هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «أَلَمْ يَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَقَوْمِ إِبْرَاهِيمَ وَأَصْحَابِ مَدْيَنَ وَالْمُؤْتَفِكَاتِ ۚ أَتَتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ ۖ فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَٰكِن كَانُوا أَنفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ» آیا خبر کسانى که پیش از آنها بودند، به آنان نرسیده است؟! «قوم نوح» و «عاد» و «ثمود» و «قوم ابراهیم» و «اصحاب مَدیَن» [= قوم شعیب ]و «شهرهاى زیر و رو شده» [= شهرهاى قوم لوط]. (همان ها که) پیامبرانشان دلایل روشن براى آنان آوردند، (ولى نپذیرفتند.) خداوند هرگز به آنها ستم نکرد، امّا خودشان همواره بر خویشتن ستم مى کردند. (سوره مبارکه توبه/ آیه ۷۰) @ayehsobh

آیه ۷۰ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ سرانجام روى سخن را به پیامبر(صلى الله علیه وآله)کرده، به عنوان استفهام انکارى چنین مى گوید: آیا این گروه منافق از سرنوشت امت‌هاى پیشین، قوم نوح و عاد و ثمود و قوم ابراهیم و اصحاب مدین (قوم شعیب) و شهرهاى ویران شده قوم لوط با خبر نشدند (أَ لَمْ یَأْتِهِمْ نَبَأُ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَوْمِ نُوح وَ عاد وَ ثَمُودَ وَ قَوْمِ إِبْراهیمَ وَ أَصْحابِ مَدْیَنَ وَ الْمُؤْتَفِکاتِ). این اقوام، که روزگارى بخش‌هاى مهمى از جهان را در اختیار داشتند، هر کدام بر اثر تبهکارى و طغیان و سرکشى و فرار از حق و عدالت و پرداختن به انواع ظلم، بیدادگرى و فساد، به نوعى گرفتار کیفر الهى گشتند. 🌼🌼🌼 قوم نوح با امواج کوبنده طوفان و غرقاب، قوم عاد (قوم هود) به وسیله بادهاى تند و وحشت‌زا، قوم ثمود (قوم صالح) با زلزله‌هاى ویرانگر، قوم ابراهیم با سلب انواع نعمت‌ها، اصحاب مدین (قوم شعیب) به وسیله ابر آتشبار و قوم لوط با زیر و رو شدن شهرهاى آنان، همگى نابود شدند. تنها جسم‌هاى بى‌جان و استخوان‌هاى پوسیده در زیر خاک و یا در میان امواج آب، از آنان باقى ماند. اینها ماجراهاى تکان دهنده اى است که مطالعه و بررسى آن، هر انسانى را که کمترین احساس در قلب او باشد، تکان مى دهد. هر چند خداوند آنها را، هیچ‌گاه از لطف خود محروم نساخت و پیامبرانشان را با دلائل روشن براى هدایت آنان فرستاد (أَتَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّناتِ). ولى آنها، به هیچ یک از مواعظ و اندرزهاى این مردان الهى گوش فرا ندادند و براى زحمات طاقت فرسایشان، در راه روشنگرى خلق خدا ارجى ننهادند. بنابراین هرگز خداوند به آنها ستم نکرد، این خودشان بودند که به ـ خویشتن ستم روا داشتند! (فَما کانَ اللّهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۰ سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

#کلیپ_تصویری 🌹 موضوع: به عالم برزخ رفتن یکی از علما و حوادث عالم برزخ و ارزش و اهمیت کار برای #قرآن 🎤 استاد #قرائتی @rahrovanraheqoran

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ ۚ يَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ أُولَٰئِكَ سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ» مردان و زنان باایمان، ولىّ (و یار و یاور) یکدیگرند. امر به معروف و نهى از منکر مى کنند. نماز را برپا مى دارند و زکات را مى پردازند و خدا و پیامبرش را اطاعت مى کنند. بزودى خدا آنان را مورد رحمت (خویش) قرار مى دهد. خداوند توانا و حکیم است. (سوره مبارکه توبه/ آیه ۷۱) @ayehsobh

آیه ۷۱ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ نشانه هاى مؤمنان راستین در آیات گذشته، علائم و جهات مشترک مردان و زنان منافق، مطرح گردید که در پنج قسمت خلاصه مى شد: امر به منکر، نهى از معروف، امساک و بخل، فراموش کردن خدا و مخالفت فرمان پروردگار. در آیات مورد بحث، علائم و نشانه‌هاى مردان و زنان با ایمان بیان شده است، که آن هم در پنج قسمت خلاصه مى شود و درست نقطه مقابل یکایک صفات منافقان است. آیه، از اینجا شروع مى کند: مردان و زنان با ایمان دوست، ولىّ و یار و یاور یکدیگرند (وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْض). جالب این که درباره منافقان نیامده بود که آنها اولیاء یکدیگر، بلکه جمله بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْض، که دلیل بر وحدت هدف و هماهنگى صفات و کردار است، به چشم مى خورد. اشاره به این که منافقان، هر چند در صف واحدى قرار دارند و گروه‌هاى مختلفشان در مشخصات و برنامه‌ها شریکند، اما روح مودّت و ولایت در میان آنها وجود ندارد! و هر گاه منافع شخصى آنان به خطر بیفتد، حتى به دوستان خود خیانت خواهند کرد. 🌼🌼🌼 پس از بیان این اصل کلّى، به شرح جزئیات صفات مؤمنان مى پردازد: ۱ ـ نخست مى گوید: آنها مردم را به نیکى‌ها دعوت مى کنند (یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ). ۲ ـ مردم را از زشتى‌ها، بدى‌ها و منکرات باز مى دارند (وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ). ۳ ـ آنها، به عکس منافقان که خدا را فراموش کرده بودند نماز را بر پا مى دارند (وَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ). به یاد خدا هستند و با یاد و ذکر او، دل را روشن، و عقل را بیدار و آگاه مى دارند. ۴ ـ آنها، بر خلاف منافقان که افرادى بخیل هستند، بخشى از اموال خویش را در راه خدا و حمایت خلق خدا و بازسازى جامعه انفاق مى نمایند و زکات اموال خویش را مى پردازند (وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ). ۵ ـ منافقان فاسقند و سرکش و خارج از تحت فرمان حق، اما مؤمنان از فرمان خدا و پیامبر او اطاعت مى کنند (وَ یُطیعُونَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ). در پایان این آیه، اشاره به نخستین امتیاز مؤمنان از نظر نتیجه و پاداش کرده، مى گوید: خداوند آنها را به زودى مشمول رحمت خویش مى گرداند (أُولئِکَ سَیَرْحَمُهُمُ اللّهُ). کلمه رحمت که در اینجا ذکر شده، مفهومى بسیار وسیع دارد، که هر گونه خیر، برکت و سعادتى را در این جهان و جهان دیگر، در برمى گیرد و این جمله در حقیقت نقطه مقابل حال منافقان است که خداوند آنها را لعنت کرده و از رحمت خود دور ساخته است. شکّ نیست، وعده رحمت به مؤمنان از طرف خداوند، از هر نظر قطعى و اطمینان بخش است، زیرا او هم قدرت دارد و هم حکیم است (إِنَّ اللّهَ عَزیزٌ حَکیمٌ). نه بدون علت وعده مى دهد و نه هنگامى که وعده داد، از انجام آن عاجز مى ماند. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۱ سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ» خداوند به مردان و زنان باایمان، باغ‌هاى بهشتى وعده داده که نهرها از پاى درختانش جارى است. جاودانه در آن خواهند ماند و (همچنین،) خانه‌ها (و قصرهاى) پاکیزه در باغ‌هاى جاودان بهشتى (به آنها وعده داده). و خشنودى خدا، (از همه اینها) برتر است. و این، همان رستگارى و پیروزى بزرگ است. (سوره مبارکه توبه/ آیه ۷۲) @ayehsobh

آیه ۷۲ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh

❇ تفســــــیر ❇ آیه بعد، قسمتى از این رحمت واسعه الهى را که شامل حال افراد با ایمان مى شود؛ در دو جنبه مادّى و معنوى شرح مى دهد. در آغاز مى فرماید: خداوند به مردان و زنان با ایمان باغ‌هائى از بهشت وعده داده است که از زیر درخت‌هاى آن نهرها جریان دارد (وَعَدَ اللّهُ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنّات تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الاْ َنـْهارُ). از ویژگى‌هاى این نعمت بزرگ این است که زوال، فنا و جدائى در آن راه ندارد و آنان جاودانه در آن مى‌مانند (خالِدینَ فیها). 🌼🌼🌼 دیگر از مواهب الهى به آنها این است که خداوند مسکن‌هاى پاکیزه و منزلگاه‌هاى مرفّه در قلب بهشت عدن در اختیار آنها مى گذارد (وَ مَساکِنَ طَیِّبَةً فی جَنّاتِ عَدْن). عَدْن، در لغت به معنى اقامت و بقاء در یک مکان است و لذا به معدن که جایگاه بقاى مواد خاصى است، این کلمه اطلاق مى شود. بنابراین، مفهوم عَدْن با خلود شباهت دارد، ولى از آنجا که در جمله قبل به مسأله خلود اشاره شده، چنین استفاده مى شود که جنّات عدن محل خاصى از بهشت پروردگار است، که بر سایر باغ‌هاى بهشت امتیاز دارد. در احادیث اسلامى و کلمات مفسران، این امتیاز به اشکال مختلف بیان شده است، در حدیثى از پیامبر(صلى الله علیه وآله)چنین مى خوانیم: عدن آن خانه پروردگار است که هیچ چشمى آن را ندیده و به فکر کسى خطور نکرده و تنها سه گروه در آن ساکن مى شوند: پیامبران، صدیقان (آنها که پیامبران را تصدیق کردند و از آنها حمایت کردند) و شهیدان. هیچ کس نمى تواند آن لذّت معنوى و احساس روحانى را، که به یک انسان به خاطر رضایت و خشنودى خدا از او، دست مى دهد، توصیف کند و به گفته بعضى از مفسران: حتى گوشه اى از این لذّت روحانى، از تمام بهشت، و نعمت ها و مواهب گوناگون و رنگارنگ و بى پایانش، برتر و بالاتر است. البته، ما هیچ یک از نعمت‌هاى جهان دیگر را نمى توانیم در این قفس دنیا و زندگانى محدودش، در فکر خود ترسیم کنیم، چه رسد به این نعمت بزرگ روحانى و معنوى. البته، ترسیم ضعیفى از تفاوت‌هاى معنوى و مادّى را، در این دنیا مى توانیم در فکر خود مجسّم کنیم. مثلاً، لذتى که از دیدار یک دوست مهربان و بسیار صمیمى، بعد از فراق و جدائى، به ما دست مى دهد. یا احساس روحانى خاصى که از درک یک مسأله پیچیده علمى، که ماه ها یا سال ها به دنبال آن بوده ایم، براى ما حاصل مى شود. و یا جذبه روحانى نشاط انگیزى که در حالت یک عبادت خالص، و مناجات آمیخته با حضور قلب، به ما دست مى دهد، با لذّت هیچ غذا و طعام و مانند آن، از لذت هاى مادّى قابل مقایسه نیست. از اینجا نیز، روشن مى شود، آنها که مى گویند: قرآن به هنگام شرح پاداش مؤمنان و نیکوکاران، تنها روى نعمت هاى مادّى تکیه کرده، و از جذبه هاى معنوى در آن خبرى نیست، در اشتباهند; زیرا در جمله بالا، رضایت خدا که مخصوصاً با لفظ نکره بیان شده، اشاره به گوشه اى از خشنودى خداست، که از همه نعمت هاى مادى بهشت برتر شمرده شده و این نشان مى دهد تا چه حدّ آن پاداش معنوى پر ارزش و گران بهاست. و در پایان آیه اشاره به تمام این نعمت هاى مادى و معنوى کرده مى گوید: این پیروزى بزرگى است (ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۷۲ سوره مبارکه توبه) @ayehsobh

هر صبح یک آیه: 🌺اَعوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم🌺 «يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ ۚ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ» اى پیامبر! با کافران و منافقان جهاد کن و بر آنها سخت بگیر! جایگاهشان جهنم است و بد فرجامى است! (سوره مبارکه توبه/ آیه ۷۳) @ayehsobh

آیه ۷۳ سوره مبارکه توبه استاد پرهیزگار @ayehsobh