دلِ همیشه صبورم، بهانه گیر شدی! مگر تو سنگ نبودی؟ چرا حریر شدی.؟! غزالِ سر به هوای رها میانه ی دشت چه خوب شد که‌تو هم عاقبت اسیر شدی... تراش خورده‌ی غم‌ها، جلا گرفته‌ی رنج نگینِ سرخِ بدخشان، چه بی‌نظیر شدی... چه زخم ها که زمانه نشاند بر تنِ تو میانِ حادثه ها ماندی و دلیر شدی... چه کرد با تو مگر آن نگاهِ گیرا که به سر سپردن و تسلیم ناگزیر شدی... #سهیلا_ابراهیم_زاده