🦋جلسه دوازدهم آموزش داستان نویسی 🖌سعید فرض پور 📒موضوع این جلسه: زاویه دید سوم شخص 💥 منبع؛ کانال تلگرام galimalva 🆔 https://eitaa.com/bibliophil

🌙شهرخدا /قسمت پنجم ✍جایگاه افراد و مرتبه آدم ها در مهمانی تغییر می کند. بی آنکه از احترام بزرگان کاسته شود، کوچکترها هم شرافت و رفعت مقام پیدا می کنند. همه به هم نزدیک می شوند و مهمان با میزبان به هر فاصله ای که باشند احساس قرابت می کند. اساس «مهمان»، خود عنوان مستقلی است که به هر کس داده شود محترم می شود و در کنار عناوینی مانند برادر، دوست، فامیل و ... از کرامت خاصی برخوردار است. مهمان اگر در ضیافت زحمتی بکشد، تشکری مضاعف دریافت می کند و اگر استراحت هم بکند، باز از قدرش کم نمی شود. در مقابل، میزبان از او چشم داشت تقدیر ندارد و در جریان پذیرایی تنها به فکر بهره برداری مهمانان است تا برداشت های خودش. از لبخند مهمان خرسند می شود و مدام از سیرابی و لبریزی او سوال می کند. 📒شهر خدا؛ علیرضا پناهیان، ص33 و 34. 🆔 https://eitaa.com/bibliophil

📖 #تحدیر(تندخوانی)، جزء سیزدهم 🎤 استاد معتز آقایی 🆔 https://eitaa.com/bibliophil

ترتیل جزء سیزدهم - استاد پرهیزگار #ماه_رمضان #قرآن 🆔 https://eitaa.com/bibliophil

🦋جلسه سیزدهم آموزش داستان نویسی 🖌سعید فرض پور 📒موضوع این جلسه: ویراستاری ادبی و فنی 💥 منبع؛ کانال تلگرام galimalva 🆔 https://eitaa.com/bibliophil

🌳انجیر ‌‌بی‌اراده درخت انجیر خانه‌ی ما هر سال بهار خوب رشد می‌کند. سریع جوانه می‌زند. برگ‌هایش تندتر از درختان همسایه، سبز می‌شوند. قد می‌کشند و خیلی زود هر برگ به اندازه‌ی یک دست بزرگ می‌رسد. بعضی وقت‌ها شوخی شوخی به مامان می‌گویم:(کاش با برگ انجیر دلمه درست می‌کردی!) بس که کلفت و جان سخت است. خیلی زود انجیر‌های سبز روی هر شاخه پر می‌شود و ذوق زده می‌خندیم که وای چقدر امسال انجیر می‌خوریم. چند هفته‌ای که از بهار می‌گذرد، به یک باره درخت انجیر ما افسردگی می‌گیرد. انرژی و انگیزه‌اش را از دست می‌دهد. انجیرها، آب نگرفته، از شاخه کف حیاط می‌ریزند. همان انجیرهای سرحال و پر انرژی اول بهار که از دیدن‌شان قند توی دل‌مان آب می‌کردیم، کف حیاط هر روز سوار خاک انداز شده و بعد پای درخت‌ها خاک می‌شوند. این حال و روز فقط مختص انجیر خانه‌ی ما نیست. اراده‌ی من هم درخت انجیری دارد. هرکاری را با نشاطی فضایی شروع می‌کنم و به سرانجام نرسیده دست می‌کشم. استقامت، مشکل مشترک من و انجیر است. فردا برای درخت انجیرمان این شعر را می‌خوانم، شاید به حال هر دوی ما افاقه کند: رهرو آن نيست كه گه تند و گهي خسته رود رهرو آنست كه آهسته و پيوسته رود.(سعدي) 🆔 https://eitaa.com/bibliophil

📖 #تحدیر(تندخوانی)، جزء چهاردهم 🎤 استاد معتز آقایی 🆔 @bibliophil

ترتیل جزء چهاردهم - استاد پرهیزگار #ماه_رمضان #قرآن 🆔 @bibliophil

🦋جلسه چهاردهم آموزش داستان نویسی 🖌سعید فرض پور 📒موضوع این جلسه: زبان معیار یا محاوره/ لحن نوشتن داستان 💥 منبع؛ کانال تلگرام galimalva 🆔 @https://eitaa.com/bibliophil

#وصف_مطالعه #کتاب_مشکور استاد سعید تشکری را بعد از وفاتش شناختم. وقتی شنیدم، نویسنده‌ای در حرم امام‌رضا آرام گرفته، غبطه خوردم و کنجکاو شدم که چرا؟ او چه کرده بود که لایق این همنشینی بود. آثار او را یک به یک ورق زدم. نخ تسبیح تمام رمان‌ها و داستان‌های او، امام رضا بود. کتاب مشکور از آن کتاب‌هایست که نویسنده، چاپ آن را ندیده. تازه‌ترین اثر چاپی استاد، پس از عروج است. مشکور داستان، سلمان امام رضا است. در بیشتر کتاب‌های داستانی درباره امام رضا به سال‌های حکومت مأمون و سفر امام به ایران توجه شده است. اما کتاب مشکور از روزگار زندگی امام در زمان شهادت پدر و حکومت هارون پرده برداشته است. یونس در روزهای سختی که یاران نزدیک امام کاظم برای نگه داشتن وجوهات فراوان برای خود، امامت امام رضا را انکار کردند و هفت امامی شدند، بدون لحظه‌ای شک، یار دلسوز و زیرک امام شد. کتاب مشکور، داستان زیرکی‌ها و جانبازی‌های یونس است. شخصیت وهیب نیز بر زیبایی کتاب افزوده است. وهیبی که عالم شهر است، چهل شب در چاه خلوت می‌کند تا از همه‌ی منیت‌ها خالی شود و بعد به دستور امام صادق، بهلول دربار عباسی می‌گردد. بهلول دیوانه‌ای که حکیمانه حرف می‌زند. کتاب تصاویر بسیاری از سرزمین دیلمان، باکو، مدینه و شام زمانه امام صادق تا امام رضا دارد. روح استاد سعید تشکری شاد که تمام عمر از امام مهربانی‌ها قلم زد و پس از وفات نیز آثارش از امام رضا سخن می‌گوید. 🆔 @bibliophil