🔷 برای شناسایی و ارزیابی و نقد خودم، یک راه ساده هست. 🔷 هرچه مرا خوشحال می‌کند و یا رنج می دهد، من همان هستم، همانقدر هستم. 🔷 تو فريب كارهاى بزرگ و كوچك و حرف‏هاى ريز و درشت را نخور. 🔷 تو درست همانى هستى كه تو را خوشحال و يا رنجيده مى‏ سازد. 📚 روش نقد ج ۱ ص 10 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 انسانى كه از سنگى خوشحال مى‏ شود و يك كلم او را رنج مى‏ دهد و يك مقدار حقوق و صندلى اول و دوم او را مى ‏لرزاند، او سنگ است، كلم است، صندلى است، كه هنوز راه نيفتاده و پست ‏تر است؛ چون مى‏ توانسته‏ راه بيفتد، ولى ماندگار شده و ايستاده. 📚 روش نقد ج ۵ ص 120 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ اگر خدا نعمت هایی به ما نمى‏ دهد به خاطر اين است كه دادن‏هايش ما را تلف مى‏ كند؛ اما اگر داده‏ ها را در مسير به جريان انداختيم، ديگر كوتاهى نمى ‏كند، سپاس مى‏ گويد، از آنچه كه سپاس او كرديم. و اضافه مى‏ كند به آنچه كه در مسير، مصرفش كرديم. ✅ وقتى كه بنّاها، آجرها را در جاى خودش كار گذاشتند، سپاسى كه از آنهاست اين است كه آجرهاى ديگر را به دستش بدهند. در آن لحظه‏اى كه هنوز آجر قبل در دستان اوست، آجرهاى بعدى، جز اينكه بار او را سنگين كند، جز اينكه كمر او را خم كند، چه نتيجه‏ اى مى‏ تواند داشته باشد⁉️ ✅ ما بارى را به دوش گرفته ‏ايم كه نه تنها بهره نبرده ‏ايم، كه كمرمان را خرد كرده ‏ايم. اگر داده ‏هاى حق را در مسير به جريان نينداخته باشيم، از ما مى‏ گيرد. آجرهايى كه كار نگذاشته ‏ايم از ما مى‏ گيرد. ✅ و اين پس گرفتن، نه از بخل است و نه از تنگ چشمى و نه از انتقام و كينه، بلكه محبت است به كسانى كه بار را نگذاشتند و زير بار نفس نفس زدند. ✅ ايستادن شده بارشان، زندگى شده بارشان، دوستى و دشمنى‏ها و رفت و آمدهاشان، وَبالشان شده. اجتماعاتشان، نسبتشان و تكلمشان و سكوتشان، همه و همه، بارهاى سنگين و اوزار است. 📚 حقیقت حج، ص 127 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ علوم و قدرت‏ها و ثروت‏ها ملاك نيست. ملاك افتخار جهت دادن به اين همه سرمايه است و بهره بردارى از آنها كه احتكار آنها و يا در غير راه صرف كردن و اسراف آنها هر دو ضربه دارد و چوب دارد. ✅ كه در زمستان سرد اگر كبريت را به چراغ نزنى، چوب مى ‏خورى و اگر كبريت را به زير لباست بزنى و در غير جايگاهش از آن بهره بردارى كنى، مى ‏سوزى. ✅ احتكار و اسراف هر دو چوب دارد و صدمه دارد. داده ‏ها ملاك نيست و سودها هم ملاك نيست. داده ‏ها از خداست و سودها از سرمايه ‏ها. ✅ نه مقدار سرمايه مهم است و نه مقدار سود، بلكه نسبت سود به سرمايه مهم است. ✅ ده تا آجرى را كه يك پير زن با كم كردن غذاى خود به مسجدى كمك كرده است نمى ‏توان با ده ميليون تومان كمك تاجرى مقايسه كرد؛ چون تاجر از غذايش كم نشده و نسبت به سرمايه ‏اش كارى نكرده است. ✅ مهم مبلغ سرمايه‏ اش و يا مبلغ كمكش نيست؛ كه سرمايه از ديگرى است و كمك هم مربوط به سرمايه است. آنچه براى اوست مقدار كوششى است كه بر روى سرمايه دارد. 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 دوستى سؤال مى ‏كرد كه چرا ما احساس و حالى را در خود و اعمال خود نمى‏ بينيم⁉️ 🔶 به او گفتم: اگر تو در بيابان، ناگهان با شير بزرگى مواجه شوى و يا صداى آن را بشنوى، در اين شرايط، با اينكه خسته و بى ‏حال هستى، حال پيدا مى‏ كنى. 🔶 مى‏ ترسى و فرار مى‏ كنى، حال ترس دارى. حال خوف و فرار دارى، ولى اگر همين شير را در باغ وحش ببينى، باز هم حال پيدا مى‏ كنى، ولى حالِ كمترى است. 🔶 ممكن است بترسى، اما اين ترس خيلى كمتر است؛ چون حجاب وجود دارد. 🔶 پس اگر مى‏ خواهى حالى بدست آورى، دو چيز را بايد مراعات كنى: هم بايد قرب را بدست آورى و هم بايد حجاب‏ها را بردارى، كه كسى كه طالب حال است، آن را مفت نمى‏ دهند. 🔶 البته به اين نكته هم بايد توجه كنيم كه آدمى گيرِ حالت‏هاست. خيال مى ‏كند اگر حالى پيدا كرد و اشك و آهى داشت و گريه ‏اى كرد، خيلى خوب و مقّرب است و يا اگر حال خوشى نداشت و اشكى نيامد، خيلى بد است! 🔶 اين هر دو از بيچارگى اوست؛ چرا كه نه خشكى چشم، علامت بدى است و نه جوشش آن، علامت قرب و خوبى. 📚 اخبات، ص 113 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 من شايد اوائل بلوغم بود كه بر خودم نظارتى را شروع كرده بودم و در چهار مسأله ارزيابى و تدبّر داشتم ۱- حالت‏هايم: مى ‏ديدم كه اميد، يأس و قدرت، عشق و نفرت، كينه، محبت، در من رخنه مى ‏كنند و حالت‏هاى خستگى، وازدگى، هراس و تنهايى و ... در من رفت و آمد دارند. ۲- مى‏ ديدم از صبح كه پلك چشم‏هايم باز مى ‏شوند تا شب چه كارهايى و حركت‏هايى براى من هست و چه سرعت‏ها و شتاب‏ها و چه آرامش‏ها و كندى‏ هايى در كارهايم، همراهم هستند. ۳- با توجه به اين دو مرحله از حالت‏ها و حركت‏هايم دنبال عامل و انگيزه ‏ى اينها راه افتادم كه محرك‏هاى من چه چيزهايى هستند. ۴- مرحله‏ ى بعد بررسى هدف‏ها و جهت ‏هاى حركتم بود. پس از آنكه حالت‏ها و حركت‏ها و محرك‏ها بررسى شده بودند، نوبت به جهت حركت و هدف‏هايم مى‏ رسيد كه من چه مى ‏خواهم؟ 🔷 آيا لذت و رفاه را، يا آگاهى و بينش را، يا تكامل و شكوفايى استعدادها را و يا بالاتر از اين همه، رشد را و جهت دادن به استعدادهاى تكامل يافته را. نه زياد كردن استعدادها، كه زياد كردن خودم تا بتوانم استعدادهاى زياد شده ‏ام را رهبرى كنم. 🔷 مى‏ ديدم كه محرك‏ها، مرا به بيشتر از لذت و رفاه و يا آگاهى و تكامل نمى‏ رسانند و جز خسارت برايم نمى‏ آورند. 🔷 مى‏ ديدم من عمرم را شمع كرده ‏ام تا ده ‏شاهى ‏ها را پيدا كنم. درست مثل آن بى‏ خبرى كه در شب تاريك براى يافتن پول سياهش كاغذى را آتش زده بود و چراغ كرده بود و صبح فهميده بود كه چك چند هزار تومانى را از دست داده، براى رسيدن به پنج ريال پول سياه. 🔷 من هم عمرم را شمع كرده بودم و چراغ راه كرده بودم كه چيزى را بيابم. همين پول‏هاى سياه و جلوه‏ هاى پوچ و سبزه‏ هاى زرد را. 🔷 پس از اين ارزيابى ‏ها و تدبرها بود كه مرحله‏ ى نظارت و رهبرى بر حالت‏ها و حركت‏هايم را شروع كردم و به انتخاب محرك‏ها و هدف‏هايم رو آوردم. 📚 روش نقد، ج ۲، ص 28 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ حقيقت كبر چيست؟ كبر با عُجب و با غرور چه تفاوتى دارد؟ ✅ عجب، بريدن نعمت از منعم است؛ يعنى نعمت را از خودت بدانى. كبر اين است كه در برابر حقى كه يافتى، عصيان كنى و زير بار نروى. ✅ كبر هم ريشه در نعمت‏ها دارد، ولى نعمت را از منعم نمى‏ بُرد، بلكه اين را براى خودش افتخار مى‏ داند كه اگر ما عزيز نبوديم اينها را به ما نمى‏ دادند. ✅ به همين خاطر است كه بعضى از اهل قدرت مى ‏گويند: «وَ لَئِنْ رُجِعْتُ الى‏ رَبّى‏ إِنَّ لى‏ عِنْدَهُ لَلْحُسْنى‏»؛ ما به علت اينكه در دنيا صاحبان نعمت و قدرت هستيم، اگر معادى هم باشد به همين دليل كه در دنيا به ما داده ‏اند در آخرت هم بهره‏ مند خواهيم شد. ✅ خصوصياتى در خود ما بوده كه اينها را به ما داده‏ اند و اين خصوصيات براى همه محيطها كارگر و فعال و مؤثر خواهد بود. ✅ پس عُجب، نعمت را از منعم مى ‏بُرد و متكبّر، ملاك ارزش را در نعمت‏ها و خودش مى‏ داند. امّا حقيقت غرور چيست؟ ✅ غرور اين است كه تو مسئوليت نعمت را بِبُرى و بارى را كه نعمت بر روى دوش تو مى‏ گذارد نديده بگيرى. ✅ غرور دو سر دارد و تبعه نعمت را مى‏ اندازد، شخص فريب مى‏ خورد و احساس مى‏ كند نعمت را مُفتى به او داده‏ اند. ✅ عُجب، سر نعمت را مى ‏بُرد و مى‏ گويد مال خودم است؛ در حالى كه تو فقيرى و دست‏هاى تو خالى بوده است. ✅ و كبر اين است كه به دم و سر كارى ندارى، حتى مى‏ گويى خدايى هست، ولى مى ‏گويى من ارزش داشتم كه اينها را به من داده ‏اند، پس آن طور كه مى ‏خواهم با آن رفتار مى‏ كنم. ✅ و همين معنا باعث مى‏ شود كه تو به خودت اجازه بدهى كه ديگران را زير دست بگيرى، آنها را تصرف كنى و از آنها بهره بگيرى، اسوه‏اى به وجود بياورى و بر آنها حكومت كنى و براى اينكه اين حكومت محكم شود خودت را تعظيم كنى. 📚 روش برداشت از نهج البلاغه، ص 88 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 آن‏ها كه نفس خويش را مراقب بوده‏ اند و زير نظر داشته‏ اند و كنترل كرده ‏اند، بازى‏ هاى او را خوب مى‏ شناسند و نمايش‏هاى او را خوب‏ مى ‏فهمند و اين است كه فريب نمى ‏خورند و اسير اعمال نيستند. 🔶 و در محاسبه، به اعمال خود توجهى ندارند، بلكه در انگيزه‏ ى اعمال دقت مى‏ كنند؛ كه گفته ‏اند: «حاسِبُوا انْفُسَکُمْ» و نگفته‏ اند «حَاسِبُوا اعمَالَكُم». 🔶 اين مهم نيست كه در امروز چه كارهايى كرده‏ ام، مهم اين است كه اين كارها را براى چه انجام داده ‏ام و از چه عاملى كمك گرفته‏ ام و از چه نفسى به اين عمل رسيده ‏ام. 📚 فقر و انفاق، 60 🆔👉 @cheshmeyejarie

✅ كسانى كه به سرمايه‏ هاشان مغرورند و خيال مى ‏كنند داده ‏ها ملاك افتخارند، زبانشان، فكر و عقلشان و زيبايى ‏هايشان، باعث غرورشان شده، اينها غافل مى ‏مانند. ✅ غرور، آنها را به ركود مى‏ رساند. خيال مى ‏كنند كه كسى هستند. اينها خيال مى‏ كنند اگر كسى به آنها چيزى داد، به خاطر عظمتشان است! ✅ خيال مى‏ كنند كه داده ‏ها ملاك افتخار است؛ اين است كه با غرور مى ‏گويند: «ما أَظُنُّ السّاعَةَ قائِمَةً»؛ من باور نمى ‏كنم كه براى انسان ادامه‏ اى باشد. «وَ لَئِنْ رُجِعْتُ إِلى رَبِّي»؛ و اگر انسان بازگشتى و ادامه ‏اى هم داشته باشم، «انَّ لى عِنْدَهُ لَلْحُسْنى‏». من همين طور كه در اين مرحله سرمايه ‏هايم را زياد كرده ‏ام، در آن مرحله هم به خوبى ‏ها مى‏ رسم. ✅ غافل از اين كه سرمايه ‏ها ملاك افتخار نيست. داده ‏اند، تا بازده ى ما مشخص شود. و حتى بزرگ‏تر از آن، مقدار كاركرد ما مطرح است؛ كه بايد نسبت‏ها را در نظر بگيريم. ✅ چه كرديم با سرمايه‏ ها؟ چه قدم‏هاى بزرگى مى‏ توانستيم برداريم و برنداشتيم؟! چگونه عقب افتاديم! چه كرديم در مجموعه ‏ى زندگيمان⁉️ ✅ با اين ديد و با توجّه به اين كه سرمايه ‏ها ملاك نيست و با توجه به اينكه محاسبه ‏ى سودها با سرمايه‏ ها ملاك عمل است، غرورها از بين مى‏ روند و ركودها نيز، در غبن زندگى‏ ها و گنديدگى‏ ها هم، كنار مى ‏روند. ✅ ما الآن سرخوش دارايى ‏ها هستيم. مستيم كه داريم. و مستيم كه با دارايى ‏هامان، ديگران را هم به مرگ بفرستيم. نه تنها خودمان مردار خودمان شده‏ ايم، بلكه مى ‏خواهيم ديگران را هم به مرگ برسانيم! ✅ با علم‏مان، قدرتمان، ثروتمان، با زيبايى ‏مان مى‏ خواهيم ديگران را صيد كنيم، بدون اينكه اين صيد را تزكيه كرده باشيم. 📚 حقیقت حج، ص ۱۳۵ 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 تقوى؛ يعنى اطاعت و روى مرز راه رفتن و همين تقوى به تو نيرو مى ‏دهد و تو را از بن ‏بست‏ها بيرون مى ‏آورد: «مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجَاً». 🔷 بارها گفته ‏ام: آن هنگام كه تو هماهنگ با نظام نيستى، دو ميليارد همراه هم كه داشته باشى، وحشت داشته باش و آن هنگام كه در مسيرى و هماهنگ با نظام، يك نفر و تنها هم كه هستى، مطمئن باش. 🔷 وقتى فرياد رسول اللَّه صلی ‌الله علیه و آله و سلم در كنار كعبه بلند شد و صداى ضعيف او پرده ‏هاى كعبه را لرزاند، هر كس آن جمع را مى‏ ديد، باور نمى‏ كرد كه ادامه پيدا كنند. 🔷 و وقتى هم كه فرياد قدرت‏ها در تخت جمشيد بلند شد، كسى كه آن صدا را مى ‏شنيد، باور نمى ‏كرد كه اين جشن دو هزار و پانصد ساله، به نابودى و انهدام بينجامد. 🔷 اين طبيعى است كه يك خروار گندم، وقتى بيرون از نظام و بر روى زمين مانده است، خوراك كلاغ‏ها و سوسك‏هاست و زياد نمى‏ شود، ولى يك دانه گندم كه هماهنگ با نظام در خاك افتاده و در مسير شكل گرفته، سنبله و صدها دانه مى ‏شود. 🔷 كسانى كه روى مرز حركت مى‏ كنند و هماهنگ با نظام‏ها و سنت‏ها هستند، اگر چه هم كم باشند، زياد مى‏ شوند و آنها كه بيرون از مرزند زيادشان هم به نابودى مى‏ انجامد. 📚 حرکت، ص ۱۷۵ 🆔👉 @cheshmeyejarie

🎤👈 حاج آقا حیدری 🔷 استاد صفایی رحمة الله علیه در تحلیل کار تبلیغی می گفتند: تبلیغ حرکتی برکت دار است؛ مثل مادری که شیر را به بچه می بخشد. 🔷 که اگر ندهد، شیر می ماند، درد می شود، چرک می شود. 🔷 اما اگر مادر بخشید، شیرش زیادتر می گردد. 📚 مشهور آسمان، ص ۹۱ 🆔👉 @cheshmeyejarie

🎤 استاد صفایی حائری: شیرین‌ترین امکانی که به آدم بدهند اینکه ولی از او سراغ بگیرد. 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷 عمل، بدون طرح امكان ندارد. و طرح، بر اساس هدف شكل مى‏گيرد و نيازها مرحله ‏بندى مى‏شوند و به ‏خاطر تأمين امكانات و رفع موانع، بايد دست‏ها را بالا زد و حتّى از موانع، وسيله ساخت. 🔷 هميشه آن‏هايى كه محدود فكر مى‏كنند و يا بدون فكر عمل مى‏كنند، بهره‏ى كسانى خواهند شد كه وسيع و با احاطه برنامه مى‏ريزند. 🔷كسى كه به خودش فكر مى‏كند، در طرح كسى مى‏گنجد كه به او و ساير فرزندانش فكر مى‏كند. 🔷 و كسى كه به خانه فكر مى‏كند، در طرح كسى قرار مى‏گيرد، كه براى محلّه و براى شهر و براى استان و براى كشور و براى منطقه و براى تمامى جهان برنامه دارد. 🔷 تو آن ‏چنان برنامه را وسيع در نظر بگير، كه تمامى احتمالات و تمامى موانع و تمامى شياطين در طرح تو قرار بگيرند. 🔷 منتظر نباش كه در راهى بدون مانع و در زمانى بدون گرفتارى دست به ‏كار بشوى. بكوش كه در برنامه‏ات، حتّى براى گرفتارى‏ها ماليات بگذارى و از آن‏ها عوارض بگيرى. 📗 نامه های بلوغ، ص 44

✅ به ‏خاطر شتاب زياد و يا علاقه به كارى، نمى‏توان از برنامه‏ريزى چشم پوشيد و نمى‏توان از نيازها و موانع كار، صورت نگرفت. ✅ آنجا كه بدون تقدير و ارزيابى قدم بر مى‏دارى، ناچار با كمبودها و كسرى‏ها و با نيازها و مقدّمات كار و يا با موانع و مشكلات، برخورد مى‏نمايى و با اين هدايت و با اين برخوردها، كه ضعف برنامه‏ريزى و تقدير تو را مشخص مى‏كنند، نمى‏توان لجاجت كرد و به كار سابق ادامه داد؛ كه كار پيشرفتى نخواهد داشت و يا با سلامت و درستى به سامان نخواهد رسيد و به ماست مالى و خراب‏ كارى خواهد انجاميد. ✅ كسى كه شتاب دارد و يا علاقه به نتيجه دارد، به همين دليل، بايد همه‏ى نيازها و همه‏ى موانع و مشكلات را بررسى نمايد؛ چون كارى كه در جاى خود به سادگى و در زمان كم انجام مى‏شود، در ميان راه و در كوير مرگ، با سختى و با مشقّت و چه بسا با مرگ و گرفتارى هم سامان نيابد. ✅آن مقدار وقتى را كه براى سامان دادن و يا تأمين نيازها و مقدّمات مى‏گذارى، مى‏توانى آن را از ساعت كار حساب كنى. 📗 نامه های بلوغ، ص 184 🆔👉 @cheshmeyejarie

🎤👈حاج آقا حیدری 🔷 یکی از خرده گیران به استاد صفایی رحمة الله علیه گفت: چرا شما با آدم های ناجور معاشرت می کنید و حرف می زنید⁉️ 🔷 استاد در پاسخ گفتند: خیلی جالب است، پس بگویید پزشک ها از این به بعد روی در مطب بنویسند:«ورود اسهالی ممنوع»‼️ 🔷 آیا شما حجتی دارید که روز قیامت با آن با خدا طرف بشویم⁉️ 🔷 چطور می توانیم آدم های مبتلا را طرد کنیم⁉️ 🔷 آیا باید فقط با آدم های اطو کشیده و مرتب معاشرت کرد⁉️ 📗 مشهور آسمان، ص 188 🆔👉 @cheshmeyejarie

💟 شايد ده يا بيست سال پيش بود كه از همين زُشك شما در مشهد رد مى‏ شدم. ✅ بهارى بود و درخت‏هاىِ گيلاس دو طرفِ رودخانه، همه سفيد شده و شكوفه‏ هاى عجيبى داده بودند. ✅ من در يك لحظه با خودم فكر كردم كه يك بهار بر اين چوب‏ها گذشته و اين همه شكوفه گرفته و سفيد شده‏ اند ✅ اما بهارهايى بر ما گذشته است كه براى يك بار، يك شكوفه هم نداده ‏ايم! يك ميوه هم نداشته ‏ايم و دل صاحبمان را خوشحال نكرده ‏ايم. ✅ اين درخت‏ها باغبانشان را خوشحال مى‏ كنند: «يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ»،كشاورزشان را دل خوش مى‏ كنند؛ اما ما براى «ولّى» مان جز غم و آفت و رنج، هيچ نتيجه و ثمره ‏اى نداشته‏ ايم. 📚 بهار رویش ص ۱۴۹ 🆔 @cheshmeyejarie

🎊عیــ۱۴۰۰ــد مبارک🎊 🔷 یک بهار به یک چوب گذشته این همه شکوفه آورده من چهل بهار برایم گذشته هنوز عقیم و خسته و مفلوکم. 🔷 کو بار من⁉️ 🔷 کو باری که من بتوانم ببرم پیش خدا می خواهد کجا رود آدم توی این عالم⁉️ 🆔👉 @cheshmeyejarie

🎤👈 حاج آقا حیدری ✅ بارها در رفتار استاد صفایی رحمة الله علیه دیده می شد که ناگهان برخاسته و ظرفی را می شست. ✅ و کاری از بخش اندرونی را انجام می داد و به دنبال کار کوچکی راه می افتاد. ✅ به پیرمرد همسایه سر می زد و با مهربانی سینه اش را می بوسید و... ✅ آنگاه می گفت:«کار ما، کار گنده نیست، کارهای مانده است»؛ یعنی کارهایی که روی زمین مانده و متولی ندارد. 📚 مشهور آسمان، ص ۱۹٠ 🆔👉 @cheshmeyejarie

🎤👈 عبدالرضا هاشمی ✅ یک روز وقتی در خانه استاد صفایی رحمة الله علیه سرم را روی بالش گذاشتم، به دیوار ها و بند میان آجرهای کرم رنگ نگاه می کردم که نگاهم به سقف افتاد، سقف قدیمی و قشنگی بود. ✅ با خودم فکر کردم: کافیه با یک خرج سبک، رنگ و روی اینجا رو عوض کنی و طوری درش بیاری که هر کی اینجا میاد نه تنها فراری نشه، بلکه لذت هم ببره. ✅ از طرفی هم خودم بنایی بلدم و گچ کاری هم که خرج زیادی نداره، پس تمومه. فقط مونده یه کسب اجازه از حاج آقا که اون هم دلیلی نداره که مخالفت کنه، تازه خوشحال هم میشه که سر و وضع اینجا آبرومند بشه. ✅ صبح وقتی استاد صفایی آمد، عرض کردم: اگه اجازه بفرمایید من می تونم با کمی خرج، به سر و وضع این زیرزمین برسم و از این حالت بیرونش بیارم. ✅ در ضمن اوستا عمله هم که نمی خواد، خودمون هستیم کار می کنیم. نظر شما چیه؟. ✅ ایشان گفتند: اینجا با همین اوضاعش کفاف عمر ما رو می کنه. ما اگه می خوایم برسیم باید کمی به خودمون برسیم و یه دستی به سر و روی دلمون و خودمون بکشیم که خیلی واجب تره، پس برو انرژی خودت رو جایی صرف کن که ارزشش رو داشته باشه. 📚 رد پای نور، ج ۱ ص ۶٠ 🆔👉 @cheshmeyejarie

🎤👈 حاج آقا حیدری 🔷 با اینکه استاد صفایی رحمة الله علیه فقیه بود و بارها شاگردان در درس خارج نظرات دقیق ایشان را در فقه و اصول دیده بودند. 🔷 اما یکبار که یکی از دوستان و شاگردان، که کتاب صحافی می کرد و روی مجموعه آثار ایشان عنوان «آیت الله علی صفایی» را چاپ کرده بود، متغیر شدند و به او گفتند: چرا چنین کردی⁉️ 🔷 و مثال شگفتی زدند و گفتند: گاهی دیده ای که لیوان چنان آماده لبریزی است که کافیست یک قطره در آن چکانده شود؟ 🔷 تو چه می دانی وضع روحی یک انسان چگونه است و همین حرکت و اشاره تو با او چه می کند؟ 🔷 شاید این نوشتن تو حکم همان قطره را برای لبریزی او داشته باشد، پس از این القاب بجا استفاده کنید. 📚 مشهور آسمان، ص ۶٠ 🆔👉 @cheshmeyejarie

🎤👈 حاج آقا حیدری 💟 استاد صفایی رحمة الله علیه می گفت: عشق امام زمان علیه السلام، برداشتن بارهای اوست؛ چون عاشق، امر معشوق را عهده دار می شود. 💟 می گفت: اگر به من بگویند امام زمان علیه السلام در دو خیابان آن طرف تر ایستاده است و در همان حال جوانی از من پرسش داشته باشد، من نزد آن حضرت نمی روم. 💟 چرا که آن وقت حضرت مرا توبیخ می کند: چرا سر پست خودت نایستاده ای. 📚 مشهور آسمان، ص ۹۵ 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔷👈 یار باش بار نباش ✅ سالهای اول طلبگی خیلی پرخاطره و با ابتلاءات زیادی همراه بود خود را عاشق امام زمان(عج) می‌دانستیم و به دنبال دیدن روی چون ماهش هر هفته پیاده به اتّفاق چند تن از دوستان به بیابانهای جمکران رفته و تا صبح با ناله و زاری به دنبال آقا و مولایمان بودیم. ✅ شبی در جمکران استاد صفایی را با جمعی یافتم، شنیده بود چه می‌کنیم، پرسید: اگر الان آقا را ملاقات کنی چه می‌کنی؟ ✅ گفتم به دست و پایش می‌افتم چون پروانه به دورش می گردم و ... ✅ گفت: اگر پرسید در راه ما چه کرده‌ای چه؟ چه بارهایی برداشتی؟ با شیعیان و دوستان گرفتار ما چه کردی؟ چه جوابی داری؟ ✅ به چشمانم نگاهی سرشار از محبت نمود و ادامه داد خودت باری بر دوش مولا نباشی؟! ✅ این را گفت و رفت، به دنبالش دویدم، پس چه کنیم؟ ✅ فرمود مالک اشترها به دنبال علی علیه السلام نبودند که فقط رویش را ببینند بلکه عهده‌دار اموری می‌شدند که رضایت علی‌ علیه السلام در آن بود و‌لو فرسنگ‌ها از او دور بودند و زبیرها در کنار علی علیه السلام بودند ولی طاقت امر او را نداشتند و در مقابل او لشگر‌کشی کردند! ✅ ولایی بودن فقط اشک و آه و... نیست بلکه کسب نمودن رضایت ولی شرط است و راه یافتن به صراط و از سبیل‌ها گذشتن و به صراط رسیدن. ✅ گفتم عاجزم!! گفت اگر سالکی و به عجز و اضطرار رسیدی با اعتصام و استعانت از ولی به صراط میرسی و نجات می‌یابی. مواظب باش در سبیل‌ها نمانی! 👈 خاطره یکی از دوستان از دیدار با استاد 🆔👉 @cheshmeyejarie

🔶 یکی از علاقه‌مندان استاد صفایی، ایشان را با تعدادی از دوستان برای صرف ناهار به منزلش دعوت کرده بود. 🔶 وقتی به منزلش رسیدیم، صاحبخانه هنوز نیامده بود. پسرش در را باز کرد و گفت: بفرمایید داخل، در همین حین صاحبخانه رسید 🔶 به پسرش گفت: بابا بدو، پسرک دوید داخل خانه، ما نفهمیدیم منظورش چیست؟ 🔶 از پله های حیاط که بالا می رفتیم، دیدیم پسرش یک قالیچه که عکس زنی در آغوش مردی که جامی از می به دست داشت نشان می داد، جمع می کند. 🔶 استاد صفایی هنگام خروج، صاحبخانه را به کناری کشید و آهسته به او گفت: خانه ات به گونه ای باشد که اگر روزی امام زمان علیه السلام خواست وارد شود، معطلش نکنی. 🔶 چه احتیاجی است که قالیچه روی قالی بیندازی آن هم با چنین نقش هایی⁉️ 📕 حکایت ها و هدایت ها ص ۴۲ 🆔👉 @cheshmeyejarie