در اینجا می‌توان از نقش دعا نیز سخن گفت و چیستی و چرایی‌اش و نذر و‌ نیاز و توسل و امثال آن. همچنین از نقش عبادات تعیین شده که چگونه مراقب ما هستند تا از ثوابت طبقات بالای عالم فاصله نگیریم و در آینده دچار شدت و تنگی و تلخی اصلاحات ضروری آسمانی نگردیم. انگار این عبادات هر روز و هر ماه و هر سال مسیر ما را اندک اندک اصلاح می‌کنند بدون آنکه آسیبی به ما وارد آید و ما را به موقع و دقیق به نقطه ثابتات می‌رسانند. اگر موضوع عبادت درست رعایت شود، راه مستقیم نصیب ما خواهد شد. یعنی بهترین مسیر حل مسئله و طرح مسئله برای حل مشکلات. ارتباط منظم ما با اهالی طبقات بالای هستی معادلات شکل یافته را ارتقاء خواهد داد و این همان نصر و یاری خداوند است که بسیاری از مسائل را از مبدأ حل می‌کند و ناگهان در زمین راه‌هایی باز می‌شود که در محاسبات دنیوی نمی‌گنجد و به معجزه می‌ماند.

🌓 چگونه انسان های اخلاق مدار به ناهنجارهای اخلاقی مبتلا می شوند؟! 🔹یادداشت روز 🔻لطفا با دقت بخوانید؛ زمان حدود ۳ دقیقه 🔻 📌هیتلر مشروبات الکلی مصرف نمیکرد و سیگار نمی‌کشید و عاشق موسیقی و نقاشی بود. از آزار دیدن حیوانات ناراحت می‌شد و برای اولین بار در تاریخ اروپا، قوانین حمایت از حیوانات را وضع کرد. وی حامی محیط زیست و خانواده بود و به زنان احترام میگذاشت. این ویژگی‌ها در کنار کشتارهای وسیع سردرگم کننده است با این حال این تضادها در هیتلر خلاصه نمیشود، بی‌رحم‌ترین شکنجه‌ گران هم چه بسا پدرانی دلسوز باشند و از دیدن زخمی در انگشت فرزندشان ناراحت شوند. 📌پرسش اصلی این است که چطور انسانهایی که باور قوی به ارزشهای اخلاقی دارند و در سایر بخشهای زندگی دل‌رحم هستند می‌توانند دست به اعمال غیراخلاقی بزنند؟ 💫پاسخ "بندورا" استاد دانشگاه استنفورد چنین است "افراد معمولا دست به اعمال ناپسند نمی‌زنند مگر آنکه جنبه‌های غیراخلاقی آن اعمال را برای خودشان توجیه کرده باشند." او این حالت را "غیرفعال کردن کنترل درونی" می نامد. 💫این اتفاق چگونه روی میدهد؟ "بندورا" چند مکانیسم شناختی- روانی را که میتوانند باعث غیرفعال شدن کنترل درونی افراد شوند توضیح می دهد: 1️⃣ توجیه اخلاقی: با تاکید بر اهداف متعالی رفتار غیراخلاقی طوری توجیه میشود که قابل دفاع یا حتی ستایش‌آمیز به نظر برسد. شستشوی مغزی هم مثالی از این روش است. ترویستهای انتحاری با همین روش اقناع میشوند، پاک کردن زمین از گناه، رفتن به بهشت موعود و... 2️⃣ تلطیف لغوی یا حسن تعبیر: نامگذاری یک فعل غیراخلاقی با کلمات متفاوت که چهره‌ آن را می‌پوشاند. فرماندهان در ابوغریب از لفظ "نرم کردن" به جای شکنجه کردن استفاده میکردند و رهبران نازی کشتار یهودیان را "پاکسازی اروپا" مینامیدند. نمونه های دم دستی تر این روش استفاده از "اختلاس" به جای دزدی و "شیطنت" است. 3️⃣ مقایسه با دیگران: در این روش فرد با مقایسه رفتار خود با نمونه هایی بدتر از سوی دیگران از عذاب وجدان خود کم میکند. "آنقدر تو این کشور دزدی میشه که از زیر کار در رفتن ما جلوش هیچی نیست". 4️⃣ جابجایی یا تقسیم مسئولیت: فرد در این حالت مسئولیت را به گردن یک منبع خارجی می‌اندازد یا آن را میان جماعت بزرگی تقسیم می‌کند. در قتل عام "می لای" یک گروه از سربازان امریکایی پانصد غیر نظامی ویتنامی را شکنجه کردند، مورد تجاوز قرار داند، کشتند و بدن بعضی‌ها را مثله کردند. وقتی 14 نفر از افسران بابت این ماجرا محاکمه شدند مسئولیت را به گردن مافوق انداختند و البته رفع اتهام هم شدند! 5️⃣ انسانیت‌زدایی از قربانی: منطق کلی این روش پایین تر از انسان در نظر گرفتن سایرین است. هرچه کیفیت انسانی قربانی بیشتر خدشه دار شود، آسیب رساندن به او سهل‌تر میشود. مثلا کاکاسیا خواندن برده ها و کم عقل دانستن زنان در واقع پیش درآمدی برای همین رفتارهاست. 6️⃣ مقصر دانستن قربانی: در این روش خود قربانی مسبب اصلی شرارت قلمداد میشود. کارگرانی که بدرفتاری کارفرما را دلیل دزدی خود میدانند، متجاوزی که میگوید سر و وضع قربانی تحریک آمیز بوده نمونه‌هایی ازاین مکانیسم هستند. ♨️ سخن آخر آنکه امان از توجیه و توجیه چرا که توجیه ذهنی و معرفتی، هر عمل ناهنجاری را می تواند صحیح و بهنجار نشان دهد و زمینه هر کار ناشایستی را برای انسان شایسته نماید، پس مراقب خود فریبی های زیباسازانه ذهنی خویش باشیم. ✍ مسلم محمدی 🌍 پايگاه نقد و تبیین = هر روز صبح یک یادداشت چالشی یا تحلیلی روز🔻 @jtabiin @jtabiin

🔺سال ۵۶ بمناسبت فرار رسیدن نهم ابان سالروز تولد ولیعهد، بعنوان #هدیه_تولد، ریاست عالیه ورزش ایران به او واگذار شد. 🔘روزنامه اطلاعات،یکشنبه ۸آبان ماه ۱۳۵۶ ⚠️دقت کردید چی شد ! محمد رضا پهلوی مسئولیت های مهم کشور رو چگونه پخش می کردن! به عنوان هدیه تولد مسئولیت کشوری می دادن به فرزندان گروه پژوهشی آرتا https://eitaa.com/joinchat/2525560832C7caee8d264

طرف آورده سنگکای بیات درسته رو انداخته وسط میدون که کفترا بیان بخورن. داداش با خودت چی فکر کردی؟! یه قالب پنیرم می‌گذاشتی و یه سطل چای شیرین تا از گلوشون پایین بره... مهربون بودن هم آداب داره. غذا دادن به حیوونی که زحمت خونه زندگیش رو بر عهده نگرفتی درست نیست. بیات کردن اون همه نون فاجعه‌ست فضیلت نیست. ریختنش وسط میدون شهر آلودگیه مصرف بهینه نیست. شهر رو تبدیل کردن به پرورش‌گاه حیوانات دلسوزی نیست، نابلدی و بی‌مسئولیتیه. شهرها نه روستا هستند و نه صحرا. نه جنگلند و نه کوه و دشت و بیابون و ساحل دریا. آدم‌هایی که هنوز سازگار نشدن با زندگی شهری تلاش می‌کنند اون رو به خیال خودشون ارتقاء‌ بدن و کامل کنند. حواسشون نیست که در واقع امکان‌های زندگی شهری رو دارند به تدریج از بین می‌برند و شهر رو تنگ و تنگ و تنگ‌تر می‌کنند. منطق زندگی حیوانات با ما انسان‌ها فرق می‌کنه. این آفریدگان معصوم خدا نظم غریزی دارند. رسیدگی نامتعارف ما آدم‌ها ساز و کار غریزی اونها رو مختل می‌کنه.. انسان خاص‌ترین غذا رو در طبیعت میل می‌کنه. وقتی غذای خودش رو از چرخه طبیعی خارج می‌کنه و حیوانات رو تغذیه می‌کنه به جای اینکه تقویتشون کنه، تضعیفشون می‌کنه. اونها دیگه از توانایی‌های خودشون دور میشن و ناقص میشن. حیوانات مهارت‌های ذاتی زیست متعادل دارند. وقتی انسان دخالت غیر حساب شده می‌کنه کل هماهنگی و همرنگی طبیعت رو ازش می‌گیره. زندگی مصنوعی در شهر غالب هست و این یعنی ما مسئولیتش رو گردن گرفتیم و فکر همه جاش رو کردیم. وقتی ده‌ها هزار کبوتر رو به صورت خودمختار در شهر پرورش می‌دی و هزاران گربه رو غذا می‌دی و ده‌ها و صدها هزار موش رو و هزاران سگ رو و ... بدون اینکه بتونی مراقبت کنی سیر می‌کنی، داری یه اختلال بزرگ غیر قابل مهار در شهر به وجود میاری و تعریف شهر رو عوض می‌کنی. آدم‌های ساده‌دلی که سگ‌های ولگرد رو سیر می‌کردند باعث شدند تا رشد زاد و ولد اونها تصاعدی بالا بره و طبیعت از عهده اونها برنیاد و سگ‌ها به تمام جنبندگان محیط زیست حمله کنند و از قسمت‌های زیادی از مناطق اطراف شهرها و نقاط دوردست رو از وجود هر جانوری پاک کنند. اونها گناهی ندارند. گرسنه‌اند و حمله می‌کنند به تنوع زیستی منطقه اطرافشون. گناه رو کسی انجام داده که غذای انسانی رو که حتی برای انسان‌ها کمبود و گرانیش هست، به خورد حیواناتی داده که باید با طبیعت تعادل برقرار می‌کرده. مهربانی جاهلانه این جماعت باعث شده تا آسیب‌های جدی هم به انسان‌ها و هم حیوان‌ها وارد بشه. حتی خود سگ‌ها هم مدت‌های زیادی سختی می‌کشند به واسطه این عدم تعادل. دلیلش هم انسان‌ها هستند. نمونه‌های فراوانی در تجربه بشر وجود داره که اینگونه دخالت‌ها چه مصیبت‌هایی به بار آورده. به همین خاطر امروزه در تمام دنیا نگهداری و رسیدگی به حیوانات قواعد خاص خودش رو داره.

افکار خودتحقیر، بزرگترین دشمن ایران 🦋 @pooyagraph || پویاگراف 🦋

صحنه های دلخراش از تکرار یک جنایت... ما آدم‌ها گاهی کارهایی می‌کنیم که به سرانجامش نمی‌اندیشیم. کوتاه‌بینی باعث بدبینی یا کژفهمی می‌شود. در لحظه زندگی کردن به معنی نادیده گرفتن تجربه‌ها و کنار گذاشتن عبرت‌ها و بررسی نکردن نتایج نیست. زندگی روزمره به معنی رهایی از مسئولیت دامنه‌های رفتارمان نیست. زندگی نرمال لاابالی‌گری نیست. خوش‌گذرانی حق اختصاصی ما نیست. مالکیت آزادی تنها به نام ما نخورده. ما همه چیز و همه کس نیستیم. ما بخشی از یک پیکره زنده هستیم. پیکره جهان خلقت. در شاخه انسانیت. چرا باید سالانه هزاران جنایت به خاطر لذت‌های کوچک انجام شود؟! خود را مهار کنیم تا جنایتکار نشویم. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┅══❉꧁🟢꧂❉═ 🦋 @pooyagraph || پویاگراف 🦋═┅

ما هنر را در قاب زنجیر می‌کنیم و بر دیوار به دار می‌کشیم تا از دور تماشایش کنیم و تحسینش کنیم و بپرستیمش؛ اما جرأت نداریم هنرمندانه زندگی کنیم. نمی‌رویم نجاتش دهیم و بیاوریمش پایین و تنمان کنیم تا جذب شود در سلول‌های ما و رسوب کند در رگ‌های ما و رسوخ کند در مغز ما تا وجدان کنیم هنر را. زندگی کنیم آن را. ما به جایش آن را در دور دست می‌نشانیم و راه زشت خودمان را می‌رویم و گاه گاهی از زیبایی هنر به وجد می‌آییم و همین تحریک بیرونی غریزی برای ما کفایت می‌کند. عادت کرده‌ایم خوبی‌ها را عتیقه کنیم و به موزه‌های خانگی و شهری و ملی و جهانی بسپاریم و آن را تقدیس و تکریم کنیم و یا حتی بخریمش و بفروشیمش و به این کار افتخار کنیم. درست همان کاری که مشرکین انجام می‌دادند و می‌دهند. کالا کردن زندگی و برگرفتن آن از بودن‌مان. آدم‌های ساده قدیمی را به یاد دارم که خودشان قاب زیبایی زندگی‌شان بودند. مدرنیته همه چیز حتی خدا را کشت و سعی کرد از دور هر چیزی را تشریح کند و در این تجزیه و ترکیب چیستی و چرایی را بیابد؛ اما مرگ روند فساد را سرعت داد و تعفن تبدیل به عادت و خاطره پس‌زمینه زندگی شد. نمی‌توانی انکار کنی که زندگی بسیاری اکنون رایحه ضعیفی از زیبایی را دارد. هنر زندگی به تدریج در زشتی‌های عریان شهر گم می‌شود و زیبایی‌ها برای فروخته شدن قاب می‌شوند.

اینستاگرام و خواب‌های پریشان سرم را پایین انداختم. وقتی بلند کردم که دور و برم آشفته بود. فهمیدم رسیده‌ایم و من بی‌خبر بودم. آن قسمت از عمرم کنده شد و رفت بدون اینکه گذرانش را درک کنم. خاطره من از دو ساعتی که غرق آغوش چند سانتی‌متر مربعی گوشی همراه بودم، تکه‌های نامربوطی از احساس شادی و غم و هیجان و ترس و حیرت و حسرت و لذت و نفرت بود. چند تا تکه را هم ذخیره کردم برای اینکه بعدا دوباره ببینم. بعضی‌ها را هم برای دوستانم فرستادم و بعضی را بازنشر کردم. اما وقتی سرم را بالا آوردم مانند کسی که از خواب پریده دیگر چیزی از آن حالات باقی نبود، جز یک خاطره ضعیف و تصویر نحیف. منظورم فقط اینستا نیست، تیک تاک از آن هم شدیدتر است. شاید هم بشود گفت یک جورهایی شورش را درآورده. اینترست هم هست اما ضعیف‌تر و مثلا تخصصی‌تر و حتما نمونه‌های دیگری هم هست اما من همین‌ها را می‌شناسم. البته فرزندان ما بسیار بسیار بیشتر از ما در این جهان مصرف می‌شوند. اینستا یک نماد برجسته است از زندگی در خواب‌های پریشان. من شخصا هیچ گاه اصراری به فیلتر کردن فضای مجازی نداشتم. به خصوص پس از آنکه دانستم این داستان نه هوشمند است و نه کارآمد. یعنی تا آنجا که من می‌دانم کاری صورت نمی‌دهد. بلکه در فضای ابتذال بازی‌های سبکسرانه و مسئولیت‌گریز کاسب‌کار سیاسی و عدم فهم و تفهیم درست مسئله کاری بر کارهای قبلی جامعه می‌افزاید. فیلتر به مقصد مطلوب فرهنگی و اجتماعی خویش نرسید. البته از جنبه‌های دیگر آن سر درنمی‌آورم. اظهار نظری نیز در آن باره‌ها ندارم. روشن است که مسئولان امر نتوانستند از تلاش خود برای حفظ و حمایت از مردم خود در برابر هجوم رسانه‌ای فرهنگ‌های ناهمساز و ناسازگار و ستیزه‌جو دفاع کرده، اقناع عمومی ایجاد کنند. از سوی دیگر فناوری از جایی آمده که مهر و مهارش را در دست دارد. تجربه ثابت کرده آنها هیچ گاه تکنولوژی را به ما نمی‌فروشند. بلکه ماکت‌هایی از آن را با دارایی‌های ما معاوضه می‌کنند. آن هم به عنوان مسیر جریان جوهر و گوهر جوامع دیگر به سوی غرب به بهانه و قیمت کالبد تکنولوژی. روزانه چقدر از عمر ده‌ها میلیون ایرانی و میلیاردها انسان در این فضا گم می‌شود؟! اگر این ساعت‌ها را کم کنی می‌بینی که چقدر هر جامعه‌ای آدم کمتر از آمار رسمی دارد. در حالی که عین آمار کار هست و چند برابر آمار مصرف و چندین برابر سودای مصرف. می‌بینی که هیچ چیزش با هیچ چیزش نمی‌خواند. آدم‌ها در بلبشوی رسانه‌ای همه آمارهایشان به هم می‌خورد. کار کم می‌شود، حسرت و هوس چند برابر می‌شود و مصرف پشت سر میل‌های تحریک شده رسد مضاعف پیدا می‌کند. درست است که فضای مجازی فرصت‌های پول درآوردن زیادی ایجاد می‌کند. درست است که بستر مناسبی برای برخی کارهای مهم افتصادی نیز هست. حتی درست است که تأثیرات اجتماعی و فرهنگی و سیاسی و امنیتی آن نیز فارغ از ارزش‌گذاری مثبت و منفی، غیر قابل انکار است؛ اما هر چه که گمان می‌کنیم در اختیار ما قرار می‌دهد، تنها کسری از آن چیزی است که از ما می‌ستاند. مگر اینکه یاد بگیریم درست مصرف کنیم.

سفیر آمریکا تو عراق: حضرت عباسی تو حمله اسرائیل(صهیونیستا) به ایران مشارکت نداشتیم. . . .🌐 ✨ @SeSoootNews ┄┅┅┅❀🚨سه‌سوت نیوز❀┅┅┅┄

این جاسوس‌های زیبای دوست‌داشتنی حواس هیئت دولت ما را هم به خود جلب کرده است تا مهریه‌اش را برای ملت تعیین کنند. نمی‌گویم که نباید؛ اما در کشاکش جنگ و جهاد، مسئله شدن ورود سربازهای دشمنی که شرارتش را پنهان نمی‌کند و قاعده بازی را زیر پا می‌گذارد، عادی نیست. می‌دانم بخشی از مردم بدون گوشی اپل احساس حقارت و پوچی می‌کنند؛ اما باید بدانیم این بیماران تکنولوژی با گوشی یا بدون آن حامل و عامل انتشار آن ویروس هستند. این وظیفه مسئولین است که با رسیدگی درست به بخش‌های سالم جامعه و تقویت آنان بخش بیمار را تیمار کند و التیام ببخشد. نه اینکه خوراک ویژه برایش تدارک ببیند و زخم را گسترش دهد.