هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️ خود بزرگ بینی
🔹 #خودبزرگبینی، یکی از بزرگترین بیماری های روحی و روانی است که از #خودخواهی و #خودبینی نشأت می گیرد. امام علی (ع) در این مورد میفرماید: «اوْحَش الْوَحْشَةِ الْعُجْبُ؛ بدترین وحشت، #خودبزرگبینی است»؛ [۱] امام سجّاد (ع) در یکی از دعاهایشان میفرماید: «و عَبِّدنی لَک وَ لا تُفْسِدْ عِبادتَی بِالْعُجْب؛ مرا به بندگی خود درآور و عبادتم را به وسیله #عُجب تباه مساز». [۲] خواجه عبدالله انصاری می گوید: «عیب است بزرگ برکشیدن خود را ، از جمله خلق برگزیدن خود را ، از مردمک دیده بباید آموخت ، دیدن، همه کس را و ندیدن خود را». [۳]
💠حقیقت خودبزرگ بینی
🔹 #خودبزرگبینی، خوش بینی انسان است نسبت به اعمال خود، و لایق شمردن خود از نظر عمل به وظایف و کسب امتیازات و موفقیت ها. مرحوم نراقی در حقیقت عُجب و خودبزرگبینی میگوید: «عُجب، خودبزرگ بینی است، به جهت دیدن نوعی کمال، چه کمال واقعی و چه کمال خیالی و تصوری». [۴] مرحوم شیخ بهایی (ره) در تعریف عُجب میگوید: «عُجب، بزرگ دیدن عمل صالح و خوشحالی امر آن و نشان دادن اعمال و لایق دانستن خود است». [۵]
💠فرق خودبزرگ بینی و تکبّر
🔹خودبزرگبینی، مربوط به عمل است و تکبّر مربوط به نفس است، که انسان نفس خود را بهتر از دیگران بداند. در #خودبزرگبینی مقایسه با دیگران، مطرح نیست، فقط خود شخص مطرح است، و لو کسی دیگر هم نباشد، [۶] ولی در #تکبّر مقایسه با دیگران مطرح است. خودبزرگبینی در اثر داشتن چیزی است، در حالی که در تکبّر و خودبرتربینی، ممکن است بدون کمال هم مطرح باشد.
پی نوشتها؛
[۱] نهج البلاغه، قصار ۳۸ و در قصار ۱۱۳ آمده است: «لا وَحْدَةَ اوحَشَ مِنَ الْعُجب؛ هيچ تنهايى وحشتناكتر از عُجب نيست.
[۲] صحيفه سجاديه، دعاى فى مكارم الاخلاق، ص ۱۰۰
[۳] آشنايى با علوم اسلامى، شهيد مطهرى، ص ۲۱۳
[۴] جامع السعادات، ج ۱، ص ۳۲۱
[۵] اربعين، شيخ بهايى، ص ۳۵؛ معراج السعادة، نراقى، ص ۲۲۱
[۶] جامع السعادات، ج ۱، ص ۳۲۱
منبع: حوزه نت
#خودبزرگ_بینی #عُجب #تکبر
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
هدایت شده از تبیین
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️از ديدگاه امام علی (عليه السلام) «متّقين» در معاشرت های خود با مردم چه اهداف مقدّسی را دنبال می کنند؟
🔹#امام_علی (علیه السلام) در بخشی از خطبه ۱۹۳ «نهج البلاغه» مى فرمايد: «بُعْدُهُ عَمَّنْ تَبَاعَدَ عَنْهُ زُهْدٌ وَ نَزَاهَةٌ؛ وَ دُنُوُّهُ مِمَّنْ دَنَا مِنْهُ لِينٌ وَ رَحْمَةٌ، لَيْسَ تَبَاعُدُهُ بِكِبْرٍ وَ عَظَمَةٍ، وَ لَا دُنُوُّهُ بِمَكْرٍ وَ خَدِيعَةٍ» (دورى #متّقین از كسانى كه دورى مى كنند به سبب #زهد و حفظ پاكى است، و نزديكی شان به كسانى كه نزديك مى شوند #مهربانى و رحمت است، نه اينكه دورى شان از روى تكبّر و خودبزرگ بينى باشد و نزديكی شان براى مكر و خدعه [و بهره گيرى مادى]).
🔹#امیرالمؤمنین (عليه السلام) در ذكر اين اوصاف به نكته مهمى اشاره مى كند و آن اينكه: #پارسايان در پيوندهاى اجتماعى، دوستى ها و دشمنى ها، برقرار ساختن رابطه ها يا قطع كردن ارتباط كه در تعامل افراد جامعه نسبت به يكديگر اجتناب ناپذير است، #اهداف_مقدّسى را دنبال مى كنند؛
🔹اگر از كسى دور مى شوند به جهت #آلودگى اوست، و يا براى آن است كه نزديك شدن به او آنها را گرفتار زرق و برق #دنيا مى سازد كه آنها به آن مبتلا گشته اند. از سوی دیگر نزديك شدن آنان به افراد براى اين است كه جاهلی را #ارشاد كنند يا تنبيه غافلى و يا #كمك به انسان های ضعيف و دردمند است؛ به عكس #دنياپرستان كه دورى آنها از افراد به سبب #خودبزرگبينى است و نزديك شدن براى گرفتن بهره هاى #مادى و فريب دادن و #نيرنگ است.
📕پيام امام امير المؤمنين(ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دارالكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۸۶ش، چ اول، ج ۷، ص ۵۹۱
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#معاشرت #جامعه
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد