#روایت_نصر (۲) و ۲۰۰۸ وقتی دوباره به #بیروت رفتم، اصلا دلم نمی‌خواست بروم #حی_السلم‌ البته دلم که می خواست ولی عقلم می‌گفت نرو که دوباره ضایع نشی‌. ولی دلم پیروز میدان بود. این بار که رفتم سوپرمارکت را نشناختم‌. یک ساختمان چند طبقه بود که زیرش یک سوپرمارکت با نام ناصرالدین دیده می‌شد. و حاج ناصر که به استقبالم آمد و رَشی که با موبایل ناصر همراه دخترش از ساختمان بال درآورده بود و آمده بود پایین. گیج شده بودم. نه به بی محلی ۲۰۰۶ و نه به استقبال ۲۰۰۸. ناهارِ دست‌پخت رَشی به شدت لذید بود و دیداری که تازه شده بود و رفاقتی که دوباره جان می‌گرفت بس دلچسب بود‌. و رازی که مُهرش باز شد، خانه ناصر و رَشی هم ویران شده بود و ناصر اشک‌های مرا که برای #بیروت دیده بود دلش نیامده بود بیشترشان کند و بگوید خانه خودش هم خراب شده بود. و فقط از مرکاوای سوخته گفته بود و از شکست ذلیلانه #رژیم_صهیونیستی. و از نابودی هیمنه پوشالی‌اش از #حاج_عماد و #حاج_قاسم دو رمز #مقاومت جنگ ۳۳ روزه #لبنان و از #سید_حسن_نصرالله که در تک تک لحظات در کنار رزمندگان #حزب_الله مانده بود‌. از بازسازی #حی_السلم از این‌که پاسداری از خانه و کاشانه هزینه‌بردار است ولی تسلیم هزینه‌ای بس سنگین‌تر دارد. از قدرت الهی #حزب_الله و جوانانش و از خانه عنکبوت که سست بنیاد است. و از شیرینی‌های آنروز #مقاومت و پیروزی و #نصر مبادا چینی دلم بشکند. روز #مقاومت گرامی 🏷 بانوی پیشران https://eitaa.com/banooyepishran