#روایت_بخوانیم 9⃣5⃣5⃣ توحیدمان لق می‌زند... | قسمت۱ اولین چیزی که بعد از شنیدن خبر شهادت حاج‌قاسم مثل صاعقه از ذهنم عبور کرد، این بود که حالا چه بلایی سر محور مقاومت می‌آید؟ داغی که با رفتن سردار در قلبم نشست از یک‌طرف و تخم ناامیدی که بین‌مان کاشته می‌شد، از طرف دیگر، خواب را از چشم‌هایم گرفته بود. رشته ترس و خیال مثل کلافی که دست گربه بازیگوشی افتاده باشد و بخواهد با آن بازی کند، از دستم رها می‌شد و نمی‌دانستم سرش به کجا می‌رود و تهش به کجا می‌رسد. قادر به جمع‌وجورکردن ذهن پریشانم نبودم. می‌گفتم نکند حالا که سردارمان را ترور کرده‌اند، هدف‌های پلید دیگرشان را یکی‌‌ پس از دیگری به کرسی بنشانند. خصوصا که زمزمه‌های برجام یک و دو کم‌کم بالا گرفته بود. با همه توان سعی می‌کردم کابوس ناامن‌شدن ایران و منطقه را از ذهن دور کنم و نگاهم به واقعیت‌ها باشد ولی تا مدت‌ها خط محوی از سیاهی آن کابوس‌ها در پس خاطرم باقی ماند. تا آن‌موقع امنیت را با گوشت‌ و‌ پوستم درک کرده بودم. بارها با خود می‌گفتم فضای امنی را که سردار با قدرت ایمان و شجاعت در کشور حاکم کرده، کسی جرأت نمی‌کند به آن نگاه چپ بیندازد، چه برسد به آن‌که بخواهد خط ناامنی را کیلومترها از مرز، جلوتر بکشد و توی پایتخت، آشوب و بلوا درست کند. حالا که فکرش را می‌کنم به نظرم اشتباه را همین‌جا مرتکب شدم. ✍ #فاطمه_اکبری‌اصل #شهید_سید_حسن_نصرالله 🌀 دورهمگرام؛ شبکه زنان روایتگر فرصتی برای ثبت لحظات گوارای زندگی🌱 با ما از طریق لینک زیر همراه شوید: 📲 دورهمگرام در ایتا | بله | دیگرپیام‌رسان‌ها

#روایت_بخوانیم 9⃣5⃣5⃣ توحیدمان لق می‌زند... | قسمت۲ نه من، بلکه همه ما که با این خیال‌راحتی وظیفه خود را از یاد بردیم و در خواب ناز، فقط به داشته‌هایمان دل‌خوش بودیم. غافل از این‌که برای حفظ نعمت، باید مراقب آن بود و إلا سارقان امنیت همیشه در کمین هستند. چند ماهی که در ایران، رنگ اغتشاشات، چهره وطن را کدر کرد و غبار نازکی از ترس و آشوب، آسمان امید‌ها را پوشاند، ارزش امنیت را بیشتر درک کردم. اینکه در بعضی از مناطق شهرها، نتوانی آزادانه رفت‌وآمد کنی، خرید کنی، درس بخوانی، کار کنی و همه آن هم به گردن تعداد اندکی از وطن‌فروش‌های غافل باشد که یا فریب خورده‌اند و یا زمینه‌ای برای بروز عقده‌های خود پیدا کرده‌اند، خونم را به جوش می‌آورد. ما داغ‌های زیادی دیده‌ایم. خون دل‌های بسیاری خورده‌ایم. در یک سال اخیر، غمی نبوده که از سر نگذرانده‌ باشیم و اشک چشمی نمانده که نریخته باشیم. از ترور فرمانده‌هان و بزرگان مقاومت ایرانی و لبنانی تا آواره‌شدن کودکان غزه‌ای و سیاه‌پوش‌شدن مادران فلسطینی، همه و همه درد و اندوه تبله کرده در قلب‌هایمان بوده که یک به یک، با چشم خود دیدیم و با افکاری متلاطم پشت سر گذاشتیم. حالا رسیده‌ایم به بالاترین نقطه سینوسی این روزها و ترور سید شهیدان مقاومت. اتفاقی که فکر کردن به آن هم لرزه به تن عقایدمان می‌انداخت. می‌ترسیدیم که در نبود ایشان، محور ایستادگی در مرزهای فلسطین دچار شکست و ناامیدی بشود. واهمه داشتیم از اینکه ما بمانیم و روزهایی که برای تحمل سختی‌هایش خوب تربیت نشده‌ایم. بله، درست است. اشکال کار دقیقا همین‌جاست. همان اشتباهی که در زمان حیات سردار سلیمانی مرتکب شدیم. آماده نبودن در شرایط بحرانی و قائم به فرد دیدن یک مکتب جهادی. باید بپذیریم که توحید ما لق می‌زند. ریشه‌هایش در آب است و متزلزل. آیا وقتش نرسیده که به آیه‌های وعده‌دار خداوند مؤمن بشویم و هر کدام‌ به نور توحید، مسلح و مجهز بشویم؟ خدای حق، همان خدای زمان حیات سردار و سید حسن نصرالله است که می‌فرماید: -آیا گمان کرده‌اید که به بهشت داخل شوید بدون امتحاناتی که پیش از شما بر گذشتگان آمد؟ که بر آنان رنج و سختی‌ها رسید و همواره پریشان‌خاطر و هراسان بودند تا آن‌گاه که رسول و گروندگان با او گفتند: بار خدایا! کی ما را یاری کنی؟ (در آن حال خطاب شد:) هان! همانا یاری خدا نزدیک است. بقره/۲۱۴. ✍ #فاطمه_اکبری‌اصل #شهید_سید_حسن_نصرالله 🌀 دورهمگرام؛ شبکه زنان روایتگر فرصتی برای ثبت لحظات گوارای زندگی🌱 با ما از طریق لینک زیر همراه شوید: 📲 دورهمگرام در ایتا | بله | دیگرپیام‌رسان‌ها