دوستی زن و مرد از دید نویسنده معروف امریکایی: #ThinkTime #Speech #hint

این فقط یه مجریه که بخاطر گذشته ی خیلی سختی که داشته و حرفایی که جزو تجربیاتش هست خیلی معروفه وگرنه روانشناس نیست.. و بنظرم یجورایی اشتباهه یکی از دلایلی که تراپی رو قبول ندارم اینه که اکثرشون سعی میکنن یک صفت رو برای یه عده کثیر نسبت بدن ارصورتی که هر فرد زندگی و اخلاق منحصر بفرد خودش رو داره و نمیشه گفت همه چیز رو تعمیم داد پس میتونه نقض هم بشه این موضوع . استیو هاروی یک جامعه شناس و نویسندس که از قضا مجری هم هست شما اصن میتونی برای فهمیدن این موضوع بری رو جاهایی تحقیق کنی که ادعا میکنن رفاقت بین زن و مرد وجود داره و هیچ قصد دیگه ای هم توش نیست قبلنم تو همین کانال گفتم بهترین منبع برای فهمیدن فرهنگ یه کشور و مشکلاتی که اون فرهنگ به وجود اورده دیدن فیلم و سریالای اون کشوره علی الخصوص تو ژانر طنز چون ژانر طنز حقایق تلخو در قالب طنز بیان میکنه اینو که همه میدونن برای مثال تو تموم سریالای امریکایی که دوستی بین زن و مردو ی چیز عادی میدونن همیشه این رفاقتا مشکل ساز شده یا معمولا از حالت رفاقت خارج شده همین فرندز اصن اسم سریال دوستانه ینی باید شاهد رابطه چن تا دوست باشیم ولی چی میشه؟ اگه دیده باشینش میدونین که رابطه هاشون همه از دوستی فراتر میره خب این ینی چی؟ ینی اقا کشورایی که دوستی زن و مردو چندین و چند ساله که عادی میدونن هنوز توشون زن و مرد نمیتونن باهم جاست فرند باشن چون کلا سیستم زن و مرد ی جوریه که جذب میکنه جنس مخالفو حالا هرچقدرم بخوای اینو عادی کنی فایده نداره واقع بین باشیم و این که از نظر علم روانشناسی نمیشه ی صفتو به تموم ادما تعمیم داد چون همیشه استثنا هست حتی شاید یک درصد، ولی میشه به عده کثیری ی صفتو تعمیم داد چون ما همه ادمیم از یه نوعیم و عجیب نیست که خیلی جاها شبیه هم باشیم یا خصوصیات و ویژگی هامون مث هم باشه به هرحال نوع آدم خصوصیات خاص خودشو داره مثل هر نوع دیگه ای روانشناسی ریاضی نیست که یه مثال نقض همه چیو ببره زیر سوال ما تو این علم با ذهن و بعد غیرمادی انسان طرفیم که غیرقابل پیش بینیه پس هیچی مطلق نیست و کاملا با علمایی مثل ریاضی متفاوته #ThinkTime #Speech

لیست هشتگای کانال تا این لحظه: #Homosexuality:چه علاقه مندید بیشتر درمورد همجنسگرایی بدونید چه نیستید، چه موافقشید چه مخالف، پیشنهاد میکنم به همتون که این هشتگو بخونید و اگرهم حرف یا سوالی پیش اومد میتونید بعد از این که هشتگو کامل خوندید اگه جوابتون نبود تو پستا تو ناشناس بپرسید و مطرح کنید. #VisualBook: پستای مربوط به هالیوود و ادیت و معرفی و نقد، ولی کلا هر پستی درمورد هر فیلم و سریالی و حتی انیمه و انیمیشن ها زیرمجموعه این هشتگن. #Fun: پستای طنز، که البته همه پستای طنز این هشتگو ندارن و پستای مثلا طنز کانال از این پستایی که زیرمجموعه این هشتگن خیلی بیشترن. #Piano: ویدیوها و موزیک هایی از نواختن ساز دل انگیز پیانو. #Violin: ویدیوها و موزیک هایی از نواختن ساز ویولن. #Music: پلی لیست چنل. #instrumental: موسیقی های بی کلام. #Dark_academia: ویدیوهای کلاسیک با تم تاریک. #Light_academia: ویدیوهای کلاسیک با تم روشن، پستایی که مربوط به ایران زیبامون هستن هم با این هشتگ تو کانال قرار گرفتن. #Profile: پروفایل #Wallpaper:والپیپر #aesthetic: هر پست زیبایی شناختی، هر پستی که از نظرم زیبا و دل انگیز بوده در هر زمینه ای که بهش علاقه مندم. #relaxation: پستایی که باهاشون ریلکس میکنید. #Heaven: پست هایی که حس و زیباییشون بهشت رو تداعی میکنه و چیزاییه که تو بهشت میخوام:) #Peace و #hope: پستایی که آرامش و امید بخشن و عموما به خداوند مربوطن. #ScreenShot: پستایی که از اسکرین شات تهیه شدن، ینی با اسکرین شات تولید محتوا کردم🗿 #Photography: عکسای زیبایی که میگیرمو تحت عنوان این هشتگ میذارم کانال. #Speech: متن نوشته هایی که به نظرم مهم بودن با این هشتگ تو کانالن. #DearDiary: خاطراتم و هرچیزی که مربوط به بچگیمه با این هشتگ تو کاناله. #HUMANITY: پستایی که انسانیت حکم و ایجاب میکنه که ازشون فعالیت کنم و وظیفه همه انسان هاست. #hint: کلیپای کوتاه و زیبایی که نکته های آموزنده دارن مربوط به زندگی دارن. #خوابگاه: هر پستی که مربوط به دانشگاه و خوابگاهم میشه. #کنکور: پستای مربوط به کنکور #تیزهوشان: پستای مربوط به تیزهوشان(که اتفاقا خیلی هم بحث برانگیز بودن🗿) #انسانی: پستای مربوط به رشته ادبیات و علوم انسانی #چالش: چالشایی که انجام دادم #تقدیمی: پستایی که به بقیه کانالا تقدیم کردم

ادم کلا هفتاد سال زندس(به طور خوشبینانه و درحالت عادی) بعد ی سریا خودشونو میکشن واسه مهاجرت، طرف پامیشه از پدر و مادر و دوست و رفیق و هموطن و همه چی میگذره که فقط ی جای دیگه روی زمین بشینه:) خب که چی؟ همشونم میگن عادت کردن سخته ولی مثلا بعد ده سال عین خر کار کردن و دوری و اینا تقریبا کنار میای خب چراا ده سال پاره شی و از عالم و ادم دور شی که چی؟ ی سریا میگن برای فرار از فلان مشکل و بهمان مشکل و... کی میخواید این حقیقتو بپذیرید که هرجایی مشکلات خودشو داره؟ ولی فرق کشور خودت با بقیه اینه که تو حداقل بیست بیست و پنج سال توش زندگی کردی و به مشکلات و فرهنگ و همه چیش خو گرفتی حالا پاشی بری ی کشور دیگه باز همینقدر تایم میبره تا با مشکلات اونجا و فرهنگشون اوکی شی به علاوه مشکلات دوری از خونواده و جدایی از تمام تعلقات و خاطرات ینی تو نصف بیشتر عمرتو صرف میکنی تا باااالاخره بتونی با مهاجرت کنار بیای، تازه اگهه بیای و سختیا از پا درت نیارن ی سریا فکر میکنن تنهایی و شروع ی زندگی از صفر راحته اونم وقتی تجربه ی زندگی کاملو داشتی:) بخدا که همون بیست سال تلاشی ک قراره بری تو خارج بکنیو تو کشور خودت بکنی ب چیزی ک میخوای میرسی مشکلات مهاجرتم نمیکشی، کشور جنگ زده نیستیم که مهاجرت برامون اجبار باشه نه انتخاب🚶🏻‍♂🚶🏻‍♀(هرچند اونم خیلیا میمونن و دفاع میکنن مثل ایران خودمون) پ. ن: هرچقدرم تو ی کشور زندگی کنی باز یکی از خودشون نمیشی، مگه این ک فرهنگتون تقریبا یکی باشه.پیام پایینم بخونید👇🏻 #ThinkTime #Speech

ی نکته هم من اضافه کنم... شما هر کشوری بری، هزارتا اقامت و این بساطا هم بگیری خودتو بکشی هم ته تهش ملیتت ایرانیه... ذاتت ایرانیه و هیچ جای دنیا- حاضرم سرش قسم حضرت عباسی بخورم- اون احترام و ارج و قربی ک داری رو بهت نمیدن... ته تهش بازم میکن تو از ما نیستی!! شما تو این مملکت هرکاره ای هم ک باشی، از هر قشری با هر سطح از درآمد ولی هرجا بری ی ایرانی هستی از جنس خودمون و لایق احترامی... ادم نباید اینقدر ذلیل بشه ک حتی عزت نفسشو هم از دست بده.... کلی پول و پله تو پاچه ات باشه ولی هر روز بشنوی این اومده پول ما خورده، این اومده حق ما رو خورده این ملیتش فرق میکنه، این از جنس ما نیست... ایا اینقدر خوار و ذلیل قرار زندگی کنی؟؟ تو این مملکت گدا هم باشی میارزه ب اینکه پیش ی مشت بیگانه خوار بشی... #ThinkTime #Speech

جمله 'cause you weren't mine to lose تو برای من نبودی که از دستت بدم، خیلی جمله عمیقیه اگه اینو تو زندگیمون به کار میبستیم خیلی خوب میشد این که بدونیم خیلی چیزا یا خیلی کسا اصن واسه ما نبودن از اول، پس ما هیچوقت از دستشون ندادیم:) پس چرا غصه بخوریم؟ درحقیقت بخوایم عمیق تر نگاه کنیم تو این دنیا هیچی به ما تعلق نداره:) انا لللّٰه و انا الیه راجعون همه واسه خداییم و برمیگردیم پیش خودش، برمیگردیم خونمون جایی که بهش تعلق داشتیم و تبعید شدیم اینجا پس چرا از اول توهم اینو بزنیم که ی چیزی یا ی کسی برای ما بوده که بعد افسردگی بی مورد از دست دادنشو بخوریم؟ در صورتی که: They weren't ours to lose! #ThinkTime #Speech #Music

سن هجده تا بیست سالگی(بلکه هم بالاتر) خیلی سخته:) سخت تر از اون چیزی که انتظارشو داشتم تغییرات خیلی ناگهانی هجوم میارن سمتت و تو مجبوری بپذیریشون چون دنیا جای تغییراته، مجبوری تصمیمات مهم بگیری و چیزاییو تجربه کنی که هیچوقت قبلا تجربشون نکردی و همه اینا وقتیه ک تو تازه از نوجوونی دراومدی، هنوز خامی و اول راهی و تازه ی سری از حسای بد نوجوونی هنوز همراهتن و همه چیو سخت و سخت تر میکنن بحث خود سن نیستا فقط، بحث محیط و شرایطم هست یکی از همین شرایط مثلا کنکوره یهو درگیر کنکور و دانشگاه و انتخاب رشته و کوفت و درد میشی، ی سری از دخترا درگیر ازدواج و مسائلش میشن و ی سری پسرا درگیر سربازی تو دوست داری به خودت بقبولونی که خب این فقط ی سنه مث همه سنای دیگه، عادیه، اتفاق خاصی نیوفتاده ولی اینطور نیست:) فشار روته، فشار تغییرات، فشار همه چی و برای همین تو پنیک میشی:) البته شرایط برای همه یکسان نیست، ولی خب من کلی گفتم:) تازه داشتم به ریوجی میگفتم دیشب که من مثلا انتظارشو داشتم، نمیدونم کیا یادشونه ولی من تولد هجده سالگیم عزا گرفته بودم تو کانال و واقعا نگران بودم، اما از انتظاراتم خیلی بدتر بود اوضاع:/ ببین اونایی ک انتظارشو ندارن و فکر میکنن هجده سالگی سن آزادی و بزرگی و اوج و ایناس چجوری میشن دیگه البته بازم میگم افراد متفاوتن و خیلی ربط داره به شرایط و طرز فکر، منم باید طرز فکرمو در این باره عوض کنم؛ اما رفقا، هجده سالگی اونطوری ک ی سریاتون فکر میکنید و انتظارشو میکشید ی سن جادویی رویایی نیست:) #speech #ThinkTime

من که دیگه مدرسه نمیرم، ولی وقتی هم میرفتم یادم نمیاد هیچوقت شروع مهر تغییر دیگه ای به جز رفتن به مدرسه تو زندگیم داده باشه نه تصمیم میگرفتم تلوزیون کمتر ببینم، نه تصمیم میگرفتم کتاب نخونم، نه تصمیم میگرفتم مهمونی نرم؛ کلا از تفریحات و ارتباطاتم نمیزدم فقط تو دوران امتحانا ینی دی ماه و خردادماه دیگه خیلی نمیتونستم کتاب بخونم یا تو گوشی باشم و فیلم و سریال ببینم البته بازم از مهمونی و بیرون رفتنم نمیزدم حتی تو خود مدرسه هم همیشه سعی میکردم بیشترین لذتو ببرم، بحث کلاسی راه مینداختم، با رفیقام و بغل دستیم شوخی میکردم یا حتی آهنگ میخوندیم! زنگ تفریحا که دیگه جای خود داشتن:/ هیچوقت کلاس زبانم یا کلاسای دیگمو به خاطر شروع مدارس یا امتحانات ول نکردم، حتی سال کنکورم:) الحمدالله درسمم خوب بود، معدلم در کمترین حالت بالای هجده و نیم بود همیشه، اونم میتونستم بیست بشم ولی ترجیحم این بود به جای وقت گذاشتن برای دو نمره اون وقتو صرف کارایی که دوست دارم و یادگیری مهارتای جدید بکنم حالا معدلمم شد هجده نوزده جای بیست خب بشه:) البته نمیتونم شرایط خودمو به همه تعمیم بدم چون به هرحال توانایی افراد متفاوته، ولی میخوام بگم مدرسه سه چهارم از سال عزیزتونه؛ لازم نیست از کل تفریحات و زندگیتون بزنید و آخرشم هرچی بد و بیراهه به مدرسه بگید و افسرده بشید:) بهترین جاهم بخوای بری وقتی از تموم زندگی و تفریحات و ارتباطاتت میزنی اونجا برات جهنم میشه، مدرسه که دیگه جای خود داره:/ حسابی درس بخونید ولی مراقب حال روحتونم باشید، motivation هاتونو هیچوقت رها نکنید رفقا:) کوچیک همتون: هارمهر:) #Speech #DearDiary

ی مشکلی که جدیدا پیش اومده و خیلی هم فراگیر شده، اینه که مردم حتی اگه مذهبی هم باشن دیگه نمیگن چرا؟ چون میترسن! از چی؟ از این که بگن مذهبی ان، بعد ی خطایی ازشون سر بزنه بقیه خراب شن سرشون یا به قولی خطای اونارو بچسبونن به دین و این چیزا ولی من ی مسئله میخوام مطرح کنم، مذهبی بودن یعنی چی؟ یعنی معصوم بودن از هر عیب و خطا؟ نه عزیز من فقط چهارده معصوم از عیب و خططا بری ان درسته ادم وقتی ظاهرش مذهبیه و مردم به مذهبی بودن میشناسنش باید مراعات کنه، ولی الان اینطور شده که کلا مذهبیا مذهبی بودن خودشونو انکار میکنن تا فقط ی وقت برچسب نخورن! خب بخوری، چی میشه؟ ما باید تموم تلاشمونو بکنیم که تا جای ممکن گناه و خطا سر نزنه ازمون، ولی اگه هم سر زد؛ و کسی خواست به این خاطر به دین بدبین شه یا از همه مذهبیا و دین و همه چی بدش بیاد این مشکل کوته فکری اونه نه شما. مشکل اونه که دینو به اشخاص پیوند زده، مثل ی سری از عزیزان که میگن بیزارم از دین شما نفرین به آیین شما، خب مرد حسابی تو چیکار داری به افراد؟ تو برو خود دینو ببین چیه؛ اصن ممکنه همه اونایی که میگن مذهبی ان درواقع اصلا مذهبی نباشن، ادم نباید بره دینو از اشخاص بشناسه که. اگه هم ی مذهبی گناهی میکنه چمیدونم غیبت میکنه دروغ میگه بدحجابی میکنه(اینجا صرفا دارم از مسلمونای مذهبی صحبت میکنم)، به دین ربطی نداره که؛ دین خودش مشخص و واحده، اسلام به ذات خود ندارد عیبی، هر عیبی که هست؛ از مسلمانی ماست:) پس رفقا پشت این جو مسخره که راه افتاده رو نگیرید،الان ی جوری شده که حضور مذهبیا انگار داره با این فریب کمرنگ میشه، اگه مذهبی هستید، نترسید از گفتنش. مذهبی یعنی کسی که به دینش اهمیت میده، کسی که دین تو زندگیش ی چیز پررنگه و سعی میکنه روز به روز بیشتر نزدیک شه به اون شکل آرمانی ای که دینش از انسان ترسیم کرده. مذهبی واقعی هم نه صورتیه نه افراطی بدعت گذاره، هیچ کدوم از این دو شکل واقعا مذهبی نیستن. کل چیزی که میخوام بگم اینه که ی نفر صرفا چون مذهبیه معنیش این نیست که درک و برداشتش از دین درست بوده یا حالا دیگه لزوما میشه علیه السلام، بلکه اینا هدف ی مذهبیه نه چیزی که کاملا هست. آدما که بی نقص و کامل به دنیا نمیان، باید کامل بشن به مرور زمان، البته این حرفام دال بر این نیست که حالا با خیال راحت گناه کنید بگید مگه معصومم، نه وظیفته گناه نکنی و هر گناهی سر بزنه غلط کردی ولی حرفم اینه که از ترس گناه یا خطای احتمالی در آینده مذهبی بودنتون رو پهنون نکنید. پس اگه کسی فکر میکنه مذهبی ینی پیغمبر بودن و پاک و منزه از هر عیب و خطایی، این مشکل اونه؛ ما مسئول کژفهمی دیگران نیستیم. مذهبی بودنتونو پنهان نکنید، و مهمتر این که چهره دینو هم خراب نکنید؛ باتشکر. اینطور شده که ملت نمیگن مذهبی ان چون میترسن راحتیشون تو گناه و خطا کردنو از دست بدن چون ملت میان میگن هاان تو که مذهبی بودی، درصورتی که باید بگی مذهبی و به خاطر همون ظاهر مذهبیتم که شده و حفظ حرمت گناه نکنی و سعی کنی خیلی خوب باشی تا تو چشم مردمم مذهبیا خوب باشن. امیدوارم تونسته باشم منظورمو برسونم. کوچیک همتون: هارمهر:) #ThinkTime #Speech

بچه بودم مامانم برام کتاب میخوند، یکی از سرگرمیای محبوبم بود وقتی ی کم بزرگتر شدم خودم ی عالمه مجله و کتاب میخوندم، کتابای آموزشی مخصوص کودک و نوجوان، مخصوص سن خودم نه بزرگتر یکی از سرگرمیای محبوبم پازل درست کردن بود، هر چند روز ی بار پازلامو خراب میکردم دوباره درستشون میکردم با مامانبزرگ خدابیامرزم منچ و شطرنج بازی میکردیم و چقد ذهنم با شطرنج باز میشد و هی پیشرفت میکردم توش عاشق این بودم که یکی ک بچه داره بیاد خونمون یا ما بریم خونشون تا باهم انواع و اقسام بازیارو بکنیم و همش درحال بدو بدو و جنب و جوش بودیم وقتایی که هوا خوب بود با داداشم تو حیاط بودیم، یا دوچرخه سواری میکردیم یا گل بازی هروقت خونه کسی دورهمی گرفته میشد با بچه ها فوتبال و وسطی و شیرپلنگ بازی میکردیم تقریبا هر روزم به بابام التماس میکردم ببرتم پارک و همینجوری هفته ای سه چار بار پارکم میرفتم این وسطا وقتایی که خسته میشدمم کارتون میدیدم، ی سری سریالارو من بچگی دیدم فقط چون بعدش پنگول میذاشت و من منتظرش بودم:/کارتون کریسمس میکی موسو اگه ی روز تو کامپیوتر نمیدیدم اون روز شب نمیشد؛ هنوزم دیالوگاشو حفظم، کارتونایی مث هوهو خان باد مهربانو هنوزم ک میبینم میرم به حسای خوب بچگیم خلاصه که بچگی من اینطور گذشت، پر جنب و جوش، پر از تحرک و یادگیری، پر از قصه و کارتونای قشنگ و خیالپردازیای سالم اما بچگی بچه های الان چجوری میگذره؟ بچگی بچه های من قراره چجوری بگذره؟ بچه های الان تفریحی هم به جز اون ماسماسک کوفتی که برای ماهم ک خرس گنده ایم مخربه دارن؟! بیاید بچگی بچه هامونو با گوشی دادن بهشون نابود نکنیم، نگیم بیا اینو بگیر فقط ساکت شو من به کارم برسم، نگیم اگه فلان کارو کردی بهت گوشی بازی میدم، نگیم همه دارن بچه من نداشته باشه گناه داره؛ درونی کنیم براشون که این گوشی ی چیز خطرناکه برای بچه ها و فقط برای بزرگتراس، فقطم منظورم مجازی نیستا اون ک مشخصه نباید بدیم، منظورم همین بازیاس ک خیلیا عادی میدن به بچه. ما خودمون زخم خورده این ماسماسکاییم، دیگه بچه هامونو قربانی نکنیم:) کوچیک همتون: هارمهر:) #Speech #deardiary

اونایی که اعتیاد داشتن به مواد مخدر، حتی وقتی ترک کردن بعد چند سال گفتن که زندگیمون سوخت سالای زندگیشونو جای تلاش و کار و روابط سالم صرف مواد کردن چون بهش اعتیاد داشتن، و اینجوری زندگیشون هدر رفت داشتم فکر میکردم برای خیلی از آدمای الان خصوصا نوجوونا و جوونا گوشی الان حکم همون موادو داره واقعا اعتیاد پیدا کردن بهش، میدونن بده ولی کنار نمیذارنش یا نمیخوان که بذارنش و واسه همین دارن سالای زندگیشونو میسوزونن، سالایی که باید درس بخونن تلاش کنن کار کنن تفریحات و روابط سالم داشته باشن همه اینا داره پای اعتیاد به گوشی میسوزه و چند سال دیگه وقتی دیدن به هیچ چیز خاصی نرسیدن و اون همه سال فقط سرشون تو گوشی بوده چقدر سرخورده و ناامید میشن فکر کردن به همین چیزا و این که گوشی واقعا مثل مواده و منم تقریبا تبدیل شدم به ی معتاد حقیقتا منو ترسوند، و سر همین چیزا تصمیم گرفتم از گوشی بیشتر و بیشتر فاصله بگیرم و بیشتر از هرچیزی بچسبم به درسم این سالا درهرصورت قراره بگذره میتونه تو گوشی بگذره، یا میتونه جوری بگذره ک چن سال دیگه یه عالمه اطلاعات و مهارت داشته باشی تازه فقط سوزوندن وقتت نیست، بلکه تاثیر وحشتناک امواج روی مغز و اطلاعات مختلف و بیهوده و گاها مخرب روی روان و شخصیتتو نمیشه نادیده گرفت خلاصه که مراقب خودمون باشیم، اعتیاد زندگیمونو نسوزونه:) کوچیک همتون: هارمهر:) #Speech

2023 سال سختی بود. اومدم بگم بد، ولی دیدم خوبی هم داشت و بیشتر سخت بود، خیلی سخت. سال سرنوشت سازی تو زندگی من بود، مدرسه و کلاس زبانمو تموم کردم کنکورمو دادم دانشگاه رفتم خوابگاه رفتم و از خونه و خونوادم دور شدم، ی دوره افسردگی رو گذروندم اوایل بهار، پراسترس ترین تابستون عمرمو رو به خاطر نتایج کنکور و مصاحبه ها پشت سر گذاشتم، سر امتحانات نهایی واقعا زجر کشیدم، ی اتفاقات دیگه ای افتاد که باعث احساسات منفی و سردرگمی و تحت فشار بودنم میشد و جنگ اعصاب داشتم و با ی بنده خدایی چقدر بحث کردم و چقدر حرص خوردم، بیشتر از سالای پیش دلتنگ عزیزام که دیگه دستم بهشون نمیرسه شدم، و احساس سردرگمی ی مدتی همراهم بود، ضعفای شخصیتیمو بهتر شناختم و سعی کردم رفعشون کنم و هربار شکست تو این زمینه واقعا اعصابمو به هم میریخت:/کلاس رانندگی و باشگاه رو به خاطر تحصیل تو ی شهر دیگه نتونستم دنبال کنم و دانشگاه و خوابگاهم بیشتر از هرچیزی فشار میاره. همه اینا باهم باعث شد خیلی سال سختی باشه، ولی خیلی راضی ام از این سختی کشیدنه، مشقت آدمو میسازه پس نمیتونم بگم سال بدی بود. به علاوه این که خوبی های زیادی هم داشت، همین که به هدف چند سالم که دانشگاه و شغل موردعلاقم بود رسیدم، با خونوادم و آدمای محبوبم اوقات خوشی رو گذروندم، شروع کردیم به دعای کمیل گرفتن تو خونمون شب جمعه ها، اربعین رفتم کربلا و بهترین و تاثیرگذار ترین محرم و صفر عمرمو تجربه کردم، فیلم و سریالای خوب دیدم و هرچند خیلی کم، ولی کتاب خوندم، چیزای خوشمزه زیادی خوردم و خواب های دلنشینی تجربه کردم، حسای عمیقی رو چشیدم که تا قبل از این چیزی ازشون نمیدونستم، تجربه های زیادی کسب کردم خندیدم و گریه کردم(گریه هایی که آدمو خالی میکنن)، پس سال 2023 سال خوب و پردرد و رنجی بود. 2024 مبارک بچه ها. کوچیک همتون: هارمهر:) #Speech #خوابگاه

بببنید در زمان های قدیم اون همه اختلاف و تبعیض برای جنس زن واسه این بود که تفاوتی بین جنس زن و مرد قائل نمیشدن، ینی میگفتن زن چون مثل مرد نیست، چون مثلا قدرت فیزیکیش در حد مرد نیست یا از لحاظ عاطفی متفاوت و لطیف تره یا کلا از لحاظ ظاهری هم متفاوته، پس زن ارزشش پایین تر از مرده، حتی ی سریا میگفتن زن انسان نیست؛ چرا؟ چون زن باید شبیه مرد باشه حالا که نیست پس ارزشش پایین تره جنس دست دومه و اینا. با گذر زمان و این سالای اخیر، جنبشایی مث فمینیسم و این چیزا؛ زنا اومدن بگن ما ارزش داریم و از لحاظ ارزشی فرقی با مردا نداریم؛ ولی خراب کردن. چرا؟ چون اومدن گفتن نه ما با مردا هیچ فرقی نداریم، اومدن اینو ثابت کنن. ولی کی گفته معیار برتری اون مرده که حالا واسه ارزشمند شدن باید زنا ادعا کنن یا بخوان مثل اونا بشن؟ به قول ی کمدینه زنا دارن تموم تلاششونو میکنن تا شبیه کسایی بشن که همیشه ازشون متنفر بودن(مردا). میگیرید چی میگم؟ بحث هویته، زنا هویت مستقل خودشونو کنار گذاشتن و تنها چیزی که میخوان اینه که مثل مردا باشن و ثابت کنن ما هیچ فرقی باهم نداریم، درصورتی که اگه فرقی ندارید پس این همه تفاوت چیه؟ نمیتونی انکار کنی تفاوتارو، تو ظاهری هم نگاه کنی فیزیک مرد و زن فرق داره باهم حتی اگه نخوای وارد مسائل روانشناختی شی همین جسم که مشخص و جلوی چشمه کاملا تفاوتو نشون میده. البته باید قبول کرد که طبق تمام شواهد و قرائن، و طبق روانشناسی و جامعه شناسی و این چیزا زن و مرد از لحاظ روانی هم کاملا باهم متفاوتن، زن جنس ضعیف نیست، جنس لطیفه. به خاطر همین یکسان شمردن زن و مرد تو جامعه کنونی و بازم عدم تفاوت گذاشتن بینشون ی عالمه مشکلات دیگه به وجود اومد خصوصا واسه زنا، مثلا تو جوامعی که این طرز فکر غالبه اینطوره که زن و مرد به ی اندازه میرن سرکار، مرد خرج زنو نمیده زن خرج خودشو درمیاره و همه چی فیفتی فیفتیه. که خب این خیلی برای زنا سخته، چرا؟ چون این ی حقیقته که فیزیک زن و مرد متفاوته و مرد قدرت فیزیکی بیشتری داره و روحیه و احساساتشم به لطافت زن نیست و آفریده شده واسه این کارا، ولی زن از نظر فیزیکی واسه کارای دیگه ای افریده شده، مرد هیچوقت نه باردار میشه نه زایمان میکنه نه شیردهی داره و نه ماهانه مریض میشه، خودتون قضاوت کنید این عدالته که مردی که شرایطش اینه با زنی که این همه محدودیت جسمی داره باهم به ی اندازه برن سرکار و هیچ فرقی بینشون نباشه؟ این عدالته؟ نه قطعا نیست، ی کم فکر کنید روش. زن اگه لطیف ساخته شده اگه باردار یا چیزای دیگه میشه واسه اینه که وظایفشم متفاوته، وظیفه تولید و پرورش انسان ک ی کار خیلی ظریف و مهمه به عهدشه. نمیگم زن نمیتونه بره سرکارا، نه؛ میگم این انصاف نیست که همونقدری که مرد با اون همه آزادی فیزیکی وظیفشه بره سرکار زنم وظیفش باشه با اون همه محدودیت بره سرکار، بحثم اینه که وظیفه زن نیست جوری که الان تو جوامع غربی یا تفکرات فمینیسمی این هست که وظایف زن دقیقا همون وظایف مرده تا فقط ثابت کنن اینا یکی ان درصورتی که نیستن، و خیلی هم زنا ناراضی ان از این وضعیت. #ThinkTime #Speech

حالا بحث تفاوت قدرت فیزیکی، ی سریا اسمشو گذاشتن ضعیف بودن زن قوی بودن مرد، ولی من بهش میگم تفاوت فیزیکی. چون اگه مرد قدرت بدنیش بیشتره زن تحمل دردش بیشتره. زایمانی که زن از پسش برمیادو هیچوقت ی مرد نمیتونه انجام بده. و از اونور این ی حقیقته که قدرت بدنی مرد بیشتره، میگید نه؟ خب ثابت میکنم؛ نگاه کنید: همه جای دنیا مسابقات ورزشی تفکیک جنسیته. هیچوقت ی کشتی گیر زنو نمیارن با کشتی گیر مرد بذارن تو ی مسابقه، چرا؟ چون عادلانه نیست! چون قدرت فیزیکی مرد بیشتره. این اواخر سر ترنسا خیلی بحث بود و خیلی حرصی شده بودن ی سری ورزشکارای زن، چون میگفتن اقا فلانی پسره، میاد میگه من ترنسم. بعد میاد با ما که دختریم مسابقه میده و همیشه هم این ترنسا یا همون پسرایی که میگن دخترنن که برنده میشن و مقاما از آن اونا میشه. خب اینا همه ثابت نمیکنه که قدرت فیزیکی مرد بیشتره؟ چرا میکنه. ممکنه تعصب یا گارد داشته باشید نسبت به این مسئله ولی این واقعیته، اما مسئله اینه که این برتری قدرت بدنی یک تفاوته و قرار نیست به خاطر این مسئله مردا برتر از زنا باشن. زن و مرد از نظر انسانیت و شان و ارزش انسانی کاملا یکی ان، فقط به خاطر وظایف متفاوت این دنیا متفاوت آفریده شدن. ی مثال میزنم: یخچال و گاز هر دو کارایی های متفاوت دارن و کاملا باهم متفاون، ولی آیا کسی میتونه بگه گاز از یخچال بهتره یا برعکس؟ نه نمیشه، چون بحث برتری نیست، بحث تفاوته. تفاوت داشتن همیشه به معنای برتری یکی بر دیگری نیست. امیدوارم متوجه شده باشید چی میگم. #ThinkTime #Speech

سن هجده تا بیست سالگی(بلکه هم بالاتر) خیلی سخته:) سخت تر از اون چیزی که انتظارشو داشتم تغییرات خیلی ناگهانی هجوم میارن سمتت و تو مجبوری بپذیریشون چون دنیا جای تغییراته، مجبوری تصمیمات مهم بگیری و چیزاییو تجربه کنی که هیچوقت قبلا تجربشون نکردی و همه اینا وقتیه ک تو تازه از نوجوونی دراومدی، هنوز خامی و اول راهی و تازه ی سری از حسای بد نوجوونی هنوز همراهتن و همه چیو سخت و سخت تر میکنن بحث خود سن نیستا فقط، بحث محیط و شرایطم هست یکی از همین شرایط مثلا کنکوره یهو درگیر کنکور و دانشگاه و انتخاب رشته و کوفت و درد میشی، ی سری از دخترا درگیر ازدواج و مسائلش میشن و ی سری پسرا درگیر سربازی تو دوست داری به خودت بقبولونی که خب این فقط ی سنه مث همه سنای دیگه، عادیه، اتفاق خاصی نیوفتاده ولی اینطور نیست:) فشار روته، فشار تغییرات، فشار همه چی و برای همین تو پنیک میشی:) البته شرایط برای همه یکسان نیست، ولی خب من کلی گفتم:) تازه داشتم به ریوجی میگفتم دیشب که من مثلا انتظارشو داشتم، نمیدونم کیا یادشونه ولی من تولد هجده سالگیم عزا گرفته بودم تو کانال و واقعا نگران بودم، اما از انتظاراتم خیلی بدتر بود اوضاع:/ ببین اونایی ک انتظارشو ندارن و فکر میکنن هجده سالگی سن آزادی و بزرگی و اوج و ایناس چجوری میشن دیگه البته بازم میگم افراد متفاوتن و خیلی ربط داره به شرایط و طرز فکر، منم باید طرز فکرمو در این باره عوض کنم؛ اما رفقا، هجده سالگی اونطوری ک ی سریاتون فکر میکنید و انتظارشو میکشید ی سن جادویی رویایی نیست:) #speech

بچه ها، میدونم که اغلب شما اینجا نوجوونید میخواستم یه چیزی بگم که دوست داشتم خودم تو نوجوونی انجام میدادم، خصوصا هرچی بیشتر میگذره بیشتر به این نتیجه میرسم این که دوستان، برید مهارت یاد بگیرید:) تاا میتونید مهارت یاد بگیرید، شما الان نهایت وظیفتون درس خوندنه و خب وقت چندانی هم نمیگیره و بقیه وقتتونو صرف کلاسای مختلف و مهارت آموزی کنید خصوصا مهارتای مفید و کارآمدی مثل زبان یا کامپیوتر و اینا. میدونید چرا؟ چون در آینده، این مهارتا حتی اکثر مواقع بیشتر از درس به کارتون میاد. نمیگم درسو ول کنید یا بهش نرسیدا، نه؛ ولی واقعا پتانسیل تک تک شما خیلی بالاتر از فقط درس خوندنه. وقتتونو تلف نکنید، اگه نرید سراغ مهارت آموزی این خودتونید که چند سال بعد پشیمون میشید و حسرتشو میخورید. #Speech #ThinkTime

من خودم نوجوونی حقیقتش خیلی دوست داشتم برم سراغ مهارتا و کلاسای مختلف ولی خب به دلایل متعددی من جمله این که من همش میگفتم حتما باید برم کلاس و تو خونه نمیتونم کاری بکنم نتونستم خیلی از مهارتارو یاد بگیرم زبانو تونستم با ممارست زیاد برم کلاس یاد بگیرم و باشگاهم بسکتبال میرفتم ولی متاسفانه پام آسیب دید و بعدشم دیگه نشد برم. و الان، میگم کاش خیلی بیشتر مهارت یاد میگرفتم، هرچند همین الانم بیشتر از درسم مهارتی که یاد گرفته بودم یعنی زبان به کارم اومد و یهو معجزه وار نجاتم داد از پشت کنکور موندن. البته همیشه اینطور نیستا، ولی خب مهارت مفید هرجور شده بالاخره به کارتون میاد. الانم که من دانشجوام تو یه شهر دیگه و واقعا هیچ جوره نمیتونم حتی یه باشگاه برم چون نصف هفته یه شهرم نصف هفته یه شهر دیگه و کلاسامم فشردن. خلاصه که شما اشتباه منو نکنید، اگه فک میکنید وقت ندارید، وقت خالی کنید هرجور شده. اگه فکر میکنید حوصله ندارید، یک این که بدونید کلا هیچی قرار نیست راحت باشه و برای راحتی آفریده نشدیم و قانون این دنیاس که بدون زحمت هیچی به دست نمیاد، و دو این که برید سراغ مهارتی که هم مفید و سودآور باشه هم علاقه مند باشید بهش تا سختیاش باعث نشه ولش کنید. اگه پول ندارید برای شهریه های سنگین یه سری از کلاسا که خیلی هم طبیعیه، میتونید خودخوان یاد بگیرید با استفاده از یه سری اپلیکشنا یا یوتیوب. ولی سعی کنید حداقل یه کلاس مفیدو برید. #Speech #ThinkTime

خلاصه که رفقای دوست داشتنی و ارزشمند من، مهارت آموزی رو در حد کنکور یا حتی بیشتر جدی بگیرید:) #Speech #ThinkTime

قطعا همینطوره، وقتی میگیم سیستم غلطه ینی چی؟ همینه دیگه سیستمی که جای مهارت محور بودن نمره محوره، سیستمی که دغدغش جای یادگیری موثر نمرس همینقدر مزخرف میشه. این شرایط باید درست شه، اولم از خودمون. که مثلا منِ هارمهر هدفم سرکلاسا یا از خوندن کتابا فقط یادگیری باشه، این که امروز چی بهم اضافه شد. همون جمله معروف که پدرمادر طلایی از بچشون میپرسن امروز چی یاد گرفتی؟ نه این که درمورد نمره حرف بزنن. من خودم نباید چند صدم یا حتی یکی دو نمره برام مهم باشه، این نمرات نیستن که ارزش منو تعیین میکنن. ترم یک یه امتحانی داشتیم که من اصن قبل از ورود به دانشگاه کل منبع اون امتحانو بلد بودم، ینی قشنگ تر از خود استاد میتونستم توضیح بدم ولی امتحانشو شدم هفده. اولش خییلی حرص خوردم و ناراحت شدم گفتم این حق من نبود، ولی بعدش گفتم خب تو که خودت خبر داری از خودت و میدونی که نمره اصلیت بیسته، پس چرا واسه چیزی که دستت نیست و یه امتحان چرت خودتو ناراحت میکنی؟اینطور خلاصه. و ازونورم این که باز منِ دانشجو معلم و بقیه کسایی که دارن یا میخوان معلم شن این چیزارو که میبینن سعی کنن وقتی فردا پس فردا که رفتن سرکلاس معلمی باشن که ضد این سیستم جلو میره، روان و پرورش بچه ها براش مهمه و نمره براش آخرین چیزه و فقط برای رشد بچه ها تو همه زمینه ها تلاش میکنه. خلاصه که ما بخشی از این سیستمیم هممون، لزومی نداره طابعش باشیم. همه زخم خورده این اوضاع غلط و پتانسیل سوزیم و آینده نباید اینطور باشه. #speech #ThinkTime

من رشتم زبان انگلیسیه گرایش آموزش، و خیلیا هستن از همکلاسیام یا حتی اساتیدم که عاشق اینن که ادبیات زبان انگلیسی رو بخونن، مثلا قصدشون اینه که برای مقطع بعدیشون که یا ارشده یا دکترا برن سراغ ادبیات زبان انگلیسی. و فک کنم من تنها کسی ام که برنامه داره واسه ارشد ادبیات فارسی بخونه؛ حتی اولویت اولمم تو انتخاب رشته موقع کنکور کارشناسی ادبیات بود. الان واقعا خیلی خیلی راضی ام که اومدم زبان، ولی واقعا فک نمیکنم هیچوقت بتونم ادبیات انگلیسی رو به فارسی ترجیح بدم، فکرشو بکنید من این نعمتو دارم که نیتیو اسپیکر زبانی باشم که غنی ترین و زیباترین ادبیات رو تو سطح جهانی داره، و بعد برم ادبیات یه زبون دیگه رو بخونم:/خب واقعا از دید و نظر من به شخصه مسخرس، تازه اونم ادبیات زبان انگلیسی حالا اگه فرانسه بود که میگن مهد ادبیات اروپاس باز یه چیزی. خلاصه که هیچی ادبیات فارسی نمیشه، واقعا غنی و فوق العادس و حق هنر رو ادا کرده، تو شعر فارسی میخونی میری یه دنیای دیگه، و اصن طرز فکر شعرا و ادبای ما فوق العاده و غنی بوده بوده و کلا اخلاقیات و فرهنگ و عقلانیت و تفکر و حتی عرفان میباریده ازشون و کلا قابل مقایسه نیست با جاهای دیگه. انشاالله حتما ارشدمو میرم ادبیات فارسی میخونم. برنامم بود جامعه شناسی برم واسه ارشد، ولی خب؛ اون واسه دکترا انشاالله اگه خدا خواست و عمری بود:) #Speech #ThinkTime

And the question is, is it really worth it? آیا واقعا ارزششو داره؟ تو کامنتا نوشتن چندین ساله که خونوادشونو ندیدن، یکی نوشته احساس گناه میکنم از این که ترکتون کردم، یکی نوشته بزرگترین پشیمونی و حسرتم ترک کشور زیبامونه، این غم تا لحظه مرگ ترکم نمیکنه. یکی نوشته یه روز یه جوری برمیگردم که انگار هیچوقت نرفته بودم. یکی دیگه نوشته من اصن دوبی به دنیا اومدم ولی هرروز دلم برای کشورم (ایران) تنگ میشه، یکی دیگه هم گفته آره اصن برای کسایی که از اول کشور یه دیگه به دنیا اومدن سخت تره:) خلاصه که دوستان، آیا واقعا ارزششو داره؟ #ScreenShot #speech #ThinkTime

این نظرات سیاسی مختلف و موضع های متفاوت نباید باعث شه که آدما به هم توهین و بی احترامی کنن یا تعصب به خرج بدن، و مهم تر این که واقعا ارزش اینو نداره که به خاطر سیاست و این چیزا رابطه ها خراب شه:) الان مثلا یکی خودش اصولگرا باشه باباش اصلاح طلب، باید با باباش قطع ارتباط کنه؟ نه آقا چه ربطی داره:/مگه به جناح سیاسیه؟ تلفیق نکنید اینارو باهم نمیگم باید با همه دوست بود و ارتباط داشت و اینا، ولی میگم جناح سیاسی متفاوت به تنهایی دلیل خوب و درستی برای قطع یه رابطه یا خوب نبودن با یه نفر نیست متفاوت فکر میکنیم، چه اشکالی داره؟ میتونیم با طرف بحث کنیم اگه اهلش بود، چارتا دلیل تو بیاری چارتا دلیل اون بیاره چن تا چیز یاد بگیرید از هم. اصن این تفاوتا نباشه قسمت مردونه مهمونیای فامیلی چطور بگذره سید؟ 😂 من بابا و مامانم از نظر سیاسی اختلاف نظرای زیادی دارن، ولی بالای بیست ساله دارن زندگیشونو میکنن و این که حالا مثلا بابای من درمورد اقتصاد یه نظری داره مامانم یه نظر دیگه باعث نشده خدایی نکرده از هم جدا شن که🗿 درمورد چیزای سیاسی کلا خیلی حرف نمیزنن باهم. کوته فکر زیاده ها، آدم کوته فکر کلا رومخه. ولی میگم میشه با آدمایی که گرایش سیاسیشون با ما متفاوته در ارتباط بود و مشکلی هم پیش نیاد. به شرطی که هر دوطرف متعصب نباشن یا حداقل اصن درمورد سیاست حرف نزنن باهم یا جنبه متفاوت بودن داشته باشن و مهمتر این که احترام هم رو حفظ کنن. امیدوارم تونسته باشم منظورمو برسونم:) #Speech #ThinkTime

خب میخوام یه ادیتی به این پیام بزنم. میخوام بگم اولش سخته، اولش آدم تو سردرگمیه، تغییرات پنیکش میکنه و فکر میکنه دیگه بدتر از این نمیشه، ولی بعدش درست میشه. یادتونه پیام پایینیش گفتم طرز فکر باید عوض شه؟ خب همینطوره. الحمدالله طرز فکرم عوض شده، شاید خاصیت بزرگ شدنه. بزرگتر که میشی متوجه میشی هیچی تو دنیا اونقدراهم که تو فکر میکنی سخت نیست، اوکی بهت فشار میاد از هفت جا ولی بازم اینطور نیست که نتونی تحملش کنی. اگه از همون اول عقیدت این باشه که آقا زندگی قرار نیست راحت باشه اصن، دنیا خاصیتش اینه و دار مکافاته؛ راحت تر با زندگی و مشکلاتش کنار میای. و از اونور بدونی وظیفت چیه، این که بدونی تنها وظیفت انسان خوبی بودنه دیگه راهت مشخصه، متاسفانه اهداف زندگیمون اشتباهن که ناامیدی و افسردگی و امثالهم میان سراغمون. درسته که آدم باید هدفای مختلف داشته باشه و همیشه در تکاپو و تلاش باشه، ولی اگه تلاشاش به ثمر نرسید؛ ناامیدی و افسردگی معنایی نداره. چرا؟ چون اینا همه حاشین، واقعا اصل زندگی فقط انسان خوبی بودنه که خود این کل ثانیه های زندگیت درگیر نگهت میداره، چون هرچقدرم خوب باشی باز میتونی بهتر شی:) هدف اصلی رو یادتون نره و اهداف فرعی رو با هدف اصلی قاطی نکنید، از اونورم بدونید زندگی کلا با سختی عجینه و سخت نبود متعجب شید:/ با این دیدگاه و طرز فکر افسردگی و ناامیدی نمیاد سراغ آدم یا حداقل جزئی از زندگیش نمیشه، واسه سختیا یه عالمه شکوه میکنیم ولی وقتی میوفتیم توشون میفهمیم در حد تصور ماهم وحشتناک نبودن و هرچقدر سخت و تلخ، ولی سپری میشن و تو دووم میاری. چون خیلی قدرتمندتر از این حرفایی، پس خودتو دست کم نگیر اگه میخوای حال دلت و زندگیت خوب باشه. اگه سختیای زندگی رو ابزاری برای رشد ببینی و بدونی یه جایی جواب داده میشن، با عشق تحملشون میکنی و درصدد رفعشون برمیای. درسته که ممکنه آدم تو زندگی یه دوره هایی حال بد و افسردگی بیاد سراغش که خیلی طبیعیه به خاطر دنیاس، ولی نباید کل زندگی آدم آبی باشه:) خلاصه که: You'll be alright it's just a thousand cuts:) تو خوب میشی، این فقط هزارتا زخمه:) #ThinkTime #Speech