eitaa logo
کانال براهین پاسخگویی به شبهات مذهبی وسیاسی روز
4.3هزار دنبال‌کننده
15.3هزار عکس
6.5هزار ویدیو
129 فایل
ابرگروه( براهین )پاسخگویی به شبهات‌مذهبی وسیاسی روز در ایتاء http://eitaa.com/joinchat/925368339Ca1732dd521 کانال《 براهین @barahin آیدی مدیر @Sotoudeh2
مشاهده در ایتا
دانلود
🔆 پاسخ: 🔆 1⃣ ازدواج با را بنا به دلایل و حکمت هایی حرام دانسته است و این امر تقریباً در همه ی جوامع (به جز تعداد کمی) ناپسند است. در احکام مربوط به نیز چنین حکمی وجود ندارد. 2⃣ کارشناس "شبکه ولایت" در فیلم مورد اشاره، در حال بازگو کردن یکی از فتواهای شنیع مبنی بر جواز ازدواج (آگاهانه) با محارم است. اسلام ستیزان و دشمنان مکتب تشیع در اقدامی غیراخلاقی و با این فیلم، آن بخش از توضیحات مربوط به فتاوای وهابیت را به شیعیان نسبت داده‌اند. ❗️لینک فیلم کامل: https://b2n.ir/364509 3⃣ دشمنان شیعه که ادعای انسان دوستی و حمایت از حقوق زنان دارند باید یقه ی مفتی های متحجر وهابی را بگیرند که بویی از و انسانیت نبرده اند، و یا حداقل در برابر نقدِ جوازِ ازدواج با محارم در منابع مربوط به کیش خاموش باشند. ابرگروه( براهین )پاسخگویی به شبهات‌مذهبی وسیاسی روز در ایتاء👇 http://eitaa.com/joinchat/925368339Ca1732dd521 کانال《 براهین 》👈 @barahin
⭕️ ❓ چرا ایرانیان مسلمان شدند؟ ➕ شکنجه زن در فرهنگ زرتشتی یکی از علت‌هایی که (به ویژه زنان ایرانی)، به دین اسلام رو آوردند، این بود که در قوانین ، مرد حق داشت که زن نافرمان خود را بزند، حتی او را با میله‌ی آهنی داغ، کند و بدنش را بسوزاند و اگر زن، سه مرتبه نافرمانی می‌کرد، مرد حق داشت آن زن را بکشد. منبع : روایت پهلوی، ترجمه مهشید میرفخرایی، تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، ص45 اما در اسلام، مردان در سخت‌ترین شرایط، حتی اگر کار به کشید، حق ندارند به خود توهین کنند. 📖 ( سوره بقره، آیه ۲۳۱ ) ▫️از سویی دیگر، در قرآن (سوره نساء: ۳۴) آمده که اگر یک زن، با رفتارهای زشت، آبروی شوهرش را بریزد، مرد باید به زبان ، همسر خود را از کارهای زشت بازدارد: فَعِظوهُنّ و اگر اثر نکرد، مدتی با او قهر کند: وَاهْجُرُوهُنَ فِي الْمَضَاجِعِ. و اگر باز هم اثر نکرد، مَرد می‌تواند برای حفظ کیان خانواده زن را ضربه بزند: وَاضْرِبُوهُنَ البته امام رضا (ع) فرمودند: این موضوع نباید منجر به کبودی و یا شود. اگر بشود، مرد باید به زن بدهد.
🔴❌ چهارشنبه سوری، جشنی كه شد ! رفته رفته به پايان سال خورشيدی می‌رسيم. روزهایی كه برای بسياری، همراه با شور و شوق و برای بسياری عذاب و ناآرامی است. صدای هولناك انفجار اشياء محترقه آرامش و آسايش را از آنان سلب نموده است. 👈🏻خيلی‌ها گمان می‌كنند كه يك ملّی است! و از همين روی آن را به گرامی می‌دارند! پس لازم است حقايقی را بيان كنيم ‼️ ✅ چهارشنبه سوری ربطی به آيين زرتشتی و ایران ندارد در گاهشماری زرتشتی، موضوعيت ندارد. به تعبيری صريح‌تر، در گاهشماری‌های بومی ايرانی؛ هفته وجود داشت، اما در مذهبیِ ، هفته وجود نداشته و ندارد و اگر بخواهيم دقيق‌تر بنگريم، ورود به تقويم‌های ايرانی در اثر نفوذ فرهنگ سامی (عربی-عبرانی) به فرهنگ ايران بود. 📚 سند: مری بويس، زرتشتيان، باورها و آداب دينی آنها، ترجمه ع.بهرامی، تهران: نشر ققنوس، 1391، ص 99 فی الواقع، در آيين زرتشتی چيزی به نام وجود ندارد، و بالتبع، نيز در اين آيين وجود ندارد. خانم دکتر از محققان صاحب‌نام زرتشتی می‌نويسند: «خیلی از آنها (جشن‌ها و آیین‌ها) هرگز زرتشتی نبوده اند، مثل چهارشنبه سوری.» 📚 سند: مجله‌ی هفت آسمان، بهار ۱۳۸۴، شماره ۲۵، صفحه ۱۸ موبد موبدان ايران، می‌نويسد: «شک نیست که افتادن این آتش‌افروزی به شب آخرین چهارشنبه سال، پس از اسلام است، چه، ایرانیان باستان شنبه و آدینه نداشتند. چون روز چهارشنبه نزد روز شوم و نحسی بود لذا برای رفع نحسی اقداماتی می‌کردند. بنابراین چهارشنبه سوری جزو جشن‌های ایران باستان .» 📚 سند: جهانگير اوشيدری، دانشنامه مزدَیَسنا، تهران: نشر مركز، 1389، ص ۳۳۳، ذیل عنوان «سوری» همچنين دکتر کورش نیکنام، موبد زرتشتی و پژوهشگر در آداب و سنن ایران باستان، عقیده دارد که چهارشنبه سوری هیچ ارتباطی با زرتشتیان ندارد و شکل گیری این مراسم را پس از حمله اعراب به ایران می‌داند: «در گاهشماری زرتشتیان اصلاً هفته وجود ندارد. شنبه و یکشنبه و... بعد از تسلط اعراب به فرهنگ ایران وارد شد. بنابراین اینکه ما شب چهارشنبه‌ای را جشن بگیریم (چون چهارشنبه در فرهنگ روز نحس هفته بوده) خودش گویای این هست که چهارشنبه سوری بعد از اسلام در ایران مرسوم شد.» سند: بی بی سی فارسی، چهارشنبه سوری، جشنی در استقبال از نوروز، ‌15 مارس 2009، 25 اسفند 1387 در تكمله سخن موبد بايد به عرض برسانيم كه هرچند در بين ، چهارشنبه (يوم الاربعاء) نحس شمرده می‌شد، ليكن در قرآن و روايات صحيح، نحس بودنِ چهارشنبه مورد تأييد نيست (چون در عقائد اسلامی، هيچ روزی ذاتاً نحس نيست) ولذا جشنی با عنوانِ چهارشنبه سوری و مشابه اين در منابع اسلامی وجود ندارد (بلكه اين رسم و رسومات مربوط به عرب عصر جاهلی بوده است كه برخلاف تعاليم اسلامی، تا ساليان دراز ادامه پيدا كرد). حتی در كتاب «كلثوم ننه» (كتابی طنز در نقد باورهای خرافی)، به صراحت، چهارشنبه سوری را مربوط به تقويم عربی و در آخرين چهارشنبه ماه صفر می‌داند كه بسياری از مردم آن را كرده و با درهم آميختن خرافات، آن را جشن می‌گيرند. سند: كلثوم ننه، باب هشتم، (در بيان سازها و افعال آنها)، ص 42 چالش ! روشن است كه اين جشن، ربطی به زرتشتيان ندارد، و انتساب آن به ايران باستان ابداً صريح نيست. چهارشنبه سوری (يوم الاربعاء) مربوط به عرب عصر جاهليت بوده است، و يا در بهترين حالت، تركيبی از سنت‌های بومی ايرانی و سنت‌های عرب عصر جاهلی است. پس چرا عده‌ای با همه وجود می‌كوشند كه اين سنت ناموزون و بی‌محتوا را زنده نگه دارند؟ آن همه ، ايجاد فضای تنش‌زا، مردم آزاری و ايجاد صداهای مهيب و دلخراش، خرد شدن شيشه‌ها ناشی از موج انفجار، تلفات يا زخمی شدن نيروی انسانی كه فضا را به بدترين شكل برای شهروندان ناامن می‌كند،آيا اينها چيزی جز است؟ چرا عده‌ای به خاطر شادیِ چند ساعته (آن هم از نوع نشاط كاذب)، حاضر می‌شوند به هر و تن دهند و آسايش را از ديگران سلب كنند ؟ آيا ، مصداقی غير از اين دارد؟ آيا اين جشن كذايی، توهين به هويت مردم ايران نيست؟ عجيب‌تر اينكه افراطی كه رسماً با (به علت عربی بودن كتابِ مقدس آن) مخالفت می‌كنند، و بر اساس منش نژادپرستانه‌ی خود، معتقد به حذف «هرگونه پيوند با عرب» هستند، در اين موضع، كاملاً خود را به و و زده‌اند. چون باستانگرايان به خاطر اهداف سياسی، حاضرند هويتِ مورد ادعای خود را لگدمال كنند.