و بالاخره سقف خونه مون!😃 و من درازکش و سرماخورده و همان ماجرای من خسته سفر نیستم، خسته ی برگشتنم!

بعد از نان و کباب چرب موکب، استکان های چای دارچین، چربی و خستگی را یکجا شستند و یکی یکی چیده شدند توی سینی. دست بردم سمت سینی که ببرم استکان ها را بشورم که همزمان دست های زیادی روانه شد سمت سینی. من می کشیدم. آنها می کشیدند. آنها که بودند؟ همان نوجوان هایی که استکان های خانه خودشان را هم نمی شستند! من که بودم؟ همان که در بین کارهای خانه آخرین انتخابم ظرف شستن است. #خرده_روایت_ها #مناسبات_عجیب_موکبی #جو_گیری #یه_حرکاتی_از_خودت_می_بینی_که_باورت_نمی_شه_خودتی! #زندگی_در_مسابقه #السابقون_السابقون #اولئک_المقربون #هر_استکان_یک_امتیاز #سینی_گرد_بزرگ_امتیاز_ویژه_دارد! #دیگ_بشوری_یه_جون_اضافی_جایزه_می_گیری🤪 #دیمزن دنیای یک مادر زائر نویسنده https://eitaa.com/dimzan

سینی شربت را تعارف کرد جلویم. دستم را حلقه کردم دور لیوان عرق کرده شربت زعفران و بلافاصله یاد دستشویی و کمبود آب موکب افتادم. دستم را عقب کشیدم و گفتم: ممنون. با خنده گفت: نمی شه! دست به مهره حرکته! 😂 #خرده_روایت_ها #شربت_های_اجباری #مناسبات_عجیب_موکبی #برا_دستشویی_هم_خدا_بزرگه😬 #دیمزن دنیای یک مادر زائر نویسنده https://eitaa.com/dimzan

در اتاق پذیرش موکب داخل کربلا، کارت ورودی ام را مثل نشان مخصوص حاکم بزرگ دراز کرده بودم سمت مسئول رفت و آمدها که مردی با اسم کوچک صدایم زد. با تعجب سرچرخاندم و با دیدن شوهرخاله ام ذوق کردم. آدم در کربلا فامیل ببیند آن هم بدون هماهنگی؟ بین آن همه جمعیت؟ خاله ام هم بیرون نشسته بود. منتظر بودند پذیرش شوند. با همان ترفندی که ما آن روز به کار برده بودیم. سماجت مظلومانه و مودبانه! زیلویی کنار نخلی ته کوچه بن بست محتوی موکب پهن بود. همسرجان هم آمد و با خاله و شوهرخاله نشستیم به صحبت و خاطره گفتن. خیلی چسبید. با اینکه توی یک شهر زندگی می کردیم اما خیلی وقت بود شب نشینی به آن شیرینی را تجربه نکرده بودیم‌. انگار حرفها روی مبل های نخراشیده خانه های امروزی طور دیگری جاری می شود و به سمت دیگری می رود. من که حرفهای روی حصیر و زیر نخل انتهای خاکی کوچه بن بست کربلا را بیش تر دوست داشتم. #خرده_روایت_ها #شب_نشینی #از_این_به_بعد_مهمونی_هامونو_بندازیم_کربلا!😃 #دیمزن دنیای یک مادر زائر نویسنده https://eitaa.com/dimzan

فرمانده یکی بود، سربازهایش مقابل هم شوهرخاله ام می گفت در حرم کنار یکی هم سن و سال خودش نشسته که پا نداشته. پرسیده: پایت چه شده؟ مرد، عراقی بوده. سر به زیر انداخته که روم سیاه زمان جنگ سرباز بودم‌. چند تا هم ایرانی کُشته ام. خدا منو ببخشه. شوهرخاله ام هم که سالها جبهه بوده، خیلی عادی گفته: خب این که چیزی نیست. منم کلی عراقی کشته ام! بعد هر دو خنده شان گرفته و همدیگر را بغل کرده اند و بوسیده اند! #خرده_روایت_ها #الحسین_یجمعنا #لعنت_به_آنکه_ما_را_باهم_نمی_خواست #دیمزن دنیای یک مادر زائر نویسنده https://eitaa.com/dimzan

. آب پاش را از IKEA مسکو خریده بودم. یعنی همه خرید من از IKEA که یک شهر بزرگ لوازم خانگی حاوی شیر مرغ و جان آدمیزاد بود، همین آبپاش شد و یک الک کوچک برای نرم کردن بافت آرد کیک و حلواهام. پارسال بردمش کربلا و نجف و سامرا و کاظمین و آنجا روی سر و صورت خودم و همسرجان و خواهرشوهرم را گاهی خیس می کردم باهاش. امسال بردمش حج. چند دور با من طواف کرده باشد خوب است؟ توی پیاده روی چند کیلومتری منا تا جمرات و بعدش تا هتل که توی ظل گرما بود، همین آبپاش کوچک نقش مهمی داشت و جلوی گرمازدگی را گرفت. امسال دوباره بردمش نجف و کربلا و کاظمین. روی سر و صورتمان اسپری می کرد و خوشحال بود از دیدن دوباره عتبات مقدسه. حالا دوباره با پسرک رفته و خودش را رسانده به مشایه. پسرک ولی بهتر از من استفاده از آن را بلد بوده. شده موکب آبپاش و قطرات آبپاش را کرده نذر آدم های مسیر حسین... با دیدن این عکس با خودم گفتم راستی مسیر زندگی ها چقدر متفاوتند. آبپاشی از کشوری کمونیستی می رود حج و بعدش هم می شود خادم پیاده روندگان بزرگترین اجتماع شیعه. الک کوچکی هم هنوز مانده توی کابینت منزل ما... #خرده_روایت_های_اربعین #عاقبت_به_خیری #آبپاش_باشیم😃 #نه_به_کابینت🤪 #دفعه_بعد_الک_رو_هم_می_برم_به_دلش_نیاد! #پسرم_حسین #اربعین_اولی #الهی_که_همیشه_در_مسیر_امام_حسین_باشه #و_خیر_برسونه #و_بعد_عمری_شهید_بشه #دیمزن دنیای یک مادر زائر نویسنده https://eitaa.com/dimzan

الکِ مذکور!😄