...ادامه ♦️سلفیت در شبه‌قاره هند همزمان با ورود فقه حنفی به هند، تصوف نیز به هند وارد شد. #صوفیه در هند رسالت خود را سعادت معنوی مردم می‌دانست و صوفیان می‌پنداشتند حکومت معنوی جامعه به آن‌ها تفویض شده است. صوفیان در #خانقاه‌ها، #جماعت_خانه‌ها و #زاویه‌ها زندگی می‌کردند. زندگی خانقاهی گرد شیخ و عبادات مرسوم و ریاضت‌های عارفانه که از جانب وی مقرر می‌شد، دور می‌زد. 2 نشان عمده پیوستن به یک فرقه تصوف، پوشیدن خرقه و تراشیدن موی سر بود. شیخ خرقه، سجاده، نعلین، تسبیح و عصای خود را به جانشین اصلی‌ش یعنی خلیفه خود می‌داد. 2 سلسله عمده صوفیه در زمان سلاطین دوره دهلی(1206 ـ 1526م) #چشتیه و #سهروردیه بودند. این 2سلسله طی قرون 8 و 9 رو به انحطاط نهادند و 2 سلسله دیگر یعنی #نقشبندیه و #قادریه در خلال عصر سلاطین مغولی اهمیت یافتند. شیعیان شبه‌قاره از بزرگ‌ترین جوامع تشیع جهان اسلام‌اند و بنابر برخی آمار تعدادشان بیشتر از شیعیان ایران است، ولی این آمار دقیق نیست. درعین حال، شیعیان 10درصد از کل جمعیت مسلمانان شبه‌قاره هند(هند ـ پاکستان ـ بنگلادش) را تشکیل می‌دهند. شیعیان در دوره گورکانیان دارای مناصب مهمی بودند. سادات بارهه و وزرای نواب‌اوده در دستگاه حکومت مغولان تأثیر بسیار گذاشتند و این مسئله باعث کینه‌توزی بین سنّیان و شیعیان شد که در آثار کلامی شاه‌ولی‌الله دهلوی و پسرش عبدالعزیز بچشم می‌خورد. لکنهو و رامپور از شهرهای شیعه‌نشین مهم هند بوده است. اسماعیلیه ـ بهره‌ها و خوجه‌ها ـ درهند حضور طولانی داشته و دارند. سیر تطوّر تاریخی مفهوم وهابیت در هند در کتاب المهند‌علی‌المفنّد سیر تطور مفهوم وهابیت در هند بیان شده و نویسنده می‌نگارد: وهابیت در ابتدا در هند به کسانی اطلاق می‌شد که تقلید ائمه بزرگ اهل‌سنت را ترک گفته و خود از احادیث اجتهاد می‌کردند. سپس دامنه‌ مفهومی آن توسعه یافت و غلبه پیدا کرد بر هرکسی که به سنت عمل می‌کرد و امور مستحدثه را ترک می‌گفت. زمانی در بمبئی هرکسی که از سجده قبور اولیاء و طواف آن منع می‌کرد وهابی نامیده می‌شد، و گاهی به افرادی که حرمت ربا را متذکر می‌شدند، وهابی می‌گفتند و زمانی آنچنان مفهومش گسترش یافت که نوعی سبّ و فحش بود؛ لذا هرکس در هند سنّی حنفی بود به وهابیت بعنوان #فاسدالعقیده متهم می‌شد. سال‌ها بعد از قیام سیداحمدبریلوی، اعمال عمّال انگلیس همچون رسمیت یافتن زبان انگلیسی بجای زبان فارسی، تصرف موقوفات، تعطیلی مدارس دینی و... مردم هند ـ از مسلمان و هند و سیک‌ـ در سال 1857م قیامی عمومی نمودند که بوسیله انگلیسی‌ها شدیداً سرکوب شد و دهلی مرکز فرهنگی مسلمانان و جایگاه اعقاب اکبر و اورنگ زیب ویران گردید و بسیاری اعدام و تبعید شدند. شاعری اردو زبان در توصیف شهر دهلی بعد از سرکوب قیام توسط انگلیسی‌ها می‌گوید: «در اینجا اقیانوس پهناوری از خون پیش روی من است، تنها خدا می‌داند که بعد از این چه‌ها خواهیم دید.» ‌در سال‌های 1858 و 1859انگلیسیان به غیر از تخریب خیلی از مساجد، هر مسلمان را مجبور می‌کردند که 25٪ دارایی خود را به استعمارگران بپردازد. در این زمان عده‌ای از علمای مسلمان ایالت‌های شمالغربی‌ هند، اعدام شدند و بعضی به حیدرآباد مهاجرت کردند، و افرادی هم چون حاجی امدادالله (1817ـ 1899م)، پدر معنوی مدرسه دارالعلوم دیوبند، هند را ترک گفته و برای همیشه در مکّه سکنی گزیدند. شخص ديگرى كه تفكر سلفى ابن‏‌تيميه را به جريان انداخت، #شاه‌ولى‏‌الله_دهلوى بود. پس از وى نوه‏اش‌شاه‌عبدالعزيز دهلوى، كتابى نوشت به نام رسالةالتوحيد و تقوية الايمان. مباحث اين آثار بسيار شبيه كتاب التوحيد محمدبن‌عبدالوهاب است. افكار او در هند پخش شد و پس از قيام 1857ميلادى، شمارى از علماى اهل‌سنت مكتبى پايه‏ گذاردند، به نام #ديوبنديه و در روستايى به همين نام، مدرسه‌هايى ساختند و اين فرقه بنام همان روستا مشهور شد. مكتب ديوبنديه، آميخته‏‌اى از مكتب ماتريديه، صوفيه و سلفيه ابن‏‌تيميه است. پس از دهلوى، شخصى به نام كان‌دهلوى بر اساس اين مكتب سازمانى تأسيس كرد به نام «جماعةالتبليغ» كار ابتكارى سازمان اين بود كه از گروه‏‌هاى مختلف مردم: تاجر، كارمند، كاسب و... مى‏‌خواست كه در هرماه 3روز تبليغ بروند، بدون آن كه از كسى پول، غذا يا امكاناتى براى خود درخواست كنند و يا بپذيرند. سازمان جامعةالتبليغ، 80سال پيش اين طرح را اجرا كرد و عده‏‌اى براساس احساس دينى، ماهى 3روز براى تبليغ به روستاها مى‏‌رفتند. اين كار سريع گسترش يافت و مديريت كلان پيدا كرد. اكنون مركز آن در #كراچى است و سالانه يك مجمع عمومى در #كويته پاكستان برگذار مى‏‌شود. (85) ادامه در پُست بعدی فرقه‌ها و ادیان جهان اسلام https://eitaa.com/joinchat/1739522124Ca6c226e120 ‌‌دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist