🍀💞🍀💞🍀💞🍀💞🍀 💞🍀💞🍀💞🍀💞🍀 🍀💞🍀💞🍀💞🍀 💞🍀💞🍀💞🍀 🍀💞🍀💞🍀 💞🍀💞🍀 🍀💞🍀 💞🍀 🍀 #پارت394 🍀منتهای عشق💞 دوباره بغضم گرفت و اشک توی چشم‌هام جمع شد. قبل از اینکه پایین بریزه دَر اتاق نیمه‌باز شد. دایی نگاهی بهم انداخت و دَر رو کامل باز کرد. اول خودش و بعد پشت سرش علی وارد اتاق شد. حضور علی توی دلم جشن و پایکوبی به پا کرد. چون مطمئن شدم‌ علی جانزده. کنار دیوار روبروم نشست. معلومه حسابی از جواب خاله غمگین شده. هر دو سکوت کردیم. جز صدای نفس‌های سریع من که به خاطر آثار گریه بود، صدایی تو اتاق نمی‌اومد. دایی با لحن شوخی گفت: _ مثل اینکه عروس و داماد رو باید با هم تنها بذاریم. علی تیز نگاهش کرد. _ حسین درک داشته باش! الان وقت شوخی نیست. _ با تو کی وقت شوخی هست؟ همیشه باید کنارت خبردار وایستاد. _ خب الانم خبردار وایستا، بذار حرفم رو بزنم. دایی ادای خبردار بودن رو درآورد و با صدای بلند خندید. علی ناامید از ساکت شدن دایی، نگاهش رو به من داد و با صدای آهسته‌ای لب زد: _ گریه کنی کارها درست می‌شه؟ نگاهم رو به دایی دادم. دایی گفت: _ خب چی‌کار کنه؟ _ اصلاً وقتی من به تو گفتم پاشو برو، یعنی نمی‌خواستم تو این حرف‌ها رو بشنوی که گریه کنی. برای چی مامان به حسین گفته، ایستادی گوش کردی؟ قبل از من دایی گفت: _ داشت از پله‌ها بالا می‌رفت که آبجی گفت. گوش نایستاده‌ بود. کلافه از اینکه به‌ جای من جواب می‌ده گفت: _ رویا من به تو نگفتم کاری نداشته باش، صبر کن خودم می‌گم؟ خودم رو مظلوم کردم. دایی گفت: _ این که حرفی نزد. _ حرف نزدی ولی اومدی اینحا نشستی به گریه کردن و غصه خوردن. رویا من اصلاً نمی‌خوام تو خودت رو درگیر این کارها کنی. اینا رو بسپر به من. تو زندگی عادیت رو بکن. بغض توی گلوم نشست. دایی گفت: _ علی تو هم حرف‌هایی می‌زنی! خب معلومه اون‌حرف‌ها رو بشنوه گریه‌ش درمیاد. نگاه تیزش رو به دایی داد. _ می‌شه یه لحظه ساکت شی؟ این خودش دو متر زبون داره. دایی سکوت کرد و علی نگاهش رو به من داد. _ آخه خاله گفت نه. کلافه سرش رو تکون داد. _ اولاً مامان گفت نه چون‌ نمی‌دونه اون‌ دختر تویی.‌ دوماً برای همین می‌گم نمی‌شه یک دفعه گفت. من دارم مامان رو آماده می‌کنم. دایی گفت: _ علی آوردمت منت‌کشی ها! فقط داری دعوا می‌کنی. _ لااله‌الاالله...! حسین تو صد بار جلوی من با اون‌ دختره پریدید به هم‌، من یک‌ کلمه حرف زدم؟ _ نبایدم حرف می‌زدی! اینی که اینجا مظلوم نشسته نگاهت می‌کنه، خواهرزاده‌ی منِ. _ تو چه رویی داری! دایی با سر من رو نشونش داد. _ منت‌کشی کن، پاشو بریم. علی از شدت حرص، خنده‌ش گرفت و نگاهش رو به من داد. _ اصلاً به این چیزها فکر نکن، بسپر به من.‌ فقط حواست رو بده به درست و خودت رو برای کنکور و دانشگاه آماده کن.‌ من خودم حلش می‌کنم.‌ سر حرفمم هستم. شب تولد مامان همه چیز رو بهش می‌گم.‌ خب طبیعیه که مخالفت می‌کنه ولی وقتی بفهمه من مُصِر هستم، کوتاه میاد.‌ دایی گفت: _آهان این شد.‌ حالا پاشو بریم‌ که توی این خونه سابقه نداره تو منت کسی رو بکشی. الان آبجی می‌فهمه. علی کلافه ایستاد. _ پاشو بیا پایین یه آب به دست و صورتت بزن. اگرم‌ مامان گفت چرا گریه کردی، بگو حسین جلوی دَر اون‌جوری کرد، ناراحت شدی. دایی گفت: _ خدمتون عارضم که آبجی پرسید، من گفتم چون‌ تو باهاش بد حرف زدی اشکش دراومده. علی خیره نگاهش کرد. _ چیه؟ می‌خواستی بگم فهمیده... _ بس کن حسین! همش رو اعصاب منی. از کنارش رد شد و بیرون رفت. دایی نگاهش رو به من داد. _ آدم‌ قحطی بود عاشق این شدی؟ بداخلاقِ زورگو. ایستادم. _ بداخلاق نیست فقط اعصابش خورده. _ آخ که خدا لنگه‌ی هم آفریدتون. به دَر اشاره کرد. _ تشریف میارید پایین؟ خواستم‌ جواب بدم که خندید و ادامه داد: _ چه سؤالیه من می‌پرسم! وقتی دستور صادر شده که نمی‌شه نری. از یه طرف خوب شده بهش گفتم‌ از یه طرفی نه.‌ کاش کمتر سربسر می‌ذاشت.        ✍🏻 #هدی_بانو 🚫 #کپی‌حرام و پیگرد #قانونی دارد🚫 ╔═💞🍀════╗      @behestiyan ╚════💞🍀═╝ پارت‌اول https://eitaa.com/behestiyan/16 🍀 💞🍀 🍀💞🍀 💞🍀💞🍀 🍀💞🍀💞🍀 💞🍀💞🍀💞🍀 🍀💞🍀💞🍀💞🍀