🏴 السلام علیک یا ام البنین (س) . منم سنگ صبور لانه ی عشق منم آن خانه دار خانه ی عشق منم در بزم مظلومانه ی عشق سرود نغز جاویدانه ی عشق اگر چه زن ولی مرد آفرینم كنیز فاطمه ام البنینم * پس از عصیانگری های مدینه كه تنها ماند مولای مدینه پس از پرواز زهرای مدینه كه شد آتش سراپای مدینه مرا هفت آسمان قدرم قضا داد فلك دستم به دست مرتضی داد * از آنروزیكه رفتم محضر او خرامان تا رسیدم بر در او كه گیرم جای یاس پرپر او به استقبالم آمد دختر او مرا مادر خطابم كرد زینب مرا از شرم آبم كرد زینب * از آنروزیكه آن درگاه دیدم چهار اختر بدون ماه دیدیم علی را سر دورن چاه دیدم هزاران صحنه ی جانكاه دیدم به گرد شمعشان پروانه گشتم نه بانو بل كنیز خانه گشتم * زمان بگذشت تا نخلم ثمر داد مرا هم چرخ گردون بال و پر داد خدا پاداش كارم یك پسر داد پسر نه در كفم قرص قمر داد سراپا موجی از احساس گشتم كه من هم صاحب عباس گشتم * چه عباسی كه هستم هست او بود چه عباسی كه دل پابست او بود برایم قبله چشم مست او بود گره بگشای كارم دست او بود ز طفلی گشت ماه عالمینم غلام حلقه در گوش حسینم * از آنروزیكه مظلومانه رفتند كبوترهای من از لانه رفتند همه گلهایم از گلخانه رفتند به كف جان و پی جانانه رفتند چنین گفتم به گوش نور عینم مبادا باز گردی بی حسینم * همه رفتند و من جا مانده بودم غریب و زار و تنها مانده بودم میان موج غمها مانده بودم به ره محو تماشا مانده بودم كه شاید كاروان یاس آید حسین و از پی اش عباس آید * ولی افسوس دیدم كاروان را كه می آورد با خود خستگان را سیه پوش مصیبت كودكان را زنان خسته حال و نیمه جان را عیان شد هستیم از دست رفته ز دستم هر چه بود و هست رفته . . #حیدر_توکلی @deabel

یا ام البنین (س) ای مدینه گریه کن بر حال من گریه سر کن بر من و اقبال من . ناله های آتشین را گوش کن شکوه ی ام البنین را گوش کن . ای مدینه یاد داری پیش از این یک مدینه بود و یک ام البنین . بود کانون صفا کاشانه ام بوی زهرا می رسید از خانه ام . جای خانه در تو بستان داشتم هیجده سرو خرامان داشتم . خانه ام خوشبو ز عطر یاس بود در کنارم اکبر و عباس بود . بود از یمن حسین ابن علی خشت خشت آشیانم منجلی . عرش را گر ماه روشن می نمود کسب نور از خانه ی من می نمود . هرزنی هرجا که نامم میشنید در مقامم آهِ حسرت می کشید . روز وصل دوستداران یاد باد یاد باد آن روزگاران یاد باد . وه چه شیرین روزگاری بود و رفت برسر من سایه ساری بود ورفت . یاد آن کانون احساسم بخیر ای مدینه یاد عباسم بخیر . یادباد ازقامت رعنای او یادباد از طلعت زیبای او . خوب دانم نرگس مستش چه شد خوب دانم با سرو دستش چه شد . زینبم گفتا که آن روح ادب کشته شد بین دودریا تشنه لب . زینبم گفتا کنار علقمه دیده عباس مرا بافاطمه . کس نکرده غیر زهرای عزیز هیچ بانو گریه بر پورِ کنیز #حیدر_توکلی @deabel

غزل مصیبت حضرت ام البنین (س) . نوحه میخواندند هر چه از پسرها بیشتر او خجالت میکشید از نوحه گرها بیشتر . یک به یک بر هر زن و هر طفل میکرد التماس تا دهندش از حسین او خبرها بیشتر . کودکان هم منتظر ، تا مادری لب تَر کند تا بگویند از لب خشک پدرها بیشتر . نام سقا را که می بردند آتش میگرفت آب میکردش رباب ، از همسفرها بیشتر . گرچه دلها آب میشد ، از شرارِ آه او ناله هایش میزد آتش ، بر جگرها بیشتر . هر چه با خود حرف میزد در میان کوچه ها گریه میکردند بر او ، رهگذرها بیشتر . گر چه چشمش اختر اَفشان بهر هجده ماه بود روضه هایش بود ، از شق القمرها بیشتر . هر که دستی بهر دلجوئی سر او می کشید سینه زن میشد بر آن بی دست و سرها بیشتر . #حضرت_ام_البنین #حیدر_توکلی @deabel

#امام_صادق_ع لگد بر این در جبریل بوسه داده مزن مزن که ولوله در عرش اوفتاده مزن شکسته ای دل او ، حُرمتش دگر مشکن امام را برِ چندین امامزاده مزن حیا اگر که تو را نیست ، با مروت باش بزرگ خانه دگر پیش خانواده مزن امان بده که عبا یا عمامه بردارد برهنه پا مبرش ، بی امان به جاده مزن به پیش مرکب خود پیر مرد را ندوان سواره هستی و شلاق بر پیاده مزن کشان کشان ببر اما ، مبر ز مادر نام شراره بر دل این جان بکف نهاده مزن میان ره که زمین میخورد ، مزن سیلی که در کنار پسر ، مادر ایستاده مزن به آیه آیه ی قرآن قسم که قرآن اوست حیا کن و به برش حرف جام و باده مزن #حیدر_توکلی