*️⃣◻️*️⃣◻️*️⃣◻️ *️⃣◻️ #معرفت_حضرت_قرآن #فضائل_حضرت_قرآن ❇️#فضیلت حضرت قرآن: #آمرٌ_زاجر 🔹یکی از #فضائل حضرت قرآن، «آمرٌ زاجر » یعنی امر کننده و نهی کننده بودن آن است. 🔹چنانچه حضرت جعفر صادق (ع) به حدیث جدشان امیر المومنین علی (ع) در این خصوص اشاره و فرمودند: ➖خَطَبَنَا أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ علیه السلام خُطْبَةً فَقَالَ فِيهَا: ..فَالْقُرْآنُ آمِرٌ وَ زَاجِرٌ حُدَّ فِيهِ الْحُدُودُ وَسنن فیه السنن 📔بحار الأنوار ، ج۸۹ ص: ۲۶ ☑️از نظر لغوی، آمر به معنی فرمان دهنده بودن و زاجر به معنی باز دارنده بودن است. اما موضوع مورد امر و زجر حضرت قرآن چیست؟ ➖عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: سَمِعْتُهُ يَقُولُ : إِنَّ الْقُرْآنَ زَاجِرٌ وَ آمِرٌ يَأْمُرُ بِالْجَنَّةِ وَ يَزْجُرُ عَنِ النَّار حضرت قرآن ،‌ بندگان را به جنت امر می کند و از نار باز می دارد. 📔تفسير القمي، ج۲ ص ۴۵۱ 🔘در معنای ظاهر، امر به جنت، امر به دخول به جنت است و زجر از نار،‌ زجر از دخول به نار. لذا حضرت قرآن امر می کند به تمامی اعمال نیک و مصادیق مأمورٌ به که سبب دخول به جنت می شود و زاجر است از تمامی اعمال منهیٌ عنه که سبب دخول به نار می گردد. 🔹چنانچه خداوند عزوجل در آیات حضرت قرآن، بندگان را به «عدل و احسان و ایتاء ذی القربی» امر می کند و از «فحشاء ‌و منکر و بغی» باز می دارد. ▫️إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ وَ إيتاءِ ذِي الْقُرْبى‏ وَ يَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ الْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُون (سوره نحل،‌آيه ۹۰) ◀️اما تمامی مصادیق مأمور به و منهی عنه، علاوه بر ظاهر، دارای معنایی باطنی هستند و به حقیقت واحدی برمی گردند. حضرت باقرالعلوم (ع) ذیل این شریفه فرمودند: ➖عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍ‏ علیه السلام قَالَ‏ : ..« إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ وَ إِيتاءِ ذِي الْقُرْبى‏ » الْعَدْلُ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و اله و سلم وَ الْإِحْسانِ‏ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‏ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ (ع) وَ إِيتاءِ ذِي الْقُرْبى‏ فَاطِمَةُ الزَّهْرَاءُ (س)‏ وَ أَوْلَادُهَا (ع) ▫️منظور از عدل، رسول اکرم (ص) است و منظور از احسان، امیرالمومنین علی (ع) و منظور از ذی القربی ، حضرت زهراء (س) و اولاد ایشان هستند. 📔تفسير فرات الكوفي ؛ ص۲۳۶ 🔹و در روایت دیگر حضرت صادق‌(ع) تفسیر آيه را ادامه داده و فرمودند: «وَ يَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ الْبَغْيِ‏ » وَ هُمْ أَعْدَاءُ الْأَنْبِيَاءِ وَ أَوْصِيَاءِ الْأَنْبِيَاءِ وَ هُمُ الْمَنْهِيُّ مِنْ مَوَدَّتِهِمْ وَ طَاعَتِهِمْ‏ ▫️و منظور از فحشاء و منکر و بغی، اعداء آل محمد اند که بندگان از مودّت و طاعت از آنان نهی شده اند 📔بصائر الدرجات في فضائل آل محمد صلى الله عليهم ؛ ج۱ ؛ ص۵۲۹ 🔸لذا حقیقت و بطن تمامی مصادیق مامورٌ به در آیات حضرت قرآن، اطاعت از موالیان امر (ع) و بطن تمامی اعمال منهیٌ عنه، اطاعت از اعداء‌ ایشان است. به عبارت دیگر، امر به جنت،‌ امر به سبب دخول به جنت یعنی اطاعت از اهل بیت (ع) است و زجر از نار،‌ زجر از سبب دخول به نار یعنی اطاعت از اعداء (لعنت الله علیهم اجمعین) است. ⏪در بطنی دیگر، آمر و زاجر بودن حضرت قرآن ،‌ به معنی امر کردن بندگان به خود جنت و نهی کردن ایشان از خود نار ( و نه فروعات اسباب دخول به آن) می باشد. ☑️ در روایت دیگر بیان شده که حقیقت معنای امر به معروف، امر به اعمال نیک و ظاهر افعال خیر و مأمور به نیست؛ بلکه امر به ولایت امیرالمومنین علی (ع) است. 🖋لذا حضرت قرآن امر است و زاجر،‌ امر به حقیقت جنت می کند و از حقیقت نار باز می دارد؛ تنها امر حضرت قرآن ،‌امر به ولایت امیراالمومنین علی (ع) است و تنها زجر آن، زجر و نهی از ولایت طاغوت است. 🖋از فروعات این أمر و زجر است که تمامی اعمال نیک ،در زمره اعمال مأمور به قرار می گیرند و تمامی اعمال قبیح و فاحشه،‌ در زمره منهی عنه ها در آیات حضرت قرآن قرار داده می شود. @beytolamir110 *️⃣◻️ *️⃣◻️*️⃣◻️*️⃣◻️