سفر مجوسان به بیت لحم بنوتسو گوتسولی ۱۴۵۹_۱۴۶۱ نقاشی دیواری نمازخانه قصر مدیچی ریکاردی، فلورانس #میدان_آزادی #مجله_میدان_آزادی #نقاشی 0⃣2⃣ @Azadisqart

درباره تابلوی جیغ ادوارد مونک تا به حال تفسیرهای مختلفی صورت گرفته است. عده‌ای این تابلو را متأثر از وضعیت روحی مونک می‌دانند؛ وضعیت روحی آشفته به علت بستری بودن خواهرش در بیمارستان روانی. برخی هم معتقدند جیغ، نماد انسان مدرن مضطرب و آشفته است. از نظر بعضی منتقدان و حتی خود مونک نیز، الهام از طبیعت و پدیده "ابرهای مادر مروارید" باعث خلق این تابلو شده‌اند. همه این نظرات می‌توانند تفسیری بر این مهم‌ترین نقاشی اکسپرسیونیسم باشند و هم می‌توانند نباشند! تفسیر این تابلو را باید به پای مونک و هنر انتزاعی اش گذاشت! #جیغ #اکسپرسیونیسم #ادواردمونک #نقاشی #مجله_میدان_آزادی 0⃣3⃣ @Azadisqart

سال ۱۳۰۸ زمانی که دیگر رفته رفته هنر نقاشی ایرانی رو به خاموشی و رکود می‌رفت، حسین طاهرزاده‌ بهزاد، مدرسه‌ای به نام «مدرسه صنایع قدیمه» تأسیس نمود که بعدها «هنرستان هنرهای زیبا» نام گرفت. کلارا آبکار هم یکی از شاگردان این مدرسه بود. او گرچه متولد ۱۲۹۴ در تهران بود اما اصالتش به خاندان آبکاریان از ارامنه‌ی جلفای اصفهان برمی‌گشت.  کلارا با تشویق معلم دوران دبیرستانش، مارکار قرابگیان متخلص به  DEV، از سال ۱۳۱۴ تصمیم گرفت تا تحصیلات هنری‌اش را در هنرستان هنرهای زیبا ادامه دهد. کلارا ابتدا زیر نظر اساتید برجسته‌ای چون هادی تجویدی در رشته‌ی مینیاتور و علی درودی در رشته‌ی تذهیب یادگیری این دو هنر را آغاز کرد.  برای خواندن تک‌نگاری کلارا آبکار نقاش و نگارگر ارمنی اینجا را کلیک کنید. #کلارا_آبکار #از_شیشه_رنگی_کلیسا #مجله_میدان_آزادی #نقاشی 2⃣1⃣ @Azadisqart

اسمش هاکوپ بود. یعقوب در زبان ارمنی؛ و نام خانوادگی‌اش هوناتانیان. پسوند «یان» در این زبان، معنی «فرزند» و «پور» و «زاده» می‌‌دهد و هاکوب از نسل هوناتان بود: «ناقاش هوناتان». ناقاش هوناتان جد چهارم هاکوپ بود. هنرمندی که ذوق سلیم و طبع لطیف را در تیره و طایفه‌اش تا چندین نسل به ارث گذاشت. آن‌ها که کلیسای تادئوس و بارتوقیمئوس مقدس را در بازارچه‌ی حضرتی خیابان مولوی تهران دیده‌اند، یقیناً چشم‌شان به دیوارنگاره‌های قدیمی داخل این کلیسا افتاده است. نقوشی که یادگار قلم‌موی ناقاش هوناتان است و قدمتش به عصر زندیه می‌رسد.  هاکوپ در مدت اقامتش در تهران به کلیسای تادئوس و بارتوقیمئوس مقدس رفت. جایی که سال‌ها پیش جدش دیوارهای داخلی‌اش نقاشی کرده بود. هاکوپ با مرمت و تکمیل نقاشی‌های ناقاش هوناتان، میراث جد هنرمندش را احیا کرد. خودش اما در کلیسای دیگری مدفون شد. در کلیسای گئورگ مقدس، در کوچه‌ی تنگ و طویلی در بازارچه‌ی قوام الدوله‌ی خیابان شاهپور تهران. برای خواندن تک‌نگاری هاکوپ هوناتانیان نقاش شهیر ارمنی دوره‌ی قاجار این لینک را لمس کنید. #هاکوپ_هوناتانیان #از_شیشه_رنگی_کلیسا #مجله_میدان_آزادی #نقاشی 3⃣8⃣ @Azadisqart

شبی حضرت علی (ع) را به خواب دید و صبح فردا، شروع به کشیدن شمایل ایشان کرد. حاصل کار، تصویری بود از مردی با ردای شکلاتی، عمامه‌ای سبز، دوزانو نشسته بر کفپوشی از بوریا بر روی تخت، با دستی بر غلاف و دستی بر تسبیح (بعدها شمایل فاطیما نیز در هنر کلیسایی با تسبیحی در دست ترسیم شد) و چشم‌هایی دوخته به آسمان و هاله‌ای پیرامون سر که دو فرشته با حلقه‌ای از گل بالای آن در پروازند. از عناصر قابل‌اعتنا در این نقاشی، وجود چشمی نورانی در طلیعه‌ی‌ تصویر است که مفهوم عین الله (از القاب علی علیه السلام) را تداعی می‌کند. تلفیق ویژگی‌های هنر کلیسایی و مختصات نقاشی ایرانی به‌وضوح در این تابلو دیده می‌شود. نقاشی ایرانی میل به سطوح دو بعدی دارد، به درخشش و نور اهمیت می‌دهد، ذهن‌گراست و به عالم مادی محسوس توجه چندانی ندارد، رنگ‌های روحانی و روشن را ارج می‌نهد و از آنجا که میل به درون‌گرایی دارد اندازه‌های کوچک را برای قاب خود انتخاب می‌کند. تک‌نگاری کامل هوناتانیان را از این لینک بخوانید. #هاکوپ_هوناتانیان #از_شیشه_رنگی_کلیسا #مجله_میدان_آزادی #نقاشی 3⃣9⃣ @Azadisqart

می‌توان گفت که آثار قادری‌نژاد به‌دلیل بازنمایی هیجانات و احساسات درونی انسانی با استفاده از خطوط و رنگ‌های متضاد در دسته‌بندی مکتب نقاشی اکسپرسیونیسم قرار می‌گیرد. در آثار او، هیچ چیز مهم‌تر و برجسته‌تر از خط خودنمایی نمی‌کند و به‌عکسِ بسیاری از آثار که رنگ بر خط برتری دارد، در آثار او خط و ریتم و حرکت از عناصر مهم و جلوه‌گر هستند و بعد از آن رنگ، به‌عنوان عنصر دوم استفاده می‌شود. کریم نصر، نقاش و تصویرساز، در یادداشتی درباره‌ی آثار نیلوفر قادری‌نژاد می‌گوید: «نیلوفر قادری‌نژاد چند سالی است که به اسطوره‌ها علاقه نشان می‌دهد. همه‌ی نمایشگاه‌های اخیر او موضوعی اسطوره‌ای داشته است. او با سلیقه‌ای که در نقاشی آکادمیک دارد، در هر نمایشگاه اشتیاقش برای بازنمایی رفتار، حرکات و احساس انسانی را با تصویرسازی داستان‌های اسطوره‌ای نشان می‌دهد. بیشترین تلاش او برای به تصویر کشیدن افسانه‌های قهرمانی، معطوف به احساس بیننده است.» متن کامل تک‌نگاری نیلوفر قادری‌نژاد را در سالروز تولد این هنرمند بزرگ بخوانید. #نیلوفر_قادری_نژاد #مجله_میدان_آزادی #نقاشی 2⃣2⃣6⃣ @azadisqart

نیلوفر قادری‌نژاد از نمایشگاهی یاد می‌کند که در سال ۱۳۵۹ در دانشکده‌ی هنرهای زیبا تحت عنوان «همبستگی» برگزار شده بود که بی‌نظیرترین نمایشگاه از لحاظ کثرت بازدید عمومی بوده است. در همان سال‌ها او شروع به ترسیم دیوارنگاره‌های فیگوراتیو از مردمی می‌کند که نقش اصلی انقلاب را به دوش می‌کشیدند. افرادی در حال حرکت، خم‌شده، درمانده و خونین، به پاخاسته و راست‌قامت که نشان از برداشت او از وقایع آن روزگار دارد. قادری‌نژاد از نقاشی‌های دیواری و آثاری که بدون واسطه در معرض دید عموم قرار می‌دادند تحت عنوان نمایشگاه خیابانی یاد می‌کند که در آن مردم رهگذر از تصویر دیوار‌نگاره‌ها بازدید کرده و حتی در مورد آن‌ها بحث و گاهی جدل می‌کردند. ازجمله‌ی این نقاشی‌ها، دیوارنگاره‌ای بود که او به‌همراه مسعود سعدالدین و الخاص بر روی دیوار دانشکده‌ی هنرهای زیبا اجرا کرده و نقاشی‌هایی در کوچه‌ی دربند عزیزی، که اکنون عکس‌هایی از آن‌ها باقی مانده است... 🔹متن کامل تک‌نگاری نیلوفر قادری‌نژاد را در سایت بخوانید. #نیلوفر_قادری_نژاد #مجله_میدان_آزادی #نقاشی 2⃣2⃣7⃣ @azadisqart