رمان آنلاین #الهه_بانوی_من 📿 #پارت5 گفتم که حرف تقسیم ارثه است ولی کسی گوش نداد. پوزخندی از تشخیص درستم زدم که نگاه آقاجون لحظه ای چنان به چشمانم خورد که هم جا خوردم و هم هول شدم و پوزخندم را به لبخند تبدیل کردم. _میخوام یه فرصت بدم به دو نفر از نوه هام. هر کدوم که زودتر دست بجونبونن و ازدواج کنن این ویلا رو به نام هر دوشون میزنم. یک ویلا در عوض ازدواج. جایزه ی برنده ی خوش شانس عاشق یا عاشق خوش شانس . بستگی داشت که اول عاشق بود بعد ویلا را میگرفت یا اول ویلا را میخواست بعد عشق را . صدای اعتراض پدر بلند شد : _آقاجون اصلا این کار درست نیست...... نمیشه واسه ازدواج قیمت تعیین کرد. در حق بقیه ی نوه هاتون اجحاف نکنید. _ مال خودمه... اختیارشو دارم..... ماشاالله همه ی نوه هام از مرز بیست سال گذشتن و بزرگترین نوه ام بیست و پنج سالشه.... هر کدومشون هم که بخوان ازدواج کنن هم کار دارن هم خونه. نگاهم جلب آرش شد. یک لحظه سرش را چرخاند و تیر تیز نگاهم را وسط چشمانش شکار کرد. فوری بی تابی نگاهم را از چشمانش دزدیدم. اما آقا جون هنوز داشت ادامه میداد. _همین آرش.... توی مغازه ی مجید کار میکنه.... دو تا بنگاه مسکن و کردن سه تا، دو تا خونه رو کردن چهار تا. بعد اونوقت دم از نداری و فقر هم میزنن. صدای عمو مجید هم بلند شد: _ خب آخه آقاجون شما که از بازار خبر ندارید، الان دو ماهه یه خونه هم معامله نکردیم... فقط به بنگاه زدن که نیست. آقا جون ته اعصاشو محکم کوبید به کف پوش های سالن و گفت : _حرفم همونیه که زدم. باز صدای عصبی پدر به گفتن لا الله الا الله بلند شد. نمدونم چرا توی چهار تا پسر آقاجون صدای اعتراض عمو مجید و بابا بلند شد. خب البته همه میدونستند که عمو وحید پدر علیرضا، برای تک پسرش، سراغ دوتا عجوزه ی زن عمو فرنگیس نمیره. علیرضا رو خوب میشناختم و خوب میدونستم دلش پیش کی گیره. خیلی وقته که در برابر حرکات تابلوی علیرضا جلوی هستی دختر دایی ام خنده ام میگرفت. آخرین بارش عید همون سال بود. وقتی عمو و زن عمو برای عید دیدنی اومدند خونه ی ما دایی محمود و زن دایی هم رسیدند.دستپاچگی علیرضا یک دفعه چنان نمایان شد که فکر کنم حتی حسام که سرش پایین بود متوجه شد با آمدن دایی محمود، علیرضا که لم داده بود ، روی مبل نشست طوریکه انگار مجسمه شده‌ بود و دیگه لب به هیچ نزد تا مبادا کت قشنگ آبی نفتی اش چروک برداره و مدام با یه طرفند خاص نگاهشو دزدکی به هستی می انداخت. منم که بهش تیکه ننداختم. _ علیرضا ساعت چنده!!؟ _علیرضا گفتی میخوای منو ببری توچال، کی میبری!!؟ _علیرضا من اینجا نشستم کجا دنبالم میگردی.!؟ اذیت کردنش کیف داشت. چون دستپاچه میشد. لبخندی از خاطره ی عید به لبم نشست. نگاهم دوباره به سالن برگشت. توی سالن همه با هم پچ پچ میکردند. اگر چه ریز حرف هاشون مشخص نبود ولی موضوی بحث کاملا مشخص بود رمان آنلاین و هیجانی😍 باقلم نویسنده محبوب:مرضیه‌‌ یگانه ❌کپی ممنوع مییاشد و دین شرعی دارد❌ 📝📝📝

رمان جدید 😍 از نویسنده محبوب و مشهور #مرضیه_یگانه رمان آنلاین #اوهام #پارت5 ماشین مینا خانم وارد حیاط بزرگی شد که از ذوق دویدن توی این حیاط ، از روی صندلیم بلند شدم. قدم تا سقف ماشین بود و کف دو دستمو گذاشتم روی شیشه و داشتم حیاط و بزرگیش رو میسنجیدم که ماشین مینا خانم توقف کرد. از ماشین پیاده شدم و محو تماشای حیاط شدم. یه طرف شمشاد کاری شده ، یه طرف یه استخر بزرگ ، یه طرف چمن کاری شده. اصلا قابل مقایسه با حیاط کوچولوی خونه ی ما نبود که از سر حیاط تا تهش با کشیدن یه لی لی تموم میشد. یه نگاه به پاهام انداختم و یه نگاه به حیاط . چند تا لی لی میتونستم توی این حیاط بکشم ؟! دست مینا خانم سمتم دراز شد. دست کوچکم رو محکم و مهربانانه گرفت و همراه خودش برد.از کنار چمن های حیاط ، استخر بزرگش ، و محوطه ی گل کاری حیاط گذشتیم و وارد خونه شدیم. دو تا پله ی پهن و بزرگ ، حیاط رو از ورودی خونه جدا میکرد. یه لحظه یاد در کوچک خونمون افتادم. در خونه رو مینا خانم باز کرد و بلند صدا زد : _ سمانه خانم. یه خانم همسن سلیمه خانم جلو اومد و گفت : _بله خانم. _ این خانم کوچولو ، اسمش نسیمه ، ایشون قراره دختر من باشند تا مادرشون بیان دنبالش ، یه زحمت بکش ، ایشون رو ببر حمام ، بعد لباس تنش کن باید بریم واسش یه لباس خوشگل بخریم. _چشم خانم... بفرماید نسیم خانم. نگاهم برگشت سمت مینا خانم و گفتم: _ لباس دارم. مینا خانم خم شد و روی پنجه های پاش نشست و به دست به صورتم کشید و گفت : _میخوام یه لباس خیلی خوشگل تنت کنم ، از اون پُف پُف ها که دامن داره ، آخه شب بابابزرگ هومن میاد خونمون مهمون داریم. بعد سر بلند کرد سمت سمانه خانم و گفت : _ ببرش که کلی کار داریم ... من کارای آشپزخونه رو انجام میدم. سمانه خانم منو همراه خودش برد به طبقه ی دوم. از پله ها بالا میرفتم و با خودم فکر میکردم که خونه به این بزرگی که اندازه ی کل پرورشگاه ما بود ، برای چند نفره ؟ طبقه ی دوم پر بود از اتاق که سمانه خانم گفت : _ نسیم خانم ، یکی از این اتاق ها مال شماست . _مال من!! _ بله خانم. با حیرت به درهای اتاق ها نگاه کردم. اونقدر از دیدن اون خونه و حیاط غافلگیر شده بودم که یادم بره دلتنگ مادرم هستم. 🍂🍁🍂🍁 #کــپـــی_حرام است نویسنده راضی به کپی حتی با اسم نیستن🌷🙏 🌸🌼🌸🌼🌸 🌿✾ • • • • • ╔═════════🌸🕊══╗ •●❥ @be_sharteasheghi‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎ ╚══🌸🕊═════════╝