3⃣ گزارشی از زندگی «تقی‌زاده»؛ ⁉️چرا غرب‌گرایی و دیکتاتوری معادل یکدیگرند؟ ♦️آخوند خراسانی حکم به #تبعید_تقی‌زاده داد و معتقد بود او به‌دلیل #فاسدالعقیده بودن نباید در امور دولتی باشد این دوره تبعید تقی‌زاده مدت 14 سال طول می‌کشد. او ابتدا به #استانبول رفت و با #آمریکایی‌ها وارد گفتگو شد و با #مورگان_شوستر مستشار آمریکایی 12 بار ملاقات کرد. سفری هم به #پاریس و #لندن داشت که با #ادواردبراون و چهره‌های مداخله‌گر در مسائل ایران دیدار و گفتگو می‌کند. در جریان جنگ جهانی اول تقی‌زاده با #دولت_آلمان ارتباط یافت و به همین دلیل در سال اول جنگ از #آمریکا خارج شد و به #برلین رفت و برای کمک به آلمان، جمعی از #ایرانیان_ملی‌گرا را دور خود جمع کرد و #کمیته_ملّیون ایرانی را تشکیل داد. برخی معتقدند که تقی‌زاده #جاسوس_انگلیس در آلمان بود اما با شکست آلمان در جنگ جهانی اول و فروپاشی روسیه تزاری، تنها انگلستان بود که در ایران یارگیری می‌کرد و تقی‌زاده که از سابق روابط حسنه‌ای با انگلستان داشت، به دفاع از #نخست‌وزیری_رضاخان_میرپنج(رضاشاه) پرداخت که به کمک انگلیسی‌ها به نخست‌وزیری احمدشاه رسیده بود. آبان‌ماه سال 1304 مجلس شورای ملی ماده واحده «انقراض دودمان قاجاریان و خلع احمدشاه قاجار» را مورد بحث و رای‌گیری قرار دادند. از 85 نماینده، 4 نفر که تقی‌زاده هم جزو آنها بود به این ماده واحده رای منفی داد با این‌حال در تمام دوران سلطنت رضاشاه مسئولیت‌های مختلفی از جمله #نمایندگی، #سفارت و #وزارت را عهده‌دار بود. در واقع او که زمانی به نفع مشروطه وارد عمل شده بود این‌بار عملا در حکومت دیکتاتوری پهلوی اول که اصول مشروطه را زیر سوال برده بود مسئولیت گرفت. 🔻تقی‌زاده: #آلت_فعل بودم! تقی‌زاده در زمان رضاشاه پهلوی به پیشنهاد #تیمورتاش والی خراسان شد. در 1308 با سمت #وزیرمختاری به لندن رفت و در فروردین 1309 با عنوان #وزیرطرق و #شوارع به کابینه #مخبرالسلطنه هدایت راه یافت. در مرداد همان سال به #وزارت_مالیه در عین کفالت وزارت طرق و شوارع، منصوب شد. تقی‌زاده در این سمت به اقدامی دست زد که تا پایان عمرش او را به‌خاطر این کار مورد ناسزا و اتهام و لعن قرار می‌دادند. وی در این زمان به القای #قرارداد_دارسی (قرارداد نفتی که امتیاز استخراج و بهره‌برداری از نفت در سراسر ایران به استثنای ایالات شمالی شامل گیلان، مازندران، گرگان، خراسان و آذربایجان را برای مدت 60 سال به ویلیام ناکس دارسی انگلیسی واگذار کرده بود) دست زد و آن را با شرایطی خلاف منافع کشور تجدید کرد. در واقع تقی‌زاده علاوه بر اینکه در عالم نظریاتش نیز کاملاً غرب‌گرا بود و در جهت مخالفت و حتی #خیانت_به_اسلام و #ایران گام برمی‌داشت، در عالم اجراییات نیز همان طرز فکر موجب شد تا به منابع خدادادی مملکت خیانت کند و در جهت خواست غربی‌ها قدم بردارد. مذاکره برای انعقاد #قرارداد_جدید_نفتی به مدت چند هفته با نمایندگان بریتانیا جریان داشت. البته در سالهای آخر عمر که در افکارش تجدیدنظر کرد و تائب شده بود، تمدید قرارداد دارسی را اشتباه بزرگ رضاشاه دانسته و خود را در این ماجرا نه موجد، نه مبتکر، نه عاقد، بلکه به عبارت خودش «آلت فعل» دانسته‌ و خود را مبرّی می‌کند. ادامه دارد... ‌دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist

...ادامه ♦️سلفیت در شبه‌قاره هند همزمان با ورود فقه حنفی به هند، تصوف نیز به هند وارد شد. #صوفیه در هند رسالت خود را سعادت معنوی مردم می‌دانست و صوفیان می‌پنداشتند حکومت معنوی جامعه به آن‌ها تفویض شده است. صوفیان در #خانقاه‌ها، #جماعت_خانه‌ها و #زاویه‌ها زندگی می‌کردند. زندگی خانقاهی گرد شیخ و عبادات مرسوم و ریاضت‌های عارفانه که از جانب وی مقرر می‌شد، دور می‌زد. 2 نشان عمده پیوستن به یک فرقه تصوف، پوشیدن خرقه و تراشیدن موی سر بود. شیخ خرقه، سجاده، نعلین، تسبیح و عصای خود را به جانشین اصلی‌ش یعنی خلیفه خود می‌داد. 2 سلسله عمده صوفیه در زمان سلاطین دوره دهلی(1206 ـ 1526م) #چشتیه و #سهروردیه بودند. این 2سلسله طی قرون 8 و 9 رو به انحطاط نهادند و 2 سلسله دیگر یعنی #نقشبندیه و #قادریه در خلال عصر سلاطین مغولی اهمیت یافتند. شیعیان شبه‌قاره از بزرگ‌ترین جوامع تشیع جهان اسلام‌اند و بنابر برخی آمار تعدادشان بیشتر از شیعیان ایران است، ولی این آمار دقیق نیست. درعین حال، شیعیان 10درصد از کل جمعیت مسلمانان شبه‌قاره هند(هند ـ پاکستان ـ بنگلادش) را تشکیل می‌دهند. شیعیان در دوره گورکانیان دارای مناصب مهمی بودند. سادات بارهه و وزرای نواب‌اوده در دستگاه حکومت مغولان تأثیر بسیار گذاشتند و این مسئله باعث کینه‌توزی بین سنّیان و شیعیان شد که در آثار کلامی شاه‌ولی‌الله دهلوی و پسرش عبدالعزیز بچشم می‌خورد. لکنهو و رامپور از شهرهای شیعه‌نشین مهم هند بوده است. اسماعیلیه ـ بهره‌ها و خوجه‌ها ـ درهند حضور طولانی داشته و دارند. سیر تطوّر تاریخی مفهوم وهابیت در هند در کتاب المهند‌علی‌المفنّد سیر تطور مفهوم وهابیت در هند بیان شده و نویسنده می‌نگارد: وهابیت در ابتدا در هند به کسانی اطلاق می‌شد که تقلید ائمه بزرگ اهل‌سنت را ترک گفته و خود از احادیث اجتهاد می‌کردند. سپس دامنه‌ مفهومی آن توسعه یافت و غلبه پیدا کرد بر هرکسی که به سنت عمل می‌کرد و امور مستحدثه را ترک می‌گفت. زمانی در بمبئی هرکسی که از سجده قبور اولیاء و طواف آن منع می‌کرد وهابی نامیده می‌شد، و گاهی به افرادی که حرمت ربا را متذکر می‌شدند، وهابی می‌گفتند و زمانی آنچنان مفهومش گسترش یافت که نوعی سبّ و فحش بود؛ لذا هرکس در هند سنّی حنفی بود به وهابیت بعنوان #فاسدالعقیده متهم می‌شد. سال‌ها بعد از قیام سیداحمدبریلوی، اعمال عمّال انگلیس همچون رسمیت یافتن زبان انگلیسی بجای زبان فارسی، تصرف موقوفات، تعطیلی مدارس دینی و... مردم هند ـ از مسلمان و هند و سیک‌ـ در سال 1857م قیامی عمومی نمودند که بوسیله انگلیسی‌ها شدیداً سرکوب شد و دهلی مرکز فرهنگی مسلمانان و جایگاه اعقاب اکبر و اورنگ زیب ویران گردید و بسیاری اعدام و تبعید شدند. شاعری اردو زبان در توصیف شهر دهلی بعد از سرکوب قیام توسط انگلیسی‌ها می‌گوید: «در اینجا اقیانوس پهناوری از خون پیش روی من است، تنها خدا می‌داند که بعد از این چه‌ها خواهیم دید.» ‌در سال‌های 1858 و 1859انگلیسیان به غیر از تخریب خیلی از مساجد، هر مسلمان را مجبور می‌کردند که 25٪ دارایی خود را به استعمارگران بپردازد. در این زمان عده‌ای از علمای مسلمان ایالت‌های شمالغربی‌ هند، اعدام شدند و بعضی به حیدرآباد مهاجرت کردند، و افرادی هم چون حاجی امدادالله (1817ـ 1899م)، پدر معنوی مدرسه دارالعلوم دیوبند، هند را ترک گفته و برای همیشه در مکّه سکنی گزیدند. شخص ديگرى كه تفكر سلفى ابن‏‌تيميه را به جريان انداخت، #شاه‌ولى‏‌الله_دهلوى بود. پس از وى نوه‏اش‌شاه‌عبدالعزيز دهلوى، كتابى نوشت به نام رسالةالتوحيد و تقوية الايمان. مباحث اين آثار بسيار شبيه كتاب التوحيد محمدبن‌عبدالوهاب است. افكار او در هند پخش شد و پس از قيام 1857ميلادى، شمارى از علماى اهل‌سنت مكتبى پايه‏ گذاردند، به نام #ديوبنديه و در روستايى به همين نام، مدرسه‌هايى ساختند و اين فرقه بنام همان روستا مشهور شد. مكتب ديوبنديه، آميخته‏‌اى از مكتب ماتريديه، صوفيه و سلفيه ابن‏‌تيميه است. پس از دهلوى، شخصى به نام كان‌دهلوى بر اساس اين مكتب سازمانى تأسيس كرد به نام «جماعةالتبليغ» كار ابتكارى سازمان اين بود كه از گروه‏‌هاى مختلف مردم: تاجر، كارمند، كاسب و... مى‏‌خواست كه در هرماه 3روز تبليغ بروند، بدون آن كه از كسى پول، غذا يا امكاناتى براى خود درخواست كنند و يا بپذيرند. سازمان جامعةالتبليغ، 80سال پيش اين طرح را اجرا كرد و عده‏‌اى براساس احساس دينى، ماهى 3روز براى تبليغ به روستاها مى‏‌رفتند. اين كار سريع گسترش يافت و مديريت كلان پيدا كرد. اكنون مركز آن در #كراچى است و سالانه يك مجمع عمومى در #كويته پاكستان برگذار مى‏‌شود. (85) ادامه در پُست بعدی فرقه‌ها و ادیان جهان اسلام https://eitaa.com/joinchat/1739522124Ca6c226e120 ‌‌دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist