🍂 🔻 #غروب_غریب ............ قسمت بیست و یکم •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• نزدیک ظهر که می شد یک نفر را برای آوردن نان صمون می بردند. نفری یک یا یکی و نصفی نان سهم ما می شد. صمون ها در اصل یک چانه خمیر بود که ورز می دادند تا به اندازه یک نان ساندویچی می شد. معمولا بالا و پایین نان کمی پخته می شد و وسط نان خمیر می ماند. تازه بعضی اوقات یک ته سیگار هم داخل بعضی از نان ها پیدا می شد. بدشانس کسی که این نان گیرش می آمد چرا که تا شب باید گرسنه می ماند. نان ها همه به یک اندازه نبودند. گاه بزرگ، گاه کوچک، یا کلفت و نازک بودند. بچه ها بخاطر رعایت کردن حق الناس به آنها علامت می زدند. یکی با انگشت وسط نان را سوراخ می کرد و یکی بالای آن را و یکی بالا و پایین را سوراخ می کرد. یکی بالای آن را گاز می زد، یکی .... جایی هم که برای نگهداری آنها نداشتیم. لذا همه را داخل یک گونی می انداختیم و به درب سلول که میله بود می بستیم و موقع ناهار آنها را می آوردیم و می خوردیم. بچه ها از روی علامت ها که گذاشته بودند، نان خود را پیدا می کردند و می خوردند. واقعأ با این نانها بچه ها سیر نمی شدند. به خاطر همین بعضی از بچه ها وقتی نان می خوردند نگاهی به نان می کردن و می گفتن حیف! دارد تمام می شود. چند روز به این کار ادامه دادیم که یکی از اسرا که از ما مسن تر بود گفت این چه کاری است که به نانها علامت می گذارید؟! این کار درست نیست. حالا یک نفر یک تکه نان بیشتر گیرش بیاید، هیچ اشکالی ندارد. همه نانها را داخل گونی بریزید. پس از آن ما نیز همه نانها را می ریختیم داخل گونی و یک نفر گونی را می گرفت و نفری یک نان به ما می داد. دیگر بر اساس شانس بود، یکی نان بزرگ گیرش می آمد و یکی نان کوچک..... ------------------------- ادامه دارد عظیم پویا گردان بلاله گروهان فتح کربلای ۴ @defae_moghadas

🍂 🍂 🔻 روایت لحظه به لحظه #عملیات_بدر ✦ ✦ ✦ بعد از شلیک چندین خمپاره خصوصا در بعدازظهر امروز، تعدادی مجروح دادیم و سریعا با قایق آنها را به عقب منتقل کردیم. کماکان فشار دشمن از سمت چهارراه خندق بیشتر می شد و چند قایق از لشکر پنج نصر به سمت لشکر هفت آمدند و بازگشتند. هنوز موفق به الحاق در این منطقه نشده ایم و باید منتظر جریانات فردا می ماند. بعد یک شبانه‌روز پر جریان، شب آرامی را سپری کردیم. آنقدر آرام که بعضی از افراد نماز را تمام قامت بر روی سیل بند خواندند و به پایین آمدند. با اینکه کار اشتباهی بود ولی مقداری حق داشتند چرا که نشسته نماز خواندن در نیم متر، آنهم در شرایط معنوی آن شب، دل را آرام نمی کرد. آرامش شب انسان را به یاد شب گذشته می انداخت. شبی پر جنب و جوش در بین همه بچه‌ها، آنهم یک جا، اما امشب، 😭 باز هم جبر جنگ قلم بر بعضی ها گرفته بود و برخی را توفیق پرواز داده بود. خدایا چگونه باید خبر شهادت بچه‌ها را به خانواده ها می دادیم. چگونه بی آنها باید باز به جبهه می آمدیم. چگونه دوری و فراق دوستان بهتر از جان را باید تحمل می کردیم. اصلاً شهدا کجا را دیدند که از شهادت خود گفتند و وصایا نوشتن. تجربه ای بس سخت و دشوار که باید دلسوختگان انقلاب و امام می چشیدند و آبدیده می شدند. شام مختصری در نایلن های پلاستیکی آوردند و هر کس گودالی را برای گذران شب انتخاب کرد تا صبح فردا چه شاید.... 🍂

🔴 شب همگی بخیر 👋 اگه با چند تصویر از عملیات بدر موافقید،...... بسم الله 👇

@defae_moghadas

خمپاره هایی که عمدتا در آب عمل نمی کرد و ستونی از آب به هوا پرتاب می کرد. @defae_moghadas

بین سیل بند تا آب هور کمتر از یک متر بیشتر فاصله نبود. یک متر عقب نشینی مساوی بود با بیش از ده کیلومتر عقب گرد @defae_moghadas

🍂 🍂 🔻 روایت لحظه به لحظه #عملیات_بدر ✦ ✦ ✦ اوضاع سراسر خط از صبح امروز در حال تغییر به نفع دشمن بود. پاتک های پراکنده سبک‌ و سنگینی در سراسر خط و در نقاط مختلف زده شد که رفع گردید. حملات شیمیایی به صورت پراکنده و در چند نقطه شروع شده و تعدادی مصدوم بهمراه داشته که همگی به عقب منتقل شدند. عراقی ها متوجه شکاف و عدم الحاق در چهارراه استراتژیک خندق شده‌اند و بیشترین فشار را در این ناحیه می آورند. این در حالی است که بچه‌ها با تمام توان تلاش می کنند تا این محل را از دست ندهند. تصاحب این نقطه توسط دشمن، گسترش آنها روی سیل بند را به دنبال خواهد داشت و شکست کل عملیات را. گاهی که فشار دشمن زیاد می شد تحرک عجیبی در جبهه به چشم می آمد. اعم از پراکنده شدن و هجوم دیگر نیروها به سمت نقطه درگیری. طبق گزارش های رسیده تجهیزات زرهی دشمن وارد منطقه شده و آرام آرام خود را برای حمله سنگینی بر روی جاده چهارراه خندق از سمت مقابل آماده می کنند. فرماندهان ما هم در حال برنامه‌ریزی وسیعی برای پیش دستی به آنها هستند. برنامه ای که بتواند سه لشکر را برای مقابله با آنها مهیا و آماده کند.... 🍂

🍂 🔻 #غروب_غریب ............ قسمت بیست و دوم •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• برای گرفتن ناهار، یک نفر همان قابلمه را می برد و غذا را می آورد. داخل قابلمه برنج بود و مقداری خورشت هم که رویش ریخته بودند. کسی که تقسیم می کرد با دست خودش یک مشت توی دستمان می ریخت که این کل سهمیه نهار ما محسوب می شد. ماهم مقداری از نان ذخیره شده همراهش می خوردیم. در سلول کناری ما برای گرفتن غذا کار دیگری کرده بودند. آنها بادگیر یکی از بچه ها را بصورت تکه های کوچکی بریده بودند و روی آن برنج می ریختند و با همان می خوردند و یا بر روی فیلم رادیولوژی که بچه های مجروح از بیمارستان آورده بودند می ریختند و به بچه های مجروح می دادند. شب ها برای شام به ما آبگوشت می دادند که ما گوشت را هم تقسیم می کردیم و از نصف نونی که از ظهر داشتیم با آن می خوردیم. چند باری به ما گوشت داده بودند که لقمه بزرگ و قرمز رنگی بودند و می گفتند گوشت شتر است. درحدود دو ماهی که در این سلولها بودیم، چند بار به ما بسته های کوچک خرما داده بودند. بعضی اوقات هم بجای شوربا یا همان آش صبحانه به ما چای می دادند که اگر نان داشتیم با آن می خوردیم و گرنه صبحانه مان همان یک قلوپ چای بود که می خوردیم. این وضعیت غذایی ما بود ولی باید گفت اکثر بچه ها به دلیل عدم رعایت بهداشت مناسب اسهال معمولی یا خونی می گرفتند. اوایل درب سلول ها را می بستند و نمی گذاشتند بچه ها بیرون بروند و دستانشان را بشویند. اکثر بچه ها مجروح بودند و بعضأ دستهایشان به زخمهای عفونی می خورد و یا آنقدر عراقیها برای تحویل دادن غذا عجله می كردند و یلا یلا سریع می گفتند و با شیلنگ به پای بچه هایی که برای غذا گرفتن رفته بودند می زدند که فقط می توانستند ظرف غذا که کثیف بود را با آب خالی بشویند و در همان برایمان غذا بیاوردند. بدتر از همه، این که چون شب ها درب سلول را می بستند و بچه ها نیاز به توالت داشتند، تا آنجا که می توانستیم به آنها می گفتیم که باید تا صبح تحمل کنید ولی بعضی ها که کنترل برایشان سخت می شد، همانجا خود را راحت می کردند که بوی تعفن آن تا چند ساعت آزار دهنده می شد. حتی در موارد محدودی در ظرف غذا هم ادرار کرده بودند که صبح برای صبحانه اگه جور می شد، ظرف را با آب و تاید یا صابون می شستند و صبحانه می گرفتند. بعضی ها هم وقتی می فهمیدند آنروز را غذا نمی خوردند. ------------------------- ادامه دارد عظیم پویا گردان بلاله گروهان فتح کربلای ۴ @defae_moghadas

🍂 🍂 🔻 روایت لحظه به لحظه #عملیات_بدر ✦ ✦ ✦ شرایط لحظه به لحظه سخت تر شده بود. تا غروب امشب جاده خندق به سمت عراق مملو از تانک و نفربر و ماشین آلات نظامی شده بود. اگر تا صبح کاری نمی شد چهارراه خندق کاملا در دست دشمن قرار می گرفت. قرارگاه نجف در کاری فوری، طرح عملیات محدود شب سوم را به لشکرهای 7 ولیعصر، 25 کربلا و پنج نصر داده بود تا الحاق ناقص شب اول را تکمیل کنند و خطر ایجاد شکاف را رفع نمایند. سرشب نیروهای گردان به سمت چهارراه به راه افتادند. آرپی جی زن ها با ستونی از طعمه های آماده که ناشیانه در روی جاده‌ای پشت سر هم قرار گرفته بودند و این در حالی بود که جاده بیش از یک متر بلندتر از سطح زمین بود و راه فراری نداشتند. تانک های عقب و جلو ابتدا هدف قرار گرفتند و یکی پس از دیگری منهدم گردید. آسمان جاده خندق از دود و آتش قرمز شده و دود غلیظی منطقه را پوشانده بود. خیالمان از بابت پاتک فردا راحت شده بود ولی باز هم خبری از لشکر پنج نصر نبود. گویی دشمن با تمام قوا جلوی آنها را سد کرده و راهی برای الحاق باقی نگذاشته بود. دشمن می دانست اگر الحاق در این نقطه صورت می گرفت دیگر نمی توانست به راحتی آن را بشکند. نیروهای لشکر هفت و گردان کربلا تا بین الطلوعین چهارراه را در اختیار داشت و مقاومت می کرد تا شاید نیروهای دو لشکر دیگر هم برسند که محقق نشد و با جا گذاشتن تعدادی شهید به مواضع خود بازگشتند و سنگرها را برای نبردهای بعدی مستحکم کردند. 🍂

سرخوش زسبوی غم پنهانی خویشم  چون زلف تو سرگرم پریشانی خویشم  در بزم وصال تو نگویم زکم و بیش  چون آینه خو کرده به حیرانی خویشم  لب باز نکردم به خروشی و فغانی  من محرم راز دل طوفانی خویشم  یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی  عمری است پشیمان زپشیمانی خویشم  از شوق  شکرخند  لبش جان نسپردم  شرمنده جانان ز گران جانی خویشم  بشکسته تر ازخویش ندیدم به همه عمر  افسرده دل از خویشم و زندانی خویشم  هر چند « امین » ،  بستۀ  دنیا نیم اما  دلبستۀ یاران خراسانی خویشم  ✨شعری از مقام معظم رهبری 🍂

🌹 سالروز بزرگداشت شهدا گرامی باد ... #یادی_از_شهدا پندار ما این است که ما مانده‌ایم و شهدا رفته‌اند ، اما حقیقت آن است که زمان ، ما را با خود برده است و شهدا مانده‌اند ... #شهید_مرتضی_آوینی 🗓 ۲۲ اسفند روز بزرگداشت مقام شهدا 🍃🌸🍃 ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

🍂 🔻 #غروب_غریب ............ قسمت بیست و سوم •┈┈••✾•🍃🌺🍃•✾••┈┈• داخل راهرو ده سلول وجود داشت. ما بچه های دزفول در سلول اول بودیم و سمت راست ما بقیه سلولها قرار داشتند. سمت چپ هم فضایی بود که چند سرویس بهداشتی و حمام و روشویی بود. در هر سلول حدودأ چهل نفر بودیم که جمع ما تقریبأ به چهارصد نفر می رسید. عراقیها بخاطر پیروزی و شکست ایران در این عملیات خیلی خوشحال بودند وآمار اسرا را چهل هزار نفراعلام کرده بودند که در روزنامه هایشان هم نوشته بودند. شاید هم به همین خاطر تا دو ماهی که ما در آنجا بودیم خبری از صلیب سرخ نشده بود. تعدادی از مجروحین در بیمارستان و یا درمانگاه ها توسط عراقی ها باند پیچی سطحی و یا به اصطلاح درمان شده بودند. اکثر بچه های زخمی و مجروح در راهرو مانده بودند. تعدادی از ناحیه پا مجروح بودند و تا بالای زانو پایشان در گچ بود. فصل زمستان بود ولی بدلیل کثرت جمعیت اسرا و نبود تهویه داخل سلول به شدت گرم بود و زخمهای بچه ها همه عفونت کرده بود. بچه هایی که پاهایشان در گچ بود چند جای گچ را برایشان باز کرده بودیم تا کمتر اذیت شوند ولی از همین قسمت باز شده گچ، مرتبا کرم خارج می شد و دایما وول می خوردند و بالا و پایین می رفتند. آنقدر که می توانستیم به آنها در تمیز نمودن محل کمک می کردیم. ولی بوی تعفن آنقدر زیاد بود که کسی نزدیک آنها نمی شد. گاهی خود مجروحین از این بوی بد مریض و بیحال می شدند. تمام راهرو و اتاقهای آخری آنقدر بوی بد میداد که اصلأ قابل تحمل نبود. خون آبه و چرک زیر بدن مجروحین جمع می شد که بایستی مرتب آنها را تمیز می کردیم. هیچ امکاناتی نداشتیم و با پاره کردن جیب شلوار و یا آستین لباس و یا لباس اضافی بچه ها این کار را می کردیم. عراقی ها مقدار کمی پنبه و باند و پارچه میدادند که کفایت نمی کرد. ما که مجبور بودیم و عادت کرده بودیم به این وضع بد، ولی عراقیها وقتی می آمدند داخل خیلی گیر می دادند و اذیت می کردند و به همین خاطر به بچه ها رسیدگی ------------------------- ادامه دارد عظیم پویا گردان بلاله گروهان فتح کربلای ۴ @defae_moghadas

🍂 🔻 سنگ منگ در اردوگاه بودیم. افسران عراقی وقتی بیکار می شدند سعی داشتند به نوعی بچه ها را آزار و اذیت کنند. در بعدازظهر یک روز تابستانی افسر ارشد اردوگاه اسرا را جمع کرد و ما را مجبور کرد با کف دست محوطه اردوگاه را جارو بزنیم. به ما گفته بود چنانچه ریگی یا سنگی پیدا شد پدرتان را درمی آورم. یکی از مترجمین این مطلب را به فارسی به بچه‌ها گفت که بایستی هر چه سنگ، منگ در محوطه است را جمع کنند. بلافاصله افسر عراقی به مترجم گفت سنگ به عربی یعنی حجر، منگ یعنی چی؟···· مترجم که متوجه شد اگر پاسخ درستی ندهد باید کتک مفصلی بخورد گفت، ما در ایران به این بزرگ ها سنگ می گوییم و به این کوچک هامنگ. افسرعراقی خواست طوری وانمود کند که فارسی بلد است، پس چرخی که زد رو به بچه‌ها کرد و گفت، همه این سنگ ها را جمع کنید حتی آن منگ ها را···· 😂 بچه‌ها هم زدند زیرخنده··· راوی: البرزی @defae_moghadas 🍂

🍂 🍂 🔻 روایت لحظه به لحظه #عملیات_بدر ✦ ✦ ✦ از غافلگیری شب گذشته و آتش بازی دیشب بچه‌ها روی جاده خندق، سکوت عجیبی عراقی ها را فرا گرفته بود. صبح تا ظهر خبری از تک دشمن نشد. فقط مقداری خمپاره و حمله هلی کوپترهای ملخی صورت گرفت که یکی از آنها هدف قرار گرفت و بعد از چند چرخ به دور خود دود غلیظی از آن برخاست و سقوط کرد. سکوت دشمن نگران کننده شده بود و می توانست برنامه وسیعی برای گرفتن چهارراه باشد، ولی رفته رفته و با ورود به بعدازظهر درگیری شدیدی روی چهارراه اتفاق افتاد. بچه هایی که شب گذشته در درگیری حضور داشتند امروز هم محکم و استوار ایستادگی کردند و اجازه پیشروی به آنها ندادند. هر چند تعدادی شهید و زخمی داشتند. یکی از شهدا عبدالرحمن سلیمانپور نام داشت. همانی که برای نجات جان مجروحی که بین دوست و دشمن قرار گرفته بود، به آرزوی خود رسید. ✨خاطرات شخصی عبدالرحمن از افراد تسلیحات بود. همیشه در حسرت دوستان شهیدش می سوخت و آرزوی شهادت را با صدای بلند فریاد می زد. یک شب مانده به عملیات غیب شد و خود را به نیروهای رزمی رسانده بود. عبدالرحمن یکی از نفراتی بود که صبح حرکت در آب واژگون شده بود ولی خنده از لبانش فرو ننشسته بود. او در این عملیات با لیاقت به دیدار دوستان شهیدش شتافت و آسمانی شد. (نفر سوم در تصویر) 🍂