#آشنایی_با_علماء
#علی_بن_مهزیار_اهوازی از #فقها و #محدثان و دانشمندان نامور #شیعه در قرن #سوم هجری است که گذشته از مقام علمی و شخصیت معنوی و آثار ارزنده اش، در طرق بسیاری از احادیث شیعه واقع شده، و عموم علما و فقهای ما او را مورد تجلیل و وثوق و اعتماد کامل قرار داده، و روایاتش را از ائمه اطهار علیهم السلام با احترام پذیرفته اند. وی را از اصحاب امام رضا، امام جواد و امام هادی علیهم السلام شمرده اند.
📚شرح حال :
رجال برقی او را از اصحاب حضرت امام رضا علیه السلام بشمار آورده و از اصحاب امام محمدتقی و امام علی النقی علیهماالسلام هم.
شیخ طوسی او را از اصحاب حضرت #رضا علیه السلام می داند و می گوید: دانشمندی موثق و دارای اعتقادی درست بود و از اصحاب امام جواد و امام هادی علیهم السلام نیز محسوب می دارد.
و در «فهرست» خود می نویسد: علی بن مهزیار اهوازی رحمت الله علیه دانشمندی جلیل القدر، دارای روایات فراوان و ثقه است. او سی و سه کتاب، مانند کتب حسین بن سعید و همچنین کتاب حروف القرآن، کتاب الانبیاء، کتاب البشارات دارد.
نجاشی در رجال خود از این دانشمند گرانمایه چنین یاد می کند: «ابوالحسن علی بن مهزیار اهوازی، او از مردم دورق بود و از موالی است. پدرش نصرانی بود و اسلام آورد. و گفته اند که علی نیز در صغر سن نصرانی بود ولی بعد مسلمان شد، و خدا با شناخت اسلام و مذهب تشیع بر وی منت نهاد.
علی مهزیار علم فقه و شناخت احکام دینی را آموخت، و از حضرت امام رضا و امام جواد علیهماالسلام روایت کرده است و از اصحاب خاص امام محمدتقی علیه السلام بشمار می رفت، و از جانب حضرت وکالت داشت. بدین گونه در نزد آن حضرت مقامی بس بزرگ یافت، و نیز از اصحاب امام هادی علیه السلام هم بود، و در بعضی از نواحی وکیل آن ذوات مقدس بود.
راجع به او توقیعاتی مشتمل بر خوبی های وی از جانب امام جواد و امام هادی علیهم السلام خطاب به شیعیان صادر شده است. او در نقل روایاتش موثق بود. هیچ دانشمندی از وی نکوهش نکرده است. اعتقادی درست داشت، و کتاب های مشهوری تصنیف نموده است.
از جمله فقهائی که با علی بن مهزیار هم عصر بودند، حسین بن سعید اهوازی است. او نیز افتخار شاگردی سه تن از ائمه بزرگوار شیعه (علیهم السلام) را داشت و در کتابهای رجالی زمانی که از او سخن به میان آمده به نیکی از او یاد شده است. حسین اهوازی برادری بنام حسن نیز داشت که او هم از علمای معاصر علی بن مهزیار و دارای مقام والایی بود و در اغلب موارد نام این دو راوی اهل بیت در کنار هم ذکرمی شود.
ابن ندیم در فهرست خود از دانش و علم فراوان آن دو دانشمند یاد می کند: «دانش این دو برادر در عصر خود از هر دانشمند دیگری و سیعتر بود و در فقه از برجستگی خاص برخوردار بودند. آنها با حضرت جواد(ع) مصاحبت داشتند و از وجود آن حضرت بهره می جستند».
📚خاندان علی بن مهزیار
فرزند علی بن مهزیار یعنی محمد بن علی بن مهزیار، نیز از اصحاب امام هادی(ع) شمرده می شود. وی بسیاری از افتخارات پدر را دارا و از جایگاه علمی خاصی برخوردار بود. از سید بن طاووس در کتاب «ربیع الشیعه» نقل شده که محمد بن علی بن مهزیار از سفیران و #نمایندگان حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه) بوده است.
همچنین فرزند برادر او علی بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی که او نیز به علی بن مهزیار شهرت دارد از افرادی است که در دوران غیبت صغری توفیق #تشرف به خدمت امام زمان عجل الله تعالی فرجه را داشته است.
📚 وفات
گرچه از تاریخ وفات آن راوی جلیل القدر اطلاع دقیقی در دست نیست، ولی سال رحلت او را حدود ۲۵۴ هجری تخمین زده اند. اکنون مزار شریف آن راوی بزرگوار در شهر #اهواز دارای بارگاه و بقعه ای مجلل است و همه روزه خیل مشتاقان را پذیراست و مردم با عشق اهل بیت مرقد آن راوی اهل بیت را زیارت می کنند.
#شنبه_ها
#آشنایی_با_علماء
#علی_بن_مهزیار_اهوازی
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
لینک کانال 👇✨
@deldadegan_yar_ghayeb
محمّد باقر بن محمّد تقی بن مقصود علی مجلسی (1037 _ 1110 قـ) معروف به #علّامه_مجلسی یا مجلسی دوّم، از #فقیهان و #محدّثان مشهور #شیعه می باشد.
علامّه مجلسی رَحِمَهُ الله از میان شاخه های علوم اسلامی بیش از همه به حدیث نگاری علاقه داشت و مشهورترین کتاب او، مجموعه پُر حجم حدیثی به نام «بحار الأنوار» است که نقش #بارزی در احیای جایگاه حدیث در منظومه ی معرفت دینی داشت.
ایشان با تربیت شاگردان و آثار پر تعداد خود که بسیاری از آن ها را به زبان فارسی و برای استفاده عموم مردم نگاشت، بر فرهنگ شیعی و روش های علمی علمای پس از خود تأثیر گذاشت.
وی به دلیل حضور در حکومت #صفویّان و نقش بارز سیاسی و اجتماعی اش در آن دوران از شهرت زیادی بر خوردار بوده است. در دوران سلطنت شاه سلیمان صَفَوی به مقام «شیخ الإسلام» رسید و در دوران سلطان حسین صفوی صاحب نفوذ بود.
مجلسی رَحِمَهُ الله در سال 1037 هـ در اصفهان به دنیا آمد.
پدرش محمّد تقی مجلسی رَحِمَهُ الله مشهور به مجلسی اوّل از بزرگان و مجتهدان سرشناس عصر خویش و از شاگردان شیخ بهایی، ملا عبدالله شوشتری و میرداماد بود.
جدّ پدری ایشان حافظ ابو نعیم اصفهانی از محدّثان و حفّاظ است. پدر بزرگ شان، «ملّا مقصود» نیز اهل شعر، ادب و فضل بوده است.
ایشان از بسیاری از علمای دوران خود حدیث شنیده و از آنان اجازه روایت داشت که از مهم ترین این افراد باید به ملّا صالح مازندرانی، ملّا محسن فیض کاشانی و شیخ حرّ عاملی رحمة الله علیهم اجمعین اشاره کرد.
از بین شاگردان علّامه برخی از مشاهیر علمای شیعه تربیت شدند که از آن جمله می توان به میرزا عبدالله افندی اصفهانی، سیّد نعمت الله جزایری، شیخ عبدالله بحرانی، محمّد بن علی اردبیلی، میر محمّد حسین خاتون آبادی و سیّد ابو القاسم خوانساری رحمة الله علیهم اجمعین یاد کرد.
علّامه مجلسی رَحِمَهُ الله در علوم مختلف اسلامی مانند تفسیر، حدیث، فقه، اصول، تاریخ، رجال و دِرایه تخصّص داشت و به نگارش آثاری در این زمینه ها پرداخت.
او نویسنده ای بسیار پُر کار بود و بر اساس برخی محاسبات، در طول حیات علمی خود یعنی بعد از دوران بلوغ به طور متوسط روزانه 67 سطر می نوشته که هر سطر به طور متوسط 50 کلمه داشته است.
مجموع آثار عربی علّامه مجلسی رَحِمَهُ الله را تا 10 عنوان ذکر کرده اند که پُر حجم ترین آنها «بحار الأنوار» است که حدود 700 هزار سطر داشته و در یکی از چاپ های آن، 110 جلد است.
علّامه مجلسی رَحِمَهُ الله به #شرح مجموعه های حدیثی کهن شیعه نیز پرداخت و در این شرح ها مباحث مختلف فقهی و غیر از آن را بررسی کرد.
او شرحی بر کتاب کافی نوشت و آن را «مرآة العقول» نام گذاری نمود. وی همچنین شرحی بر کتاب تهذیب الاحکام نوشته ی شیخ طوسی رَحِمَهُ الله نگاشت به نام «ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الاخبار».
از دیگر آثار علّامه مجلسی رَحِمَهُ الله باید به شرح «چهل حدیث»، «الفوائد الطریفة فی شرح الصحیفه» در شرح صحیفه ی سجّادیه، رساله ی «اعتقادات»، رساله ی «اوزان»، و کتاب «الوجیزه فی الرّجال» اشاره کرد.
علّامه مجلسی رَحِمَهُ الله کتاب ها و رسالات متعدّدی به زبان فارسی نگاشت، که تعداد آن را تا 49 کتاب و رساله شمرده اند.
نگارش رسالات فارسی با هدف ترویج علوم دینی بین مردم عادّی انجام می شد و رویه ای بود که مدّتی پیش از علّامه مجلسی رَحِمَهُ الله آغاز شده بود، امّا آثار ایشان از شهرت بیشتری بر خوردار شد و با استقبال بسیاری از فارسی زبانان همراه گشت. از جمله آثار فارسی علّامه محمّد باقر مجلسی رَحِمَهُ الله می توان به کتاب های زیر اشاره کرد :
1. «عین الحیاة» که شرحی است بر وصیّت پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله به جناب ابوذر غِفاری مشتمل بر پند های اخلاقی.
2. «مشکاة الأنوار» در باب قرآن و دعا، فضیلت قرائت و ثواب آن.
3. «حیاة القلوب» در باب سر گذشت پیامبران، زندگانی پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله و درباره ی امامت.
4. «جلاء العیون» در باب تاریخ و مصائب چهارده معصوم علیهم السلام.
5. «حلیة المتّقین» در باب آداب معاشرت و مستحبات زندگی روزانه فردی و اجتماعی.
6. «حقّ الیقین» در اعتقادات.
علّامه محمّد باقر مجلسی رَحِمَهُ الله سر انجام در شب 27 رمضان سال 1110 هـ و در 73 سالگی ـ به تاریخ قمری ـ در اصفهان از دنیا رفت. ایشان بنابر وصیّت شان در کنار مسجد جامع اصفهان و در جوار پدرش به #خاک سپرده شد.
#شنبه_ها
#آشنایی_با_علماء
#علامه_مجلسی
#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
لینک کانال 👇✨
@deldadegan_yar_ghayeb