eitaa logo
دیباج
86 دنبال‌کننده
402 عکس
57 ویدیو
4 فایل
دیباجِ (حریرِ) سخن از تار و پود واژگان پذیرای نظرات خوانندگان ارجمند هستم. ارتباط با مدیر: @Armaktab 💠
مشاهده در ایتا
دانلود
📌بقیع، نه فقط یک مکان است، بلکه یک پیام است؛ پیامی از ایستادگی در برابر تحریف، از حفظ حقیقت و از وحدت امت اسلامی. اینجا، خاکی است که میان نبوت و امامت پلی بسته است؛ پلی که هرگز فرو نمی‌ریزد، هرچند هزاران بار تخریبش کنند. بقیع، سرودی است از ایمان و عشق که هرگز خاموش نمی‌شود. 📌و امروز، وظیفه ماست که صدای بقیع باشیم. بقیع زنده است، زیرا ما زنده‌ایم. هرگاه یاد هشتم شوال را زنده نگه داریم، هرگاه برای بازسازی این خاک مقدس فریاد بزنیم، نشان می‌دهیم که تاریخ را فراموش نکرده‌ایم. بقیع، پرچمی است که بر بلندای ایمان برافراشته شده و روزی خواهد رسید که این پرچم، دوباره درخشان‌تر از همیشه، در آسمان مدینه بدرخشد. @Deebaj
دیباج ۲۴۱ 🔶سه گام شجاعانه به سوی موفقیت برای دستیابی به موفقیت باید سه گام را با شجاعت تمام برداشت: 1.جرأت در فکر کردن: موفقیت از ذهن شروع می‌شود. شجاعت در فکر کردن یعنی بتوانی به چیزهای تازه فکر کنی، از باورهای قدیمی فراتر بروی و فرصت‌هایی را ببینی که دیگران نمی‌بینند. 2.جرأت در عمل کردن: فکر خوب بدون عمل فایده‌ای ندارد. برای موفق شدن باید شجاعت این را داشته باشی که قدم برداری، حتی اگر سختی‌ها و موانعی در مسیرت باشد. 3.جرأت در پذیرش شکست: هیچ موفقیتی بدون شکست به دست نمی‌آید. شجاعت یعنی از شکست‌ها ناامید نشوی و از آن‌ها درس بگیری تا قوی‌تر ادامه دهی. پس، موفقیت یک مسیر است، نه یک مقصد. هر قدمی که برمی‌داری، چه همراه با پیروزی باشد و چه با شکست، تو را به آرزوهایت نزدیک‌تر می‌کند. @Deebaj
✅از سخن بزرگان 🔶جهان گذرا دنیا، کاروانسرایی‌ست در حاشیه‌ی ابدیت؛ سفری کوتاه با بارهایی سبک، که هر توقفی، تلنگری‌ست به ناپایداری. اقامت، موقت است و مقصد، جاودان. در این عبور خاموش، آن‌چه باید به جا ماند، نه سایه‌ای از ثروت، که عطری از نیک‌نامی‌ست. @Deebaj
ایران ای سرای امید❤️ بر بامت سپیده دمید بنگر کزین ره پر خون خورشیدی خجسته رسید اگر چه دلها پر خون است شکوه شادی افزون است سپیده ما گلگون است که دست دشمن در خون است ای ایران! غمت مرساد! جاویدان شکوه تو باد ! ❤️ @Deebaj
Iran Ey Saraye Omid (320).mp3
11.24M
«ایران» ای سرای امید!
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
دیباج ۲۴۲ 🔶تلخیِ شیرینِ بازگشت! 📌گاهی دل، بی‌هوا به گذشته پر می‌کشد؛ نه از سر عادت، بلکه چون زخمی که هنوز می‌تپد. کاواباتا می‌نویسد: «یادآوری چیزی که دیگر وجود ندارد، دردی‌ست همراه با آرامش.» و چه شیرین‌تلخ است این درد... در لحظه‌ای، با دیدن چهره‌ای، شنیدن آوایی، بویی آشنا، چیزی از درونمان بیرون کشیده می‌شود؛ چیزی که فکر می‌کردیم سال‌ها پیش مرده است. آناتای بودایی، یوگانِ ژاپنی یا اشتیاقِ سعدی، فرقی ندارد چه نامش بگذاریم. همه‌شان حکایت از پرواز جان ما دارند میان دو جهان: جهانی بیرون از ما که ناپایدار است و جهانی درون ما که پابرجا مانده. انگار گذشته، هرگز نمی‌گذرد؛ در ما می‌ماند، آرام و بی‌صدا، تا روزی در آینه نگاهی یا نغمه‌ای، دوباره زنده شود. در آن لحظه، زمان از خط بیرون می‌جهد، دایره می‌شود، و ما به جای آغاز، به حس بازمی‌گردیم. و در آن اشتیاقِ زنده‌شده، درد هست، آرامش هست، و زیبایی‌ای که فقط از دل ناپایداری برمی‌خیزد. از در درآمدی و من از خود به در شدم گفتی کز این جهان به جهان دگر شدم…گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق ساکن شود، بدیدم و مشتاق‌تر شدم @Deebaj
دیباج ۲۴۳ 🔶هجرتی از جنس نور؛ از مدینه تا ری در گستره‌ی تاریخ پر فراز و نشیب اسلام، هجرت، همیشه قصه‌ای مقدس بوده است؛ قصه‌ی بریدن از ‏آسایش برای وصال حقیقت، داستان دل کندن از مأمن، برای رساندن پیام به مردمانی در عطش معنا. ‏هجرت، نه فقط جابه‌جایی در مکان، که کوچ از خود به‌سوی خداست؛ حرکتی آگاهانه، عالمانه و ‏شجاعانه‎.‎ و چه زیبا و پربار بود هجرت حضرت عبدالعظیم حسنی (ع)؛ مردی از نسل امام حسن مجتبی (ع)، که در ‏مدینه‌ی جدش آرام نداشت، چراکه آن شهر دیگر برای عاشقان اهل‌بیت، مأوایی امن نبود. دستگاه ‏خلافت عباسی، گلوگاه سخن حق را می‌فشرد و صدای معرفت را در پستوی ترس پنهان می‌کرد‎.‎ حضرت عبدالعظیم، آن بنده‌ی بصیر و آگاه، به فرمان دل و عقل، راهی دیاری شد که در ظاهر دور از ‏مرکز دین و سیاست بود، اما در باطن، ظرفیت بدل شدن به کانونی برای گسترش مکتب اهل‌بیت را ‏داشت. ری، شهری در آستانه‌ی بیداری، با مردمانی مشتاق و ذهن‌هایی جستجوگر. هجرت او به ری، نه از ‏روی ترس، که از سر تدبیر بود؛ هجرتی پیش‌دستانه، برای افروختن چراغی در دل شب جهل‎.‎ او نه‌تنها فردی گمنام نبود، بلکه چهره‌ای شناخته‌شده میان امامان بود؛ آن‌چنان‌که امام هادی (ع) ایمان ‏و اعتقاد او را «دین حق» توصیف کرد. عبدالعظیم، خود، کتابی زنده از معارف اسلامی بود؛ راوی حدیث، ‏حامل علم، و مُبَلّغِ راستین ولایت. ‏. خانه‌اش در ری، به حوزه‌ای از نور بدل شد و وجودش به حریمی از امید و ایمان برای شیعیان تبدیل ‏گشت‎.‎ 👇👇
ری، به‌برکت حضور او، از شهری خفته به قطب فکری شیعه بدل شد. این هجرت، تجسمی عینی از ‏رسالت عالمان دین است؛ آنان که نه برای نام، بلکه برای انجام وظیفه، دل از آرامش خود می‌کَنند و به ‏میان مردمان می‌روند تا دل‌های آشوبناک آنان را با رهاوردهای ایمان به خداوند، آرامش بخشند. عالم ‏دینی، هرگاه از خلوت خویش بیرون آید و در میان مردم بذر آگاهی بپاشد، هر هجرتش چون هجرت ‏عبدالعظیم، نقشه‌ای راهبردی برای نجات خواهد بود‎.‎ آری، هجرت عبدالعظیم، فقط یک کوچ نبود؛ خلق مرکزی برای تشیع در دل ایران بود، و الگویی جاودانه ‏برای همه‌ی عالمان دین؛ که «بماند» تا «بفهمد»، اما «برود» تا «بفهماند».‏ @Deebaj
هدایت شده از نسیم زندگی
💢ماهی ها از تلاطم دریا به خدا شکایت کردند و چون دریا آرام شد خود را اسیر صیاد یافتند، در تلاطم های زندگی حکمتی نهفته است، از خدا بخواهیم دلمان آرام باشد نه اطرافمان!🌺