#امیرالمومنین_امام_علی_علیه_السلام #مدح_شهادت #قصیده الا ای تیرگی های شب ای خاموشی صحرا زمین ها آسمانها کهکشان ها گوش سر تا پا ببینید از دل بشکسته آوای که می آید که نزدیک است بنیاد فلک را بر کند از جا کدام افتاده از پائی به خاک تیره افتاد که گوئی خاک ، معشوق است و او چون عاشقی شیدا به پای نخل های کوفه اشک کیست میبارد ؟ که آب از چشمه چشمش بنوشد نخله خرما به گرد نخل ها در ظلمت شب گشتم و دیدم امیر المومنین را محوذات خالق یکتا نه خوش از حجیم و نی هوای جنتش بر سر نه در افسوس دیروز و نه در اندیشه فردا ز خشم افکنده بر اعضای دنیا لرزه و گوید که ای دنیا چه خواهی از علی عالی اعلا منه پوسیده دامت را به زیر پنجه شاهین میفشان دانه های پوچ خود را جانب عنقا تو و این خط و خال و عاشقان سینه چاک تو من و این اشک و آه و ناله و بیداری شب ها من از آغاز عمر خود طلاق دائمت گفتم ز چشم دورتر شو دور ، غری غیری ای دنیا نه سیراب از تو می گردند بلکه تشنه تر گردند اگر ریزی به کام تشنگان خود و صد دریا خدا داند ز کل گنج هایت دوست تر دارم که طفلی بی پدر لب وا کند گوید به من بابا بگرد ای آسمان دیگر نیابی رهبری چون من که با اشک فقیری شهریاری کند سودا به روز از تیغه شمشیر او خون عدو ریزد به شب از چشم گریانش ببارد اشک در صحرا ندارم بیم خیزد گر همه عالم به جنگ من ولی از گریه طفل یتیمی لرزدم اعضا اگر با حلقه های آهنینم سخت بر بسته کشانندم به اوج کوه ها بر سخره صما و گر از سیم و زر پر گردد این گردون و گویندم که از آن تو دنیا و تمام هست آن یکجا به مزد اینکه گیرم دانه ای را از دم موری به حق حق نیازارم ز خود مور ضعیفی را امیر مومنان و ظلم بر افتادگان هرگز علی مرتضی و رنج بر بیچارگان حاشا با مهر و وفا مردم زمن دیدند بی وقفه بی در پاسخم جور و جفا کردند بی پروا میان دوستان خود چنان تنهای تنهایم که شب با چاه ، دور از چشم یاران میکنم نجوا از آن کودک که دارد شوق بر پستان مام خود علی را مرگ خوشتر با چنین غم های جان فرسا چه شب هائی که نان دادم به سائل ها و بشنیدم که می گفتند یا رب از علی برگیر داد ما نه آن سائل مرا بشناخت در دامان تاریکی نه من در نزد او کردم برایش نام خود افشا تو هم دنیا چو آن سائل مرا نشناختی هرگز که خون کردی دل زار مرا پیوسته بی پروا تو ، بین دشمنان ، دست توانای مرا بستی تو حقم را گرفتی و نهادی در کف اعدا تو فرزند مرا در بین آن دیوار و در کشتی تو پیش چشم من سیلی زدی بر صورت زهرا تو دست ظلم بگشودی زدی برخانه ام آتش تو تنها حامیم را پشت در انداختی از پا ز من مخفی مکن ای چرخ دون پرور که می دانم همین شب ها به خون سر شود مظلومیم امضا همین شب ها به محراب دعا در مسجد کوفه به خاموشی گراید مشعل تابنده تقوی مکن مخفی زمن دنیا که خود آگاهم و دانم شود فرقم دو تا در راه ذات خالق یکتا همین شب ها چو شب های سیاه مسجد کوفه شود در ماتمم نیلی لباس زینب کبری علی از شدت عدل و مروت کشته شد (میثم) که جاوید است تا صبح قیامت عدل آن مولا "استادسازگار" @deabel

#امیرالمومنین_امام_علی_علیه_السلام #شهادت #غزل_مصیبت به خاک تربتت بابا نهادم تا سر خود را شنیدم نالۀ جانسوز زهرا مادر خود را نظر بر دیدۀ گریان مادر کردم و دیدم که می شوید به اشک دیده زخم شوهر خود را امامی مهربان بودی که کردی در شب قتلت به آب و دانۀ مرغان سفارش دختر خود را به یاد غربت مادر فتادم پای تابوتت چو دیدم گریه های بی صدای خواهر خود را ملاقات خدا رفتن عذار لاله گون خواهد از آن شستی به خون، در سجده روی انور خود را ز تو پوشید دائم روی سیلی خورده را مادر تو هم امشب نشان او مده زخم سر خود را به گلزار جنان محسن در آغوشت چو بنشیند ببوس از جانب من روی تنها یاور خود را تو پیشانی سپر کردی به شمشیر عدو، من هم نهم با کام عطشان زیر خنجر حنجر خود را بود در خاطرم زخم جبینت خاصه آن ساعت که گیرم در بغل نعش علی اکبر خود را غذای آخر تو شیر بود و یاد من آمد که باید پیش تیر از شیر گیرم اصغر خود را زبان طبع (میثم) را به محفل ها دُر افشان کن که ریزد بر قدوم خاندانت گوهر خود را "استادسازگار" @deabel

#امیرالمومنین_امام_علی_علیه_السلام #شهادت رهروانی که عدالت طلب اند پایمال ستم و جان به لب اند روشنان فلکی با مهتاب اخترانی که به دامان شب اند همه گویند علی مظلوم است نخل هایی که پریشان مویند غنچه هایی که شقایق بویند سینه هایی که نشستند به داغ داغ هایی که ز دل می رویند همه گویند علی مظلوم است باغ هایی که پر از پاییزند داغ هایی که ملال انگیزند ناله مرغ شب و پیک سحر سینه هایی که ز غم لبریزند همه گویند علی مظلوم است لاله هایی که جگر سوخته اند مشعل آه برافروخته اند بینوایان یتیمی که هنوز چشم امید به در دوخته اند همه گویند علی مظلوم است کودکان پدر از کف داده مردم پاک دل و آزاده مسجد کوفه و گلدسته نور خم محراب و گل سجاده همه گویند علی مظلوم است پس از آن صبح قیامت تاثیر های های دل مسکین و اسیر سفره هایی که به نان محتاج اند اشک ویرانه  نشینان فقیر همه گویند علی مظلوم است خون غلتیده به رخساره ماه مطلع آیه «انا لله» آه در کوه و کمر پیچیده ناله گم شده در سینه چاه همه گویند علی مظلوم است اشک هایی که سرازیر شده است کاسه هایی که پر از شیر شده است خارهایی که فرو رفته به چشم استخوانی که گلوگیر شده است همه گویند علی مظلوم است عرفات و حجر و حِجر و مقام چشمه زمزم و وادی سلام نجف و یثرب و بطحا و بقیع قبر ویران شده چهار امام همه گویند علی مظلوم است یاس پرپر شده و پژمرده غنچه سر به گریبان برده در آتش زده گلشن وحی باغ نیلوفر سیلی خورده همه گویند علی مظلوم است خیمه هایی که به غارت رفتند اهل بیتی که اسارت رفتند قلتگاهی که در آن جا گل ها دست بسته به زیارت رفتند همه گویند علی مظلوم است "محمدجوادغفورزاده(شفق)" @deabel

نوحه خوانی بوشهری در دستگاه همایون #کلیپ #امیرالمومنین_امام_علی_علیه_السلام @deabel