💢عزای حسینی در مقابل باستان‌گرایی کور 🔹« مجالس عزاداری امام حسين(ع) که گسترش‌بخش #فرهنگ_حسينی و #حافظ_مذهب_تشيع و مکتب اسلام است مانع جدی در مقابل گريز فکری و فرهنگی از تشيع و اسلام به بهانه باستان‌گرايي و ملي‌گرايي بود. تاريخ کمبريج در اين خصوص می‌نويسد: 🔸مراسم مذهبي به خصوص مراسم عزاداری شهادت امام حسين(ع)، محدود يا ممنوع شد. اين موضوع حتی در مورد #قم و #مشهد نيز مصداق داشت. به علاوه هدف از اين اقدام رژيم پهلوی، ايجاد يک فرهنگ علی‌البدل تحت حمايت دولت بود که به کيش مدرنيسم و ملی‌گرايی قومی ‌استوار باشد و سيطره فرهنگی اسلام در ايران را به تدريج بفرسايد و از بين ببرد. 🔹مراسم و فرهنگ عزاداری حسينی و ايام محرم از عواملی بود که به واسطه شور و عاطفه‌ای که در آن نهفته و در اعماق روح و جان ايرانيان نفوذ يافته بود، نمی‌گذاشت پهلوی به بهانه ناسيوناليسم، #باستان‌گرايی را در جامعه و در ميان مردم جا انداخته و مکتب تشيع و فرهنگ شيعي را در حاشيه ببرد. 🔸به عنوان مثال، در جريان حذف ماه‌های عربی و جايگزينی ماه‌های فارسی که براي #حذف_آثار_اسلامی ‌و شيعی صورت می‌گرفت، ماه‌های محرم و رمضان، يکي به مناسبت عزای حسينی و ديگری به مناسبت روزه گرفتن، از به حاشيه رفتن ماه‌های اسلامی ‌و آثار نهفته در آن جلوگيري می‌کرد. » (فصل‌نامه 15 خرداد، شماره 46، ص89-88) @Bonyadtarikh بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی-قم.