همه چیز بعد 98 عوض شد.

آدم ها همینطورند، اگر کسی نبایدهارا تعارفشان کند، ممنونش می شوند و با طناب او به چاه می روند. _ راز تنهایی

هرروز که چشمانم را باز می کنم، بلند می شوم تا برای زندگی بجنگم. بقایی برای فردا. تمام زندگی ام، در میان تب و تاب برای فردایی گذشته که روزی نخواهد آمد. برای فردایی می جنگم که فردایش هم، باید برای فردایی دیگر بجنگم. تلاش برای بقا تا بی نهایتِ زندگی و در نهایت هم، پایان. _آگاتای سابق؛ پانزدهم اردی‌بهشت هزاروچهارصدودو

نامه ها چسترتون؛

یهو غرق در فکر مشکلاتم میشم که یادم میاد من نوجوونم، بیخیال.

روانشناس؟ نه ممنون شطرنج هست.

-

-کتابخانۀ نیمه شب

من درحال توضیح اینکه نگرانم یکی دیگه هم توی کتاب بمیره برای دوستم: دوستم در حال توضیح اینکه وقتی کتاب تموم شد اون زنده بود: من که دارم بهش میفهمونم نه ممکنه در اینده کشته شه. اونکه داره سعی میکنه خودشو نکشه تا بهم بفهمونه کتاب واقعی نیست: منی که همچنان نگرانم:

- کتابخانۀ نیمه شب

یادی هم کنیم از این آقا، مهرداد مددی.

اگه آفتاب تو چشمات خونه کنه😔...

چیزی نشکسته صدای بارونه.

آسمان، سهمگین است اما با خشم می گرید.

شب است و سکوت است و او که درز سکوت را شکافته، الفبای زندگی اش را در آن ریخته و بعد درز سکوت را دوخته است. شب است و بوی تند عود نعنا و صدای شدید باران و تق تق. کسی در می زند. نمی داند کیست. آقای شب است یا شایدهم مهمان ناخوانده ای به نام مرگ. انسانِ بی خیال، در را می گشاید و از آقای شبی که ممکن است جعل هویت کرده و مرگ باشد، دعوت می کند در حالی که می داند ممکن است در خانه را به روی مرگ گشوده باشد. آقای شب داخل می آید، آرام می نشیند روبروی شومینه و گویی در میان ابرهای خشمگین و گریان، سردش شده است. او نیز، می نشیند روبروی آقای شب و الفبای زندگی را در سکوت خلاصه می کند. آقای شب، چهره ی نرم و مهربانی دارد. او را به آغوش شب می گیرد و آرام آرام، ملحفه ی مرگ را نیز به دور او می پیچد. پایان. _آگاتای تشنه به خون نویسندۀ هیچوقت دروغ نگو؛ 1403/2/24

بناهای آباد گردد خراب ز باران و از تابش آفتاب پی افکندم از نظم کاخی بلند که از باد و باران نیابد گزند از این پس نمیرم که من زنده ام که تخم سخن را پراکنده ام بسی رنج بردم در این سال سی عجم زنده کردم بدین پارسی

خوشحالی همینجاست. همین نزدیکی. فقط دوره؛ دور ترین چیز نزدیک.

شطرنج یه سبک زندگیه.

همۀ آدم ها فکر می کنند که خودشان هستند و زندگی خودشان، پس هر غلطی می توانند بکنند... _ راز تنهایی