیا و آخرت می‌کند. مضمون این دعا در ادعیه دیگر نسبت به همه اهل بیت (علیهم السلام) نیز آمده است: 👈 «اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اِجْعَلْنِي بِهِمْ وَجِيهاً فِي اَلدُّنْيٰا وَ اَلْآخِرَةِ وَ مِنَ اَلْمُقَرَّبِينَ» اما امام حسین (علیه السلام) اسرع و ویژگی خاصی در آبرومند کردن ما دارد. 📌خداوندا به واسطه اهل بیت اطهار (علیهم السلام) به ویژه امام حسین (علیه السلام) ما را آبرومند دنیا و آخرت قرار ده.🤲 🌷عید میلاد امام حسین علیه السلام مبارک🌷 https://eitaa.com/ayat_va_revayat/114

از امیرالمؤمنین (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) روایت است: 👈 «أَكْثَرُ مَصَارِعِ اَلْعُقُولِ تَحْتَ بُرُوقِ اَلْمَطَامِعِ.» بيشترين شكست خردها در اثر درخشش طمعهاست. .... مصداق خیلی محسوس این کلام در ورشکست شدن‌های اقتصادی افراد است. چه بسیار افرادی که وقتی کسان دیگری می‌خواستند معامله‌ای بکنند، صد اشکال و نقد به آن می‌کردند اما وقتی خودشان در آن شرایط افتادند عقل‌شان را از دست دادند، چرا؟ چون طمع کردند. چقدر افرادی که به بورس و نفع آن نقد می‌کردند ولی وقتی دیدند همه دارند نفع می‌کنند رفتند و بعد ضرر کردند! وقتی هم ضرر کردند متحیر و افسرده که چرا من این کار احمقانه را کردم! ریسک در کارها برای رسیدن به موفقیت خوب است اما ریسک عاقلانه. برای اینکه در کارهایمان برق طمع‌ها عقل‌های ما را از کار نیاندازد خوب است وقتی طمع داریم با فردی که عاقل است و نفعی در کار ما ندارد، مشورتی کنیم. https://eitaa.com/ayat_va_revayat/114

در روایتی از پیامبر اکرم (صلي الله عليه و آله) آمده است: 👈 «يا أهلَ القَرابَةِ تَزاوَروا ، ولا تَتَجاوَروا، وتَهادَوا ؛ فَإِنَّ الزِّيارَةَ تَزيدُ فِي المَوَدَّةِ، وَالتَّجاوُرَ يُحدِثُ القَطيعَةَ، وَالهَدِيَّةَ تَسُلُّ الشَّحناءَ.» اى خويشاوندان! به ديدار يكديگر برويد، ولی همسايگى نكنيد. به يكديگر هديه بدهيد ؛ زيرا ديد و بازديد ، بر دوستى مى‌افزايد و همسايگى، جدايى به بار مى‌آورد و هديه دادن، كينه را ريشه كن مى‌كند. ...... از حکمت‌های این سفارش نقل شده از پیامبر اکرم (ص)، نکات مختلفی می‌شود گفت: تجربه نشان داده است، کسانی که خیلی به هم نزدیک هستند چون توقعات زیادی از یکدیگر دارند و در زندگی یکدیگر نیز دخالت‌هایی اگرچه از سر دلسوزی و حس مسئولیت می‌کنند وقتی پیش هم یا کنار هم زندگی می‌کنند، بین آنها کم کم اختلاف می‌افتد. اما وقتی همسایه چندان قرابتی نداشته باشد از توقعات و دخالت‌ها کاسته می‌شود و بیشتر از خیرات او استفاده می‌شود. اما همسایگی نکردن مساوی قطع رابطه نیست بلکه در همین حدیث بلافاصله می‌گوید به هم سر بزنید هدیه به هم دهید و... وقتی انسان به قوم و خویش و اطراف خود محدود شود کم تجربه می‌شود و رشدش هم زیاد نمی‌شود، اسلام می‌گوید سفر کنید، هجرت کنید، دنیایتان را بزرگ کنید، ارتباطاتتان را گسترش دهید. https://eitaa.com/ayat_va_revayat/114

✅ «قُلۡ» بگو... خداوند در قرآن بارها به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در موضوعات مختلف می‌گوید: بگو. ۱. از مجموع «بگو»‌های مختلف قرآن می‌فهمیم باید ایمان و عقاید را اظهار کرد، مؤمن باید در زندگی اصل را بر عدم تقیه بگذارد جز در جایی که ضرورت تقیه را درک کند، این گفتن و اظهار کردن موضوعیت دارد، ریا هم نیست چون مکلف به آن هستیم. 👈 «قُلْ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ ۚ وَاللَّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ» 👈 «قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ لَكُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا إِنْ أَرَادَ بِكُمْ ضَرًّا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ نَفْعًا ۚ بَلْ كَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا» 👈 «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» 👈 «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ» 👈 «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ» و... ۲. آمدن لفط «قُلۡ» یعنی کلمه به کلمه قرآن، همان است که خداوند بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نازل کرده است، اگر قرآن کلام خود پیامبر اکرم و یا حکایت از یک تجربه معنوی ایشان بود باید صرفا مضامینی که بعد از لفظ «قُل» است آورده می‌شد ولی آمدن این لفظ نشان می‌دهد همه تعابیر از سوی خداوند است و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) عینا آن مضامین را منتقل کرده‌اند و وجود مبارک ایشان هم مکلف به گفتن این «قُلۡ» در قرآن و هم مکلف به گفتن و اظهار مضمون آن در زندگی فردی و اجتماعی هستند. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

تصور برخی از مضامین سوره الکافرون این است که منظور «الکافرون» در این سوره همه کافران هستند. یعنی ما خطاب به همه کافران می‌گوییم بین ما و شما یک خط جدایی بر قرار باشد. 👈 «لکم دینکم ولی دین» اما با توجه به روایات ذیل این آیه و نیز دیگر آیات و روایات مربوط به دعوت کافران به توحید، معلوم می‌شود منظور از «الکافرون» در آیه همه کافران نیستند، یعنی اصطلاحا «ال» در الکافرون «ال» جنس نیست بلکه ال عهد است. یعنی منظور از «الکافرون» در آیه، کافرانی است که در آن زمان مقابل حضرت رسول(ص) بودند و حضرت به شکل‌های مختلف آنها را دعوت به توحید کرده بودند و آنها دست از کفر و آزار رساندن خود برنمی‌داشتند و پیشنهاد مشرک شدن پیامبر به خدای آنها را به پیامبر می‌دادند. https://eitaa.com/ayat_va_revayat

در روایت از امام صادق علیه السلام از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است: 👈 «اَلنَّوْمَ أَخُ اَلْمَوْتِ» خواب برادر مرگ است. 👈 «وَ اُسْتُدِلَّ بِهَا عَلَى اَلْمَوْتِ اَلَّذِي لاَ تَجِدُ اَلسَّبِيلَ إِلَى اَلاِنْتِبَاهِ فِيهِ وَ اَلرُّجُوعِ إِلَى صَلاَحِ مَا فَاتَ عَنْكَ» چرا خواب به مرگ تشبیه شده است؟ چون در خواب هم راهی برای درک آنچه در جریان واقعیت است و تلاش برای اصلاح آنچه از شما فوت می‌شود نداری. 👈 «وَ مَنْ نَامَ عَنْ فَرِيضَةٍ أَوْ سُنَّةٍ أَوْ نَافِلَةٍ فَاتَهُ بِسَبَبِهَا شَيْءٌ فَذَلِكَ نَوْمُ اَلْغَافِلِينَ» هرکس هنگام انجام کارهای واجب و یا انجام نافله بخوابد به سبب آن خواب چیزی را از دست می‌دهد و این خواب غافلان است. ..... پی‌نوشت: ۱. منظور از فریضه و سنت اصطلاح خاصی است که اختلافی است و ممکن است کسی بگوید هردو واجب است و کسی بگوید یکی واجب و دیگری مستحب. ۲. منظور از نافله ممکن است خصوص نمازهای نافله باشد و ممکن است کار مستحب باشد اما به قرائنی از کلام و خارج به نظر می‌رسد ظاهر در نماز نافله باشد‌. ۳. نتیجه هر وقت زیاد خوابیدیم و یا بی‌وقت خوابیدیم احساس خسران کنیم و بدانیم ضرر کرده‌ایم. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

خطای بزرگ... خداوند متعال یک کار را در قرآن خطای بزرگ، نامیده‌ است. اینکه خود را از فرزند داشتن محروم کنیم چون از خرج آن می‌ترسیم! چرا خطا و اشتباه بزرگ است؟ چون خرج خودت و فرزندت با خداوند است. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

🔻یکی از اصحاب امام کاظم(علیه السلام) می‌گوید به آن حضرت نامه‌ای نوشتم و عرض کردم که: 👈 «أَنِّي اجْتَنَبْتُ طَلَبَ الْوَلَدِ مُنْذُ خَمْسِ سِنِينَ وَ ذَلِكَ أَنَّ أَهْلِي كَرِهَتْ ذَلِكَ» من پنج سال است که از فرزنددار شدن خودداری کرده‌ام؛ به دلیل اینکه همسرم با بچه‌دار شدنمان مخالف است. «إِنَّهُ يَشْتَدُّ عَلَيَّ تَرْبِيَتُهُمْ لِقِلَّةِ الشَّيْ‏ءِ، فَمَا تَرَى؟» چراکه به علت فقر و نداری بزرگ کردن آنها برایم سخت است. نظر شما چیست؟ ✍🏻حضرت در جواب نامۀ این‌گونه می‌نویسند: «اطْلُبِ الْوَلَدَ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَرْزُقُهُمْ» فرزند بخواه (و اقدام کن)؛ چون روزیِ فرزندان را خدا می‌دهد. ..... مطلب مرتبط: ✅ خطای بزرگ👇 https://eitaa.com/ayat_va_revayat/122

در صلوات شعبانیه می‌خوانیم خداوندا قلب ما را به اطاعت خودت آباد کن. همانطور که بدن مادی انسان اعضاء و قسمت‌هایی دارد و هرکدام از اعضاء بخشی از حیات مادی بدن را تامین می‌کند، روح انسان هم چنین است. مرکز حیات روح، قلب است و هم ادراک و هم تصدیق و هم جوشش روح از آن است. قلبی که مرده باشد عبرت پذیر نیست و بر خلاف آن قلبی که زنده باشد از هرچیزی می‌تواند عبرتی بگیرد. 👈 «إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِمَنْ كَانَ لَهُ قَلْبٌ» (ق-۳۷) قلب در آیات و روایات وقتی مربوط به روح باشد تعبیری دیگر از عقل است. حیات روح انسان به طاعت او وابسته است، هرچه بیشتر طاعت خداوند کنیم روح و عقل انسان زنده‌تر می‌شود. پس وقتی می‌خواهیم کار فرهنگی کنیم اولا باید توجهمان به زنده کردن قلب (عقل) مخاطب باشد، بعد دادن استدلال و اطلاعات صحیح. اهمیت اردوهای راهیان نور، جهادی، زیارتی از این جهت بسیار مهم است که قلب (عقل) را آباد می‌کند و جوان با قلب آباد می‌تواند استدلال و اطلاعات صحیح را درک کند. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

✅ تعبیر «لَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ» در آیات مختلفی آمده است: 👈 در آیه ۲۱ نور: «وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَكَىٰ مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَدً» اگر نبود فضل و رحمت خدواند هیچ یک از شما به هیچ وجه پاک نمی‌شدید. 👈 در آیه ۶۴ بقره: «فَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَكُنْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِينَ» اگر نبود فضل و رحمت خداوند قطعا از زیانکاران بودید. 👈 در آیه ۸۳ نساء: «وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلًا» اگر نبود فضل و رحمت خداوند، قطعا همه شما پیرو شیطان می‌شدید، جز قلیلی. 👈 در آیه ۱۴ نور: «وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِي مَآ أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ» اگر فضل و رحمت خداوند در دنیا و آخرت نبود، به واسطه آنچه گفته‌اید عذابی عظیم شما را دربر می‌گرفت. و... 📌 به روایات که مراجعه می‌کنیم به عنوان مصداق تام و اصلی فضل الهی وجود حضرت محمد(ص) و مصداق تام و اصلی رحمت خداوند را وجود امیرالمؤمنین(ع) معرفی می‌کند. 👈 «فَضْلُ اَللَّهِ: مُحَمَّدٌ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)، وَ رَحْمَتُهُ: عَلِيٌّ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ)» خداوند واسطه‌هایی برای فیض و رحمت بر بندگان می‌خواهد و اصل و اساسی که همگان به برکت اتصال به آنها مبارک می‌شوند، حضرت رسول و امیرالمؤمنین (علیهما السلام) هستند. به همین واسطه نیز سفارش شده است ابتدا و انتهای دعای خود با صلوات بر حضرات باشد. @ayat_va_revayat

«استرجاع» یعنی یادآوری بازگشت همگان به سوی خداوند، با گفتن: «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّآ إِلَيۡهِ رَٰجِعُونَ» ما همه از خداییم و به سوی خدا باز می‌گردیم. هنگامی که مصیبتی بر ما وارد می‌شود استرجاع گفتن مستحب است تا جایی که از امام صادق (علیه السلام) روایت است: 👈 «مَنْ أُلْهِمَ اَلاِسْتِرْجَاعَ عِنْدَ اَلْمُصِيبَةِ وَجَبَتْ لَهُ اَلْجَنَّةُ» کسی که به او الهام شود هنگام وارد شدن مصیبت استرجاع بگوید، بهشت بر او واجب می‌شود. 🔻 کسی که با خداوند نسبت بگیرد و رابطه امور مختلف با خداوند را بفهمد آرام می‌شود. عزا نیز یعنی نسبت و تعزیة یعنی نسبت پیدا کردن. 👈 قوله تَعَزَّى أَي انْتَسَبَ و انْتَمى. (لسان العرب , ج ۱۵, ص ۵۲) و تعزیة گفتن در مصائب یعنی یادآوری نسبت آن با خداوند تبارک و تعالی. 🔻 نقل است که امام حسین (ع) در روز عاشورا به حضرت زینب (س) فرمودند: 👈 «يا اختاه اِتَّقِي اَللَّهَ و تَعَزَّيْ بِعَزَاءِ اَللَّهِ، و اِعْلَمِي أَنَّ أَهْلَ اَلْأَرْضِ يَمُوتُونَ و أَهْلَ اَلسَّمَاءِ لاَ يَبْقَوْنَ، و أَنَّ كُلَّ شَيْءٍ هٰالِكٌ إِلاّٰ وَجْه اللّه» ای خواهرم تقوای خدا پیشه کن و در مصیبت‌هایی که پیش می‌آید نسبت آن با خداوند را ببین و بدان اهل زمین همه می‌میرند و اهل آسمان هم باقی نمی‌مانند و همه چیز نابود می‌شود جز وجه الله. 📌 این دیدن نسبت امور با خداوند است که موجب می‌شود حضرت زینب (سلام الله علیها) بتوانند صبر کنند و در کاخ یزید بگویند: «ما رأیت الا جمیلا» https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1

از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) روایت است: 👈 «اَلنِّيَاحَةُ مِنْ عَمَلِ اَلْجَاهِلِيَّةِ» نوحه‌گرى بر متوفّى از اعمال جاهليّت است. یک مصداق عامیانه نوحه‌گری امروز «آخی بلالم، بلالم» و شعرها و آوازهای این شکل است که زنان یا حتی مردان در عزا با خود می‌خوانند. نکته ۱: ظاهرا برای اینکه صدق نوحه بر آن شود عرفا باید یک طول و امتدادی هم داشته باشد و با یکبار یا دوبار اگر مختصر باشد گفتن برخی چیزها بعید است صدق نوحه کند. مثلا در محل ما رسم است برای همدردی با عزادار در هنگام مواجه با او می‌گویند کاکام کاکام یا چیزهایی شبیه این و اگر تکرار خاصی نداشته باشد بعید است صدق نوحه بر آن شود. نکته ۲: در فتاوا آنچه مسلما جایز دانسته نشده آواز خوانی به باطل است اما اگر ذکر خوبی‌ها و فضایل مرحوم باشد حکم آن در فتاوا اختلافی است. https://eitaa.com/joinchat/3499884818C4a82ae00a1