بازنشر به مناسبت ولادت حضرت علی اکبر(ع) و روز جوان 📻 #رادیو_دانش_بنیان 🎧بشنویم، این قسمت: درخت جوانی 🎙ما که در ایام جوانی هستیم،باید قدر این فرصت ها را بدانیم و بدانیم که این ایام هم زودگذر است وبه سرعت انسان وارد یک شرایطی از زندگی می شود که اگر بنای حرکت درست را در جوانی نگذاشته باشد، در سنین بعد زمین گیر خواهد شد. آن کسانی که تا پایان عمر مثل یک جوان حرکت کردند، ایام جوانی را قدر دانستند. #رادیو_دانش_بنیان #جهاد_سازندگی #مدرسه_علم_و_فناوری #بنیاد_علم_و_فناوری_بهیار @behyaarstf_ir

🔹بخشی از ارائه در نمایشگاه ایران به پیش 🔹*متولد شدن چراغ های ال ای دی اتاق عمل بهیار* 🔹آن نفسی که باخودی یار چو خار آیدت وان نفسی که بیخودی یار چه کار آیدت آن نفسی که باخودی خود تو شکار پشه‌ای وان نفسی که بیخودی پیل شکار آیدت آن نفسی که باخودی بسته ابر غصه‌ای وان نفسی که بیخودی مه به کنار آیدت آن نفسی که باخودی یار کناره می‌کند وان نفسی که بیخودی باده یار آیدت آن نفسی که باخودی همچو خزان فسرده‌ای وان نفسی که بیخودی دی چو بهار آیدت جمله بی‌قراریت از طلب قرار تست طالب بی‌قرار شو تا که قرار آیدت جمله ناگوارشت از طلب گوارش است ترک گوارش ار کنی زهر گوار آیدت جمله بی‌مرادیت از طلب مراد تست ور نه همه مرادها همچو نثار آیدت عاشق جور یار شو عاشق مهر یار نی تا که نگار نازگر عاشق زار آیدت خسرو شرق شمس دین از تبریز چون رسد از مه و از ستاره‌ها والله عار آیدت @behyaarstf_ir

"انتظار فرج" 🔷 رهبر انقلاب: انتظار فرج یعنی همه‌ی سختی‌ها قابل برداشته شدن و برطرف شدن است. نه اینکه بنشینید انتظار بکشید؛ بلکه دل شما گوش‌به‌زنگ باشد...۱۴۰۲/۱/۲۹ @behyaarstf_ir

🎧 بشنوید پادکست صوتی #ساده‌ترین‌کار . او که یاد داد: همه حق دارند که نق‌نقو شوند ولی من بخاطر همه، از همه ساکت‌ترم و گمنام تر و شب و روز نمی‌خوابم... @behyaarstf_ir

🔹گفت و گو با دانشجویان دانشگاه تبریز بعد از بازدیداز مجموعه ی بهیار صنعت ☘اگر تولید را در یک افق مالی دنبال کنیم، کم کم از تولید خارج می شویم. 🔹در ورای همه ی اشکالاتی که به چشممان می آید، اگر از عمق کار علمی برخوردار شویم، علم به معنای واقعی،نه به معنای صرفا مقاله نویسی، علمی که بتواند یک دیدی برای حل مسئله به ما دهد، می توانیم یک مسیری برای خومان پیدا کنیم و حواسمان باشد که راه علمی به معنای درست کلمه با مشغول شدن به روابط و این که با چه کسی چه کاری دارم محدود نکنیم. یک بار هست می گوییم کار علمی مهم است، ولی در این کشور آخرش باید رابطه داشته باشی. آن وقت به جای اینکه آینده ی خودمان را بر اساس یک عمق علمی ببندیم، می رویم در این روابط پیدا کردن،در این مناسبات پیدا کردن. نکته ی مهم این است اگر به عمق کار علمی برسیم هیچ بن بستی وجود ندارد. 🔹هر چقدر به عمق علمی و توانایی بیشتری برسیم، به سرمایه ی کمتری برای کار نیاز داریم، اگر ابزار را هم خودتان بسازید لازم نیست برای ایجاد یک فناوری ابزار را بخرید،خود ابزار را هم می سازیم. 🔹حوزه های کار دانش بنیان حوزه هایی هستند که بیشتر از آنکه نیاز به سرمایه گذاری داشته باشند، نیاز به انرژی و حرکت و نفس عمیق برای رسیدن به این قله ها را دارند.کار ما در بهیار تلاش برای عمیق تر شدن در حوزه های علمی است که زمان بر است. 🔹چقدر ما در صدد فهم مطالب علمی و درسی هستیم، چقدر به فکر نمره گرفتن هستیم و برای نمره سراغ کتاب می رفتیم،به جای داشتن یک ایده که ما به ازای آن پول بدست بیاوریم،چقدر قدرت حل مسئله داریم؟ 🔹حجت الاسلام نجات بخش @behyaarstf_ir

کار و انگیزه ی درونی (۱ از ۲) شهید آوینی 🔹به‌راستی هیچ فکر کرده‌اید که چرا بشر غربی توسعه و رشد خود را با افزایش ساعات اوقات فراغت و تفنن خویش می‌سنجد؟ یکی از بارزترین مشخصات جامعۀ ایده‌آلِ توسعه‌یافته این است که در آن، کار تا حداقل ممکن کاهش یافته و متقابلاً ساعات فراغت به حداکثر رسیده باشد. این از خصوصیات رکنیِ آن بهشت زمینی است که انسان امروز در جست‌وجوی آن است. وقتی معیار رشد، کار کم‌تر باشد مسلماً بهشت جایی است که در آن اصلاً  کار نباشد. 🔹یک نظر به کتاب‌های اقتصادی غرب که در زمینۀ توسعه نگاشته شده است کافی است که این معنا را به انسان بفهماند که اگر می‌خواهید ببینید جامعه‌ای توسعه‌یافته است یا نه، ساعات کار کارگران را نگاه کنید؛ کار کم‌تر مساوی با رشد بیش‌تر. 🔹استقبال غرب از اتوماسیون با این اشتباه ملازمه دارد که آنها می‌پندارند که خودکاری یا اتوماسیون ساعات فراغت انسان را افزایش می‌بخشد. و البته حتی اگر فراغت را به‌مثابه ارزشی مسلم تلقی کنیم، باز هم گسترش اتوماسیون توفیقی در این زمینه نداشته است، چرا که به‌جز اربابان و حکم‌رانان امپراتوری ماشینی، همۀ زندگی انسان‌ها وقف گسترش اتوماسیون شده است. 🔹در صورت نهایی و آرمانی زندگی ماشینی، گذشته از آن‌که تفکر انسان ـ یعنی ارزشمندترین نقطۀ وجود او ـ صرف حفظ و نگهداری و توسعۀ ماشینی می‌شود، باز هم کار به تمام معنا حذف نمی‌شود. «آلدوس هاکسلی» در کتاب «دنیای متهور نو» به‌خوبی متوجه شده است که جامعۀ آینده به قشری از انسان‌ها نیازمند است که برده‌وار آن دسته از «کارهای سیاه» را که لازمۀ فراغت اقشار دیگر است بر عهده گیرند. 🔹در این زمینه، اقتصاددان جدید با این طرز تفکر بار آمده که «کار» را همچون چیزی تلقی کند که اندکی بیش‌تر از یک شرّ واجب است. از دیدگاه یک کارفرما، کار در هر مورد فقط یکی از اقلام قیمت تمام‌شده است، که اگر نتوان آن را فرضاً از طریق خودکاری(automation)  به‌کلی حذف کرد باری باید به حداقل تقلیلش داد. از دیدگاه کارگر، کار یک امر مصدع است؛ کار کردن یعنی فدا کردن فراغت و آسایش، و دست‌مزد عبارت است از جبرانی برای این فداکاری. @behyaarstf_ir

کار و انگیزه ی درونی (۲ از ۲) شهید آوینی 🔹حالا اگر این بینش را با نظرگاه اسلام، یعنی کار به مثابه عبادت، مقایسه کنید، به عمق فاجعه‌ای که برای بشر غربی و غرب‌زده اتفاق افتاده است، پی می‌برید. 🔹یکی از مهم‌ترین نکاتی که همواره ما را در مطالعۀ جوامع سنتی اسلامی شگفت‌زده می‌کرد، همین بود که چگونه ـ مثلاً در مورد سفال‌گران میبدِ یزد ـ کار و زندگی آنها آمیخته با یکدیگر بوده است. اکنون ما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و تجربۀ باشکوه نهادهای انقلابی، به‌خوبی این معیار را دریافته‌ایم که نظرگاه اسلام دربارۀ کار با آن‌چه که امروز در جوامع غربی و غرب‌زده می‌گذرد ـ و مع‌الاسف هنوز هم آثار آن در تشکیلات اداری و کارگری ما باقی است ـ متفاوت است. وقتی کار خدمت به خلق برای رضای خدا و همچون وسیله‌ای باشد که استعدادهای وجود انسان را در طول زندگی‌اش به فعلیت برساند، آن‌گاه کار و زندگی یک انسان مؤمن آن‌چنان در هم می‌آمیزد که انفکاکشان از یکدیگر ممکن نیست. 🔹یکی از وجوه تفاوت نهادهای انقلابی و تشکیلات اجرایی موروثی‌ که ارمغان غرب‌زدگی ما هستند در همین جاست که کار در نهاد انقلابی به‌مثابه عبادتی بزرگ تلقی می‌شود. کسانی ممکن است اعتراض کنند که: «ای آقا!... مگر می‌شود تشکیلات و سازمان‌بندی اجتماعات را بر انگیزه‌های درونی بنا کرد؟ انگیزه‌های درونی که ضمانت اجرا ندارند. این حرف‌ها حرف‌های ایده‌آلیست‌هاست. بیایید واقعی فکر کنیم؛ اجتماع نظم می‌خواهد.» جواب حقیر این است که نظم و انگیزۀ الهی نه‌تنها منافات ندارند بلکه با هم ملازم‌اند؛ اُوصیکُمْ بِتَقَوی اللهِ و نَظْمِ اَمْرِکُمْ. چه چیز «جهاد سازندگی» را قادر ساخت که با نظمی حیرت‌انگیز طرح «محرم» را چهل و پنج روزه به پایان برساند، حال آن‌که مقاطعه‌کارهای خارجی یک سال وقت و صدها برابر هزینه طلب می‌کردند؟ کار به‌مثابه عبادت. اتفاقا نظام جمهوری اسلامی نیز باید سعی کند که تشکیلات اجرایی خویش را در عین حال بر نظم و انگیزه‌های درونی بنا کند. 🔹انسان به‌راستی در نظام کارخانه‌ای برده‌ای بیش نیست. تعریف برده چیست؟ انسانی که ناچار است بدون انگیزه‌های درونی و فقط برای زنده ماندن، کار بدنی مشخصی را تمام عمر صبح تا شب تکرار کند. شاخص انسانیت دو چیز است: تکامل روحی و ارادۀ آزاد ـ که این هر دو تنها در عبودیت خدا حاصل می‌آید و لاغیر. وقتی شما انگیزۀ الهی را در کار داخل کنید، بلافاصله کار به وسیله‌ای برای رشد و تعالی انسانی تبدیل می‌شود و وجود انگیزه، فی‌نفسه کار را تابع اراده و انتخاب انسان می‌گرداند. بالعکس، انسانی که ناچار باشد بدون انگیزۀ الهی و صرفاً برای تأمین معاش کار کند، بندۀ معاش است و بندگی معاش با ارادۀ آزاد منافات دارد. تنها بندۀ خداست که از همۀ تعلقات آزاد است و اراده‌اش را هیچ چیز جز حق محدود نمی‌کند. ☘*برگرفته از کتاب توسعه و مبانی تمدن غرب| مقاله ی بهشت زمینی* @behyaarstf_ir

دیکتاتوری اقتصاد(۱ از ۲) شهید آوینی 🔹هیچ‌کس کوچک‌ترین تردیدی ندارد که حاکمیت ابرقدرت‌ها و ادامه‌ی سلطه‌ی آنها بر جهان از طریق کارتل‌ها و تراست‌ها و دست‌های پنهانی سرمایه‌داران بین‌المللی اعمال می‌شود و آنان نیز حاکمیت خویش را بر عادات و نقاط ضعف بشریت بنا کرده‌اند و سعی می‌کنند با ایجاد حوائج کاذب و غیر حقیقی برای آدم‌ها، موقعیت استکباری خویش را از خطر محفوظ دارند. برای مبارزه با این سلطه‌گری چه می‌توان کرد؟ آیا می‌توان از همان طریقی که این ابرقدرت‌ها حکومت جهنمی خویش را بر کره‌ی زمین مستدام می‌دارند، با آنها مبارزه کرد؟ یا باید راه‌هایی خارج از سیستم‌های شناخته شده‌ی کنونی جست و جو کرد؟ 🔹پیروزی انقلاب اسلامی ایران تنها تجربه‌ای است که حقیقت را آنچنان که هست به مردم جهان نشان داد. انقلاب اسلامی ایران نشان داد که برای مبارزه با قدرت جهنمی استکبار هرگز نمی‌توان از همان طرقی اقدام کرد که او خود بنیان آن را نهاده است. شعار «مشت و درفش» و «خون و شمشیر» به‌خوبی می‌تواند از عهده‌ی بیان حقیقت برآید و همین‌طور، قیام عاشورا اسوه‌ای است که تنها راه پیروزی بر باطل را بر ما نمایان می‌سازد. اگر جبهه‌های جنگ ما امروز بر همان سلاح‌هایی متکی بود که خود ابرقدرت‌ها می‌سازند و اگر ادامه‌ی جنگ ما موکول به تهیه‌ی سلاح‌های مدرن می‌شد، مطمئناً امروز هیچ اثری از انقلاب اسلامی در جهان باقی نمانده بود و حتی یادگار آن نیز از کتاب‌های تاریخ پاک شده بود. سر پیروزی ما در جبهه‌های جنگ با ابرقدرت‌ها همین است که ما هرگز متکی به سلاح نیستیم. اتکای ما به ایمان خود و امدادهای غیبیی است که ایمان ما مجاری نزول آنهاست و اگر اینچنین نبود و پیروزی ما موکول به همپایی با قافله‌ی نظام اقتصادی و صنعتی غرب می‌شد، همان طور که عرض شد، امروز حتی یادگارهای انقلاب اسلامی را نیز از کتاب‌های رسمی تاریخ شسته بودند، چه برسد به اینکه نظام جمهوری اسلامی بتواند همانند امروز مجرای تحقق اراده‌ی حق تعالی و اقامه‌ی قسط و عدل در کره‌ی زمین قرار بگیرد. 🔹رمز پیروزی ما در این است که خود را از دیکتاتوری اقتصاد رها کرده‌ایم، و یا بهتر بگویم، در راهی قرار داریم که به نفی دیکتاتوری اقتصاد می‌انجامد. دشمن نیز بر این واقعیت به‌خوبی آگاهی دارد و می‌داند که شکست ما آنجاست که اقتصاد بتواند بر سایر وجوه زندگی ما غلبه پیدا کند و اگر اینچنین نبود و دشمن بر این حقیقت وقوف نداشت، بدون شک همه‌ی تلاش خود را در این جهت تمرکز نمی‌بخشید. جنگ نفت و حملات سازمان‌یافته‌ی دشمن به مراکز صنعتی ما نشان‌دهنده‌ی همین واقعیت است که استکبار جهانی می‌خواهد با تحمیل فشارهای تحمل‌ناپذیر اقتصادی، ما را وادار کند که از اعتقاداتمان صرف نظر کنیم. آنها می‌خواهند با اقتصاد بر اعتقاد ما غلبه کنند، و انصافاً در دنیای امروز، اگر هم راهی برای غلبه بر ایمان و اعتقاد وجود داشته باشد، همین است و لاغیر. 🔹ابرقدرت‌ها در هیچ یک از مقاطع تاریخ حاکمیت خویش به موردی چون‌  انقلاب اسلامی ایران برنخورده‌اند. آنها همواره توانسته‌اند که نهضت‌های اعتقادی را با فشارهای اقتصادی سرکوب کنند یا حداقل به انحراف بکشانند. تاریخ قرن‌های اخیر در کره‌ی زمین مملو از شواهد و مصادیقی است که می‌توانند این ادعا را تأیید کنند. در بعضی از این موارد همچون شیلی، شکست کامل بوده است و در بعضی دیگر مثل کوبا، رهبران انقلاب ناچار شده‌اند که از ترس شغال به گرگ پناه ببرند و از چاله به چاه بیفتند. ☘برگرفته از کتاب توسعه و مبانی تمدن غرب شهید آوینی| مقاله ی دیکتاتوری اقتصاد @behyaarstf_ir

دیکتاتوری اقتصاد( ٢ از ۲) شهید آوینی 🔹ضرب‌المثل مشهوری می‌گوید «شکم گرسنه دین و ایمان نمی‌شناسد» و این معنا تقریباً شبیه به محتوای این حدیث است که می‌فرماید: کاد الفقر ان یکون کفرآ. سؤال اینجاست که آیا انسان اجازه دارد خود را به محتوای این ضرب‌المثل تسلیم کند یا خیر. آیا حضرت رسول اکرم(ص) و یاران و اصحاب معدود ایشان در محاصره‌ی اقتصادی شعب ابی‌طالب خود را به این معنا تسلیم کردند؟ مشهور است که در طول این سه سال بسیار بود روزهایی که آنها هر یک به دانه‌ای خرما یا کمتر از آن اکتفا کردند و استقامت ورزیدند و در برابر مشرکان تسلیم نشدند. 🔹موجبیت یا دیکتاتوری اقتصاد با اختیار و اراده‌ی آزاد انسانی منافات دارد. تنها در یک صورت ما مجاز هستیم که همه‌ی نظامات اجتماعی را بر محور رشد اقتصادی تنظیم کنیم و آن اینکه رشد و توسعه‌ی اقتصادی با تکامل و تعالی روحانی ما انطباق پیدا کند. در جهان امروز، بالعکس، توسعه‌ی اقتصادی همواره در مسیری است که با تعالی روحی بشر منافات دارد و رشد اقتصادی به ابتذال اخلاقی بشر می‌انجامد. 🔹رمز پیروزی ما استقامت است. استقامت محتوای اصلی این فرمایش قرآنی است که فاستقم کما امرت و من تاب معک. کسی تردید ندارد که محتوای آن ضرب‌المثل مذکور ـ آدم گرسنه دین و ایمان نمی‌شناسد ـ اکثراً درست است، اما این دستور قرآنی که ما را به استقامت در شعب ابی‌طالب فرا می‌خواند، آمده است تا ما را از زمره‌ی آن اکثریت خارج کند. وقتی ما از زمره‌ی آن اکثریت خارج شدیم، دیگر اقتصاد نیست که برای ما تعیین تکلیف می‌کند بلکه اعتقاد است. مسلماً محتوای این حدیث ـ کاد الفقر ان یکون کفراً ـ اهمیت اقتصاد را به ما گوشزد می‌کند و حقیر نیز در پی نفی اهمیت اقتصاد نیستم بلکه می‌خواهم با توجه به اهمیت اقتصاد، جایگاه واقعی آن را پیدا کنم. 🔹مسلماً اسلام به ما اجازه نمی‌دهد که به‌گونه‌ای عمل کنیم که موجبیت یا دیکتاتوری اقتصاد ما را به راهی مخالف با آرمان‌های اعتقادی و فرهنگیمان بکشاند. در جهان امروز هر چه هست همین است؛ اشاعه‌ی مصرف یکی از ضرورت‌های رشد و توسعه‌ی اقتصادی در جهان امروز است. ☘برگرفته از کتاب توسعه و مبانی تمدن غرب شهید آوینی| مقاله ی دیکتاتوری اقتصاد @behyaarstf_ir

وقتی پول انگیزه ی کار باشد(۱ از ۳) برگرفته از مقاله ی *از دیکتاتوری پول تا اقتصاد صلواتی* شهید آوینی 🔹وقتی پول تنها انگیزه‌ای باشد که انسان را به «کار» وا می‌دارد، دیگر کار معنای حقیقی خویش را از دست می‌دهد و همان طور که قبلا گفتیم، به شر واجبی تبدیل می‌شود که باید هر چه بیشتر و سریع‌تر از آن خلاصی یافت. 🔹بدون رودربایستی باید گفت که ادارات موروثی ما همگی بر همین محور شکل گرفته‌اند و کارمندان موروثی ما ـ بجز عده‌ای قلیل ـ همه برای پول است که کار می‌کنند و اینچنین است که کار کردن دیگر معنای خود را از دست داده است. آنها منتظرند تا ساعات مشخص کار در اداره پایان پیدا کند و به خانه‌ها بروند، و زندگی واقعی آنها تازه از آن لحظه است که آغاز می‌شود. 🔹آنها که همواره می‌خواهند ماهیات را انکار کنند ممکن است بگویند: «آقا! این به خوبی یا بدی افراد برمی‌گردد و به نظام (سیستم) بازگشت ندارد.» حال آنکه اگر درست نظر کنیم، این فاجعه بیشتر ناشی از سیستم است تا افراد، هر چند افراد نیز در آن مقصرند. 🔹سیستم موروثی ادارات ما که از بینش غربی نتیجه شده است، به‌گونه‌ای است که در آن، با نفی تمایزات حقیقی و روحی افراد، سعی می‌کنند آنها را همچون پیچ و مهره‌هایی که یک سیستم کارخانه‌ای را می‌سازند، در یک سیستم اداری به‌کار وا دارند، حال آنکه هویت حقیقی انسان در تمایزات روحی و کیفی است. کارمندهای یک اداره کمیت محض نیستند که بتوان آنها را بدون در نظر گرفتن روحیات و تمایزات کیفیشان، در یک سیستم کارخانه‌ای به‌کار کشید ـ آنچنان سیستمی که مثل تپانچه، هر که ماشه‌ی آن را بچکاند، شلیک شود. 🔹این نگرش سیستمی که از تجربیات سیبرنتیکی غرب نتیجه شده است تنها با خصوصیات ماشین سازگاری دارد. انسان قبل از هر چیز صاحب روحی مجرد و متمایز از انسان‌های دیگر است. هویت بشر در همین تمایزات روحی است و با نفی این هویت، انسان است که نفی می‌شود. 🔹نظام کارخانه‌ای کنونی کارگران را همچون اجزایی واحد از یک ماشین تصور می‌کند که هر ـ یک فونکسیون یا عملکرد خاصی را در خدمت کلیت آن ماشین بر عهده دارند. انسان صاحب روح و جسمی است متحد با یکدیگر و اگر از مجموعه‌ی این خلقت خاصی که انسان نام دارد فقط جزئی از بدن او، دست، پا یا چشم او را به‌کار بگیرند، هویت حقیقی او را نفی کرده‌اند و نظام کارخانه‌ای امروز سراپا مبتلا بدین درد است. سیستم‌های کارخانه‌ای امروز تنها به جزئی از بدن کارگر، دست، پا یا چشم او احتیاج دارند و اگر کارگر از همه‌ی مجموعه‌ی وجود انسان، تنها همان یک عضو را داشت تفاوتی نمی‌کرد. ☘برگرفته از کتاب توسعه و مبانی تمدن غرب شهید آوینی | از دیکتاتوری پول تا اقتصاد صلواتی @behyaarstf_ir

وقتی پول انگیزه ی کار باشد(۲ از ۳) شهید آوینی 🔹در نظام اسلامی کار هر کس مستقیماً بر اعتقادات و تمایزات کیفی و روحی افراد بنا می‌شود و آنچه انسان‌ها را به کار وا می‌دارد نه پول، که عشق است. مؤمن تابع اعتقاد خویش است نه اقتصاد، و عمل او مستقیماً بر نیت اوست که بنا می‌شود. در سیستم کارخانه‌ای، کارگر و کارمند پیوند اعتقادی خویش با کارش را از دست می‌دهد و بالاجبار، فقط برای امرار معاش دست به‌کار می‌زند و از آنجا که همه‌ی احتیاجات او با پول برآورده می‌شود، این پول است که غایت آمال و مبدأ و میزان همه‌ی ارزش‌ها می‌شود. 🔹در این بینش خشک و غیر انسانی، تنها انگیزه‌ای که آدم‌ها را به‌کار وا می‌دارد «کسب پول بیشتر» است و «پیوند اعتقادی» انسان‌ها با «کار»شان کاملاً منقطع شده است. اگر بخواهیم با همین بینش راهیان کربلا را، آنچنان‌که عادت غربی‌هاست، به مثابه یک «پدیده» مورد بررسی قرار دهیم، گرایش وسیع مردم برای شرکت در صفوف راهیان کربلا و جانبازی برای اسلام اصلاً قابل ادراک نیست، چرا که هیچ «توجیه اقتصادی» ندارد. 🔹در علم امروز که بنیان آن بر «پدیده‌شناسی» است، همه‌ی امور همچون پدیده‌هایی صرفاً فیزیکی و مادی مورد بررسی قرار می‌گیرند، و به‌راستی با این بینش چگونه می‌توان «عشق به کربلا» را معنا کرد؟ در نظام‌های اجتماعی این روزگار که تحت سیطره‌ی «دیکتاتوری اقتصاد» شکل گرفته است، «پول» همواره طرف دوم معادله‌ای است که به همه چیز معنا و مفهوم و ارزش می‌بخشد. آنچه را که نتوان با پول سنجید اصلاً در دنیا وجود ندارد. 🔹عصر ما به‌راستی عصر شگفتی‌هاست. از یک‌سو نظری به آنچه در درون آسمان‌خراش‌های «وال استریت» می‌گذرد بیندازید و از سوی دیگر به «صلواتی»های جبهه نگاه کنید؛ وقتی انسان بنیان کار و حیات خویش را بر «اعتقاد» خود بنا کند نخستین چیزی که نقش محوری خود را از دست می‌دهد «پول» است و درست به همین علت، انسان در محدوده‌ی «جبهه‌ی اسلام» به پول نیازی ندارد. در جبهه، دیگر به پول که همه چیز را به‌صورتی قلابی و غیر حقیقی به‌یکدیگر پیوند می‌دهد نیازی نیست و اینچنین، اقتصاد پولی به «اقتصاد صلواتی» تبدیل می‌شود. 🔹اجازه بدهید که باز هم بر این نکته‌ی اساسی تأکید کنم، چرا که سر ادراک‌  مطلب در همین نکته‌ی اصولی است. وقتی انسان ارزش «کار» خود را صرفاً با «پول» بسنجد، دیگر کار تبدیل به یک عمل مکانیکی می‌شود که هیچ ارتباط و پیوندی با روح و اعتقادات انسان ندارد. و اجازه بدهید باز هم این سؤال را تکرار کنیم: آیا ساختار اداری یا نظام تشکیلاتی جامعه‌ی اسلامی نیز باید بر مبنای اصالت پول بنا شود؟ آیا هیچ‌کس نباید جز به‌خاطر اضافه حقوق به مأموریت برود؟ خیر. از همان آغاز با ایمان آوردن به «لا اله الا الله» نقش محوری پول نفی می‌شود و پول به همان جایگاه حقیقی خویش که معادل همگانی بودن است باز می‌گردد. پول سلطان بی‌منازع جهان امروز است و از طریق یک نظام بانکداری پیوسته بر همه‌ی کره‌ی زمین حکومت می‌راند، و باز هم باید تکرار کنیم که آنچه به پول قدرتی اینچنین بخشیده ماده‌گرایی بشر است. ☘برگرفته از کتاب توسعه و مبانی تمدن غرب| مقاله ی از دیکتاتوری پول تا اقتصاد صلواتی @behyaarstf_ir

وقتی پول انگیزه ی کار باشد(۳ از ۳) شهید آوینی 🔹انسان اراده‌ی خویش را صرفاً در مسیری اعمال می‌کند که به غایات و خواسته‌های او منجر می‌شود. همین غایات یا اهداف هستند که در وجود او برای کار کردن ایجاد انگیزه می‌کنند. اگر بخواهیم به زبان روز سخن بگوییم، باید گفت انسان اراده‌ی خویش را صرفاً در جهت برآورده ساختن نیازهایش اعمال می‌کند و این نیازها اگر تنها به محدوده‌ی مادی وجود آدم بازگردد، فقط و فقط با پول برآورده می‌شود. بدین ترتیب است که پول، هر چند خود فی نفسه مطلوب انسان نیست، اما از آنجا که مقدمه‌ی تأمین همه‌ی حوائج مادی است غایت آمال او می‌شود و به تنها عاملی که اراده‌ی او را برمی‌انگیزاند تبدیل می‌شود. این درد همه‌گیر بشر امروز است و دردی هم نیست که از طریق داروهای شیمیایی یا روانپزشکی درمان شود. 🔹ما اکنون در جست و جوی درمان نیستیم، اما ذکر این نکته لازم است که درمان همه‌ی دردهای بشر امروز در بازگشتن به وطن ایمانی است. بشر امروز درد غربت دارد، غربت از وطن قدسی ایمان، و از همه تأسف‌بارتر این نکته‌ی ظریف است که این غربت به فراموشی انجامیده است و او این خراب آباد را وطن پنداشته و دیگر دلش در هوای وطن حقیقی نمی‌تپد. 🔹پیش از ادامه‌ی بحث باز هم ذکر این نکته ضروری است که ما هرگز قصد انکار نقش پول را نداریم. پول امروز که جانشین نقدین ـ طلا و نقره ـ شده است، هر چند برخلاف نقدین دیگر فی نفسه دارای ارزش نیست، اما با این همه نشان‌دهنده‌ی نسبت ارزشی فی‌مابین اشیاست. 🔹البته این نسبت که در اختلاف قیمت‌ها ظاهر شده با تغییر نظام ارزشی دگرگون می‌شود، اما به هر تقدیر ضرورت وجود چیزی مثل پول که نسبت ارزشی بین اشیا از طریق آن ظاهر می‌شود، قابل انکار نیست. آنچه مذموم است و به پول قدرتی اینچنین بخشیده حاکمیت سرمایه یا دیکتاتوری اقتصاد است که آن نیز خود نتیجه‌ی ماده‌گرایی بشر امروز است. ☘برگرفته از کتاب توسعه و مبانی تمدن غرب| مقاله ی از دیکتاتوری پول تا اقتصاد صلواتی @behyaarstf_ir

🔹سامانه رادیوگرافی صنعتی 🔹شرکت پرتوسازان سلامت سپاهان سابقه فعالیت در حوزه‌های Macro NDT و Micro NDT مربوط به پروژه‌های مختلف را در کارنامه خودش ثبت کرده است. این سامانه امکان بررسی عیوب موجود در سرامیک‌های فریت، بازرسی جوش درانواع متریال‌ها، بازرسی غیر مخرب قطعات صنعتی، ترک یابی در انواع قطعات را دارا می‌باشد. @behyaarstf_ir

🔹ما با یک نسلی رو به رو هستیم در فضای دانشجویی و حتی فضای دانش آموزی که آن ها نسبت به حرکت خودشان و نسبت به اینکه خودشان چه جایگاهی پیدا می کنند، علامت سوال های زیادی دارند، به این معنا که فارغ از اینکه که کشور چه اتفاقی دارد برایش می افتد، اینها به دنبال این هستند که یک ثمره ی بهتری از زندگی خودشان بگیرند و یک معنا در مسیر زندگی شان پیش آید. دانش بنیان را مقداری اینجا باید دید، دانش بنیان صرفا یک شغل یا یک فعالیت نخبگانی نیست، یک راهی است که وقتی انسان بتواند در این راه قرار بگیرد، آینده می تواند برایش آشکار شود و آینده را ببیند و امیدوار به آینده شود، در واقع مناسباتی است که در آن انسان آینده برایش آشکار می شود و می تواند حرکت جدی انجام دهد. 🔹مسئله ی اقتصاد سال هاست که گریبان ما را گرفته و آن حیات اقتصادی ما سال ها است مورد چالش قرار گرفته و به یک شکلی درد مزمنی هست که بیش از صدسال کشور ما درگیر این مسائل اقتصادی است و با انواع و اقسام تدبیر ها و اقدامات کماکان مشکلات پا برجاست. اصلی ترین علت این ماجرا هم این است که بدنه ی مردم و کشور موثر در اقتصاد نیستن، یک شرایطی در کشور پیش آمده مردمی که خودشان می توانستند کار کنند و مسیری را برای اقتصاد خودشان باز کنند از آن حرکت منع شدند و همه ی مسئولیت ها به سمت یک نهاد دولتی رفته و آن دولت ها هم ناتوان از حل مسائل هستند و نمی توانند این مسئله را انجام دهند. چرا امروز وقتی می خواهید وارد یک کار اقتصادی شوید می بینید مجال حرکت برای آن کار اقتصادی نیست؟ 🔹سخنرانی حجت الاسلام امیر نجات بخش در جمعی از دانشجویان جامعه ی اسلامی @behyaarstf_ir

بسم الله الرحمن الرحیم ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات و همچنین تبریک فرا رسیدن سال نو، بنیاد علم و فناوری بهیار صنعت قصد دارد با توجه به شعار سال، مروری بر گزیده ای از مطالب اخیر بنیاد مرتبط با تولید، اقتصاد و نقش مردم داشته باشد. اولین صوت در جمع دانشجویان جامعه ی اسلامی بازنشر می شود. در این صوت به مسئله حضور بدنه ی مردم و کشور در اقتصاد پرداخته می شود. نظرات و دیدگاه های عزیزان پیرامون صوت ها قابل نشر در کانال می باشد. @behyaarstf_ir

‌ 🎙تاملی بر مسئله اقتصاد 🔹جلسه اول؛ - بررسی پیام نوروزی رهبر انقلاب - بیان چشم‌انداز جلسات 📆 پنج‌شنبه، ۲ فروردین ماه ۱۴۰۳ @behyaarstf_ir

🔻تاملی بر مسئله اقتصاد 📖 جلسه اول؛ - بررسی پیام نوروزی رهبر انقلاب - بیان چشم‌انداز جلسات ▫️با حضور: حجت الاسلام نجات‌بخش 🔹 جلسه پیش درآمد؛ امروز پنج‌شنبه ۲ فروردین ماه ۱۳۰۴ 🗓 شنبه،دوشنبه و چهارشنبه‌ها زمان: ساعت۱۶ مکان: سرای هنر و اندیشه @behyaarstf_ir

🔹چرا تولید کلید حل مسائل کشور است؟ 🔹فهم رایج ما این است که تولید باعث برطرف شدن نیازهای کشور می‌شود. سوال این است که چرا به جای زحمت تولید اقدام به سرمایه گذاری و خرید کالاهای مورد نیاز خود نکنیم؟ مگر تولید خودرو و لوازم خانگی، فولاد و.‌‌.. چه مسئله‌ای را حل کرده است. اگر بجای هزینه‌ هایی که برای تولید این کالاها داده‌ایم، کالاها را وارد می‌کردیم، شاید مردم ما از کالاهای به روزتری استفاده می‌کردند و خدمات بهتری دریافت می‌کردند. 🔹ای بسا اگر به سراغ وزیران از نفت تا بهداشت بروید بگویند؛ تولیدکنندگان داخلی امروز بزرگترین مانع توسعه کشور هستند. اگر هم زمانی به جهت تحریم‌ها و وجود دولت غربگرا ما نیازهای خود را نمی‌توانستیم برطرف کنیم امروز که دولت در یک دیپلماسی موفق با چین قرار گرفته است چرا باید کشور معطل تولید باشد‌؟ حال شاید بگوییم اشتغال را چه کنیم؟ 🔹مسئله اشتغال نیز با وجود استارتاپ‌های خدماتی تا مقدار زیادی قابل حل است. در یکی دو سال گذشته بالای شصت میلیارد دلار به تولید کنندگان ارز اختصاص داده‌اند تا در کشور کالا تولید کنند. براستی چرا ما نباید مثل عربستان با یک سرمایه گذاری بالا در حوزه نفت و گاز با بالا بردن بهره وری در این حوزه و تولید انواع محصولات نفتی درآمد لازم برای خرید کالاها را فراهم کنیم و از بسیاری از مشکلاتی که در راه تولید است خود را آزاد نکنیم؟ 🔹پرسش اصلی این است که چرا تولید کلید حل مسائل کشور است؟ این پرسش دعوتی است برای اندیشیدن به وضعیت امروز کشور و جستجوی جایگاه تولید در ساختن کشور و بیشتر از آنکه یک چون و چرا در بیانات حضرت آقا باشد یک جستجوگری است تا ما بتوانیم جایگاه تولید را در اقتصاد امروز بیابیم. @behyaarstf_ir

‌ 🔻تاملی بر مسئله اقتصاد 📖 جلسه دوم ▫️با حضور: حجت الاسلام نجات‌بخش 📆 شنبه، ۴ فروردین ماه ۱۴۰۳ زمان: ساعت ۱۴:۳۰ 📍سرای هنر و اندیشه @behyaarstf_ir @soha_sima

🔹نقش دانش بنیان در آینده ی ایران 🔹یکی از سوالاتی که مطرح است این است که ما در چه جایگاهی می توانیم آینده را در نظر آوریم و آینده دار بودن را ببینیم. معمولا یک تفاوتی بین درک خودمان و درک آقا از ایران و آینده احساس می کنیم. بعضا در نسبت با بیانات آقا، سوال برایمان پیش می آید که آقا چگونه اینقدر امیدوار به آینده هستند و به عبارتی چه می بینند که امیدوار به آینده هستند. ارائه: حجت الاسلام نجات بخش @behyaarstf_ir

*دانش بنیان معنایی از بسیج* 🔹خرمشهر ها در راه است، نه در میدان جنگ نظامی، در میدانی که آبادانی در پی دارد، اما سخت تر است... 🔹همانطور که ابتدای انقلاب و زمان دفاع مقدس که کشور درگیر یک جنگ می شود و آن کلاف سردرگمی که هم در سیاست هست و هم در فضای نظامی و علمی هست در نظر بیاوریم، کجا است که می شود از لا به لای همه ی مسائل و مصائبی که وجود دارد، می شود یک نفر امیدوار به آینده باشد و آینده را ببیند. 🔹آن زمان وقتی که مسئله ی بسیج پیش آمد و آن نسبت بین آدم ها در بسیج پیش آمد، یک افقی از فتح و پیروزی برای آنان که خودشان را در بسیج حاضر کردند، پیدا شد. به این معنا که از یک جهت حضرت امام(ره) و از یک جهت بسیجی ها، آینده را احساس کردند و توانستند از پی همه ی مسائل و مشکلاتی که وجود داشت، با یک قوت قلب و ایمان و با یک استحکامی پیش روند و چیزی که شاید محال بود در مناسبات رایج و با آن قدرت رایج در ارتش و حوزه ی نظامی ما که همان فتح خرمشهر بود، در آن نگاه جهادی و بسیجی، در آن پیوندی که بین آدم ها برقرار شده بود، در آن نگاه بسیجی در واقع مسیر شد. و آن ها انگار با یک اطمینان قلب متوجه بودند می توانند وارد خرمشهر شوند و هیچ شک و دو دلی در این مسئله نداشتند. 🔹حال برگردید به همان زمان، آدم های مختلف، از شهید صیاد شیرازی بگیرید تا شهید حسن باقری، تا بسیجی هایی که در سن های پایین خودشان را در آن عرصه حاضر کردند، همه چهره های پر از شور و نشاطی بودند که آینده را احساس می کردند و می دانستند و مطمئن بودند و یقین داشتند که در واقع خرمشهر فتح خواهد شد. 🔹آن آینده که ما می خواهیم ببینیمش و پیدایش کنیم در واقع از مسیر و جایگاهی آشکار می شود. به تعبیری ما اگر بتوانیم خودمان را وارد مناسباتی کنیم و جایگاهی را پیدا کنیم یک چشم اندازی را احساس می کنیم و بسیاری از مسائل در نظرمان حل شده است هر چند ممکن است زمان ببرد، مثل بسیجی هایی که افق فتح خرمشهر در نظرشان پیش آمده بود، اما به هر حال می دانستند شهادت هایی در میان است، مسائلی در میان است، چالش هایی در میان است و همه ی این ها را باید یک به یک باید طی کنند و هیچ شهادتی نه تنها آن ها مایوس نمی کرد بلکه آن را نشانه ای بر پیروزی می یافتند. 🔹ما امروز به دانش بنیان و به مناسبات دانش بنیان به همان معنای بسیج نگاه کنیم، یعنی اگر زمانی مسئله ی بسیج و حضور در بسیج یک آینده را پیش چشم می گذاشت، امروز علاوه بر بسیج آن حضور دانش بنیان و آن مناسبات دانش بنیان، جایگاهی است که اگر ما خودمان را در آن قرار دادیم، تمام مسائل کشور در آن حل شده است و متوجهیم که همه این گره ها باز می شود و شدنی است و چندان دور از ذهن نیست و می دانیم که هر مسئله و مشکلی در راه تحمل کنیم و هر چالشی پیش آید زودگذر است و ما را در آن فتح و پیروزی خواهد گذاشت و اگر نتوانیم این حضور و مناسبات دانش بنیان را درک کنیم و خودمان را در آنجا حاضر کنیم، تقریبا می توان گفت مایوس و نا امید از حل مسائل کشور هستیم. @behyaarstf_ir

بسم الله الرحمن الرحیم 🔹رهبری در قسمتی از در دیدار نوروزی روی مسئله ی بسیج مردمی در امر اقتصاد نکاتی داشتند، فرمودند: *امسال شعار «جهش تولید» است. جهش تولید به نظر کار بزرگ و شاید در نظر بعضی نشدنی بیاید، لکن بنده معتقدم با توجّه به بخش دوّم این شعار، یعنی «مشارکت مردم»، شدنی است. اگر ما این توفیق را پیدا کنیم که همّت مردم، سرمایه‌ی مردم، ابتکار مردم، حضور جدّی آحاد مردم را در عرصه‌ی اقتصادی وارد کنیم، در واقع یک بسیج مردمی در امر اقتصاد بکنیم، تولید هم میتواند به جهش برسد.* 🔹و همچنین در قسمتی دیگر از بیانات درباره ی *امید* فرمودند: *یکی دو نکته درباره‌ی مسائل عمومی کشور عرض میکنم. نکته‌ی اوّل این است که امروز منافع ملّی ما و افق روشن آینده‌ی ما وابسته است به «امید» و «ایمان» که من قبلاً درباره‌ی این، یک بحث مفصّلی در سال ۱۴۰۲ کرده‌ام. این را میخواهم تأکید کنم: امید و ایمان. اگر فروغ امید در دلها خاموش بشود هیچ حرکتی اتّفاق نمی‌افتد. ما این‌همه ظرفیّت برای پیشرفت داریم، این‌همه جوان مستعد داریم، این ملّت آماده‌به‌کار و پای کار را داریم، این منابع کم‌نظیر طبیعی را داریم، این موقعیّت جغرافیایی ممتاز را داریم؛ ما میتوانیم پیشرفت کنیم؛ پیشرفتهای بزرگی بکنیم. از اوّل انقلاب تا امروز هم خیلی پیشرفت کرده‌ایم؛ حالا دشمنان کتمان میکنند، بعضی‌ها هم بیانش را درست بلد نیستند، امّا بیش از اینها ما امکان پیشرفت داریم؛ لکن این پیشرفتها در صورتی امکان‌پذیر است که من و شما به آینده امیدوار باشیم؛ امید داشته باشیم؛ بدانیم میشود پیش رفت، میشود کار کرد، میشود حرکت کرد.* به همین منظور صوت *دانش بنیان، معنایی از بسیج* که در آن به این دو مسئله پرداخته شده را باز نشر و تقدیم دوستان کردیم. @behyaarstf_ir

‌ 🎙تاملی بر مسئله اقتصاد 🔹جلسه دوم؛ - بررسی پیام نوروزی رهبر انقلاب 📆 شنبه، ۴فروردین ماه ۱۴۰۳ #روایت_دیدار @behyaarstf_ir @soha_sima