#یادداشت_۷۱ ۲۵ فروردین ۱۴۰۱/ سال دوم تاریخ تمدن ویل دورانت یا حياة القلوب علامه مجلسي؟! تاریخ: گنجینه ای به بلندای زندگی بشر. هدایتکده ای که #حضرت_پدر، آنقدر در احوالاتش اندیشیده که گویی با اولین تا آخرین مردمانش زندگی کرده و حتی جزئی از آنان شده(نهج البلاغه نامه ۳۱). بنابر #معارف_قرآنی، همانقدر که آینده و معاد مهم است، تاریخ و گذشته هم #عبرت آفرین است و ارزشمند. اما مهمتر این است که تاریخ چه کسانی را بخوانی و یا بهتر بگویم: چه کسانی را تاریخ ساز بدانی و محور روایت! #پادشاهان را یا انبیا و اولیای الهی را؟ در این ميان اما، راه جستن از #تاریخ_تمدن_ویل_دورانت به عنوان یکی از بارزترین گزارشهای تاریخی، یعنی گم شدن در هزارتوی اطلاعات غیر ضرور، که اساسا این کتاب به قصد "فاعتبروا يا أولي الأبصار" (حشر ۲) و "فانظروا كيف كان عاقبة الذين من قبل"(روم ۴۲) نگاشته نشده. سخن در این است که ما به یک #الگوی_روایت "هدایت محور" نیاز داریم، چرا که اگر گذشته را قرآنی فهم نکنیم، آینده را قرآنی نخواهیم ساخت.بنابراین در تاریخ تمدن ما، اساس روایت بر پایه سه گانه ی #کفر، #ایمان و #نفاق خواهد بود. تاریخ بشر نیز به محوریت بزرگترین تاریخ سازان، یعنی #انبیای_اولوالعزم به دو دوره تقسیم خواهد شد. دوران اقوام اولین، چهار پیامبر و اقوام آخرین که دوران رسالت پیامبر خاتم صلوات الله علیهم اجمعین است(واقعه ۱۲و۱۳).طرح پیشرفته ای که کتاب #حياة_القلوب علامه مجلسي، آغازی بر آن راه مبارک است. مشابه: کدکس آلیمنتاریوس یا شیخ حرّ عاملی @besalamen_amenin

#یادداشت_۹۸ ۱۸ آبان ۱۴۰۱/سال دوم تضرّع و امنیت ملی! هر چه بیشتر می اندیشم، بیشتر به فهم سکولار و بی ربط به زندگی مان از آیات و روایات گرانقدر اسلام واقف می شوم. همین الان سخن از #ایمان و #مومن کنید، قریب به اتفاقِ حتی جماعت حزب الله فردی را تصویر میکنند که صرفا نمازی میخواند و حالات خاصی دارد. تقریبا نادر است که از این اصطلاحات، که اصلی ترین معانی زندگی ساز قرآن هستند، برداشت های اجتماعی هم به ذهنمان خطور کند. به همین دلیل است که میگویم سکولاریسم تا عمق جان تفکر دینی ما نفوذ کرده. عجیب تر از غفلت های ما، #تصریحات آیات و روایات در این زمینه است. فی المثل همین موضوع گرانقدر#امنیت که قرآن کریم به صراحت آنرا محصول زندگی مومنانه و روابط انسانی صالحانه می داند(سوره بقره آیه ۲۰۸/ سوره انعام آیه۸۲). یا مثلاً خداوند متعال امم سابقه را توبیخ میکند: شما را گرفتار بلا و مصیبت کردیم، چرا برای رفع بلا و بازگشت آرامش تضرع و انابه نکردید؟(سوره انعام آیه ۴۱و۴۲/ سوره مومنون آیه ۷۶و۷۷). به همین دلیل است که در این ایام شاید کمتر به ذهنمان رسیده باشد که برای حفظ امنیت کشور و در کنار سایر کارهاییکه انجام داده ایم، بیایید جلسات تضرع دسته جمعی برگزار کنیم، نماز شب بخوانیم، از سلاح دعا که در مواردی به مراتب قوی تر از موشکهایمان است، بیشتر استفاده کنیم، صله رحم و مهمانی های ساده را زیاد کنیم و... . از آن سوی هم کمتر می بینیم که نهادهایی مانند ستاد کل نیروهای مسلح، به موضوع ایمان و تضرع و #بهبود_روابط_انسانی به عنوان مهمترین و اصلی ترین مولفه های ساخت امنیت ملی نگاه کند و برنامه ی خاصی برایش داشته باشد. میگوید مرا با ایمان چه کار؟من مسئول امنیت جامعه ام. حوزه هم ازین سوی میگوید مرا با امنیت چه کار؟ من مسئول ایمان جامعه‌ام. و این همان سکولاریسم آشکار است. محدود کردن ایمان و دین به مسجد و حوزه منهای عرصه‌های مختلف جامعه. @besalamen_amenin