◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻 گلستان یازدهم/ ۶۴ زهرا پناهی / شهید چیت سازیان نوشته بهناز ضرابی ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 🔸 بعد از سخنرانی حاج صادق مردم فریاد زدند: «الله اکبر، الله اکبر، خمینی رهبر مرگ بر منافقین و صدام درود بر رزمندگان اسلام، سلام بر شهیدان.» از جایم بلند شدم. زن توی چهارچوب در نمایان شد. مادر بلند شد و تا جلوی در بالکن همراهم آمد. تندتند برایم صلوات می فرستاد. پاسداری از جلوی در بالکن کنار رفت. - بفرمایید خانم چیت سازیان مردم همچنان شعار می‌دادند وای علی کشته شد شیر خدا کشته شد یا حسین... روی بالکن پُر از مسئولانی بود که به صف روبه روی جمعیت ایستاده بودند. پاسداری که جلوی در ایستاده بود راه باز کرد و تا جلوی تریبون همراهم آمد و مشغول تنظیم کردن میکروفن شد. وقتی پشت تریبون ایستادم چشمم افتاد به جمعیتی که توی محوطه ایستاده بودند. روی پشت بام مسجد هم که روبه روی غسالخانه بود عده ای ایستاده بودند. دو سرباز دو سر پلاکاردی را گرفته بودند؛ گوشه سمت چپ آن پلاکارد عکس علی آقا بود و روی آن بزرگ نوشته شده بود علی جان شهادتت مبارک. در سمت راست جایی که آرامگاه آیت الله آخوند ملاعلی معصومی همدانی قرار دارد مردم زیادی جمع شده بودند. در سمت چپ تا جلوی در ورودی باغ بهشت و بالاتر جز جمعیت چیز دیگری دیده نمی شد. تا آنجایی که چشم کار می‌کرد مردم سیاه پوشی دیده می‌شد که برای تشییع فرمانده دوست داشتنی شان آمده بودند. تا به حال چنین جمعیتی را در باغ بهشت ندیده بودم. پاسداری که میکروفن را برایم تنظیم کرده بود اشاره کرد که شروع کنم. به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان و یاری دهنده مظلومین.... حس کردم صدایم میلرزد. توی دلم فریاد زدم: «علی علی جان کمک!» من خود را کوچکتر از آن می‌دانم که در این جایگاه مقدس بایستم و صحبت کنم فقط میخواستم عرض ادبی خدمت شما عزیزان که زحمت کشیدید و برای این سردار رشید اسلام علی چیت سازیان این عزیز تشریف آوردید کرده باشم. نفس عمیقی کشیدم. جمعیت غرق در سکوت بود. سرم را بلند کردم. عکس علی روی پلاکاردی که روبه رویم بود لبخند میزد. ادامه دادم. همین طور من خودم را کوچکتر از آن میدانم که همسر چنین کسی باشم؛ کسی که این قدر با خدا با شهامت، شجاع، دلیر، و فداکار بود. هم زمان که این جمله ها را می‌گفتم یادم می آمد علی آقا همه این خصلت‌های خوب را داشت و برای هر کدامش مصداقی توی ذهنم نقش می‌بست. گفتم علی آقا یار یتیمان بود. و یادم افتاد توی این چند روز یکی از دوستانش تعریف می‌کرد که علی و عده ای دیگر هر وقت به مرخصی می آمدند، وانتی را پُر از خواروبار و غذا می‌کردند و می‌رفتند به منطقۀ سنگ سفید و آنها را پشت در خانه هایی که از قبل شناسایی کرده بودند می‌گذاشتند. موقع بازگشت یکی دو تا بوق می‌زدند. این بوقها را خانواده های بی بضاعت می شناختند. آنها پرگاز از سنگ سفید خارج می‌شدند و خانواده ها از خانه هایشان بیرون می آمدند و جیره هایشان را برمی داشتند. گفتم: «علی کسی بود که یادش در تمام جبهه ها و در بین تمام برادران عزیزمان و رزمندگان بزرگوارمان که در جبهه ها هستند، باقی است.» یک دفعه صدای گریه جمعیت بلند شد. خودم را کنترل کردم. این حقیر از تمام مادران، همسران و خواهران تقاضا دارم که فرزندان و همسران خود را همانگونه که امام فرمودند و دستور دادند که به جبهه ها بفرستید، به جبهه های حق علیه باطل بفرستند. در عرض چند هزارم ثانیه یادم افتاد که علی آقا در روز شهادت امیر آقا پشت همین تریبون ایستاده بود و همین گونه از مردم درخواست می‌کرد که به جبهه بروند. صدای علی آقا توی گوشم می‌پیچید «کاری نکنید که امام دوباره پشت تریبون بیاید و از مردم درخواست کند به جبهه ها بشتابید.» گفتم: «ان شاء الله با حضور شما در جبهه ها، چشم دشمن کور و لشکر اسلام هر چه زودتر پیروز شود و باز از تمامی شما کمال تشکر را دارم و می‌خواهم که ادامه دهنده راه تمام شهدا، بالاخص این شهید بزرگوار باشید. و السلام علیکم و رحمة الله و بركاته.» به اینجا که رسیدم دیدم منصوره خانم کنارم ایستاده. همان پاسدار چند شاخه گل گلایل سفید به من و منصوره خانم داد. ما گلها را از روی بالکن به طرف مردم پرتاب کردیم. صدای «الله اکبر» جمعیت دوباره باغ بهشت را به تکان درآورد. از بین آن همه صدا، ناله و ضجه سوزناک چند نفر دلم را ریش ریش کرد. علی آقا... علی آقا... على آقا جان..... •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #گلستان_یازدهم کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 سخنانی که خدا بر زبانم جاری ساخت در دیدار با خانواده سردار سلیمانی        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #سردار_دلها #رهبری @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 دشت آزادگان در روزهای شروع جنگ ۴۳ عبدالواحد عباسی ┄┅┅❀┅┅┄ 🔹 دهلاویه مقتل شهید دکتر چمران است و تقریباً در ۱۵ کیلومتری غرب سوسنگرد قرار دارد. در آنجا برای شهید چمران یادمان درست کرده اند و دشمن قوای زرهی زیادی را در آنجا متمرکز کرده و توپخانه گذاشته و دائم شهر سوسنگرد و مناطق پیرامون آن را بمباران می کرد. هدف ما از رفتن به دهلاویه گرفتن یک خاکریز بود. یک شب قبل آن در «چولانه» عمل کرده بودیم. چولانه روستایی در جنوب سوسنگرد است و با سوسنگرد حدود پنج کیلومتر فاصله دارد. برنامه این بود که عده ای دست به شلوغ کاری کرده و در هر دو محور، عملیاتی را انجام دهیم و خاکریزهایی را از دشمن بگیریم. عملیات ما ایذایی بود. در هر حال ما در محوری که بودیم شکست خوردیم و دوستانمان را از دست دادیم. با این وجود به عملیات خود ادامه داده و سرانجام توانستیم یک خاکریز را بگیریم، سپس به اردوگاه بازگشتیم. از یازده نفر که در عملیات شرکت کرده بودند ما تنها سه نفر ماندیم. من و حسن صباح منش و احمد آزادی مانده بودیم. احمد که موج گرفته بودش رفت. حسن هم به تهران رفت. من و ندافی تنها ماندیم. ندافی در آن شب عملیات با ما نبود. قبلش به مرخصی رفته بود و به عملیات نرسید. وقتی ندافی به اردوگاه پیوست و از مرخصی برگشت؛ سراغ بچه ها را گرفت و پرسید. بچه‌ها کجا هستند؟ گفتم همه شهید شدند. من و دو نفر دیگر زنده ماندیم و دوستانمان رفتند؛ چون گروه ما افرادش به شهادت رسیدند؛ برای ما یک گروه دیگری تشکیل دادند و این دفعه با گروه حسن خستو که برادرش محمد خستو در ستاد کل کار می کند رفتیم. خستو بچه شهرک ولیعصر تهران بود و خیلی شوخ طبع. ممکن نبود از ۲۴ ساعت یک دقیقه‌اش را شوخی نکند. همیشه دوست داشت بچه ها را با خنده و شوخی سرگرم کند. می‌گفت توی خواب که هستید هم بخندید. او فرمانده محور ما شد. چند بار به من پیشنهاد کرد که فرمانده دسته باشم اما نپذیرفتم؛ چون حسن از من سنش بیشتر و ۳۵ سال سن داشت. ما با گروه حسن خستو افتادیم. من بودم، محمد تقی ندافی، عباس قدیری، حمید عزیز نژاد، غلام کیخواه، سید هادی موسوی، محسن پزشک نژاد، وطنی و با خود حسن خستو گروه جدید را تشکیل دادیم. مدتی در منطقه «شیخ شجاع» بودیم و بعداً به دهلاویه رفتیم. یک ماه آنجا بودیم و قرار شد که چند روزی به مرخصی برویم؛ چون می‌دانستیم عملیات به زودی شروع می شود و ما می خواستیم زود برویم و برگردیم که به عملیات برسیم. آمدیم به ستاد شهید چمران در اهواز که برگه مرخصی را بگیریم. آن موقع هزینه سفر دویست تومان می دادند و بلیط هم بود. در کل هیچکدام از بچه ها حتی پنج تومانی هم نداشتند. گفتیم دویست تومانی را بگیریم برویم و بگردیم. آن موقع حقوقی در کار نبود. آمدیم به ستاد شهید چمران و بلیط و پول سفر را بگیریم. ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ادامه دارد از کتاب اهواز در ۸ سال دفاع مقدس حمید طرفی #خاطرات_مردمی @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 همان دم که گفتند از این ماجرا حاج صادق آهنگران در حضور مقام معظم رهبری        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #سردار_دلها #رهبری @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 مرام شیعه حاج قاسم سلیمانی        ‌‌‍‌‎‌ ┄═❁❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ما یکی از اشرار بزرگ سیستان و بلوچستان را که سال‌ها به دنبال او بودیم و هم در مسئله قاچاق مواد مخدر خیلی فعالیت می‌کرد و هم از تعداد زیادی از بچه‌های ما را شهید کرده بود، با روش‌های پیچیده اطلاعاتی برای مذاکره دعوت کردیم به منطقه خاصی و پس از ورود آن ها به آنجا او را دستگیر کردیم و به زندان انداختیم. خیلی خوشحال بودیم. او کسی بود که حکمش مثلاً پنجاه بار اعدام بود. در جلسه‌ای که خدمت مقام معظم رهبری رسیده بودیم، من این مسئله را مطرح کردم و خبر دستگیری و شرح ماوقع را به ایشان گفتم و منتظر عکس العمل مثبت و خوشحالی ایشان بودم. رهبری بلافاصله فرمودند: همین الان زنگ بزن آزادش کنند! من بدون چون و چرا زنگ زدم، اما بلافاصله با تعجب بسیار پرسیدم که: آقا چرا؟ من اصلاً متوجه نمی‌شوم که چرا باید این کار را می‌کردم؟ چرا دستور دادید آزادش کنیم؟ رهبری فرمودند: «مگر نمی‌گویی دعوتش کردیم؟» بعد از این جمله من خشکم زد. البته ایشان فرمودند: «حتما دستگیرش کنید.» و ما هم در یک عملیات سخت دیگر دستگیرش کردیم. مرام شیعه این است که کسی را که دعوت می‌کنی و مهمان تو است حتی اگر قاتل پدرت هم باشد حق نداری او را آزار بدهی.»        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #سردار_دلها #رهبری @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🌹؛🍂؛🌹 🍂؛🌹 عبور از 🌹؛ آخرین خاکریز / ۷۳ خاطرات اسیر عراقی دکتر احمد عبدالرحمن ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔹 در ظهر روز بیست و دوم مارس ۱۹۸۲ من و معاون فرمانده خبری غیر منتظره از طریق رادیو لندن به نقل از گزارشات رادیو ایران خبری درباره شروع یک عملیات تهاجمی گسترده در منطقه شوش و دزفول که مقابل استان میسان بود. شنیدیم این رادیو اعلام کرد که متجاوز از چهار تیپ عراق به طور کامل از بین رفته اند و حمله گسترده ای صورت گرفته است اما معاون فرمانده میزان خسارات وارده را مبالغه آمیز توصیف کرد، او معتقد بود انهدام یک لشکر کامل در این مدت کوتاه، غیر ممکن به نظر می رسد. در اطلاعیه ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح آمده بود: نیروهای ایرانی از مناطق دزفول و شوش دست به حمله گسترده ای زدند اما نیروهای شجاع ما ضمن دفع حمله ایرانیها، آرایش نیروهای مهاجم را برهم زده و شکست سختی را به دشمن وارد ساخته اند! این اطلاعیه افزود که طی روز اول حمله، بیست و دو تیپ، یعنی حدود هفت لشکر ایران به طور کامل از بین رفته اند. در این میان رسانه های تبلیغاتی عراق سکوت کرده، راجع به تحولات جبهه سخنی نمی‌گفتند، بلکه روزمره اطلاعیه هایی درباره دفع حملات ایران، از بین رفتن نیروها و اهداف دشمن و پیشروی به سوی اهداف از پیش تعیین شده پخش می‌کردند. مردم برای شنیدن اخبار صحیح به رادیوهای بیگانه گوش می‌دادند. شکست وارده به نیروها سنگین تر از آن بود که قابل پرده پوشی باشد. ایرانی ها توانستند به طور کامل کنترل منطقه عملیات را به دست بگیرند، آنها بر ارتفاع میشداغ دست یافته پشت سر واحدهای لشکر یک مستقر شدند. تصور می رفت این لشکر عقب نشینی کند، ولی چند روزی در جای خود ثابت ماند و این مسئله ایرانی ها را در فکر فرو برد، علت عدم عقب نشینی این لشکر، نامشخص بودن موقعیت نظامی برای ریاست ستاد عراق بود. از طرفی جز شخص صدام، فرمانده کل نیروهای مسلح کس دیگری جرئت صدور دستور عقب نشینی یک لشکر کامل را نداشت. از طرف دیگر ایرانی‌ها عدم عقب نشینی را جزء طرح عراق برای به دام انداختن نیروهای ایرانی به حساب آورده و به همین خاطر، چند روزی از مورد هجوم قرار دادن این لشکر که برایشان بسیار هم ساده بود، خودداری کردند. ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ادامه دارد #عبور_از_آخرین_خاکریز لینک عضویت ↙️ @defae_moghadas

🍂 امشب، آسمان مکه آذین بند قدوم دختر خورشید است و کعبه و زمزم و صفا، سرود خوان آمدن کوثر جاری رسول خدایند. سالروز میلاد خجسته الگوی بی بدیل مقاومت فاطمه زهرا (س) سرور بانوان جهان، عطای خداوند سبحان، کوثر قرآن، همتای امیر مومنان بر همه زنان عالم خصوصا مادران شهدا مبارک باد . . .        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #فاطمه_زهرا #سردار_دلها @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻 گلستان یازدهم/ ۶۵ زهرا پناهی / شهید چیت سازیان نوشته بهناز ضرابی ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 🔸 با منصوره خانم به داخل برگشتیم. صدای فریاد و سینه زنی مردم قطع نمی شد. همان خانم جوان وارد اتاق شد و گفت: «خیلی ممنون خانم چیت سازیان خیلی عالی بود! گفتم: «من رو ببرید می‌خوام موقع تشییع جنازه پیش علی آقا باشم.» زن نگاهی به منصوره خانم و مادر کرد و گفت: «اون قدر جمعیت زیاده که مسئولین هم نمی‌تونن برای تدفین برن جلو. دوستاشون دیشب دور قبر رو نرده و طناب کشیده‌ان که کسی جلو نره، اما می‌گن از عهده مردم برنمی‌آن. میگن قیامته اون جلو. یکی از هم رزماشون آقای الهی که روحانی‌ان، از صبح رفتن توی قبر و اونجا قرآن و زیارت عاشورا می‌خونن. شما نمی‌تونید برید اونجا.» منصوره خانم گفت: کاش می‌شد علی رو پیش داداشش می خواباندن!» خانم جوان گفت حاج خانم قبر کناری مال یه مفقودالاثر بوده. پدر مفقودالاثره برای دل خوشی همسرش یه سنگ قبر هم انداخته بود و اسم شهیدشون رو روش نوشته بودن. شبای جمعه می اومدن و فاتحه ای می‌خوندن. اونا قبر رو هدیه دادن به علی آقای شما. گفتن یه سعادتیه قبر پسرمون قسمت علی آقا بشه. گفتن این طوری هم ما بیشتر خوشحالیم هم بچه مون راضیه. دعا کنین حاج خانم پسرشون شهید نشده باشه و برگرده.» منصوره خانم دستهایش را به طرف آسمان گرفت. الهی آمین الهی خدا نا امیدشان نکنه، الهی دلشان شاد بشه. خدایا قسمت میدم به حق دل شکسته ما، دل اونا شاد بشه، امیدشان ناامید نشه. خدایا به پهلوی شکسته حضرت زهرا قسمت میدم از چشم انتظاری دربیان. بعد منصوره خانم با مویه گفت: «امیر خوش به حالت! بلند شو، امشب مهمان داری علی آقا آمده. داداش علی آمده...» با این حرفها همه به گریه افتادیم. با اصرار زیاد منصوره خانم، مریم و خانم جان و خاله فاطمه برای تشییع جنازه رفتند، اما هر کاری کردم به من اجازه ندادند. من و مادر توی اتاق نشستیم. دو سه ساعت برایم چقدر زمان سخت و کند می گذشت. دو روز گذشت چقدر به مادر اصرار کردم مرا برای آخرین وداع ببرد. مادر دستهایم را گرفته بود و تندتند آیة الکرسی و حمد و قل هوالله می خواند. گاهی هم دستش را روی قلبم می‌گذاشت و تسبیحات حضرت زهرا را زمزمه می‌کرد. گوش‌هایم را تیز کرده بودم و سعی می‌کردم حدس بزنم بیرون چه خبر است. برای چند دقیقه حس کردم قلبم از حرکت ایستاد چیزی درونم خرد شد. بلند شدم و به طرف در اتاق دویدم. مادر دستم را گرفت. بغضم ترکید. نالیدم. نشستم روی زمین و گفتم مادر، على... علی آقا رفت. مطمئنم همین الان از پیشمان رفت. مادر به گریه افتاد. سرم را روی سینه اش گذاشتم. - مادر دیگه هیچ وقت نمی‌بینمش مطمئنم اون رو به خاک سپردن. خودم دیدمش، با من خداحافظی کرد. مادر که تا آن موقع خودش را جلوی من کنترل کرده بود، ضجه زد. علی آقا جان خداحافظ... آغوش مادر جای خوبی برای گریه هایم بود. کمی بعد، حاج صادق و آقا ناصر و چند نفر دیگر آمدند. لباسهای سیاهشان خاکی بود و سر و وضعشان به هم ریخته. از پله ها پایین آمدیم. محوطه خلوت بود. اما باغ بهشت هنوز شلوغ، با این حال می‌توانستیم از بین جمعیت با پای پیاده عبور کنیم؛ هر چند پاهایم میلرزید و توان راه رفتن نداشتم می‌گفتند دو سه نفر از همرزم های علی آقا حالشان بد شده و با آمبولانس آنها را به بیمارستان برده اند. دوروبر مزار خیلی شلوغ بود پای رفتن نداشتم. زیر لب گفتم: «علی آقا، تو به آرزوت رسیدی اما من طاقت این همه غم و دوری رو ندارم.» •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #گلستان_یازدهم کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 دشت آزادگان در روزهای شروع جنگ ۴۴ عبدالواحد عباسی ┄┅┅❀┅┅┄ 🔹 وطنی گفت بچه ها حالا که شما دارید می‌روید به مرخصی یک روز دیگر اینجا بمانید و به محور عباسیه برویم و فقط ۲۴ ساعت بمانید. عباسیه در جنوب طراح بود. در این محور دشمن یک خط محکمی داشت. وطنی یک جایی آنجا به نام کمین یعنی بین دشمن و نیروهای ما یک کمین درست کردیم. روبه روی کمین کانالی هست که دائم محل تردد دشمن بود. این کانال در کنار رودخانه بود و رو به روی کانال ما یک حوضچه کشاورزی درست کردیم و بر آن سقف گذاشتیم. شما توی همان حوضچه که سنگ محکمی است و سنگر محکمی دارد می روید. هیچ مشکلی برای شما وجود ندارد. ما با قایق به همانجا شما را می‌بریم، همانجا مستقر شوید. دشمن صد در صد سراغتان می آید. شما فقط یک اسیر بگیرید. زیرا ما به اطلاعات نیاز داریم و بایستی اسیری را بگیریم که اطلاعات از او بگیریم. فقط یک اسیر و بعد به جای ۴ روز مرخصی، ده روز بروید. به شما قول می‌دهم که شما در شب عملیات خط شکن باشید. وطنی در عین حال که خیلی رئوف و مهربان بود خیلی عصبی می شد. یادم هست وقتی که ما سوار قایق شدیم تا به سوی محل کمین برویم صدا زد: خرمشهری. گفتم: بلی گفت: این بیسیم را بگیری. بعد با صدای بلندتر گفت: خرمشهری. گفتم: بلی گفت: این بیسیم را بگیر تازمانی که دشمن سرنیزه اش را در گلویت قرار نداد، تو حق استفاده از آن را نداری. وقتی دشمن آمد و سرنیزه اش را روی گلویت قرار داد و داشت آن را می برید، می گویی وطنی، وطنی، خرمشهری داره می‌رودا آن وقت ما می آییم شما را کمک می کنیم. ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ادامه دارد از کتاب اهواز در ۸ سال دفاع مقدس حمید طرفی #خاطرات_مردمی @defae_moghadas 👈لینک عضویت ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 خورشید شهادت برای حاج قاسم سلیمانی فرزند برومند زهرای اطهر سلام الله علیها        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #فاطمه_زهرا #سردار_دلها @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🌹؛🍂؛🌹 🍂؛🌹 عبور از 🌹؛ آخرین خاکریز / ۷۴ خاطرات اسیر عراقی دکتر احمد عبدالرحمن ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ 🔹 بسیاری از شهروندان عراقی و ایرانی نمی دانستند که به زودی صدام به اسارت نیروهای ایرانی در می‌آید. صدام آن روز به قصد بازدید از مقر لشکر یک، وارد منطقه شد ولی از آنجایی که به موقعیت آشنا نبود ناخواسته جلو رفت. آیا افسران عراقی به عمد صدام را در جریان وضعیت نظامی قرار ندادند تا با خلاص شدن از دست او جنگ را خاتمه دهند، یا اینکه اشتباهی در کار بود؟ از نوع واکنش صدام بعد از آن حادثه معلوم شد که وقوع این حادثه عمدی بود به طوری که عده زیادی از افسران به خصوص افسران لشکر یک دستگیر و برای انجام بازجویی به بغداد فراخوانده شدند. صدام بعد از گذشت سه سال از آن حادثه، ناگزیر به بحرانی که در آن قرار گرفته بود، اعتراف کرد. او و افراد گارد محافظش سلاحی به کمر نمی بستند تا اینکه با سربازی روبه رو شدند که در تحویل سلاح خود به افراد گارد مردد بود. وقتی انسان در مورد این حادثه قدری تأمل می‌کند مطمئن می شود که به راحتی ممکن است مسیر تاریخ تغییر یابد! ببینید اگر خداوند آن سرباز را در آن لحظه هدایت می کرد و گلوله ای از تفنگ وی شلیک می شد چه اتفاقی رخ می داد؟ همه چیز از هم فرو می پاشید. صدام، حزب و نظام متلاشی می‌گردید، جنگ خاتمه می یافت، خون صدها هزار نفر بر زمین ریخته نمی‌شد و بالاخره نام این سرباز گمنام در تاریخ به ثبت می‌رسید. ولی متأسفانه تردید کشنده در آن لحظات حساس و سرنوشت ساز موجب گردید که ورق برگردد و خود او مورد شدیدترین مجازاتها قرار گیرد! ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ ادامه دارد #عبور_از_آخرین_خاکریز لینک عضویت ↙️ @defae_moghadas

یا فاطمه الزهرا ... در روز میلادت در بهشت زمین، گلزار شهدای کرمان حضور داشتی و در مسیر گلزار، زائران شهیدت را در آغوش کشیدی.. خوشا به سعادت زائرانت        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #فاطمه_زهرا #سردار_دلها #شهدای_کرمان @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 🔻 گلستان یازدهم/ ۶۶ زهرا پناهی / شهید چیت سازیان نوشته بهناز ضرابی ┄┅┅┅┅❀💠❀┅┅┅┅┄ 🔸 چند نفر با دیدن ما فریاد زدند برید کنار، مادر و خانواده شهید جلو بیان. راه باز شد. حاج صادق زیر بغل منصوره خانم را گرفته بود. حمید آقا، همسر مریم، دست او را گرفت. مادر و بابا جلوتر از من با آقا ناصر حرف می‌زدند. گفتم:"علی جان! کی دست من رو رو بگیره! من سرم رو روی شونه کی بذارم! علی چه زود من رو تنها گذاشتی! چه زود تنها شدم، من هنوز نوزده سالمه!» نمی توانستم روی چهارزانو بنشینم. گوشه ای ایستادم. مزار علی پُر از گل‌های گلایل سفید بود. چادرم را روی صورتم کشیدم. بوی گلاب فضا را پر کرده بود. دلم نمی‌خواست فکر کنم علی آن زیر است؛ زیر آن همه خاک. نه علی آنجا نبود؛ علی آن بالا بود. توی آسمان. چادرم را کنار زدم. سرم را بالا گرفتم. با اینکه آسمان آفتابی بود، هوا سوز سردی داشت گفتم علی کجایی؟» وسط آسمان! چشم گرداندم. نبود. نمی دیدمش. کجا باید دنبالت بگردم عزیزم. گرمایی را کنارم حس کردم. فکر کردم مادر است. نگاه کردم؛ مادر نبود. هیچ کس کنارم نبود. پس این گرما از کجاست؟ این گرمای تن کیست؟! تصویر علی جلوی چشم‌هایم واضح شد، با آن موهای بور و چشم‌های آبی و ریشهایی که چند وقت نزده بودشان. هی می‌گفتم: «علی جان ریشات رو کوتاه کن.» می گفت: «نه، حالا زوده.» گفتم: علی جان ریشات رو برای امروز بلند کرده بودی؟» با این فکر دلم شکست و بغضم ترکید، اما یک دفعه حس کردم علی کنارم ایستاده. تکیه دادم به گرما و صدای علی را با آن لهجه غلیظ و شیرین همدانی شنیدم "فرشته حلالم کن. گلم، زینب وار زینب وار زندگی کن زینب وار...." منصوره خانم و مریم روی گل‌ها افتاده بودند. شانه هایشان می لرزید، اما صدایشان در نمی آمد. حس عجیبی داشتم. فکر کردم اگر زینب وار بخواهم زندگی کنم باید الان چه رفتاری داشته باشم؟! بغض سفت و سختی چنگ انداخته بود ته گلویم. با دندانهای بالایی لب پایین را گاز گرفتم. رفتم و به سختی نشستم کنار قبر امیر. انگشتهایم را گنبدی روی سنگ قبر گذاشتم و فاتحه ای خواندم و زیر لب گفتم «امیر جان مواظب علی من باش.» ماشین پاترولی عبور می‌کرد. عکس بزرگی از علی روی ماشین بود. علی با سرعت از کنارمان گذشت. علی رفت.... باد سردی وزید. آقا ناصر خم شد و منصوره خانم را بلند کرد. همسر مریم جلو آمد، او را از روی گلها کند. مادر زیر بازوی راستم را و بابا با مهربانی آن یکی بازویم را گرفت. بغضم داشت باز می‌کرد. دلم نمی‌خواست بروم. نمی‌خواست از علی به این زودی جدا بشوم. گفتم: "مادر نریم" مادر اشک می‌ریخت. گفتم: «بابا بمونیم.» شانه های محکم بابا می‌لرزید. پاهای من می‌لرزید. دست‌هایم یخ زده بود. دلم به این زودی برای علی تنگ شده بود. در آن لحظات دلم می‌خواست همه بروند و من تنها باشم. دلم می‌خواست علی مثل چند دقیقه پیش کنارم بایستد و از او بپرسم: «علی آقا، زینب وار یعنی چطوری؟ دلم میخواست کسی توی باغ بهشت نبود و با صدای بلند گریه می‌کردم. •┈••✾○✾••┈• ادامه دارد #گلستان_یازدهم کانال حماسه جنوب/ ایتا @defae_moghadas ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂

🍂 نواهای ماندگار 🔸 با نوای حاج صادق آهنگران با امر مولا من دل از دنیا بریدم ای کاروان کربلا من هم رسیدم...        ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ #فاطمه_زهرا #سردار_دلها @defae_moghadas  👈عضو شوید            ◇◇ حماسه جنوب ◇◇ 🍂