🤍"جانَم‌میرَوَد"🤍
#پارت‌چهل‌دوم
محمد آقا شب بخیری گفت و همراه شهین خانم به داخل رفتند...
شهاب از جاش بلند شد تا به اتاقش بره که مریم صداش کرد
_شهاب بی زحمت ظرفارو از انباری بیار می خوایم بشوریم
_مریم ظرفا یکبار مصرفن لازم نیست بشورید هوا سرده
_نه خاک گرفتن باید بشوریمشون
_باشه
شهاب به سمت انباری رفت
سارا_میگم مریم راهیان نورمون کی افتاد؟؟
_یه هفته دیگه میریم به امید خدا فردا پس فردا اعلام میکنیم
_منو زهرا هم میایم
مریم با تعجب به مهیا نگاه کرد
_می خوای بیای؟؟
_آره منو زهرا دوم دبیرستان با مدرسه رفتیم خیلی خوش گذشت
نرجس_ولی شما نمی تونید بیاید این اردو مخصوص فعالین پایگاه ها هست
مریم_من میپرسم خبرت می کنم
شهاب ظرفا رو ڪنار حوض گذاشت
_بفرمایید
_خیلی ممنون داداش .
_خواهش میکنم
_میگم شهاب برا اردوی هفته آینده مهیا و دوستش میتونن بیان؟
_دوست دارن بیان؟؟؟
_آره
_باشه میتونن بیان ولی فردا مدارک لازم و بیارن تا بیمه شن .شبتون بخیر
سارا_ایول مطمئنم این بار خیلی میچسبه
_معلومه که میچسبه.کم چیزی نیست من افتخار همراهی دادم بهتون
دختر ها بلند شدند و مشغول شستن ظرف ها شدن
مریم به مهیا نگاهی انداخت
فکرشم نمی کرد که مهیا بخواد با اونا به شلمچه بیاید...
اون با بقیه دخترا فرق می کرد با اینکه مقید نبود لباس پوشیدنش هم خوب نبود اما هیچوقت مثل بقیه تو مراسمات و این عقایدجبهه نمی گرفت...
مریم مطمئن بود این دختر دلش خیلی پاک تر از اون چیزی هست که فکر می کنه وامیدوار بود که هر چه زودتر خودش و پیدا کنه
با پاشیدن آب سردبه صورتش به خودش اومد
مهیا_به کجا خیره شدی
لبخندی زد و جواب مهیا رو با شلنگ آبی که به سمتش گرفت داد و این شروع آب بازیشون شد...
بسته بندی سبزی ها تموم شده بود...
همه برای مراسم و ناهار به مسجد رفته بودن اما دختر ها اونقدر خسته بودند که ترجیح دادند خونه بمونند و استراحت کنند
و عصر دوباره به بقیه ڪارا رسیدگی کنند
وارد اتاق مریم شدند همه ی دخترها خودشان و روی تخت انداختند
_تختمو شکوندید
_ساکت شو مریم
شهین خانوم که تو حیاط منتظر شهاب بود که بیاید و باهم سبزی ها رو به مسجد ببرند
مریم و صدا زد مهیا که به پنجره نزدیک بود پنجره رو باز کرد
_اِ شهین جونم تو هنوز اینجایی
شهین خانم خندید
_آره هنوز اینجام مهیا جان شهاب ناهارتونو اورده بیاید ببرید
_چشم خوشکلم
_خدا بگم چیکارت کنه دختر من رفتم
تا مهیا می خواست چیزی بگه نرجس از جاش بلند شد
_من می رم غذاها رو میارم
نرجس که از اتاق بیرون رفت
مهیا روبه مریم و سارا گفت
_یه چیز میگم ناراحت نشید سرتونو بکوبید به دیوار... من از این عفریته اصلا خوشم نمیاد
مریم_عفریته؟؟
سارا_نرجس دیگه فدات مهیا حسمون مشترکه
_دخترا زشته
_جم کن بابا مریم مقدس
نرجس غذاها را اورد. نهار قیمه بود...
مهیا می تونست بدون شک بگه که این خوش مزه ترین و خوش بوترین قیمه ای بود که تا الان خورده بود دخترها تا عصر استراحت کردند...
و دوباره تا شب بکوب ڪار کردند
شب هم مهلا خانم و مادر زهرا هم به اونا اضافه شده بودند
ساعت ۱۱بود که همه کم کم در حال رفتن بودند
مریم_میگم دخترا پایه هستید امشب پیشم بمونید ظرفای ناهار فردا رو هم باهم بشوریم
همه دخترا از این حرف مریم استقبال کردند
مادر زهرا بدون اعتراض قبول کرد
مهلا خانم هم که از خداش بود که مهیا کنار مریم بمونه
به شهین خانم گفت که اگر می تونست خودش هم برای کمک می موند ولی باید همراه احمد آقا به خونه ی آقا احسان برن و برای مراسم فردا به اون کمک کنند
همه رفته بودن وفقط دخترا وشهین خانم تو حیاط نشسته بودند واقعا حیاط بزرگ و با صفایی داشتند
محمدآقا و شهاب هم اومدندو روی تختی که تو حیاط بود نشته اند
محمد آقا_خسته نباشید دخترای گلم اجرتون با امام حسین خیلی زحمت کشیدید
شهین خانم_ قراره امشبم بمونن و همه ی ظرفای فردا رو بشورن
محمد آقا_ پس تا میتونی ازشون کار بکش حاج خانوم
_شهین جونم بلاخره یه آب قندبده حالم جا بیاد بعد ازم کار بکش
_تا وقتی بگی شهین جون آب قند که نمیبینی هیچ کلی ازت کار میکشم
مریم سینی چایی و به سمت همه گرفت به مهیا که رسید مهیا آروم گفت
_خوشکل خانم از حاج آقا مرادی چه خبر
و چشمکی زد
مریم که هول کرد سینی و که دوتا استکان چایی داشت از دستش سر خورد و روی مهیا افتاد
مهیا از جاش بلند شد...
شهین خانم به طرفش دوید
_وای چی شد
مریم تند تند مانتوی مهیا رو می تکوند
_وای سوختی مهیا
محمد آقا نگران به اونا نزدیک شد
_دخترم حالت خوبه
مهیا مانتویش و به زور از دست های مریم کشید
_ول کن مانتومو پارش کردی
_بده به فکرتم
_نمی خواد به فکرم باشی
رو به بقیه گفت
_چیزی نیست نگران نباشید چاییا زیاد داغ نبودند...
#رمان
#جانم‌میرود
نویسنده :سرکار‌خانم‌فاطمه‌امیری
🤍#بھـٰاࢪ_عـٰاشقۍ🤍
#پارت‌چهل‌دوم
صدای خسته شخصی به گوش میرسد
+کیه؟
_ریحانم مامان دخترت
در طوری باز میشود که احساس میکنم از جا کنده میشود..
مادرم با صورت رنگ پریده و خسته ای روبه رویم ظاهر میشود نگاه به چهره اش میکنم
چقدر شکسته شده
انگار صدسال پیرتر شده بود
محکم در آغوشش مرا میفشارد
+ریحانه واقعا خودتی؟
برگشتی دخترم بالاخره اومدی
بغضم میترکد و اشک هایم سرازیر میشوند.
با نگاهم تمام خانه را میکاوم چقدر دلم برای همین خانه کوچک و نقلی مان تنگ شده بود
همچینین مادرم در این چند روز که او را ندیدم گویی تمام مردم برایم غریبه بودند
مادرم جلو می آید دستانم را در دستان چروک و ضعیفش می گذارد
+میدونی چقدر نگرانت بودم؟
میدونی نبودی چقدر فکر خیال کردم؟
انگار اشک هایم مسابقه دو گذاشته بودند که یکی پس از دیگری جاری میشد
هق هق ام بیشتر میشود
+کجا بودی ریحانه؟
_مامان الان...نپرس لطفا!
نمی داند چرا این حرفها را میزنم میدانم الان در دل او غوغا است و چقدر نگران من است همه ی اینها را میدانم اما اگر به مادرم میگفتم
باور میکرد¿
+خب حالا آبغوره نگیر زنگ بزن دوستت بگو اومدی که توی این چند روز هم منو‌کشت هم خودشو
_نرگس؟
سرتکان میدهد.
موبایل مادرم را از روی میز برمی دارم و با شماره ی نرگس رامیگیرم
فرصت حرف زدن را از من میگیرد و تند تند می گوید
+سلام مرضیه خانم چی شد؟ریحانه پیدا شد؟برگشت
_سلام
وقتی صدایم را میشنود با جیغ می گوید
+ریحانهههه تویی؟؟
_آره
لحن سردم او را می ترساند اما چه باید میکردم؟دست خودم نبود با همه سرد شده بودم
+خوبی؟
_خوبم
+کجا بودی تاحالا اصلا صبر کن آماده بشم الان میام خونتون...
#رمان
#بهار‌عاشقی
نویسنده: سرکارخانم‌مرادی