⭕ سینما؛ کارخانه ساخت رؤیا یا آرمان گفت‌وگو با نعمت‌الله سعیدی، نویسنده و پژوهشگر سینما 💎بخشی از متن: 🔸روایت پیشرفت چقدر اهمیت دارد؟ یک مثال می­زنم. کل 300-400 سال درگیری­های جهان غرب به اصطلاح رسیده به 2 تا قطب کمونیسم و سرمایه‌داری. در مقطعی که تقریبا من به اصطلاح می­توانم بگویم قطب کمونیست تقریبا بازی را برده است؛ یعنی شوروی سابق آمده است برای هر آدمی خانه ساخته، هر آدمی شغل دارد. هیچ کس گرسنه نیست. یعنی آهنگ رشدی که از انقلاب کمونیستی تا به اصطلاح آن مقطع داریم خیلی عالی است و اصلا قابل مقایسه با غرب نیست و روسیه خیلی رشد میکند و خیلی توسعه پیدا می­کند. تا ماجرای چی اتفاق می­افتد؟ ماجرای سفر آمریکا به کره ماه. 🔸اصلا می­‌دانید که هنوز هم چقدر حکایت دارد و مثلا می­گویند آرمسترانگ اولین کسی است که رفت روی کره ماه. خب آن کسی که فیلم می­‌گرفته از اولین قدم آرمسترانگ آن کجا بوده؟ مثلا از این بحث­های اینطوری می­‌کنند خیلی چیزهای جالبی می­‌گویند. کاری ندارم ولی خب می­‌خواهم این را عرض کنم چه راست چه دروغ، آمریکا با همین آپولو جنگ را برد. یعنی ورق برگشت. با وجود اینکه اولین انسانی که رفت فضا، یوری گاگارین روسی بود. پس روایت پیشرفت خیلی اهمیت دارد. 🔸وقتی می­‌گوییم روایت پیشرفت در سینما، خیلی­ها فکر می­‌کنند که آینده‌پژوهی و نشان دادن آینده و ترسیم افق آینده یکی از رسالتهای مهم این عرصه است. ولی بخش مهمی از قضیه که می­‌خواهم عرض کنم، سر یادآوری و نوآوری است و برمی‌گردد به گذشته. یعنی مثلا وقتی می‌خواهی بگویی ایران الان به بالای مدار 700 یا 750 کیلومتری زمین رسیده است؛ باید اول یک کارشناسی بیاید و مدارها را توضیح بدهد حداقل. جاذبه اتمسفر و اینها را توضیح بدهد، بگوید تا 200 کیلومتر چطوری است و چه موانعی وجود دارد، 300 کیلومتر ماجرایش چیست و همین‌طور تا برسد به قصه بالای مدار 700 کیلومتر. اما ما اینجا فرد راوی که رویش فکر کرده باشیم نداریم. یعنی ما موشک را با همه فراز و فرودهایش فرستاده‌ایم رفته در مدار 750 ، ماهواره‌مان دارد عکس می­گیرد ولی نمی‌توانیم قصه‌اش را بگوییم. ##کارخانه_رؤیا #کارخانه_آرمان #قاب_پیشرفت #سینمای_پیشرفت #نعمت‌الله_سعیدی #دانشمند۲۳ 🌐 لینک خرید اینترنتی: https://ketab.inn.ir/product/40991/ماهنامه-دانشمند---شماره-23 📱 تماس جهت اشتراک: 09123969195 @daneshmand_mag | مجله دانشمند

⭕ سینما؛ کارخانه ساخت رؤیا یا آرمان؟ ۲ گفت‌وگو با نعمت‌الله سعیدی؛ پژوهشگر و منتقد سینما 💠بخشی از متن: 🔸 آیا پیشرفت و توسعه را دانشکده­‌های علوم انسانی ما می­‌توانند تعریف کنند که ما از سینما و تلویزیون توقع داریم که به تصویرش بکشد؟ می­‌توان قصه گفت ولی باید توجه کرد که هنر، برزخی است بین حس و تجربه، علم و فلسفه و عرفان. هنرمند وقتی می‌تواند پیشتازی کند که تو بهش مواد خام بدهی که روی آن فعل و انفعال انجام بدهد. الان شما یک بچه مسلمان را پیدا کن که بیاید پیشرفت یا توسعه را تعریف کند؛ هزار تا ابهام داریم در این مفاهیم. در علوم انسانی به شدت مشکل داریم؛ مثلا رفاه، توسعه، سعادت چه نسبتی دارد. آیا فرهنگ غربی توسعه را سعادت تعریف می­کند؟ نمی­‌کند. 🔸ما برای اینکه بتوانیم پیشرفت را روایت کنیم، باید این تعاریف را داشته باشیم. الان ما بنشینیم ساعت­ها فکر بکنیم، یک تهران ایده­‌آل 20 سال آینده را می­‌توانیم تصور کنیم؟ اگر هم تصور کنیم، تمام الفبایش همان توسعه بر مبنای تعریف غربی است چون حتی نمی‌دانیم معماری ایده­‌آل ما چه خواهد بود. سینماگری که می­‌خواهی بروی شهر آرمانی ما را در 20 سال بعد به تصویر بکشی، شهر میدان­‌محور و فلکه‌محوری مثل مشهد مثل همدان مثل اصفهان، چه فرقی دارد با شهرهای شطرنجی؟ پس چرا طلبکارانه از سینماگر و تلویزیون خودمان انتظار داریم که تو چرا پیشرفت را روایت نمی­کنی؟وقتی اندیشمند ما نمی­تواند تعریفی بگوید، آن موقع تو نمی­‌توانی از سینماگر توقع داشته باشی که وقتی می‌رود سراغ ناو جماران، بتواند داستان هم بگوید. تهش این است که ناو جماران را لوکیشن داستانش در نظر می‌گیرد.     *تفکر اسلامی مبتنی بر شکر، به ذکر و یادآوری نیاز دارد* 🔸ما گرفتار تفکر انتقادی هستیم. الان مثلا بنده نوعی شمای نوعی، هر کسی بخواهد با سوژه روایت پیشرفت در سینمای ایران صحبت کند، فکر می‌کند حتما باید چند تا نقد اساسی و فحش محکم، مثلا حرف نیشدار بزنم تا کارم بگیرد. اما جان‌مایه‌ی تفکر اسلامی، تفکر انتقادی نیست؛ تفکر ما می­‌گوید شکر. به داود حکمت یاد دادیم برای اینکه شکر کند؛ تفکر مبتنی بر شکر، با تفکر مبتنی بر انتقاد زمین تا آسمان فرق دارد. البته آن تفکر شاکرانه تفکر انتقادی را هم دارد و به معنای انفعال نیست. وقتی به سینماگر می­‌گویی در اساس، فیلم‌سازی نوآوری است؛ با قحط سوژه مواجه می­شود. اما هنر فقط نوآوری نیست؛ بخش عمده­‌ای­ از آن هم ذکر و یادآوری است. وقتی با رویکرد یادآوری می­‌روی جلو، می­‌بینی چقدر سوژه داری در همین روایت پیشرفت! از شدت ایده­‌ها و سوژه­‌هایی که به ذهنت می­‌آید، هنگ می‌کنی و آن‌وقت نوآوری هم تویش اتفاق می­‌افتد. 🔸الان گرفتاری سینمای ما این است که وقتی می­‌خواهد برود سراغ روایت پیشرفت، می­‌خواهد نوآوری کند و مثلا یک چیز تازه­‌تری بگوید. عزیزم شما خود همان روایت را بگو؛ اصرار بر نوآوری در اینجا، بیشتر منجر به واپس‌گرایی می‌شود. یعنی طرف می­‌گوید مثلا قواعد سینمای ملودرام، تقی و نقی و عشق مثلثی است. تو به من شهید بدهی، در این می­‌گذارم. دانشمند بدهی هم در این می­‌گذارم. قاتل بدهی توی این می­‌گذارم که فیلم هناس در می­‌آید. اما درستش این است که آن فرم و آن مدیوم و آن موقعیت نمایشی، از دل روایت می­‌آید بیرون نه اینکه موقعیت نمایشی را بگیری دستت و کاراکتر را بگذاری تویش و بعد تاریخ را جعل کنی. اتفاقا فیلم هناس را قواعد دراماتیک خراب کرده است! چرا فکر می­‌کنیم اصلا شروع انرژی اتمی، قصه علمی و تکنولوژیک ندارد؟ اپنهایمر، قصه اصلی‌اش همین علم و تکنولوژی است؛ عشق و خرده پیرنگ‌های جانبی هم دارد ولی دال مرکزی آن چیز دیگری است. هناس اما هیچ دال مرکزی ندارد. ##کارخانه_رؤیا #کارخانه_آرمان #قاب_پیشرفت #سینمای_پیشرفت #نعمت‌الله_سعیدی #دانشمند۲۳ 🌐 لینک خرید اینترنتی: https://ketab.inn.ir/product/40991/ماهنامه-دانشمند---شماره-23 📱 تماس جهت اشتراک: 09123969195 @daneshmand_mag | مجله دانشمند

مدارگَرد مریخ؛ مأموریت پیشرفت یادداشتی بر فیلم هندی مأموریت مریخ 💠بخشی از متن: 🔸در دنیایی که کشورهای استعمارگر، ذهن‌های سیاستمداران و مدیران کشورهای جهان سومی و یا حتی درحال توسعه را با خودکم‌پنداری و ناتوانی ملی انباشت کرده‌اند؛ تنها ذهن‌های جوان و ناآلوده می‌توانند در برابر این امواج سست‌کننده بایستند و مسیری تازه را با اتکا به ظرفیت‌های مهجور داخلی باز کنند. روبرت، دانشمند هندی‌الاصلی که سال‌های جوانی خودش را در خدمت به ناسا سپری کرده است، در پیری به ایسرو دعوت می‌شود و به‌جای دانشمند جوان هندی که می‌خواهد تمام توانش را صرف پیشبرد فناوری فضایی کشور خودش کند، پروژه چاندریان2 را به دست می‌گیرد؛ او با همان ذهن استعمارزده‌ای که نمی‌تواند ظرفیت‌های انسانی و فنی داخلی کشورش را ببیند، به واردات تجهیزات و سفینه فضایی رو می‌آورد. 🔸دانشمند جوان هندی به او لقب «مرد وارداتچی» را نسبت می‌دهد؛ مردی که از خودباوری ملی خالی ست و تصور نمی‌کند کشورش بتواند به تنهایی و با ظرفیت‌های داخلی، مسیری که هیچ‌کدام از سازمان‌های فضایی بزرگ دنیا نپیموده‌اند را بپیماید. با این حال و در کمال ناباوری روبرت، کم‌تجربه‌ترین دانشمندان جوان هندوستانی با خودباوری دست‌نیافتنی‌ها را به واقعیت مبدل می‌کنند و خود، باوری تازه به نام «ما میتوانیم» می‌سازند.   🔸هر جامعه‌ای اعم از کوچک یا بزرگ، برای رشد و پویایی، برای دوام و ماندگاری، نیاز به موتور محرکی دارد که اعضایش را به حرکت و تعهد وادارد. رؤیای مشترک همان موتور محرک است و باید آنقدر قدرت داشته باشد که بتواند به تمام اعضای جامعه در نسل‌های مختلف منتقل شود. راکش داوان شخصیت اول داستان، دانشمند نخبۀ جوانی‌ست که توانست با تشکیل یک تیم جوان، جامعۀ خودش را بسازد. مأموریت مریخ  هم همان رؤیای زیبا و مشترکی‌ست که توانست فکر و قلب دانشمندان جوان را تسخیر کند تا برای محقق‌شدنش تمام اولویت‌های زندگی را کنار بگذارند و همه تمرکزشان را برای تحقق آن صرف کنند. 🔸واژۀ «رؤیا» بارها از زبان شخصیت اصلی فیلم شنیده می‌شود و تبدیل به کلیدی مهم برای گشایش گرهی از داستان می‌شود. راکش داوان در جایی می‌گوید: «رؤیا چیزی نیست که توی خواب ببینی، رؤیا چیزیه که نمی‌ذاره بخوابی»؛ همین اتفاق هم رخ می‌دهد و  رؤیایی شکل می‌گیرد که تا زمان به حقیقت پیوستنش، خواب را از چشمانِ صاحبانش می‌رباید. 🔸راکش داوان، تمام عمر خود را برای پیشبرد صنعت فضایی هندوستان صرف می‌کند؛ او مصرّانه به دنبال بومی‌سازی فضاپیماها و عدم‌وابستگی به خارج از کشور در صنعت فضایی هندوستان است و سرانجام با ایستادگی بر این باور، موفق می‌شود به هدفش برسد. اگر راکش مغلوب محدودیت‌هایی می‌شد که وجود داشت، اگر موانع می‌توانست او را به کرنش یا بی‌خیالی وادار کند، هرگز هندوستان اولین کشور آسیاییِ فرستندۀ فضاپیمای مدارگَرد به مریخ نمی‌شد. راکش هم در مقام  سخن و هم در مقام عمل، ثابت کرد هر پیشرفتی که در هر کجای جهان برای قوم و گروهی حاصل شده است، ناشی از مقاومت عده‌ایست که روی باورهایشان محکم ایستاده‌اند و تن به موانع و محدودیت‌ها نداده‌اند. ##مدارگَرد_مریخ #سینمای_هند #قاب_پیشرفت #سینمای_پیشرفت #فاطمه‌سادات_کاظمی‌منش #دانشمند۲۳ 🌐 لینک خرید اینترنتی: https://ketab.inn.ir/product/40991/ماهنامه-دانشمند---شماره-23 📱 تماس جهت اشتراک: 09123969195 @daneshmand_mag | مجله دانشمند

⭕️ سینما و ورزش ملی ۵ مروری بر پنج فیلم سینمایی با محوریت ارزش پیروزی‌ تیم‌های ورزشی ملی 💠 فیلم «پرویزخان» سال 1402 / ایران 🔸فیلم با شکست فوتبال ایران مقابل کویت در بازی‌های آسیایی سال 1986 سئول آغاز می‌شود. دهداری در بازی با کویت، بازیکنی که از اصول و دستوراتش تخطی کرده بود را با وجود گل‌زنی، مورد مؤاخذه قرار می‌دهد. بعد از بازگشت از مسابقات، 14 تن از بازیکنان اصلی تیم به دلیل مخالفت با پرویز دهداری، سرمربی تیم ملی، استعفا می‌دهند. آنها معتقدند دهداری سخت‌گیری‌های بی‌موردی دارد و بر اصول اشتباه بازی زمینی پافشاری می‌کند. 🔸با این استعفای جمعی، ترکیب اصلی تیم ملی از دست می‌رود. مسابقات مقدمات المپیک 1988 قرار است چند ماه دیگر برگزار شود؛ در این شرایط فشار روزنامه‌ها و مردم به دهداری برای استعفا بالا می‌رود اما او معتقد است که تیم ملی چیزی نیست که بتوان از آن استعفا داد و رفتار ورزشکاران بسیار بد بوده است و نباید در برابر آن کوتاه آمد. در آن شرایط سخت داخلی که کشور درگیر جنگ تحمیلی است، بازی بعدی با کویت، جنبه‌های حیثیتی و سیاسی جدی‌تری نیز دارد که بر اهمیت آن می‌افزاید. در این میان، حمایت از بازیکنان یا دهداری هم دستمایه گروه‌های سیاسی می‌شود و برخی از نمایندگان مجلس تلاش می‌کنند تا با فشار به رییس فدراسیون، دهداری را مجبور به استعفا بکنند و حتی رأی کمیته اخلاق را که علیه بازیکنان است، تغییر دهند. 🔸در میانه این کشاکش‌های سیاسی و جنگی، دهداری به دنبال یافتن بازیکنانی جدید برای تیم ملی، کوچه‌پس‌کوچه‌ها و تیم‌های کوچک و شهرستانی را هم رصد می‌کند و چندین نیروی جوان و غیرحرفه‌ای را به اردوی تیم ملی دعوت می‌کند. از بازیکنان قدیمی نیز تنها دو نفر، باوی و قایقران، که در آن استعفا نقشی نداشته یا از آن ابراز ندامت کرده‌اند، در تیم حضور دارند. بعد از تلاش زیادی که دهداری برای آموزش و آماده‌سازی این تیم جدید انجام می‌دهد، با فشار سیاسی، از او خواسته می‌شود که برای خط حمله‌ تیم ملی، یکی از بازیکنان مستعفی را به تیم برگرداند؛ درواقع مخالفان دهداری که می‌دانند او از اصول خود کوتاه نمی‌آید، این اجبار را راهی غیرمستقیم برای اجرایی کردن استعفای او می‌دانند. 🔸دهداری که عملا به فکر کنارگذاشتن منصب مربی‌گری است؛ با دیدن اخراج بازیکنان جوان و جدید تیم ملی از کمپ تمرینی‌شان، دچار دوراهی دشواری می‌شود؛ آیا باید برای نجات انگیزه و غرور و آرزوی این جوانان، از اصولی که یک عمر روی آن‌ها پافشاری کرده است بگذرد یا تسلیم شود؟ آیا واقعا درصورت حمایت همه‌جانبه از این تیم، نتیجه بازی‌ها چیزی خواهد بود که انتظار دارد یا حق با کسانی است که همواره اصول و شیوه بازی او را موردانتقاد قرار داده‌اند؟ درواقع اکنون خود دهداری، در دوراهی حفظ اصول اخلاقی خود و تصمیم‌گیری به صلاح کشور قرار گرفته است و باید این تعارض را حل کند. 🔸فیلم «پرویزخان» در خلال داستان خود که تا حد زیادی مستند به اتفاقات و خصوصیات شخصیتی واقعی آدم‌ها است، توانسته لایه‌های مختلفی از مسائل ورزشی را طرح کند؛ فیلم هم در لایه توسعه فردی و تیم‌سازی و چالش‌های آن نکات جالبی دارد و هم از جهت اهمیت و تأثیرگذاری فوتبال ملی و چالش ترجیح مصالح جمعی بر فردی، موقعیتی جدید را مطرح می‌کند. همچنین در حالی که در فیلم‌های خارجی، امکان تجربه حس نوستالژیک و مرور خاطرات مشترک ایرانی وجود ندارد، این فیلم به دلیل آشنابودن شخصیت‌ها و پرداختن به حس مشترکی که همگی هرچند مدت یکبار آن را تجربه می‌کنیم، موجب هم‌ذات‌پنداری بیشتر مخاطب می‌شود. #قاب_پیشرفت #سینمای_پیشرفت #فیلم #سینمای_ملی #سینمای_ورزش #فوتبال #دانشمند۲۲ #مریم‌حنطه‌زاده 🌐 لینک خرید اینترنتی: https://ketab.inn.ir/product/40979/ماهنامه-دانشمند 📱 تماس جهت اشتراک: 09123969195 @daneshmand_mag | مجله دانشمند

سینما؛ کارخانه ساخت رؤیا یا آرمان؟ ۳ گفت‌وگو با نعمت‌الله سعیدی، نویسنده و پژوهشگر سینما 🔸در روایت پیشرفت مثال همافرها را عرض می‌کنم. همافرها نقل می‌کردند قبل از انقلاب که مستشاران آمریکایی بودند، مثلا وقتی F14 را باز و بسته می‌کردیم و به یک قطعه‌ای می‌رسیدیم، مهندسشان می‌گفت برو فلان چیز را بیاور. یکی از همافرها می‌گوید من رفتم دیگر هرچی می‌شد را آوردم گذاشتم آنجا که یکبار بتوانم این قطعه را که یک جای حساس F14 بود ببینم. بالاخره این با پررویی یکبار می‌بیند که آن قطعه را چطوری باز و بسته‌اش می‌کنند و همان یکبار هم بوده است. دفعه دیگر مثلا طرف بهش نمی‌گوید که برو دستمال بیاور، رسما بهش می‌گوید پاشو برو بیرون و حذفش می‌کند. خب بعد مثلا در شروع جنگ، آمریکایی‌ها به عراق می‌گویند که 6 ماه دیگر، جمهوری اسلامی یک پرنده ندارد بپرد و هواپیماهایش کاملا می‌خوابد. نمی‌خواهم حالا طول و تفسیرش بکنم. ببینید این ماجرا چقدر دراماتیک است؟ یا مثلا خاطره شهید تهرانی مقدم در لیبی. نکته‌اش این است که این رخداد، بر اساس ذکر و یادآوری است. برو آنجا چارچوبش را بگیر و بعد هر چقدر دوست داری نوآوری کن. 🔸روایت ماهواره فضایی زمانی درست اتفاق می‌افتد که جوان ما با شنیدنش، به همزادپنداری برسد؛ بگوید ببین اینها 4 تا دانشجوی ایرانی بودند. خب اینکه سینما یک کارخانه رؤیاسازی است، در غرب قطعا اینطوری است. وظیفه مثلا سینمای غربی و سینمای هالیوودی، در درجه اول ساختن رؤیا برای مخاطبش است. ولی در ما لزوما چنین تأثیری ندارد؛ در ما ایجاد تغافل و عصبانیت است. این سوال مهمی است و تیترش این می‌شود که «سینمای ما، باید سینمای آرمان‌سازی باشد و نه رؤیاسازی.» رؤیا آن امیال و گرایش‌هایی است که صرف تصورکردنش هم برایمان لذت‌بخش است. یعنی ما در رؤیاپردازی، خیالِ به جایی رسیدن نداریم؛ یک آرزو و خواستی است که صرف اینکه من تصورش می‌کنم هم لذت می‌برم. یعنی غایتش خودش است و هیچ بَعدی ندارد که من را فعال کند و به سمتی هُل بدهد. 🔸الان گرفتاری سینما و تمدن هند همین است. قرآن کریم می‌گوید مختال الفخور. این مختالی یکی از گرفتاری‌های تمدن هند است که اگر می‌توانست بگذارد کنار، با توجه به ضریب هوشی و امکانات بومی که دارد، اتفاقات عجیب و غریبی در کشورش می‌افتد. خب ما مثلا اگر به این مفاهیم دقت نکنیم، توقع داریم که سینماگر در عرصه پیشرفت، برای مخاطب رؤیا بسازد. در صورتی که اصلا نباید رؤیا بسازد، بلکه باید آرمان بسازد. رؤیا می‌شود همان مختالی و فخوری. رؤیا حد ندارد آن موقع. تو اگر می‌خواهی رؤیا بسازی برای مخاطب ایرانی در این فضا، باید بروی جنگ ستارگان بسازی؛ حد ندارد که. تو دیگر نمی‌توانی سوخو را رؤیایی کنی. در همین امریکا که کشور فرصت‌ها است، 99 درصد چرا احساس بدبختی دارند؟ آیا صرف اینکه این فرصت رؤیایی وجود دارد، برای تو کافی است؟ یعنی دوگانه رؤیا و حسرت؛ یا با افیونی که برایت از جهان سرمایه داری می‌سازم خوش هستی یا حسرت می‌کشی. 🔸وقتی که سینمای طرف مقابل ما کارخانه رؤیاسازی است، سینمایی که ما می‌خواهیم کارخانه آرمان‌سازی باید باشد. آرمان خواست و امیال و گرایش‌هایی است که من می‌خواهم بهش برسم و نه تنها می‌خواهم بهش برسم، خواستی است که ارزش آن از خودم بیشتر است. آن خواستی که من خودم را هزینه‌اش بکنم می‌شود آرمان. خارجی‌ها رؤیاپردازی می‌کنند و برای همین هم جوان فکر می‌کند آنجا همه‌اش خوشی است؛ کار سنگین آنها را نمی‌بیند. جوان‌های ما رؤیاپردازهای قوی هستند ولی آرمان ندارند؛ چون ما دیگر به آرمان ضریب نمی‌دهیم. 🔸ما الان با حکمت شُکر باید نگاه کنیم؛ اینکه داشته‌هایمان خیلی بوده است. مثلا از همینجا بگویم که فیلم بادیگارد خیلی عالی بوده است؛ بادیگارد روایت پیشرفتی است که دقیقا جای خودش قرار گرفته است. برایت آرمان ایجاد می‌کند؛ اینکه من برای همین کشور، دانشمند هسته‌ای بشوم یا دانشمند کشورم را حفظ کنم. در عین حال هم اصلا از سانتریفیوژ صحبت نمی‌کند ولی این که من دانشمند هسته‌ای‌ام را حفظ می‌کنم از دست دشمن؛ این یعنی پیشرفت. برعکس هناس که اتفاقا مرگ دانشمندم را دارد به من نشان می‌دهد. اما الان اگر بروی به منتقدین سینمای ما بگویی «سینما کارخانه رؤیا نیست، سینما کارخانه آرمان‌سازی است.» اینها مگر قبول می‌کنند؟ #کارخانه_رؤیا #کارخانه_آرمان #قاب_پیشرفت #سینمای_پیشرفت #نعمت‌الله_سعیدی #دانشمند۲۳ 🌐 لینک خرید اینترنتی: https://ketab.inn.ir/product/40991/ماهنامه-دانشمند---شماره-23 📱 تماس جهت اشتراک: 09123969195 @daneshmand_mag | مجله دانشمند

⭕ سینما و ورزش ملی ۶ مروری بر پنج فیلم ورزشی با محوریت ارزش پیروزی تیم‌های ملی 💠فیلم «پسران در قایق» سال 2023 / آمریکا 🔸تیم قایقرانی دانشگاه واشنگتن، به دنبال جذب نیروهای جدیدی برای تیم دوم و جوانان خود است. با توجه به اینکه بیشتر اعضای این شهر و دانشگاه، از جامعه کارگری هستند و مشکلات مالی دارند، دریافت حقوق و محل اسکان، انگیزه خوبی برای شرکت در جلسات آموزش و انتخاب تیم است. تعدادی از دانشجویان از جمله جو رنتس، با همین انگیزه به این تمرینات می‌روند و به عنوان اعضای تیم انتخاب می‌شوند. 🔸زمان مسابقات داخلی کشور فرا رسیده و مربیان تیم از سوی مسئولین دانشگاه تحت فشار هستند که پس از سال‌ها، بتوانند مقامی در مسابقات بگیرند و هزینه‌های صورت‌گرفته برای تیم را به نتیجه برسانند. در این شرایط حساس، مربی تیم انتخاب سختی می‌ کند و عملا همه آینده خود و سایر کادر مربیان را در خطر می‌اندازد؛ او تصمیم می‌گیرد که به‌جای تیم اصلی، تیم دوم و جوانان را به مسابقات ببرد چون معتقد است که اعضای این تیم، با وجود تجربه کمتر، هماهنگی بیشتر و بهتری با هم دارند. 🔸با وجود انگیزه، چالش حفظ هماهنگی و آمادگی این تیم جوان، چندان هم ساده نیست. آنها موفق می‌شوند تیم دانشگاه کالیفرنیا که رقیب قوی و همیشگی و قهرمان چندین‌ساله کشور است را شکست دهند. با اینکه از قبل بنا بر این بوده است که تیم برنده به‌عنوان نماینده آمریکا در المپیک ورزش‌های تابستانی شرکت کند، مسئولین فدراسیون شرط جدیدی می‌گذارند؛ تیم برنده باید بتواند هزینه حضور خود را که چیزی در حدود پنج هزار دلار است را پرداخت کند؛ هزینه‌ای که برخلاف تیم و ایالت پولدار کالیفرنیا، برای واشنگتنی‌های کارگر بسیار زیاد است. لازم است که این مبلغ در مدت یک هفته تأمین شود وگرنه یکی از تیم‌های رده بعدی مسابقات داخلی که می‌توانند این هزینه را پرداخت کنند، به المپیک اعزام خواهند شد؛ تیمی که احتمالا متعلق به کالیفرنیا خواهد بود. 🔸دانشگاه واشنگتن برای تأمین این مبلغ، کمپینی مردمی را به کمک دانشجویان خود برگزار می‌کند و کسانی به این کمپین کمک می‌کنند که اصلا انتظارش را ندارند. المپیک ورزش‌های تابستانی سال ۱۹۳۶، در کشور آلمان و با حضور رایش سوم برگزار می‌شود؛ کشوری که تیم ملی قایقرانی‌اش برای چندین دوره، قهرمان المپیک بوده است و در دورانی که دولت نازی می‌خواهد برتری‌اش را به رخ جهانیان بکشد، هر مدال طلا ارزش بالایی دارد. در این فیلم، شاهد رشد پله‌پله انگیزه‌های افراد از سطح فردی به سطح ملی و سپس تلاش و فداکاری آنها برای رسیدن به مقامی می‌شویم که بسیار افتخارآمیز و در عین حال دست‌نیافتنی می‌نماید. #قاب_پیشرفت #سینمای_پیشرفت #فیلم #المپیک #سینمای_ورزش #دانشمند۲۲ #مریم‌حنطه‌زاده 🌐 لینک خرید اینترنتی: https://ketab.inn.ir/product/40979/ماهنامه-دانشمند 📱 تماس جهت اشتراک: 09123969195 @daneshmand_mag | مجله دانشمند

📽️ دست‌های شفابخش ۱  سینما در خدمت روایت پیشرفت‌های پزشکی   💠سینما آیینه حرکت یک ملت است. روایتی تصویری از فرازوفرودها، شکست‌ها و موفقیت‌هایی که داشته‌اند. روایت همین تجربه‌هايی است که انگیزه و قوت ملت‌ها برای حرکت به سمت آرمان‌ها و آرزوهایشان می‌شود. کار سینما هم روایتگری است و پاسخی به این نیاز انسان. 🔸یکی از حوزه‌های که ما طی این سال‌ها بی‌وقفه در آن رشد و پیشرفت داشته‌ایم حوزه پزشکی و درمان است. در حدی که یکی از مقصدهای جذاب برای توریسم سلامت در منطقه کشور ماست. ما به‌واسطه داشتن جراحان و متخصصان زبردست که بعضاً جزو سرآمدان عرصه خود در دنیا هستند سال‌هاست که دیگر نیازی به هزینه کرد دلاری بالا جهت درمان در خارج از کشور نداریم. یک حوزه مغفول در ژانر سینمای پیشرفت روایت سینمایی از مجموعه تلاش‌ها و دستاوردهای شگرف دانشمندان و متخصصان حوزه‌های پزشکی و درمانی کشور است. 🎞️ بیداری‌ها (Awakenings) کارگردان: پنی مارشال Penny Marshall 🔸فیلم «بیداری‌ها» بر اساس کتاب خاطرات الیور ساکس (عصب‌شناس و نویسنده بریتانیایی) با همین نام ساخته شده‌ است. این فیلم که بر اساس رویدادی واقعی ساخته شده است، درباره تلاش دکتر مالکوم سایر برای مداوای بیماران کاتاتونیایی است؛ بیمارانی که فعالیت‌های عادی زندگی‌شان متوقف شده و بقیه پزشکان آنها را مجسمه می‌خوانند. دکتر مالکوم بیشتر در بخش تحقیقات فعالیت می‌کند و تمایل به کار با بخش بیماران به‌صورت مستقیم در او دیده نمی‌شود.مشکل به ضعف او در برقراری ارتباط اجتماعی برمی‌گردد. 🔸با این حال، بیمارستانی به‌دلیل کمبود نیرو مجبور به استخدام او می‌شود. این استخدام برای هر دو طرف اجبار است و از دید هر طرف، موقت؛ تا زمانی که نیروی مناسبی برای جایگزینی پیدا شود. دکتر مالکوم باوجود تمام استرس‌ها و نگرانی‌ها در این بیمارستان، بسیار عالی ظاهر می‌شود و بر اساس توان پژوهشی‌اش، روش درمانی مؤثری برای بیماران صعب‌العلاج پیدا می‌کند. همین موضوع باعث تغییر زندگی این پزشک می‌شود. #قاب_پیشرفت #دانشمند #سینمای_پیشرفت #پزشکی #علم #فناوری #سینما مجله دانشمند، دوره فروردین ۱۴۰۱ تا خرداد ۱۴۰۳ ) @daneshmand_mag | مجله دانشمند

📽 موفقیت در فضای بدون تبعیض ۱ مروری بر فیلم ارقام پنهان 💠 زنانِ پیشروی ناسا 🔸فیلم ارقام پنهان( Hidden Figures ) که ساخته آمریکا در سال ۲۰۱۶ است، به زندگی سه زنِ ریاضی‌دانِ سیاه‌پوست می‌پردازد. فیلم از کتابی با همین عنوان اقتباس شده که زندگی‌نامه سه زن پیشروی ناسا را نگاشته است: زندگی کاترین جانسون که فعالیت‌های محاسباتی او، جایگاه مهمی در بسیاری از پروژه‌های کلیدی ناسا داشته است، مری جکسون که اولین مهندس زن سیاه‌پوست ناسا شد و دوروتی وان که به عنوان اولین ناظر سیاه‌پوست و یکی از نوابغ زبان فرترن در ناسا شناخته می‌شود. 🔸این زنان که در دهه شصت میلادی برای ناسا کار می‌کنند، علاوه بر مشکلات عمومی عدم اعتماد به زنان در رده‌های بالای علم ریاضی و مهندسی، با تبعیض‌های نژادپرستانه بسیاری نیز روبرو هستند. ایالت میشیگان آمریکا (محل قرارگیری یکی از مراکز ناسا)، حتی در دهه شصت نیز قوانین نژادپرستانه بسیاری داشته است؛ این زنان سیاه‌پوست، به‌رغم توانایی‌ها و استعدادهای علمی‌شان، حتی در محیط علمی ناسا نیز با جداسازی دستشویی، غذاخوری و حتی ظرف قهوه‌خوری رنگین‌پوستان و سفیدپوست‌ها و تحقیرهای روزمره روبرو می‌شوند. این مسائل در کنار نادیده گرفته‌شدن نتایج کاری درخشان آنها، دستمزد پایین و عدم امکان پیشرفت شغلی،آنها را در فشاری دائمی قرار می‌دهد. اما آن‌ها با پافشاری، توانایی‌هایشان را در پروژه‌‌های راهبردی نشان داده و دیگران را مجبور به پذیرش خود می‌کنند. زاویه‌ای نو در روایت یک موفقیت ملی 🔸اگر خط داستان اصلی فیلم ارقام پنهان، تنها به بازنمایی شرایط سخت و تبعیض‌آمیز و چگونگی تلاش و مبارزه این زنان برای حقوق اولیه‌شان منحصر می‌شد، در نهایت به «یکی» از داستان‌های متنوع ضدنژادپرستی و ضدتبعیضی تبدیل می‌شد که این مسائل را از منظر انسانی و یا توسعه فردی به نمایش می‌گذارند. اما ویژگی متمایز فیلم آن است که نتایج برداشتن موانع و نگاه‌های تبعیض‌آمیز جنسیتی و نژادی را به یک موفقیت بزرگِ تاریخی و ملی پیوند زده است و به نوعی، ایده‌ و منظری بالاتر از موفقیت فردی را در روایت داستان این زنان در نظر گرفته است. 🔸دهه شصت میلادی، اوج رقابت یا به تعبیری مسابقه فضایی میان آمریکا و شوروی است و مردمان دو کشور با دقت اخبار مربوط به پیشرفت‌ها و نوآوری‌های فضایی را دنبال می‌کنند. این بار، شوروی در رقابت پیش افتاده و به عنوان اولین کشور توانسته است انسان فضانوردی را به مدار زمین بفرستد. همه در ناسا بر روی پروژه گِلن (gelen) تمرکز کرده‌اند تا هرچه سریعتر بتوانند فضا را به تسخیر آمریکا نیز دربیاورند (البته با چاشنی دیونمایاندن شوروی و تلاش برای نجات دنیا و ایجاد صلح). نکته متمایز فیلم ارقام پنهان اینجاست که با تغییر برخی از زمان‌بندی‌های واقعی تاریخی، داستان این سه زنِ ریاضی‌دان را در دل همین رقابت حیثیتی روایت کرده و سرنوشت پروژه را به توانایی‌های آنان گره می‌زند. #قاب_پیشرفت #ارقام_پنهان #دانشمند۶ #سینمای_پیشرفت #مریم_حنطه‌زاده #فضا #سینما مجله دانشمند، دوره فروردین ۱۴۰۱ تا خرداد ۱۴۰۳ ) @daneshmand_mag | مجله دانشمند

📽 موفقیت در فضای بدون تبعیض ۲ مروری بر فیلم ارقام پنهان 🔸همه در ناسا بر روی پروژه گِلن (gelen) تمرکز کرده‌اند تا هرچه سریعتر بتوانند فضا را به تسخیر آمریکا نیز دربیاورند. رییس پروژه با بازی کِوین کاستنر (که به عنوان نماد آمریکایی خوب در فیلم‌ها شناخته می‌شود) در جایی از ابتدای فیلم به تیم خود می‌گوید: «یا همگی با هم به فضا می‌رویم یا همگی با هم در زمین می‌مانیم». سپس ما در روند فیلم می‌بینیم که تلاش گروهیِ متخصصان، تنها زمانی به موفقیت منجر می‌شود که این «همه» به‌صورت واقعی شکل گرفته و ارزش همکاری زنانِ رنگین‌پوست شناخته می‌شود. در واقع اینجا افتخار و پیشرفت کشور و هویت جمعی یک ملت، به‌عنوان «دلیل» کنار گذاشتن محدودیت‌های تبعیض‌آمیز نشان داده می‌شود تا مسئله، فراتر از بُعد فردی و صرفا انسانی خود تعریف شود. پیوند روایت‌گریِ پیشرفت با جامعه 🔸 منبع اصلی اقتباس فیلم، یعنی کتاب «ارقام پنهان»، در همان ابتدای انتشارش یعنی ۲۰۱۶، خیلی زود تبدیل به یکی از کتابهای پرفروش‌ سال شد. فیلم ارقام پنهان نیز، بدون حضور ستاره‌های مطرحِ روزِ آمریکا و بدون صرف هزینه‌های بالا، توانست هم در گیشه و هم در نگاه منتقدان موفقیت بزرگی را رقم بزند. اهمیت و الهام‌بخشی سوژه‌های این کتاب به حدی موردتوجه بوده است که علاوه بر فیلمی که در همان سال انتشار کتاب ساخته شده، نسخه مناسب‌سازی شده کتاب برای کودکان ۸ تا ۱۲ سال و نسخه کمیک آن نیز با فاصله اندک تهیه شده‌اند. 🔸باید توجه داشت که سال ۲۰۱۶، دوران ریاست‌جمهوری باراک اوبامای رنگین‌پوست است. بررسی آثار سینمایی آمریکا در سالهای ریاست وی، به‌خوبی نتایج توجه ویژه به بازروایی مسائل تاریخی تبعیض‌آمیز نسبت به سیاه‌پوستان و شعارهای اجتماعیِ روز در حوزه برابری را نشان می‌دهد. انتخاب و توجه به سوژه زنانِ سیاه‌پوست ناسا را نیز، نمی‌توان بی‌تأثیر از سیاست‌ها و دغدغه‌های اجتماعی غالب دانست. بنابراین شاید بی‌راه نباشد اگر بگوییم در فیلم و کتاب «ارقام پنهان»، این هنرِ روایت‌گریِ زنده و ناظر به نیازها و شعارهای زمانه است که توانسته با تلاقی دادن «مسئله مهم اجتماعی رفع تبعیض» و «دستاوردهای تکنولوژیک و پیشرفت ملی»، رنگی تازه به یک داستان قدیمی و بارها تکرارشده بزند و دایره تأثیر و الهام‌بخشی آن را گسترش دهد. 🔸بررسی تجربه موفق این فیلم به ما یادآوری می‌کند توجه به روح زمانه در روایتگری، می‌تواند پیروزی‌های بسیار قدیمی و حتی کلیشه‌‌شده‌ را به دغدغه‌های امروزِ مردم پیوند دهد، آنها را جذاب کند و معانی تازه‌ای به رخدادها ببخشد . در واقع خودِ «روایت پیشرفت» هم نیازمندِ «پیشرفتِ» است و باید بتواند بر نفوذ و پیش‌رویِ خود در جامعه، چه از نظر تعداد مخاطب و چه از نظر قدرت سازندگی و امیدبخشی، بیفزاید و روایتی که بتواند میان مباحث پیشرفت و مسائل روزِ سیاسی، جامعه‌‌شناختی و روانیِ جامعه، پیوند بهتری برقرار کند، بهتر می‌تواند در جامعه منتشر شود. #قاب_پیشرفت #ارقام_پنهان #دانشمند۶ #سینمای_پیشرفت #مریم_حنطه‌زاده #فضا #سینما مجله دانشمند، دوره فروردین ۱۴۰۱ تا خرداد ۱۴۰۳ ) @daneshmand_mag | مجله دانشمند

⭕️ ترکِ تحصیل در حباب استارتاپ ۱ یادداشتی بر سریال «ترک تحصیل» 🔸سریال «ترک تحصیل» (انگلیسی: The Dropout) بر اساس یک ماجرا و شخصیت واقعی ساخته شده است. «الیزابت هولمز» دختر جوانی با آرزوهای بزرگ است که مانند بسیاری از همسالان خود می‌خواهد «دنیا را تغییر دهد». او که در دوره مهندسی پزشکی دانشگاه استنفورد پذیرفته شده است، از همان ابتدا با متقاعدکردن یکی از اساتید، وارد آزمایشگاه دانشجویان تحصیلات تکمیلی می‌شود. در سال دوم دانشگاه، طرحی برای ساخت دستگاه کوچکی می‌دهد که فقط با یک قطره خون، قادر خواهد بود آزمایش‌های متنوع پزشکی را انجام دهد. 🔸هولمز برای اجرایی کردن این طرح، شرکت «ترانوس» را تأسیس کرده و از دانشگاه انصراف می‌دهد تا شهریهٔ دانشگاه و تمام وقتش را صرف توسعهٔ شرکت خود کند. تا پایان قسمت سوم سریال، ما شاهد مسیری هستیم که هولمز، سخت‌کوشانه و امیدوارانه برای پیش‌بردن شرکت و به نتیجه رساندن تحقیقات تکنولوژیک دستگاهش طی می‌کند. اما طرح او غیرعلمی و بلندپروازانه است؛ دستگاه جواب نمی‌دهد و هیأت مدیره معتقد است که ایراد از مدیریت اوست. او حاضر نمی‌شود پا پس بکشد و برای پیدا کردن سرمایه‌گذاران جدید و ماندن در مقام مدیرعاملی شرکت ترانوس، به دروغِ بیشتر و پنهانکاری روی می‌آورد. 🔸یکی از نقاط مثبت سریال آن است که به جای آنکه فقط به روایت هولمز و اشتباهات و کلاهبرداری‌هایش بسنده کند و «رسوایی ترانوس» را به یک فرد تقلیل بدهد، آدم‌های مؤثر دیگری را نیز نشان می‌دهد که با انگیزه‌های مختلف و بدون آنکه یک تأییدیه علمی و قانونی از دستگاه وجود داشته باشد، به الیزابت و ترانوس اعتماد کرده و با سرمایه‌گذاری در عملکرد او شریک می‌شوند. مانند پزشک باتجربه‌ای که هولمز را نمادی از آینده‌نگری و تغییر مسیر فناوری می‌داند و فکر می‌کند روش‌های اعتبارسنجی متداولِ ایده‌های علمی، دیگر جواب نمی‌دهد. یا سیاستمدار کهنه‌کاری که خودش را پایان‌دهنده جنگ سرد می‌داند و حالا تنها به اتکای حرف‌های پرشور و مطمئن یک دختر جوان، از او حمایت می‌کند و حتی وقتی نشانه‌های دروغگویی و تقلب را از زبان نوهٔ خودش می‌شنود، حاضر نمی‌شود اشتباهش را بپذیرد. 🔸در نهایت دو فارغ التحصیل جوان که پس از استخدام در شرکت، متوجه کارهای غیرعادی و روند غیر شفاف آزمایشگاه و ارائه نتایج شده‌اند، جرأت آن را پیدا می‌کنند تا به رغم تهدیدها و فشارهای حقوقی ترانوس، دست به افشای واقعیت بزنند. با انتشار مقاله «وال استریت ژورنال»، کم‌کم ابهامات درباره روند کاری ترانوس رسانه‌ای می‌شوند تا در نهایت و پس از حدود ۱۵ سال، شرکتی که بسیاری از سیاسیون و نظامیان سابق آمریکا از سهامداران آن هستند (به‌طوری که خبرنگار وال‌استریت ژورنال هیئت مدیرهٔ آنجا را به «ارتش» تشبیه می‌کند) اعتبار خود را از دست داده و ورشکست می‌شود. #دانشمند۴ #قاب_پیشرفت #ترک_تحصیل #سینمای_پیشرفت #مریم_حنطه‌زاده (مجله دانشمند، دوره فروردین ۱۴۰۱ تا خرداد ۱۴۰۳ ) @daneshmand_mag | مجله دانشمند

⭕️ ترکِ تحصیل در حباب استارتاپ ۲ یادداشتی بر سریال «ترک تحصیل» 💠چرا ترک تحصیل؟ 🔸به نظر می‌رسد که نام «ترک تحصیل»، نه‌تنها به الیزابت هولمز، بلکه به فرهنگ نو و الگوهای جدیدِ رایجِ موفقیت و پیشرفت اشاره دارد. پس از ظهور اینترنت و با موفقیت‌‌های خیره‌کنندهٔ شرکت‌های فناور این حوزه، افرادی مانند بیل گیتس، استیو جابز و مارک زاکربرگ به اسطوره‌های نسل جدید بدل شدند. ادبیات خاصی از پیشرفت، که با محوریت سخنان، کتابها و فیلمهای زندگی این افراد شکل گرفته و با انبوهی از تولیدات مشابه دیگر فربه شده است، نوع نگاه جوانان و سرمایه‌گذاران استارتاپ‌های فناور را تغییر داده است. چنانچه دنیل لاینز نویسنده کتاب «مصائب من در حباب استارتاپ» به طعنه، تیپ ایده‌آل کارآفرینان سیلیکون‌ولی را «ترک‌تحصیل‌کرده‌هایی با ایده‌های نیم‌بند و جنون‌آمیز، بدون سابقه کار و بی هیچ تصوری از راه‌ورسم پول درآوردن» معرفی می‌کند. 🔸در جای‌جای سریال، بازتاب تصویر اسطوره‌ای برساخته‌شده از افرادی چون استیو جابز و مارک زاکربرگ، دیده می‌شود. افراد مختلف با تکرار جملات و اشاره به تجربیات این آدم‌ها، کار خود و یا شرایط موجود را توجیه می‌کنند. مثلا الیزابت جایی در پاسخ به این سوال که آیا دستگاهشان تأییدیه سازمان غذاودارو را گرفته می‌گوید: «داریم رایزنی می‌کنیم اما به قول مارک زاکربرگ "سریع حرکت کنید و قوانین رو زیرپا بگذارید"». الیزابت هولمز چنان معروف می‌شود که روی جلد نشریات معتبری مانند فوربس به عنوان «مدیرعاملِ زنِ جوانِ موفق» معرفی می‌شود؛ در حالی‌که همیشه با لباس‌های کاملا سیاه، تلاش می‌کند تا یک کپی زنانه از «استیو جابز» را به نمایش بگذارد. 🔸در همان ابتدای سریال، وقتی الیزابت طرح اولیه از یک چسب دارورسان را به یکی از اساتید زن دانشگاه (که بعدا از پیگیری‌‌کنندگان پرونده ترانوس و بازکردن پای آن به روزنامه می‌شود) ارائه می‌کند، او آن را فوری رد می‌کند و می‌پرسد «آیا تو هیچ تجربه‌ای با بیماران واقعی داشته‌ای؟» و در مقابل اعتراض به عدم حمایتش می‌گوید: «تو می‌خواهی زود به نتیجه برسی اما "علم" اینگونه نیست و آرام حرکت می‌کند.» این همان تفاوتی است که میان دنیای توسعهٔ سریع و انفجاری فناوری‌های بازاریابی، سرگرمی و شبکه‌های اجتماعی با حوزه‌های پرسابقهٔ علمی دیگر وجود دارد و انگیزه‌های علم‌آموزی جوانان را چنان تحت‌تأثیر قرار داده است که ادامه تحصیل در رشته‌های سخت را بی‌ثمر و کم‌اهمیت می‌شمارند. 🔻بنابراین «ترک تحصیل» الیزابت هولمز نه یک عملکرد فردی، بلکه نمادی از تغییر مسیر موفقیت و پیشرفت در نگاه نسل هزاره‌ای ( قرن ۲۱) است که تصور می‌کنند در هر زمینه‌ای، با داشتن ایده‌ای ابتدایی ولی بلندپروازانه، شوروشوق زیاد و تکرار جملات انگیزشی کتابهای موفقیت و بدون خاکِ صحنهٔ علم را خوردن، می‌توانند دنیا را تغییر دهند. #دانشمند۴ #قاب_پیشرفت #ترک_تحصیل #سینمای_پیشرفت #مریم_حنطه‌زاده (مجله دانشمند، دوره فروردین ۱۴۰۱ تا خرداد ۱۴۰۳ ) @daneshmand_mag | مجله دانشمند

⭕️ ترکِ تحصیل در حباب استارتاپ ۳ یادداشتی بر سریال «ترک تحصیل» 💠 اعادهٔ حیثیت علمی و فرهنگی : 🔸پس از مشخص‌شدن شرایط غیرعادی شرکت و شروع تحقیقات، ترانوس ورشکست می‌شود؛ بیش از ۷۰۰ میلیون دلار از پول سرمایه‌داران از بین می‌رود و ۸۰۰ نفر کار خود را از دست می‌دهند. این‌ها غیر از اثرات فرهنگی و ضربه بزرگی است که به اعتماد مردم زده می‌شود؛ به‌طوری‌که در پایان سریال عنوان می‌شود که:«بعد از این رسوایی، بسیاری از کارآفرینان زن در "سیلیکون‌ولی"، قادر به جلب اعتماد سرمایه‌گذاران نیستند.» با این‌حال، «روایت‌ و تجربه‌نگاری» می‌تواند از این رسوایی علمی، پلی به سوی پیشرفت بسازد. 🔸گرچه در نگاه اول، پرداختن به این رسوایی بزرگ در آمریکایی که قوانین کسب‌وکارش بسیار محکم به‌نظر می‌رسد، آن هم در حالی که پای بسیاری از دولتمردان سهامدار در وسط است، مایه شرمساری به‌نظر می‌رسد؛ اما در دنیای رسانه‌زدهٔ امروز، انتقاد از ضدفرهنگ‌ها و اصلاح خلأهای قانونی پدیدآور آنها، جز از راه روایت و رسانه‌های عمومی امکان‌پذیر نیست. از سال ۲۰۱۷ که واقعیت‌ها افشا و شرکت ورشکسته شده است، تا سال ۲۰۲۲ که هنوز حکم نهایی دادگاه الیزابت هولمز صادر نشده است، یک کتاب (توسط روزنامه‌نگار وال‌استریت ژورنال)، یک مستند و یک سریال درباره این شخصیت و شرکت ساخته شده و قرارداد ساخت یک فیلم سینمایی نیز امضا شده است. نمونهٔ «ترک تحصیل» به ما یادآوری می‌کند که روایت و سینمای پیشرفت، تنها سیمای موفقیت‌ها و امید به آینده نیست، بلکه روایت و سینمای عبرت از گذشته نیز هست. 🔸متأسفانه این تأثیرات فرصت‌آفرین رسانه، در ایران و در شرایطی که اهداف پیشرفت در بالاترین اولویت سیاستگذاری‌ها قرار دارند، اصلا موردتوجه قرار نمی‌گیرد. شاید به‌عنوان معادل داخلیِ چنین فریبکاری علمی، «سامانه مستعان» را بتوان مثال زد: دستگاهی که ادعاهای گزافش در بحبوحهٔ بحران کرونا و در حالی‌که در شرایط بسیار سخت بعد از ترور سردار سلیمانی، دستاوردهای نظامی-علمی ما مورد مباهات بود، موقعیت علمی کشور و نیروهای نظامی را مورد تردید و مایه تمسخر قرار داد. با این حال و با گذشت چند سال از آن تاریخ، حتی گزارش و مصاحبه‌ای از افراد دخیل و مسائلی که پدیدآورنده آن شرایط بودند را نمی‌توان یافت؛ امری که اگر انجام شود، قطعا به‌تدریج زمینه‌های تکرار چنین رخدادهایی در سطوح مختلف را از میان برخواهد داشت. #دانشمند۴ #قاب_پیشرفت #ترک_تحصیل #سینمای_پیشرفت #مریم_حنطه‌زاده (مجله دانشمند، دوره فروردین ۱۴۰۱ تا خرداد ۱۴۰۳ ) @daneshmand_mag | مجله دانشمند