دست‌هایم... اگر بر سینه نکوبد... چشم‌هایم... اگر در عزای تو گریان نشود... لب‌هایم... اگر نام‌ت را نبرد... پاهایم... اگر برای تو قدم برندارد... گوش‌هایم... اگر پُر نشود از ناله‌ی غریبی‌ات... به چه دردی می‌خورد؟! من... دورهایم را زده‌ام؛ و دوباره آمدم سوی تُ! مرا بپذیر!

مُحَرَّم آمد! ما، پای شعر محتشمت سینه‌زن شدیم... باز این چه شورش است که در خلق عالم است

و ما... ساکنانِ کشتی حسین... در طوفان و بلا و مصیبت... به آرامِ جان‌مان متوسل می‌شویم! و در روزگار رهایی... چشم‌انتظارِ جانِ آرام‌مان هستیم! تا پرده از رُخ گشاید! زندگی... با همه‌ی تلخی‌هایش... برای ما شیرین شده است؛ با نام حسین! و امیدواریم... به آمدن اول ضمیر غایب‌مفرد... که با آمدن‌ش... مرحمی است بر داغ... حسین و کربلا!

‌ نگو چرا شب ماتم سیاه می‌پوشم به روسیاهیِ من استتار می‌آید ..

برای شادی روح عزیزانی که عمرشان به این محرم نرسید یک فاتحه و برای شفای همه بیماران خصوصا بیماران کرونایی دعا کنیم و یک حمد شفا قرائت کنیم.

جانم به فدای سفیر حسین (ع) صحنه شهادت حضرت مسلم بن عقیل(ع)

رحمت واسعه حسینی یک یاحسین، این قدر تأثیر دارد. یک خانم، به بچه‌اش ولو یک بار لباس سیاه می‌پوشاند یا یک بار، یک جلسه بچه‌اش را می‌برد، حتی غیر شیعه باشد. تا قیامت دیگر آن امتیاز، پاک نمی‌شود. وقتی کسی یا حسین بگوید، مگر رحمت خدا، رهایش می‌کند؟ ابدا؛ منتها ما گاهی اسیر توهّمات و معادلات ابتدایی و غلط خودمان هستیم و اِلّا پرچم آقا سید الشهداء همه را در برمی‌گیرد حتی کوچک‌ترین خدمت. ‌ ‌

در اقامۀ عزا کوتاهی نکنیم. «"اِنَّ الْحُسین مِصباحُ الْهُدی وَ سَفینَةُ اِلنَّجاة". سیدالشهدا آن کشتی نجاتی است که وجود مقدس نبی اکرم(ص) برای دستگیری از امتشان در این دریای ظلمانی و مواج دنیایی به حرکت درآوردند. کسی که به امام حسین(ع) رسید اهل نجات است و از تاریکی و فتنه‌ها نجات پیدا می‌کند و الا، "الدُّنيا بَحرٌ عَميقٌ قَد غَرِقَ فيها عالَمٌ كَثيرٌ". با ریاضات نمی‌شود نجات پیدا کرد. ما احتیاج به امام حسین(ع) داریم، ما احتیاج به محافل عاشورایی داریم، باید قدرش را بدانیم و به هیچ وجه در اقامه این مجالس کوتاهی نکنیم. گرچه شرایط، شرایط خاصی است و حتماً هم باید آن قواعد و ‌پروتکل‌هایی را که سلامت جامعه مؤمنین را حفظ می‌کند رعایت کنیم. ان‌شاء‌الله خدای متعال روزی کند بتوانیم امسال، که یک مقدار شرایط سخت‌تر است، امتحان خودمان را پس بدهیم و به بهترین وجه اقامۀ عزا کنیم. در اقامه عزا، آنچه فضیلت دارد این است که برویم و زیر خیمه امام حسین(ع) بنشینیم. البته عده‌ای که واقعاً معذورند و نمی‌توانند از خانه بیرون بیایند، می‌توانند پای رسانه بنشینند و اگر نشد خودشان برای خودشان عزاداری کنند یا محفل کوچکی به پا کنند و عزاداری امام حسین(ع) برپا بشود. ولی احیای این مجالس باشکوه و برگزار شدن این مجالس موضوعیت دارد، آن هم با رعایت تمام قواعدی که موجب حفظ صحت مومنین و سلامت آنهاست و جزو مسائل بسیار مهم است. ان‌شاء‌الله خدای متعال این بلیه اخیر را هم از جامعه مؤمنین هر چه زودتر مرتفع بفرماید.» #استاد_میرباقری

#سیره_علامه_طهرانی در محرّم

#سیره_علامه_طهرانی در محرّم