#قسمت_هفتاد_و_هفت باخجالت به گلهای درشت و کرم رنگ فرش نگاه می کند محیا! بخدا نمیخوام فوضولی کنم! میخواستم بعدا حرف بزنیم! امادلم تاب نمیاره! نمیدانم لبهایش می لرزد یا توهم زده ام! خب... چرا... چرااینجوری شدی؟! ناراحت نشو تروخدا! ازبچگی ما باهم راحت بودیم! الانم بذار به حساب راحتی! حوصله ی فلسفه بافی وجواب پس دادن را ندارم! یک جمله می گویم: اینجوری راحت ترم! انتخاب خودمه! بر و بر نگاهم می کند! دهانش راباز می کند که در باز میشود و زن عمو واردپذیرایی می شود! چادرش که روی زمین میکشد راجمع می کند و غرمیزند: پسره یه زره عقل نداره بخدا! نگاهمان روی صورت آذر خشک می شود. چشمش که به من می افتد تازه یادش می آید که مهمان داشته و باید رعایت آداب برخورد کند! به زور لبخند می زند و می گوید: سلام دخترا! ببخشید دیر کردیم. " این راخطاب به من میگوید" -خواهش می کنم! یلدا از جا می پرد و می پرسد: چی شد مامان؟ آذر سری تکان میدهد و میگوید: فک نکنم که بشه! یلدا کشتی هایش غرق می شود! تاکی میخواد خان داداش عزب بمونه! دختره خوب بود که! بدم نمی آید کمی کنجکاوی کنم! ازجا بلند می شوم و شانه به شانه ی یلدا می ایستم. آذر درحالیکه روسری پر زرق و برقش را روی صندلی میز ناهارخوری میندازد با کلافگی جواب میدهد: باباتم همینو میگه! خانواده دار، مذهبی... هم طبقه ی ما! دختره ام یه تیکه ماه بود! سفید و ابرو کمونی! چشمای مشکی و خوش حالت... لبا یه ذره! یلدا چینی به پیشانی میدهد وا دیگه اینقدام خوشگل نیست مامان! ╲\╭┓ ╭⁦🌺🍂🍃🌺🍂🍃 ┗╯\╲ @chatreshohada