🔴 #شعر_معنوی 💠 شعری از مرحوم حجّةالحق، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ‌ : 🔸اى خدا؛ پروردگار ماسوا! 🔸می‌کنم دائمْ تو را از دلْ صدا (پروردگار: پرورش‌دهنده. ماسوا (به کسر و ضمّ سین): آنچه غیر از خداوند والا است، همۀ آفریدگان.) 🔹تو کریم و مهرْبانیّ و وَدود 🔹پس به من هر نعمتی را کن عطا (کریم: بخشنده. ودود: بسیارمهربان.) 🔸بارالاها! تو غَفوریّ و رحیم 🔸پس ببخشا معصیت‌های مرا (غفور: آمرزنده. رحیم: بخشاینده / مهربان. معصیت: گناه.) 🔹خوب مي‌دانى كه در قلبم تویی 🔹گویيا می‌بینمت در هر كجا (کجا: جا، مکان.) 🔸هر كجا را می‌كنم با دلْ نگاه 🔸در كَنار خلق می‌بینم تو را (خلق: آفرینش / آفریده / مردم.) 🔹ای خدا! هم خالق و هم رازِقى 🔹از تو هر موجود می‌یابد صفا (رازق: روزی‌دهنده.) 🔸از صفايت عاشقت معشوق تو است 🔸عاشق تو از تو می‌خواهد رضا (رضا: خشنودی. مقصود، خشنودی خداوند والا است.) 🔹عارفان از درک کُنهت عاجزند 🔹ذات تو از هر كسى باشد خَفا (کنه: حقیقت، ذات. خفا: پنهان.) 🔸مؤمنان از کیفر تو در هَراس 🔸گرچه می‌باشند از اهل رَجا (کیفر: مجازات. هراس: ترس. رجا: امید (به رحمت خداوند والا).) 🔹تو كريمىّ و، كَرامتْ كار تو است 🔹می‌کنم بر بارگاهت اِلتِجا (کریم: بخشنده. کرامت: بخشندگی. التجاءکردن: پناه‌بردن.) 🔸من فِدای پنج تن که بهر تو 🔸جمع گردیدند در زیر کِسا! (کساء: گلیمی که آن را می‌پوشند.) 🔹تو، به آنان لطف دارى از اَزَل 🔹آفریدی بهرشان اَرض و سَما (ازل: زمان بی‌ابتدا. ارض: زمین. سماء: آسمان.) 🔸نام آنان مصطفىٰ و فاطمه 🔸مرتضیٰ بود و حسین و مجتبیٰ 🔹نه امامِ نسل آنان کرده‌اند 🔹کلّ عالَم را پر از نور و ضِیا (ضیاء: نور، روشنایی.) 🔸شد «بِنیسی» دست‌بردامانشان 🔸تا شود از دام مِحنت‌ها رها (محنت: رنج، سختی، زحمت.) #آفرینش، #آل_کسا (علیهم السّلام)، #استعاذه، #استغفار، #ایمان، #بلا، #توسل، #تولی، #حدیث_کسا، #خداترسی، #خدادوستی، #خداشناسی، #خوف، #دل، #رجا، #رضوان‌الله، #صفا، #نور @benisiha_ir

🔴 #شعر_معنوی 💠 شعری از مرحوم حجّةالحق، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ‌ : 🔸اى آن كه آفريدى ماسوا را! 🔸هدايت کرده‌ای دل‌های ما را (ماسوا (به کسر و ضمّ سین): آنچه غیر از خداوند والا است، همۀ آفریدگان.) 🔹به انسان عقل دادى تا شناسد 🔹تو را، تا كه دَهى بر او عطا را (عطا: آنچه بخشیده شود.) 🔸عطاى تو بهشت جاودانى است 🔸به نيكان مى‏دهى تو آن سَرا را (سرا: مکان.) 🔹صفا از تو در آن‏جا حکم‌فرما است 🔹به قلب ما عنایت کن صفا را (حکم‌فرما: حاکم، فرمانروا / مسلّط، غالب.) 🔸تو آن نورى كه هر نوری است از آن 🔸به ما هم کن عطا قدری ضِيا را (ضیاء: نور، روشنایی.) 🔹یقیناً هست لازمْ حق‌شناسی 🔹خوشا بر آن که بشناسد خدا را! 🔸تو فرمودى: «هميشه دوست دارم 🔸همانا مؤمنان پارسا را» (پارسا: باتقوا، پرهیزکار، اطاعت‌کننده از خداوند والا.) 🔹فراوان گفته‌ای تو: «اِتَّقوا الله» 🔹به تقوای تو می‌یابم هُدا را (اتّقوا الله: نسبت به (نافرمانی‌کردن از) خدا خویشتن‌داری کنید. هدا: هدایت.) 🔸خدايا! از تو دارم خوْف، امّا 🔸نخواهم داد از كفْ من رَجا را (خوف: ترس (از عذاب‌های) خداوند والا. رجا: امید (به رحمت خداوند والا).) 🔹بوَد سعیم همیشه این که باشم 🔹رضا از تو، بجویم تا رضا را (رضا: خشنودی. مقصود از «رضا»ی دوم، خشنودی خداوند والا است. جُستن: جستجوکردن / طلب‌کردن / پیداکردن.) 🔸تو هم ای یار! راضی باش از من 🔸و از من دور کن درد و بلا را 🔹«بِنيسى» دردمند است اى شِفابخش! 🔹ببخش از لطف خود بر او شِفا را #ایمان، #بهشت، #تقوا، #خداترسی، #خداشناسی، #خوف، #رجا، #رضا، #رضوان‌الله، #رفع_بلا، #شفا، #صفا، #عقل، #قدرشناسی، #نور، #هدایت @benisiha_ir

🔴 #شعر_معنوی 💠 شعری از مرحوم حجّةالحق، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ‌ : 🔸خدايا! روزی‌‏ام كن ياد خود را 🔸مدار از بنده‌ات امداد خود را (مدار: برندار، نگیر.) 🔹به رشد من بيفزا مُستَمِرّاً 🔹دريغ از من مكن ارشاد خود را (مستمرّاً: پیوسته، همیشه.) 🔸هدايت هست از تو مهرْبانا! 🔸به رويم بَرگُشا مِرصاد خود را (مرصاد: راه.) 🔹«بِنيسى» را كن عبد بارگاهت 🔹از آتش وارَهان عُبّاد خود را (وارهاندن: نَجات‌دادن. عبّاد: جمع عابد، عبادت‌کنندگان.) #اطاعت_از_خدا، #بندگی، #جهنم، #ذکر، #هدایت، #یاد_خدا @benisiha_ir

🔴 #شعر_معنوی 💠 شعری از مرحوم حجّةالحق، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ‌ : 🔸باراِلاها! حفظ كن اَبرار را 🔸دور از آنان نما اشرار را (ابرار: جمع بَر، نیکان، نیکوکاران. نما: بنما، بکن.) 🔹دائماً با رحمتت هَموار كن 🔹بهرشان هر كار ناهموار را (هموار: صاف. ناهموار: دارای پستی و بلندی.) 🔸خير از تو مى‌‏رسد بر هر كسى 🔸بيش‏‌تر كن خير بر اَخيار را (اخیار: جمع خیر، نیکان، برگزیدگان.) 🔹از دل خوبان، بدى‌‏ها را بِبَر 🔹دور كن از جانشان اَضرار را (اضرار: جمع ضرر.) 🔸كن كمک بر مؤمنان پاكدل 🔸كن جدا از قلبشان اَغيار را (اغیار: جمع غیر، بیگانگان.) 🔹از مشقّت وارَهان هر نيک را 🔹بهر او آسان بكن دشوار را (مشقّت: رنج، زحمت. نیک: انسان خوب. وارهاندن: خلاص‌کردن، نَجات‌دادن.) 🔸تا كند خدمت به خَلقت، تو به او 🔸كن عنايت دِرهَم و دينار را (خلق: مردم. دِرهم و دینار: واحدهای پول در گذشته.) 🔹بهر حفظ آبرو و جان وى 🔹بى‌‏اثر كن خُدعۀ غَدّار را (وی: او. خدعه: فریب، حیله. غَدّار: فریبکار، حیله‌گر.) 🔸عيب‌‏هايش را بپوشان اى كريم! 🔸چون زند از دلْ صدا سَتّار را (کریم: بزرگوار، بخشنده. ستّار: بسيارپوشاننده. مقصود، خداوند والا است که پوشانندۀ عیب‌ها است.) 🔹تو غَفور عاصيانى اى خدا! 🔹مى‏‌دهيم از دلْ ندا غَفّار را (غفور: آمرزنده. عاصی: گناهکار. غفّار: بسیارآمرزنده.) 🔸مؤمن توحيد هستيم و معاد 🔸دور از ما پس بكن كفّار را 🔹دل به تو داديم و دلدار توايم 🔹حفظ كن دلدادۀ دلدار را (دلدار: معشوق.) 🔸گفته‌‏اى: «لاتَقنَطوا»، با اين اميد 🔸مژدۀ غُفران دهَم بسيار را (لاتقنطوا: ناامید نشوید. مقصود، این آیۀ مبارکه است: «قُل يا عِبادِيَ الَّذينَ اَسرَفُوا عَلىٰ اَنفُسِهِم لاتَقنَطوا مِن رَحمَةِ اللّٰهِ اِنَّ اللّٰهَ يَغفِرُ الذُّنوبَ جَميعًا اِنَّهُ هُوَ الغَفورُ الرَّحيمُ؛ بگو: «ای بندگان من که به زیان خود [در گناه] اسراف کردید! از رحمت خدا ناامید نشوید؛ که قطعاً خدا همۀ گناهان را می‌آمرزد. قطعاً او همان آمرزندۀ بخشاینده است.»» (زمر: ۳۹، ۵۳). غفران: آمرزش.) 🔹گفته‌‏ام: «لاتَياَسوا» گفته خدا 🔹پس می‌آمرزد ـ بلی ـ بدكار را (لاتیأسوا: ناامید نشوید. مقصود، این آیۀ مبارکه است: «و لاتَياَسوا مِن رَوحِ اللّٰهِ اِنَّهُ لايَياَسُ مِن رَوحِ اللّٰه اِلَّا القَومُ الكافِرونَ؛ و از رحمت خدا ناامید نشوید. قطعاً از رحمت خدا به جز گروه کافران، ناامید نمی‌شوند.» (یوسُف: ۱۲، ۸۷). بدکار: کسی که کارهای بد انجام می‌دهد، گنهکار.) 🔸چون به سوى او رَوى، گردى عزيز 🔸مى‏‌پذيرد مهرْبانْ اَعذار را (رَوی: بروی. اعذار: جمع عذر، پوزش‌خواستن‌ها.) 🔹باش از اهل توسّل دائماً 🔹تا شَفيع تو كند اَطهار را (شفیع: شَفاعت‌کننده. اطهار: جمع طاهر، پاکان.) 🔸اهل بيت مصطفىٰ دُردانه‏‌اند 🔸بهر شاه خود بِبَر شَهوار را (دردانه: دانۀ دُر، دانۀ مروارید / بسیار عزیز و بی‌همتا. شهوار (مخفّف شاهوار): شایسته برای شاه / نفیس، هر چیز خوب و گرانبها.) 🔹هست هر شعر «بِنيسى» تحفه‏‌اى 🔹مى‌‏كند تقديمشان اشعار را (تحفه: هدیّه / کمیاب.) #آبروداری، #آمرزش، #اهل_بیت (علیهم السّلام)، #ایمان، #بلا، #توحید، #توسل، #ثروت، #خداشناسی، #خدمت، #دشمن، #دعا، #رجا، #عزت، #شفاعت، #فریب‌دادن، #مهربانی_خدا @benisiha_ir

🔴 #مطالب_مناسبتی (به مناسبت روز کتاب و کتابخوانی) 🔴 #شعر_معنوی 💠 شعری از مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ‌ : 🔸به‌ترین چیزی که نازل گشته است 🔸از خدای مهربان، باشد کتاب (باشد: می‌باشد، هست.) 🔹زنده مانده دین اسلام از کتاب 🔹راه حق را راهبان، باشد کتاب (راهبان: نگهبان راه.) 🔸نیک فرموده امیرالمؤمنین: 🔸«عالمان را بوستان باشد کتاب» (بوستان: باغ.) 🔹آنچه بر دل می‌دهد آرامش و 🔹می‌دهد جان را تکان، باشد کتاب 🔸مونس تنهایی و درمان روح 🔸مایۀ دانِشوَران باشد کتاب (دانشور: دانشمند.) 🔹برترین لَذّت بوَد در خواندنش 🔹بی‌کَسان را آشیان باشد کتاب (بوَد: هست. آشیان: آشیانه.) 🔸به‌ترین همراه تو در هر کجا 🔸همدم شیرین‌زبان باشد کتاب 🔹هرچه وصف آن کنم، کم گفته‌ام 🔹عاقلان را اَرمَغان باشد کتاب (ارمغان: هَدیّه.) 🔸از من و آثار نثر و شعر من 🔸آنچه ماند در جهان، باشد کتاب 🔹هر کسی را آرزویی در دل است 🔹بر «بِنیسی» آرمان باشد کتاب (آرمان: آرزو.) #آرامش، #تنهایی، #علم، #کتاب، #کتابخوانی، #لذت، #مطالعه، #هدیه @benisiha_ir

🔴 #شعر_معنوی 💠 مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ : 🔸در اين دنيا منم تنهای تنها 🔸نباشد هیچ كس از من پذيرا (پذیرا: فرمان‌بردار.) 🔸نديدم از كسى مِهر و مَحبّت 🔸چشيدم از همهْ آزار و ايذا (مِهر: دوست‌داشتن. ایذا: آزاررَسانیدن، اذیّت‌کردن.) 🔸از آن که کردمش بس مهرْبانی 🔸کشیدم زجر بسیاری به هر جا (کردمش: به او کردم. بس: خیلی، بسیار.) 🔸نمودم سعیْ آرامَش كنم من 🔸وليكن او نشد، چون بود كانا (ولیکن: ولی. کانا: بی‌عقل، نادان.) 🔸هزاران بار، او را پند دادم 🔸كه تا شايد شود دانا و بينا 🔸ولی هرگز نشد آرام و نیکو 🔸نديدم كه شود یک آن، شكوفا (آن: لحظه.) 🔸هميشه بر دل من غصّه‌ها ریخت 🔸به جانم زد هزاران زخم مانا (مانا: جاویدان، همیشگی.) 🔸به هر هنگامه و گفته، دلم را 🔸شکست او با کنایه، رمز و ايما (هنگامه: دادوفریاد، شور و غوغا / معرکه. گفته: سخن. کنایه:‌ گفتن سخنی که بر غیر موضوع اصلی‌ خود دلالت کند؛ همچون: «ناخن خشک» به معنای خسیس. ایما: اشاره‌کردن.) 🔸چه چاره داشتم، جز بُردبارى؟ 🔸چه می‌کردم، نبودم گر شكيبا؟ (بردباری: صبر، حلم.) 🔸براى حفظ دین و آبرویم 🔸ببايد من هَمی‌کردم مدارا (همی‌کردم: می‌کردم.) 🔸خدا را در نظر آورده، گفتم 🔸تحمّل می‌کنم، تا حقّ يكتا (حق: از نام‌های خداوند والا.) 🔸مكافاتش کند در روز محشر 🔸كه او باشد به هر كارى توانا 🔸خدايا! متّحد کن جان یاران 🔸دعایم را قبول ای حق! بفرما 🔸«بِنیسی» بهر پند و خیرخواهی 🔸چنین شعری برایت کرد اِنشا (انشاء: به‌وجودآوردن.) 💻 مشاهدۀ ابیات معنوی دیگر از ایشان: http://benisiha.ir/33/ #آبروداری، #اتحاد، #پنددادن، #تنهایی، #حلم، #خیرخواهی، #دوستی، #دینداری، #غربت، #کنایه، #مدارا، #موعظه @benisiha_ir

🔴 #شعر_معنوی 💠 مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ : 🔸شبى در خلوتم گفتم: خدايا! 🔸مرا در اين جهان از اوليا كن (اولیا: دوستان. مقصود، دوستان خدا است.) 🔸به گوش من ندا آمد: «بِنيسى! 🔸از این گفتار خود، شرم و حيا كن 🔸ز نفْست بگذر و شيطان بميران 🔸پس از آن، آدميّت ادّعا كن (نفْس: مقصود، نفْس امّاره، بُعدی از انسان، است که به او دستور می‌دهد خوبی‌ها را ترک کند و بدی‌ها را انجام دهد.) 🔸بدان اين را كه هستی بندۀ من 🔸سپس شکرم کن و حمد و ثَنا كن (ثنا: ستایش.) 🔸مرا ناظر بدان بر حال‌هایت 🔸اگر کاری کنی، بهر خدا كن» 🔸به درگاه خدا ناليده، گفتم: 🔸خدايا! كام جانم را روا كن 🔸به قلب من صفا و پاكى آور 🔸و از نورت دلم را پُرضِیا كن (ضیا: نور.) 🔸مرا محشور كن با پارسايان 🔸مرا با لطف خود از اَتقيا كن (پارسایان و اتقیا: پرهیزکاران، اهل تقوا، کسانی که از «نافرمانی از خدا» پرهیز می‌کنند.) 🔸اگرچه هست آلودهْ «بِنيسى» 🔸ورا بر اهل عصمت، خاک‌پا كن (ورا: او را.) 💻 مشاهدۀ ابیات معنوی دیگر از ایشان: http://benisiha.ir/33/ #اخلاص، #اولیاءالله، #پاکی، #حمد، #خودسازی، #شکر، #شیطان، #صفا، #طهارت، #نفس_اماره @benisiha_ir

🔴 #شعر_معنوی 🔴 #شعر_آیینی 💠 مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ : 🔸بر زبانم نشسته شکر خدا 🔸گشته‌ام زائر امام رضا 🔸آرزویم زیارت او بود 🔸خود یقیناً طلب نَموده مرا 🔸آمدم درددل كنم با او 🔸و بخواهم به درد خویشْ دوا 🔸این یقین از خدا به من آمد 🔸هست او باب لطف و حاجت‌ها 🔸هست حاجات من اگرچه زیاد 🔸همه را می‌کند ز لطفْ روا 🔸در كَنار ضريح زیبایش 🔸اشک‌ریزان به حال عَجز و نوا 🔸چشم دل را گشودم و با ذوق 🔸دیدم آیات بی‌شُمار خدا 🔸هر كجا چشم من نظر می‌کرد 🔸عشق بود و بهار بود و صفا 🔸نور عشق و ولایت و ایمان 🔸می‌کند چشم کور را بينا 🔸هر كسى درددل به او می‌‏گفت 🔸به بيان عموم يا به دعا 🔸عاشقان، گِرد حضرت معشوق 🔸شمع و پروانه، جمع بود آن‌جا 🔸در كَنار درِ ورودى او 🔸جا گرفتم به لطف راهنما 🔸با صداى بلند می‌گفتم: 🔸من غلام توام امام رضا! 🔸من به درگاهت آمدم، رحمی! 🔸به غلامت نظر کن ای مولا! 🔸درد خود را به محضرت گویم 🔸راز خود را به تو كنم اِفشا (افشا: آشکارکردن.) 🔸كمرم را شكسته بار گناه 🔸بهر من مغفرت بخواه آقا! 🔸از تو خواهم شَفاعت بسیار 🔸به شما من توسّل كنم هر جا 🔸پیش تو آمدم به اين امّيد 🔸که خدا را ز خود كنم اِرضا (ارضا: راضی‌کردن، خشنودکردن.) 🔸من،‌ «بِنيسى»، غلام حلقه‌به‌گوش 🔸بهرتان هستم ای امام رضا! 💻 مشاهدۀ ابیات معنوی دیگر از ایشان: http://benisiha.ir/33/ #امام_رضا (علیه السّلام)، #ایمان، #توسل، #چشم_دل، #حاجت‌گرفتن، #زیارت، #شفاعت، #شکر، #ولایت @benisiha_ir

🔴 #شعر_معنوی 💠 مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ : 🔸دلا! هر جا ببين لطف خدا را 🔸گرفته لطف او اَرض و سَما را (ارض: زمین. سماء: آسمان.) 🔸به ياد آور چه بودىّ و چه هستى 🔸خدا بخشيد بر تو اين بقا را (بقا: پایدارماندن، دوام.) 🔸بقاى او بقاى جاودانى است 🔸بگو بر اين بقا تو مَرحَبا را (مرحبا: آفرین.) 🔸ز راه راست، هر كس رفت، آخِر 🔸ـ قَرين خويش بيند رهنما را (قرین: همدم / یار. رهنما: راهنما، هدایت‌کننده.) 🔸حقيقت بر كسى پنهان نباشد 🔸اگر پيدا كند او پيشوا را 🔸هر آن كس كه به سوى نور آيد 🔸بيابد او چهارده آشنا را 🔸ـ رَه اسلام، راه مستقيم است 🔸بجوی و کسب کن زآن، كيميا را (ره: راه. بجوی و...: از آن، کیمیای معنوی را جست‌وجو کن و به دست آور.) 🔸همانا كيميا در قلب انسان 🔸صفا باشد، به خودْ رَه دِه صفا را (ره ده: راه بده.) 🔸چو دل يابد صفا با نور یَزدان 🔸از او داند تمام ماسِوا را (یزدان: خدا. ماسوا: آنچه غیر خدا است، آفریدگان.) 🔸خدايى كه تمام خلقت او 🔸بوَد شاهد كه او بخشد عطا را (عطا: آنچه بخشیده شود.) 🔸چرا اى دل! به غَفلت، عمر خود را 🔸تبَه كردى؟ بكن جبرانْ خطا را (تبه: تباه، ضایع، فاسد.) 🔸پشیمان شو به درگاه خدا و 🔸به یاری کن طلبْ آل کِسا را (به یاری...: از آل کسا که اهل بیت عصمت ـ سلام الله تعالی علیهم. ـ هستند، کمک بخواه.) 🔸توسّل کن به دامان رسول و 🔸به اهل‌البیت تا یابی هُدا را (هدا: هدایت. / رستگاری.) 🔸خوشا بر شیعیان پاک، زیرا 🔸به‌سر آرَند پيمانِ وفا را (به‌سر آرند: به پایان می‌رَسانند.) 🔸نشان ما تولّىّ و تبرّى است 🔸از اين دو پس ‏شناس اهل ولا را (تولّی: دوستی‌ با خدا و دوستان او. تبرّی: بیزاری‌جستن و دوری‌کردن از دشمنان او. شناس: بشناس. ولا: ولایت، دوستی.) 🔸«بِنيسى»! باش پیوسته مراقب 🔸مبادا گم کنی خوْف و رَجا را (خوف: ترسیدن از عذاب‌های خدا. رجا: امیدداشتن به رحمت‌‌های او.) 💻 مشاهدۀ ابیات معنوی دیگر از ایشان: http://benisiha.ir/33/ #اهل_بیت (علیهم السّلام)، #تبری، #توبه، #توسل، #تولی، #حقیقت، #خوف، #رجا، #صفا، #غفلت، #نور، #وفا، #ولایت، #هدایت @benisiha_ir

🔴 #شعر_معنوی 🔴 #مطالب_مناسبتی (#مرگ_بر_اسرائیل) 💠 مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ : 🔸امان از دست دولت‌هاى ظالم! 🔸كه در دستانشان مردم، اسيرند 🔹خداوندا! بسوزان قلبشان را 🔹در آن حالت بسوزند و بميرند 🔸همیشه دیده‌ام که پادشاهان 🔸تبهکار و ستمکار و شَريرند (شریر: شرارت‌کننده، بدی‌کننده.) 🔹شرارت ريزد از دست و زبانِ 🔹كسانى كه به ظالم‌‏ها اجيرند 🔸اگرچه می‌خورند از مال مردم 🔸كجا از خوردن اموال، سيرند؟ 🔹در اين عالَم اگرچه دین‌فروشند 🔹در آن عالَم، تهیدست و حقيرند 🔸به باطن، دشمن خلق و سخن‌‏چين 🔸به ظاهر، يا وكيل و يا وزيرند 🔹همه خسته شديم از دست آنان 🔹چنين گويند آنان كه خَبيرند: (خبیر: دانا، آگاه.) 🔸«خدايا! ریشه‌شان را برکَن از لطف 🔸كه آنان بين ملّت‏‌ها نَفيرند» (نفیر: منفور، موردنفرت.) 🔹رسان بر شیعیانْ صاحب‌ْ‏زمان را 🔹که تا ببينند همراه امیرند 🔸عدالت را كند برپا به هر جا 🔸غنى گردند آنان كه فقيرند (غنی: بی‌نیاز، دارا.) 🔹چه خوش باشد حباب زندگانى 🔹در آن دوران به آنان كه بصيرند! (بصیر: بابَصیرت، روشن‌بین، دانا.) 🔸همهْ گل‌‏هاى هستی باز گردند 🔸چو از نور ولايت، نور گيرند 🔹«بِنیسی»! در زمان حضرت او 🔹ببينى پیروانش بى‌‏نظيرند 💻 مشاهدۀ ابیات معنوی دیگر از ایشان: http://benisiha.ir/33/ #اسرائیل #ثروت، #دین_فروشی، #سخن_چینی، #شیعه، #عدالت، #ظلم، #ظهور، #ولایت @benisiha_ir

🔴 #شعر_معنوی 💠 مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ : 🔸عشق و مَحبّت كه خدا آفريد 🔸در دل انسان و جهان جاى داد 🔸ـ مِهر بوَد اين كه خدا در دلى 🔸جاى بگيرد ز رَه اعتقاد (ره: راه.) 🔸اين كه توكّل بكنى تا رَسى 🔸لحظه‌به‌لحظه به اميد و مراد (رسی: برسی.) 🔸اين كه شَوى رام به فرمان او 🔸دم‌به‌دم از او نكنى انتقاد 🔸اين كه شَوى همچو «بِنیسی» شَکور 🔸گرچه رَسد نِقمت و مشكلْ زياد (شکور: شُکرکننده، اهل شکر. رسد: برسد. نقمت: بلا، سختی.) 💻 مشاهدۀ ابیات معنوی دیگر از ایشان: http://benisiha.ir/33/ #انتقاد، #بلا، #تسلیم، #توکل، #تولی، #حاجت_گرفتن، #خداباوری، #خدادوستی، #شکر @benisiha_ir

🔴 #شعر_معنوی 💠 مرحوم حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ : 🔸پسندم آنچه را دلبر پسندد 🔸دهَم حَنجَر به خنجر، گر پسندد (حنجر: گلو. دلبر: معشوق. مقصود، خداوند والا ـ جلّ جلاله. ـ است.) 🔸شبیه كودک خوب و سخن‌گوش 🔸پسندم آنچه را مادر پسندد (سخن‌گوش: کسی که به سخن دیگری گوش و عمل می‌کند.) 🔸هر آنچه او پسندد، هست نيكو 🔸كه راه رهروان، رهبر پسندد (رهرو: راهرو، راه‌رونده. رهبر: راهبَر، کسی که دیگران را به راه می‌بَرد، راهنما، پیشرو.) 🔸مرا به‌‏تر شناسد از خود من 🔸صدف را بَهر خود، گوهر پسندد (بهر: برای.) 🔸من اصغر هستم و او هست اكبر 🔸به اصغر اى خوشا اكبر پسندد! (اصغر: کوچک‌تر. اکبر: بزرگ‌تر.) 🔸حكيم و عادل و آگاه و دانا است 🔸پسندم آنچه را داور پسندد (حکیم: دارای حکمت. داور: قاضی.) 🔸رضايم بر رضاى دوست باشد 🔸فداى او كنم، گر سر پسندد (رضا: رضایت، خشنودی.) 🔸به هر چه می‌‏دهد، منّت‌‏پذيرم 🔸برايم خاک اگر يا زَر پسندد (منّت‌پذیر: پذیرندۀ نعمت / شکرگزار. زر: طِلا.) 🔸پسندد چاه و زندان بهر يوسُف 🔸خليل خويش در آذر پسندد (خلیل: دوست خالص که مقصود، حضرت ابراهیم ـ سلام الله تعالی علیه و علی نبیّنا و آله. ـ است. آذر: آتش.) 🔸شود آيا كه عشقم را پذيرد؟ 🔸«بِنيسى»! لاجَرَم، دلبر پسندد (لاجرم: بدون شک.) 💻 مشاهدۀ ابیات معنوی دیگر از ایشان: http://benisiha.ir/33/ #رضا @benisiha_ir|benisiha.ir