#ضرب_المثل #دروغی_مصلحت_آمیز_به_که_راستی_فتنه_انگیز پادشاهی را شنیدم٬ به کشتنِ اسیری اشارت کرد. بیچاره در آن حالتِ نومیدی٬ ملک را دشنام دادن گرفت٬ و سقط گفتن؛ که گفته‌اند هرکه دست از جان بشوید٬ هرچه در دل دارد بگوید: وقتِ ضرورت چو نماند گریز دست بگیرد سرِ شمشیر تیز إذا یئسَ الانسانُ طالَ لِسانهُ کَسنّورِ مغلوبٍ یَصولُ علی الکلبِ ملک پرسید چه میگوید؟ یکی از وزرای نیک محضر٬ گفت ای خداوند همی گوید:«والکاظِمینَ الغَیظَ والعافینَ عَنِ الناسِ». ملک را رحمت آمد٬ و از سرِ خون او درگذشت. وزیر دیگری که ضدِ او بود گفت: ابنای جنس ما را نشاید در حضرتِ پادشاهان جز به راستی سخن گفتن. این ملک را دشنام داد و ناسزا گفت. ملک روز ازین سخن درهم آمد و گفت: آن دروغ وی پسندیده‌تر آمد مرا زین راست که تو گفتی٬ که روی آن در مصلحتی بود و بنای این بر خُبثی. و خردمندان گفته اند: دروغی مصلحت آمیز به که راستی فتنه انگیز. گلستان سعدی- باب اول- در سیرت پادشاهان به تصحیح محمد علی فروغی تصحیح٬ مقدمه٬ تعلیقات و فهارس به کوشش بهاءلدّین خُرّمشاهی٬ ص۳۱ 🆔️ eitaa.com/clinicAdabiat