‌‌🍂 🔻 بازخوانی عملیات طریق القدس قسمت پنجم سردار حسین کلاه‌کج ⊰•┈┈┈┈┈⊰• 🔅نزدیک سحر بود که بیسیم علیرضا جعفر زاده که از دسته های گروهان سوم بود مرا صدا زد، بگوش شده ، گزارش داد که به عمق مواضع دشمن رفته، از خاکریز دوم عبور کرده و بین سنگرهای تانک قرار گرفته اند. تانک‌ها و نفرات دشمن در حال فرار از کنار آنها هستند و حدود ۵۰ نفر از آنها را درحالی که مسلح بودند دستگیر اسیر شده اند، اما شرایط برای دسته خودی امیدوار کننده نبود و شرایط مبهمی را طی می کردند. حتی موقعیت خود را نمی‌دانستند. من بیسیم چی و چند نفر دیگر، روی یکی از سنگرهای اشغال شده در خاکریز اول نشسته بودیم. به او گفتم نگاه به آسمان اطراف کنید. سمت و جهت را گم کرده بودند. گفتم: چهار گلوله رسام به فاصله یک ثانیه از هم شلیک می‌کنم، همانجا محل استقرار ماست. ۴ گلوله اولی را متوجه نشدند ولی چهار تای دوم را دیدند. این در حالی بود که نمی‌دانستند از خاکریز دوم هم عبور کرده اند! به‌ناچار مجبور شدند افراد دشمن را به هلاکت برسانند. همانگونه که عرض کردم شرایط برای آنها در تاریکی شب مبهم بود. با روشن شدن هوا ممکن بود تهدیدی علیه دسته خودی باشند و ریسک نگهداری آنها عاقلانه نبود. آرام آرام هوا روشن شد. باقیمانده گردان را بسمت خط دوم دشمن بردیم و حدود ۷ صبح بود که دسته گمشده خود را که اضطراب شدیدی در دل من ایجاد کرده بود پیدا کردیم. علیرضای غرق در خاک را در آغوش گرفتم، در حالی‌که اشکم را کنترل می‌کردم. با دست زدم پشت کمرش و گفتم: چرا بی احتیاطی؟!. نزدیک ۸ صبح از گزارش حاج مرتضی متوجه شدم تیپ امام حسین (ع) کاملا به اهداف خود دست یافته بود. تمام ۳ محور تیپ کربلا موفق شدند به جلو بروند ولی تیپ عاشورا با مقاومت شدید دشمن مواجه شده و در آنشب نتوانستند طبق طرح به اهداف خود برسند. پل حاج الوان هنوز دست دشمن بود، موضوع نبرد طریق القدس را در همینجا خلاصه می‌کنم، اما جنگ تا بیش از یکهفته در منطقه ادامه داشت. تصاویر برخی اجساد دشمن که توسط گردان بلالی منهدم و نابود شدند پیوست این گزارش است. گردان اهواز در این عملیات بخشی از کادرهای مجرب، تاثیر گذار و کلیدی خود را از دست داد و شهادت تعدادی از این عزیزان جلو چشمان خودم بود. بدن مطهر چند تن از آنها را در آغوش گرفتم، یاران و همرزمانی بودند که از مبارزات کردستان و از قبل از جنگ کنار هم بودیم. تعداد شهیدان گردان حدودا ۳۴ نفر می شدند که چند نفر از شهیدان، بسیجیانی بودند که جهت همین عملیات به گردان مامور شده بودند و تعدادی هم از کادرهای ثابت و اصلی بودند که با ذکر نام آنها صلوات نثار روح مطهر آنها می‌فرستیم. شهید مسعود یارعلی. شهید علیرضا گلستان. شهید مرتضی حسنی زاده. شهید مراد فرهمند. شهید عبدالله مرداسی. شهید ابراهیم نیل درآر. شهید اصغر خوش اخلاق. شهید رحمان عباس زاده. شهید رحمان کرمی خراط. شهید کریم چاووشی. شهید فریدون صداقت. شهید حسنعلی کوسه نصب. شهید ابوالفضل اقبالیان. شهید عباس هلیچی. شهید محمدرضا بابایی. شهید نعمت الله مورجانی. مجروحان عملیات: ایرج ری شهری، خلیل عالمی سعید، فرید اهوازی، رضا ستاره مردی، عبدالرضا سخنگو، لازم محمدی، امیر مکتبی، عبدالرضا دهنوی، جاسم نادری، محسن موسوی، علی معتبرزاده، مصطفی حق پرست، علیرضا اسکندری، اصغر معینی، محمودمحمدپور و سعید نجار. اگر پس از ۴۰ سال نامی از عزیزان فراموش شده است، پوزش می‌طلبم. گروهانها: ابوذر، مالک اشتر، سلمان. حسین کلاه کج ⊰•┈┈┈┈┈⊰• پایان #تاریخ_شفاهی http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂تانک های t 62 دشمن، بجای مانده در حوزه عملیات گردان بلالی (عملیات طریق القدس) 🍂

🍂 اجساد دشمن در حوزه عملیات گردان بلالی اهواز (عملیات طریق القدس) 🍂

🍂 🔻 #ارتفاعات_گاما - ۸۹ خودنوشت حجت الاسلام مهدی بهداروند ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ ساعت ۶ بچه ها مرا تا ایستگاه راه آهن اهواز بردند و آن جا آخرین لحظه دیدار ما بود. خنده های بچه ها به اشک هایشان گریه خورده بود. هنوز گریه های محسن شایسته را یادم هست که می گفت من همیشه یادت هستم . تو هم مرا دعا کن علی باباخانی گفت راحت شدی دیگر از دست من کتک نمی خوری تلخ ترین وداع، دل کندن از مهدی قبیتی بود. هر دو آن قدر عاشق هم بودیم که تا چند دقیقه در آغوش هم حسابی گریه کردیم. علی سرش را نزدیک گوشم آورد و گفت آبروی ما را بردید بس کنید. دو تا بچه ننه دارید خداحافظی می کنید. از حرف علی هر دویمان زدیم زیر خنده و گفتم الحسود لایسود از پله قطار که رفتم بالا حس کردم چشمان منتظری پشت سرم هستند که آنها هم دلتنگ من هستند. تا حرکت قطار از پشت شیشه سالن برای بچه ها دست تکان می دادم و شکلک در می آوردم ساعت ۶:۵ قطار حرکت کرد و در ایستگاه الهایی وقتی رئیس قطار از من بلیط خواست گفتم ندارم. پرسید مقصدت کجاست؟ آمدم بگویم قم ولی یادم آمد بعد سقوط جزیره باید حتماً سری به احمد قماشچی، برادر زن گرجی زاده می زدم. به راننده گفتم اندیمشک. ساعت ۹/۳۰ شب بود که قطار سوت زنان وارد ایستگاه اندیمشک شد و بلندگو اعلام کرد توقف قطار در ایستگاه اندیمشک ده دقیقه می باشد. از ایستگاه راه آهن تا منزلمان را پیاده از لای ریل های قطار رفتم. ساعت ۱۰ شب بود و شهر داشت آرام می شد از هیاهو ماشین ها و آدم ها. تا وارد کوچه مان شدم، طاهره زن مش قپونی همسایه قدیمی مان به طرفم آمد و گفت باید ترا ببوسم. -ولی تو نامحرمی -من پیره زن هستم. جای مادرت هستم ـ نه نمی شود او بزور راه را سد کرد و گردنم را بوسید وگفت حالا رد شو برادر پاسدار خنده ام گرفته بود و گفتم من که راضی نیستم ـ بدرک که راضی نیستی. مگر معامله است هنوز چند قدمی از او دور نشده بودم که ارمغان برادر ته تغاری خانواده مان مرا دید گفت فرشید فرشید بیا بیرون زن های همسایه مان مثل فاطمه خانم، عمه هاجر، مش فرنگ کنار در خانه مان نشسته بودند و با هم حرف می زدند. مادرم تا مرا دید با دا دا گفتن بطرفم آمد و مرا بغل کرد و کلی بوسید و با خوشحالی گفت کجا بودی؟ اینجا چه می کنی؟ ـ اهواز بودم. می خواهم بروم قم به تمام زنهای همسایه سلام کردم و به خانه رفتم. تمام بچه ها از دیدنم خوشحال شدند و با بوسیدن هایشان مرا خیر مقدم می گفتند. بعد از خوردن شام، پدرم در حالی که سیگار رزش را می کشید گفت پسرم! از جبهه چه خبر؟ ـ خبر خوب ـ چه خبر؟ - صدام عقب رفته است ـ به او اعتمادی نیست ـ نیروها آماده هستند ـ باز حمله نکند؟ ـ نه بابا. جرات ندارد ـ امیدوارم آن شب تا دیری با پدرم و ماردم حرف زدم و آنها خیلی سفارش کردند که در قم حواست به زندگیت باشد. تو در آن شهرغریب هستی. با هر کسی معاشرت نکن. فردا صبح بعد از خوردن صبحانه به سپاه رفتم و نامه ای جهت حوزه علمیه تهیه کردم. عصری برای نماز به مسجد علی بن ابیطالب در محله لوان تور رفتم. مسجد مملو از بچه های جبهه بود. هرکس را می خواستی براحتی پیدا می کردی. بعد از نماز عشاء در حالی که قدری قرآن می خواندم، صدای امین آرام را شنیدم که می گفت چقدر قرآن می خوانی؟ بس کن. مدتها بود او را ندیده بودم. با هم روبوسی کردیم و اول از همه سراغ احمد قماشچی را گرفتم. او گفت پدرش ناخوش احوال است و منزل است - از گرجی خبری نشد؟ - تو خبری داری؟ ـ نه ـ معلوم نیست شهید شده یا اسیر ـ خدا رحم کند ـ همسرش خیلی ناراحت است ـ خدا صبرش بدهد. ـ بهمراه او و عبد الرضا پولکی قدم زنان به طرف خانه احمد راه افتادیم. عبدالرضا سؤال کرد از قبیتی چه خبر؟ ـ خوبه. قرارگاه است - هنوز جمعشان جمع است؟ ـ بله. تا در خانه حاج قماشچی با هم خاطره گفتیم و می خندیدیم. امین زنگ خانه را به صدا در آورد و صدای حمید بود که می گفت کیه؟ امین گفت مهمان دارید در را باز کن چند دقیقه بعد حمید و احمد در چار چوب در پیدایشان شد. احمد تا مرا در دید گریه کرد و گفت مش مهدی! از گرجی چه خبر؟ ـ والله بی خبرم ـ به نظرت شهید شده؟ ـ خدا می داند ـ روزگارمان شده ذکر گرجی ـ خدا بزرگ است. همگی به اتاق نشیمن آمدیم و روی مبل ها ولو شدیم و منتظر آمدن پدر احمد شدیم. حمید با سینی چای به اتاق آمد و گفت حاجی الان میاد. پنج دقیقه بعد پدر احمد وارد شد. باورم نمی شد حاج شکرالله باشد. چقدر شکسته شده بود. جلو رفتم و او را بوسیدم و گفتم پدر ما چقدر پیر شده؟ ـ غم گرجی مرا زمین گیر کرده است ـ توکل بخدا. خبری می شود ـ می گویند نه از علی هاشمی نه علی اصغر خبری نیست ـ نگران نباش احمد کنارم نشست و گفت مهدی جان! حرم می روی حتماً برای پدر، مادرم و خواهرم دعا کن. تمام زندگی مان شده گریه شما که اهل صبر و مقاومت هستید. من که کوچکترم حرفی بزنم. ـ نه مهدی جان، غم مرگ برادر را، برادر مرده می داند ـ قبول

دارم. احمد حرف میزد و پدرش مدام با دستمال سفیدش، اشک هایش را پاک می کرد شاید یکساعتی حرف زدیم. هرچه احمد و حمید اصرار کردند چایی یا میوه بخور، گفتم میل ندارم حاج شکراله اصلاً مثل دفعات قبل برایمان لطیفه و متل نگفت. اصلاً از لرها و دزفولی ها نگفت. تمام ذکر و فکرش شده بود گرجی ساعت ۹ بود که خداحافظی کردیم وهمراه عبد الرضا و امین تا وسط خیابان سینا آمدیم که امین رفت و با عبدالرضا تا منزلمان آمدیم. عبدالرضا که از منزل قماشچی حسابی بهم ریخته بود گفت دلم بحال خانواده احمد و پدرش خیلی سوخت ـ واقعاً سخت است. بی‌خبری کلی آدم را اذیت می کند ـ حالا خانواده علی هاشمی چه می کشند؟. - آنها هم مثل اینها هرچه به او اصرار کردم منزلمان بیاید نیامد و خداحافظی کرد و رفت. آن شب نیم ساعتی درب منزلمان نشستم و به خاطراتم با گرجی و علی هاشمی و قرارگاه و سپاه ششم فکر کردم که چقدر زود گذشت. فردا صبح بعد نماز، قدری خوابیدم. صدای مادرم مرا بیدا کرد که می گفت دا بلند شو برایت حلیم گرفتم با فرشید و ارمغان سر سفره نشستیم و حلیم گرم همراه سرشیر را خوردیم ساعت ۹ صبح تلفنی با همسرم در قم حرف زدم و گفتم امروز عصری راهی قم می شوم. عصری ساعت ۵ سوار قطار شدم و اندیمشک را با تمام خاطراتش ترک کردم. من در این شهر با امام خمینی آشنا شدم. من در این شهر اولین بار مهدی باکری را دیدیم من در این شهر با دفاع مقدس آشنا شدم من در این شهر بزرگ شدم و قد کشیدم صدای صوت قطار، کندن از اندیمشک را نوید می‌داد و من از پشت شیشه برای ارمغان و فرشید که برای بدرقه ام آمده بودند دست تکان می دادم.   پایان •┈••✾○✾••┈• لینک عضویت کانال حماسه جنوب/ ایتا http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 خاطرات دیگری، از رزمنده دیگری را تمام کردیم. خاطراتی که از جریاناتی سخت حکایت می کند و به راحت بر سفیدی کاغذ نقش می بندد. و این نقوش را که نه به زبان، بلکه با حضور دل باید خواند و خود را در لحظه لحظه آن غرق کرد و بجای راوی نشست. خاطرات جنگ را همچون نگینی مقدس، باید بر تارک تاریخ کشور نشاند و دل دوستان را به آن محکم نمود و دل دشمنان را به آن لرزاند. ..و خود را گاه و بیگاه در بیکران آن غوطه ور کرد و دل های زنگار گرفته را شستشو و جلا و صفا داد. همراه باشید با خاطرات دیگری از اسارت و آزادگی در شب‌های آتی. 🔅 منتظر نظرات همه شما دوستان همیشه همراه، هستیم. 🙏🌹

🍂 🔻علیرضا ایزدیان: سلام شبتون بخیر , خاطرات حاج اقا بهداروند واقعا شیرین ودلنشین بود , 🔻 علیرضا: سلام علیکم.خداقوت. هرشب تااین داستان ارتفاعات گامانمیخوندم خوابم نمیبرد.برام جذاب بود ودرعین حال تداعی دروان خردسالی خودم دردزفول بود.ماساکن ت پایگاه هوایی بودیم وخوب میدونم دزفولیهاچقدرمهربان وخونگرم هستن.خداحفظشون کنه. داستان خوب بودوالبته جاهایی ازاون گنگ بود.یانویسنده قصدنداشت زیادواردجزییات بشه.ولی درکل خوب بود.(هرکسی سبک خودش تونگارش داره)ازاین دست داستانهالطفابازم بذارید.بسیارعالی وجذابن.خداخیرتون بده واجرتون باسیدالشهداء.باخاطرات این اقامهدی روحانی هم خندیدیم وهم گریه کردیم.خداوندتمامی رزمندگان ماروحفظ کنه وسلامت باشن چه قدیمیهاوچه فعلیها.خداوندمرزداران ودلاورمردان امنیت این اب وخاک وسرزمینهای اسلامی حفظ کنه ودرکارشون توفیق روزافزون عطاکنه.شماهم موفق باشید. 🔻رضا صفری: از آقای بهداروند بخاطر فعالیت‌شون در ثبت خاطرات دفاع مقدس تشکر می کنم. شب های خوبی با خاطراتشون داشتم و امیدوارم موفق باشند و پر کار. با این خاطرات تونستیم به خوبی با شرایط جنگ در جنوب و غرب و همچنین روابط گرم بین رزمندگان آشنا بشیم و الگو بگیریم. 🍂

🍂 🔻 حسین: سلام شب عالی بخیر برادر گرامی جناب جهانی مقدم ، دس خوش ، بسیار عالی بود خاطرات حاج آقا بهداروند ، بنده هم از رزمندگان دوران دفاع مقدس و البته بازمانده از قافله جهادوشهادت هستم ، خاطرات زیبای حاج آقا بهدار وند رو هرشب می‌خواندم، فضای عطر آگین جبهه پیش رویم مجسم بود ، خدا خیرتون بده ، منتظر خاطرات بعدی هستیم التماس دعا 🔻 شکوهی: سلام و عرض و خداقوت. ضمن سپاس و تشکر از دست اندرکاران کانال که باعث انتقال و بازگویی خاطرات دفاع مقدس شدند. همچنین از راویان عزیز نیز تشکر میکنم به جهت همواری با کانال و انتقال خاطرات شان. 🔻 شیدایی، تبریز: سلام ، خاطرات آقای بهاروند حقیقتا خیلی عالی بود . بااینکه این بنده حقیر در دوران دفاع مقدس به عنوان یک بسیجی کوچک خاک جبهه های دفاع مقدس را توتیای چشمانم کرده بودم ولی شبها با مطالعه این خاطرات ناب بازهم خودرا در جبهه احساس میکردم ...وخود را درآن فضای عطر آگین می دیدم. خدا اجرتان بدهد که نمی گذارید یادوخاطره شهدا و رزمندگان در غبار گرفتاریهای روزمره گم شوند با احترام 🍂

🍂 #نکات_تاریخی_جنگ 🔻 خاطرات و تجربیات مهدی کیانی ┄┅┅❀💠❀┅┅┄ قبل از انقلاب بواسطه فعالیت در گروه منصورون با شهید جهان‌آرا آشنا شدم و بعد از انقلاب بخاطر تحرکات منطقه و اتفاقات مربوط به خلق عرب، از سوی شهید جهان‌آرا دعوت شدم تا سپاه آبادان را فعال کنم. یادم هست روزهای دوشنبه در استانداری، آقای غرضی با نهادهای انقلابی جلسه داشت. آقای غرضی سرآمد استانداران دولت بود که با انتخاب شخص امام (ره)‌ به این سمت منصوب شده بود. هم بخاطر سوابق خودش که فردی انقلابی، چریک و سیاسی و مبارز بود و هم بخاطر اهمیت خوزستان. ما در جلسه‌های دوشنبه، بارها به آقای غرضی تاکید می‌کردیم که عراق در حال تجهیز و تدارک برای یک حمله است. ما می‌دانستیم که آن‌ها هم برای شناسایی و هم برای تحریک نیروهای خلق عرب به خوزستان رفت‌وآمد دارند. من هم چون دست‌به‌قلم بودم، مرتب گزارش می‌دادم به فرمانده سپاه خوزستان، آقای شمخانی. ایشان هم گزارش‌ها را منعکس می‌کردند، اما هیچ اتفاقی نمی‌افتاد. مشکل هم از ذهنیتی بود که به غلط در بین مسئولان و فرماندهان ارتشی و سپاهی شکل گرفته بود. در میان فرماندهان و مسئولان انقلابی، ذهنیتی بود که می گفتند. ما آمریکا را شکست دادیم، عراق که چیزی نیست. در میان فرماندهان ارتشی هم این ذهنیت بود که ما ژاندارم منطقه‌ایم و عراق جرات تعرض به ما را ندارد. به همین دلیل گزارش‌ها و هشدارهای ما درباره تحرکات عراق فایده‌ای نداشت. تا اینکه جنگ شروع شد و انگار همه را بیدار کرد. http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

‌‌🍂 🔻 عبور از مرز | ۱ علیرضا لطف الله زادگان ━•··‏​‏​​‏•✦❁🧿❁✦•‏​‏··•​​‏━ 🔅اشاره: «عبور از مرز» نام کتابی است از مجموعه روزشمار جنگ تحمیلی که به این موضوع پرداخته است. نویسنده این کتاب آقای علیرضالطف الله زادگان از جمله محققین حوزه مطالعاتی جنگ ایران و عراق هستند که تاکنون کتابها و مقالات متعددی را در این زمینه به رشته تحرير درآورده اند. در این کتاب وقایع جنگ تحمیلی از یکم تیر ماه لغایت سی و یکم مرداد سال ۱۳۶۱ مورد بررسی قرار گرفته است. این مطلب در فصلنامه نگین ایران، شماره ۱۳ به‌چاپ رسیده است. □■□■□ وقایع این مقطع متأثر از دو عملیات بزرگ و پیروزمند فتح المبين و بیت المقدس است که در بهار همان سال در مناطق اشغالی جنوب غربی کشور انجام شده بود و طی آن تقریبا تمام این مناطق، آزاد شده و خسارت های فراوانی نیز بر ارتش متجاوز عراق وارد آمده بود. پیروزی های عظیم این دو عملیات آثاری را در کشور و واکنش هایی را در خارج در پی داشت: در داخل ایران شور و شعفی شگرف پدید آمد و حمایت های توده مردم از جمهوری اسلامی بار دیگر نمایان گشت، هم چنین اعتبار نظامی ایران در عرصه بین المللی سخت افزایش یافت. از سوی دیگر، ابرقدرت ها و کشورهای منطقه بر آن شدند تا برتری نظامی و سیاسی در جنگ را که در حال چرخش به سوی ایران بود، با حمایت بیش از پیش از عراق به این کشور بازگردانند، بدین منظور اقداماتی انجام شد که برخی از آنها چنین است: برقراری مجدد رابطه سیاسی مصر با عراق عراق رابطه سیاسی خود را با مصر پس از تن دادن این کشور به معاهده صلح با اسرائیل موسوم به "کمپ دیوید"، در سال ۱۳۵۶ قطع کرده بود)؛ اظهارات علنی مقامات امریکا مبنی بر خطر پیروزی ایران و حمایت از هر نوع تلاشی که مانع پیروزی جمهوری اسلامی ایران شود؛ تصمیم آشکار کشورهای فرانسه و انگلستان مبنی بر ارسال تجهیزات نظامی به عراق و حمایت های سیاسی از این کشور. در ادامه ی این روند دوره‌ای در جنگ آغاز شد که روزشمار آن در این مجموعه آمده است. از جمله مسائل مهم این دوره، عدم همکاری نظام بین الملل در محکومیت تجاوزگری عراق و بی توجهی به درخواست های ایران برای پایان دادن به جنگ بود. در چنین اوضاعی مقام های جمهوری اسلامی ایران تصمیم گرفتند سیاست "تعقیب متجاوز" را در پیش بگیرند. در مقدمه به مناسبت اهمیت این مسأله، دلايل اتخاذ این تصمیم، هم چنین جمع بندی پنج مرحله عملیات رمضان و نیز موضوع های مهم دیگری مورد بررسی قرار گرفته است، از جمله: دلایل عقب نشینی عراق از برخی مناطق ایران، تلاش عراق برای برگزاری هفتمین کنفرانس غیرمتعهدها در بغداد و شکست این تلاش، بررسی دلایل اتخاذ سیاست جدید سازمان مجاهدین خلق مبنی بر کشتار مردم شهرها خصوصا تهران، روابط ایران و فرانسه. سیاست تعقیب متجاوز پرسش هایی که درباره عبور نیروهای ایران از مرز و ورود به خاک عراق مطرح است، چگونگی نقش امام خمینی در این تصمیم گیری استراتژیک است. هر چند منابع دست اول در این باره اندک است، ولی در اظهارات آقای محسن رضایی فرماندهی کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در بیست و یکم تیر ماه ۱۳۶۱ درباره دلایل تصمیم مسؤولان کشور برای ورود به خاک عراق، پاسخ این پرسش تا حدودی آمده است. در آن مصاحبه فرمانده سپاه درباره سیاست نظامی ایران پس از عقب نشینی نیروهای عراقی از خاک ایران گفت: «اصول کلی استراتژی نظامی ایران از ابتدای تجاوز عراق به ایران بر این اساس استوار بود که ما باید ابتدا نیروهای دشمن را منهدم نموده، تمام سرزمین های اشغالی را آزاد سازیم و پس از آن با تدوام عملیات های تهاجمی، با دست یابی به برتری نظامی، در موقعیت دفاعی قابل قبولی قرار بگیریم تا بتوانیم ضمن دفاع از سرزمین خود، با استفاده از برتری توان نظامی خود، رژیم متجاوز را تنبیه کنیم.» ꧁ حماسه جنوب ꧂ همراه باشید #تاریخ_شفاهی http://eitaa.com/joinchat/2045509634Cf4f57c2edf 🍂

🍂 با تشکر از دوستانی که در خصوص خاطرات خودنوشت برادر عزیز جناب دکتر بهداروند (ارتفاعات گاما) نظرات خود را ارسال کردند، تعدادی سوال در این رابطه وجود داشت که دکتر زحمت کشیدند و بصورت صوتی پاسخ دادند که در ادامه تقدیم دوستان‌می‌شود. 🍂 ⏬⏬⏬