#باهم_کتاب_بخوانیم
📚 کتاب «تاریخچه ادبیات معاصر ایران»
جلد اول - از آغاز تا سال 1300 ه.ش
جلد دوم- دوره پهلوی اول
https://t.me/DidemanPub/33
✍️ به قلم دکتر شهریار زرشناس
🔻این کتاب در ۲۹۱ صفحه و در ۲ فصل اصلی، از سوی #انتشارات_دیدمان به زیور طبع آراسته گردیده است.
💠 در بخشی از مقدمه این کتاب می خوانیم:
«آثار منظوم و منثور ادبی در ملل و اقوام مختلف چونان آیینه‌ای بازتاباننده‌ی روح و هویت و احوال و عهد و عالم و افق تاریخی آن‌هاست. در یونان باستان، هنگام ظهور تاریخ غرب، آثار شاعرانی چون هومر و هیزیود، اولین مظاهر مکتوب و ادبی ظهور همه‌ی تاریخ غرب (در دوره‌ی باستانی آن) بودند... این امر اختصاص به یک عهد تاریخی ندارد.
🔶 در عالم #ایران_پس_از_اسلام، ادب منظوم و منثور و حکایات و اشعار و در کل، آنچه می‌توان میراث ادبی ایرانیان مسلمان در زبان فارسی نامید، از جهات عدیده، هم بازتاب‌دهنده‌ی مؤلفه‌های اصلی هویتی ما بوده است و هم احوال و اطوار و ادوار و اکوار تاریخ ایران پس از اسلام را روایت کرده است.
📜 در بررسی #تاریخ_تطور_ادب_فارسی از نیمه‌ی اول قرن سوم هجری‌قمری و پیدایی اولین آثار منظوم و منثور فارسی دری تا دهه‌های پایانی قرن سیزدهم هجری‌قمری (که سیطره‌ی #ادبیات_شبه_مدرن تدریجاً پدیدار می‌شود و میراث و میراث‌داران ادب کلاسیک فارسی به حاشیه رانده می‌شوند) مشاهده می‌کنیم که ادبیات کلاسیک فارسی به‌موازات فراز و فرودهای #تمدن_ایران پس از اسلام، احوال و دگرگونی‌های مختلفی را تجربه می‌کند.
✅ مجموعه‌ی ادب #کلاسیک فارسی اگرچه تماماً اسلامی نیست و برخی جنبه‌های ناهنجار متأثر از فرهنگ‌های دیگر در آن حضور دارد، اما وجه غالب آن عمیقاً ملهم از #آموزه_های_دینی است و در کل همان‌گونه که گفتیم، ادب کلاسیک فارسی را می‌توان و باید نوعی #ادبیات_حکمی و #دینی و اخلاقی و #عرفانی دانست.
✅ غزل #حافظ و نثر #سعدی را می‌توان نقاط اوج ادبیات کلاسیک فارسی دانست و در این آثار به‌عنوان آیینه‌ای برای دریافت درونی‌ترین لایه‌های روح معنوی ساکنان این مرز و بوم نظر کرد.
🔷 در بررسی #تاریخ_هنر و ادب کلاسیک، می‌بینیم که اگرچه در #دوره_صفویه کوششی برای احیای نحوی هنر و ادب دینی و اسلامی اصیل (شیعی) صورت گرفت که تا حدودی و از جهاتی نیز موفق بود و موجب رواج گونه‌ای از شعر دینی و مدح و منقبت اولیای دین گردید، اما بنا به عللی، شعر و نثر دینی-شیعی ما نتوانست به نقطه‌ی اوجی برسد که مرحله‌ی کمال پیش از خود را پشت سر بگذارد و ازاین‌رو شکوفایی ادبی پدیدارشده همچون خودِ رستاخیز #صفویه دولت مستعجل بود. وجه غالب ادب دوره‌ی صفویه در شعر، یعنی «سبک هندی» نیز علی‌رغم زیبایی‌ها و ظرافت و حتی در بسیاری موارد، عمق معانی عرفانی‌اش ( مثلاً در شاعری چون عبدالقادر #بیدل_دهلوی ) به‌هرحال موفق به ایجاد گونه‌ای سبک ادبی خلاق زیبایی شکوفای تماماً مبتنی بر رویکرد متعهدانه‌ی شیعی نگردید و شاید تاریخ، انجام این وظیفه را برای #شاعران_متعهد انقلابی شیعه‌ی دوران #انقلاب_اسلامی به امانت نگاه داشته بوده است.
🔴 راه‌ورسم موسوم به « #نهضت_بازگشت » نیز اگرچه به دوران شکوفایی از تاریخ ادب این سرزمین چشم دوخته بود، اما به‌دلیل #فقدان_اصالت و حالت سطحی و انفعالی‌ای که داشت و نیز به این علت که دیگر وضع و اقتضای مرحله‌ی تاریخی‌ای که این مردمان و شاعران و نویسندگان در آن قرار داشتند، امکان چنین احیایی را به ایشان نمی‌داد، در عمل ناموفق ماند.»
نمایشگاه کتاب، شبستان، راهرو22، غرفه ۱۶
#هرروز_یک_کتاب
t.me/didemanpub
