eitaa logo
انجمن بیکاران کتابخون🇵🇸؛
404 دنبال‌کننده
385 عکس
40 ویدیو
0 فایل
-وقت گرفته شده گردن گرفته نمی شود. -یه نیمه جامعه گریز نامفید. (به دنیای بریده های کتاب آگاتای روانی خوش آمدید.) (درحال تجزیه از خاطرات) کپی؟ لطفاً بازنشر بدید. #Free_palestine https://daigo.ir/secret/9729120162
مشاهده در ایتا
دانلود
روانشناس؟ نه ممنون شطرنج هست.
-کتابخانۀ نیمه شب
من درحال توضیح اینکه نگرانم یکی دیگه هم توی کتاب بمیره برای دوستم: دوستم در حال توضیح اینکه وقتی کتاب تموم شد اون زنده بود: من که دارم بهش میفهمونم نه ممکنه در اینده کشته شه. اونکه داره سعی میکنه خودشو نکشه تا بهم بفهمونه کتاب واقعی نیست: منی که همچنان نگرانم:
audio.ogg
74.4K
چیزی نشکسته صدای بارونه.
آسمان، سهمگین است اما با خشم می گرید.
انجمن بیکاران کتابخون🇵🇸؛
هرروز که چشمانم را باز می کنم، بلند می شوم تا برای زندگی بجنگم. بقایی برای فردا. تمام زندگی ام، در م
شب است و سکوت است و او که درز سکوت را شکافته، الفبای زندگی اش را در آن ریخته و بعد درز سکوت را دوخته است. شب است و بوی تند عود نعنا و صدای شدید باران و تق تق. کسی در می زند. نمی داند کیست. آقای شب است یا شایدهم مهمان ناخوانده ای به نام مرگ. انسانِ بی خیال، در را می گشاید و از آقای شبی که ممکن است جعل هویت کرده و مرگ باشد، دعوت می کند در حالی که می داند ممکن است در خانه را به روی مرگ گشوده باشد. آقای شب داخل می آید، آرام می نشیند روبروی شومینه و گویی در میان ابرهای خشمگین و گریان، سردش شده است. او نیز، می نشیند روبروی آقای شب و الفبای زندگی را در سکوت خلاصه می کند. آقای شب، چهره ی نرم و مهربانی دارد. او را به آغوش شب می گیرد و آرام آرام، ملحفه ی مرگ را نیز به دور او می پیچد. پایان. _آگاتای تشنه به خون نویسندۀ هیچوقت دروغ نگو؛ 1403/2/24
بناهای آباد گردد خراب ز باران و از تابش آفتاب پی افکندم از نظم کاخی بلند که از باد و باران نیابد گزند از این پس نمیرم که من زنده ام که تخم سخن را پراکنده ام بسی رنج بردم در این سال سی عجم زنده کردم بدین پارسی
خوشحالی همینجاست. همین نزدیکی. فقط دوره؛ دور ترین چیز نزدیک.
من حالم خوب نیست.
انجمن بیکاران کتابخون🇵🇸؛
آسمان، سهمگین است اما با خشم می گرید.
اون روز که بارون اومد، آسمون خیلی خشمگین بود و خیلی همه چیزو ریخته بود توی خودش، بعد گریه کرد. سخت گریه کرد انقدری که همه کم کم داشتن از خشمش می ترسیدن و ابرو های آسمون هی در هم می پیچیدن و رعد و برق! ولی زمین فهمید که آسمون چقدر مهربونه. زمین فهمید حتی آسمون وقتی خشمگینه هم، بازم گریه می کنه و زمینو سیراب می کنه. مگرنه خورشید شاهد بود آسمون چطوری همه ی اشکاشو ریخته بود توی خودش، مگه بازم نمی تونست؟ ولی خورشید شاهد بود، لبخند زمین و مهربونی آسمون رو در اعماق خشمش.
مشکی پوش کنید کانالاتونو که الان سیدمون پیش امام رضاست:)
بچها، امروز تولد امام رضامون هم بود:)) تولدش مبارک.
روح همه ی شهدای این سانحه شاد.