قصه‌ی لوله‌های نفت یادداشتی بر کتاب «شریان مکران» 💠بخشی از متن: 🔸روزی که مطالعه در ژانر روایت پیشرفت را با کتاب «تندتر از عقربه ها حرکت کن» شروع کردم، فکر می‌کردم شاید «نوید نجات بخش» یک استثناست. ولی بعد، داستان عبدالرضا یعقوب‌زاده، سیدرضا رفیعی، محمد رستمی را خواندم و حالا هم در «شریان مکران»، قصۀ علی جعفرزاده و تورج دهقانی و خیلی‌های دیگر را شنیده‌ام. خوبی خواندن روایت این آدمها این است که می‌فهمی صحبت از پیشرفت و توسعۀ پایدار، دروغ و غیرممکن نیست، خیال‌پردازی نیست. استعداد و امکاناتش هست، سیاستگذاری‌های کلان و اراده و عزم آن هم هست؛ پس چه چیزی ممکن است نباشد؟ گاهی فقط نخواستن مانع این راه است و خودباختگی. عدم‌فهم درست از آنچه داریم و عدم‌‌شناخت از نسخه‌ای که ایران را تبدیل به گوهری تابان می‌کند ، ما را به بیراهه می‌برد. وقتی تشخیص درد غلط باشد، طبعا نسخۀ درمان هم غلط از کار درمی‌آید.   در شریان مکران چه خبر است؟ 🔸احداث خط لوله هزار کیلومتری برای انتقال نفت از گوره به جاسک چیزی نیست که قائم به یک نفر باشد؛ ده‌ها مهندس، صدها کارگر، جوشکار و راننده، جان برکفانه تلاش کردند تا شد آنچه شد.کار کردن 27600 تریلی را تصور کنید که 83000 شاخه لوله را به محل پروژه آورده‌اند. پانصد جوشکار را در نظر بگیرید که در گرمای 40 درجه، آن هم با زبان روزه  و با ماسک (به دلیل محدودیت‌های کرونا) ، مشغول جوش‌دادن لوله‌ها هستند. 🔸فکرش را بکنید؛ سی میلیون متر مکعب در این هزار کیلومتر، عملیات خاکی انجام شده است. فقط رساندن سوخت به دستگاه‌های این عملیات خاکیِ بزرگ، خودش یک پروژۀ مهم بوده است؛ آنجا که ششصد دستگاه، بیست ساعت در روز، یک ضرب کار می‌کردند. اما غیر از این‌ها، چیزی که پروژۀ "احداث خط لولۀ  هزار کیلومتری انتقال نفت از گوره به جاسک" را مهم و متمایز می‌کند، نحوۀ مدیریت و تفکر مدیران آن است؛ تفکری که چشم به دست بیگانه ندارد، توان متخصص و کارگر ایرانی را دست کم نمی‌گیرد. دنبال بهانه‌تراشی برای کار نکردن و معطل کردن پروژه نیست؛ از تمام ظرفیت‌ها استفاده می‌کند تا هرجا گرهی هست، با دست یا با دندان، آن را باز کند و کار را متوقف نگذارد.   چرا خواندن «شریان مکران» مهم است؟ 🔸چون دانستن چگونگی اجرای یک اَبَرپروژۀ ملّی، فهم ما مردم عادی را از آنچه هستیم، تغییر می‌دهد؛ آیینۀ صادقی‌ست که تصویر واقع‌بینانه‌تری از ما به خودمان نشان می‌دهد. یک نمونه‌اش این که برای ساخت این لوله‌های انتقال، فناوری پیچیده‌ای به‌کاررفته که در ایران وجود نداشته است. در ابتدا مدیران پروژه تصمیم داشتند آن را از چین وارد کنند اما چین تا پای قرارداد می‌آمد و بعد می‌زد زیرش؛ از آنجا که کشورهای حاشیه خلیج فارس نمی‌خواستند این پروژه در ایران به اتمام برسد، با فشار و لابی چین را منصرف می‌کردند. نتیجه چه شد؟ متخصصان و مهندسان داخلی با غیرت ایستادند و به برکت این اَبَرپروژه، کشور را صاحب این فناوری کردند. 🔸فقط همین نبود:«هر پروژه‌ای از صفر شروع و تا صد تمام می‌شود. ولی پروژۀ خط لولۀ گوره به جاسک از منفی بی‌نهایت شروع شده بود، از ناامیدی مطلق، از هیچ. تحریم و کارشکنی‌های خارجی‌ها خیلی تأثیر داشت. از اواسط سال ۹۷ رویکرد جدیدی برای تأمین کسری‌های پروژه، حاکم شد و تمرکز را گذاشتیم بر بررسی ظرفیت‌های داخلی و امکان ارتقای این ظرفیت‌ها و توانمندی‌ها. خوشبختانه با همّت مهندسین و کارشناسان این حوزه و راهبری مجموعۀ وزارت نفت در زنجیرۀ تأمین فولاد، نتایج خوبی گرفتیم. اوایل سال ۹۸ یک همکاری و هم‌افزایی در حلقه‌های مختلف این زنجیره اتفاق افتاد.» #کتابخانه_پیشرفت #شریان_مکران #انتشارات_جام‌جم #مهدی_قزلی #پریسا_زارع #روایت_پیشرفت #دانشمند۲۳ 🌐 لینک خرید اینترنتی: https://ketab.inn.ir/product/40991/ماهنامه-دانشمند---شماره-23 📱 تماس جهت اشتراک: 09123969195 @daneshmand_mag | مجله دانشمند