#حداد_عادل : امروز #زبان_عربی آسیبی برای #زبان_فارسی ندارد. موافقید؟ (قضاوت پس از شنیدن توضیحات) @dr_ehsan1980

به مناسبت 15 اردیبهشت روز شیراز سه گفتار به لهج‏ه‌ی شیرازی قرن نهم ادیب طوسی نشریه‌ی دانشکده‌ی ادبیات تبریز @mmparvizan

به بهانۀ روز شیراز گویش قدیمی شیراز به همراه بررسی غزلی از شمس پُس ناصر پژمان فیروزبخش مجله‌ی ایران‌شناسی @mmparvizan

"از دمِ انسانی تا دمِ عرفانی" هنگام سپیده‌دم خروس سحری دانی که چرا همی‌کند نوحه‌گری یعنی که نمودند در آیینه‌ی صبح کز عمر شبی گذشت و تو بی‌خبری "روزبهان بقلی فسایی شیرازی" رباعی مشهور بالا را اغلب به نام خیام می‌شناسند؛ هرچند در منسوبات ابوسعید هم ثبت شده و در حقیقت، بیش از همه می‌توان آن را سروده‌ی عارف مشهور فارس روزبهان (ف ۶۰۶) دانست. موید صحت این انتساب، نخست جنگ‌ها و بیاض‌های موجود از سده‌ی هشتم و اوایل نهم چون: بیاض تاج‌الدین احمد وزیر و جنگ اسکندری مورخ ۸۱۴ و ...، است که در فارس کتابت شده و شاعر را روزبهان دانسته‌اند و از دیگر سو، نخستین انتساب‌های این رباعی به خیام زاده‌ی قلم کاتبان و نویسندگان پس از میانه‌ی سده‌ی نهم است. (بنگرید به یادداشت‌های علی میرافضلی درباره‌ی خیام و این رباعی) آنچه شاید بیش از همه، سبب انتساب این رباعی به خیام‌شده، درونمایه‌ی غنیمت‌دانستن دم و عمر و حیات است؛ ویژگی‌ای که سبب انتساب بسیاری دیگر از رباعیات مشابه به خیام‌ شده است. غنیمت‌دانستن دم در فرهنگ بشری، مساله‌ای دیربنیاد است و با مرگ ارتباطی تنگاتنگ دارد و ریشه‌ی مدوّن فلسفی آن را در اندیشه‌های اپیکوروس می‌توان دید و در نصوص و آثار عهد اسلامی نیز، به‌فراوانی نشانه‌هایی از آن دیده می‌شود؛ چنانکه در این سخن منظوم به امیرمومنان(ع) نسبت داده شده است: مافات مضی و ما سیاتیک فاین قم فاغتنم الفرصه بین العدمین اما آنچه در فرهنگ اسلامی و ادبیات فارسی، اهمیت دارد تفاوت نگاه به دم‌غنیمت‌دانی است؛ چنانکه در ادب عرفانی، دم و وقت و تک‌تک لحظات حیات، پنجره‌ای در مسیر سلوک و یافتنِ انوار حقیقت است: صوفی ابن‌الوقت باشد ای رفیق نیست فردا گفتن از شرط طریق و آنگاه که سعدی از "دم غنیمت‌دانستن" سخن می‌گوید، شاید به این مساله توجه دارد: به غنیمت شمر ای دوست دم عیسی صبح تا دل مرده مگر زنده شود کاین دم از اوست دم، چه زمان و چه نفَس و جان باشد، از این منظر کاربردی عمدتا عرفانی دارد؛ حال آنکه در نوع نگاه خیامی، در "دم غنیمت‌دانی" امکان حیات، اهمیت دارد: این قافله‌ی عمر عجب می‌گذرد دریاب دمی که با طرب می‌گذرد و سعدی نیست، آنگاه که از نفَس سخن می‌گوید به این معنی به "دم" نگریسته است: خبرداری ای استخوانی نفس که جان تو مرغی است نامش نفس دم؛ فرصت است: فرصتی برای کشف عرفانی یا زیست جسمانی یا طربِ زندگانی یا امتحان آسمانی؛ هرچند در مقام لفظ در اشعار به صورتی مشابه جلوه‌گر شده است. به نظر می‌رسد؛ با وجود نزدیک‌شدن فاصله‌ی دم عرفانی و دم انسانی، در ادبیات قرن ششم؛ همچنان تلقی روزبهان از دم، بُعد عرفانی آن بوده‌است؛ نکته‌ای که با نوحه‌گری خروس سحری و آیینگی صبح نیز تناسب دارد. اما باید این مساله را هم در نظر گرفت که نوع عرفان جمال‌شناسی روزبهان با سازگار شدن دم‌های عرفانی و انسانی سازگاری دارد و ادامه‌ی این سنت را در شعر سعدی و کمالش را در غزل حافظ می‌بینیم؛ تا آنجاکه نمی‌توان به‌وضوح تصریح کرد که در بیت زیر از حافظ، منظور کدام‌یک از دم‌های انسانی یا عرفانی است: عمر را غنیمت دان، آن‌قدر که بتوانی حاصل حیات ای جان، این دم است تا دانی در حقیقت، نوع تفسیر انسانی کاتبان خیام‌نویس از گذران عمر، در رباعی ذکر شده، سبب شده آن را به دیوان خیام راه دهند؛ حال آنکه کاتبان آشنا به مرام و نگاه روزبهان و محیط حیات او، به‌درستی این شعر را به نام او ثبت کرده‌اند. #خیام #روزبهان #دم_غنیمت_دانی @mmparvizan

https://www.cgie.org.ir/fa/article/223566/%D8%A7%D8%A8%D9%86-%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D9%87%D8%8C-%D8%B4%D9%87%D8%A7%D8%A8-%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86 اِبْنِ عَبْدِربِّه، شهاب‌الدین ابوعمر احمدبن محمد (۱۰ رمضان ۲۴۶-۱۸ جمادی الاول ۳۲۸ق / ۲۸ نوامبر ۸۶۰-۲ مارس ۹۴۰)، شاعر و ادیب بزرگ اندلسی. #ابن_عبد_ربه #متون_نظم_و_نثر_اندلس #دائرة_المعارف_بزرگ_اسلامی

🌿💐 🧾 برنامه برای 11 ساعت درس خواندن : - 7 تا 8: بیداری، صبحانه خوب و ورزش سبک - 8 تا 9:30: مطالعه سخت ترین درس اختصاصی - 9:45 تا 11: مطالعه یک درس عمومی مهارتی - 11:15 تا 13:15: مطالعه درس اختصاصی پرحجم - 13:15 تا 15: ناهار، چرت کوتاه و استراحت - 15 تا 16:45: مطالعه درس اختصاصی مورد علاقه - 16:45 تا 18: مطالعه یک درس عمومی حفظی - 18:30 تا 20: مطالعه یک درس اختصاصی - 20:15 تا 21:30: مطالعه یک درس عمومی - 21:30 تا 22:15: شام و استراحت - 22:15 تا 23: مرور درس ها - 23 تا 24: فیلم دیدن و خواب #کنکور #برنامه_ریزی_درسی @dr_ehsan1980

#دیکتاتوری #دموکراسی_جوک_بزرگ_تاریخ @dr_ehsan1980

✅ فوز رواية "تغريبة القافر" للروائي العُماني زهران القاسمي بجائزة البوكر العربية للعام ٢٠٢٣ 🆔https://eitaa.com/arabickotobjadid

معاونت پژوهشی دانشکده الهیات، معارف اسلامی و ارشاد و انجمن علمی دانشجویی الهیات دانشگاه امام صادق علیه‌السلام با همکاری انجمن علمی علوم قرآن و حدیث دانشکده قرآن و حدیث دانشگاه بین‌المللی مذاهب اسلامی برگزار می‌کند: 📝 *اصول و ضوابط مصحف نگاری (به همراه معرفی ظرفیت‌های پژوهشی و همکاری با مرکز طبع و نشر قرآن کریم)* 🔻 *سخنران:* *دکتر مرتضی توکلی قائم مقام مرکز طبع و نشر قرآن کریم* 🕙 زمان و مکان: پنجشنبه ۴ خرداد ماه ساعت ۱۰تا۱۲ دانشگاه امام صادق علیه‌السلام سالن شهید مطهری پخش مجازی: https://vc.isu.ac.ir/ch/theo-isu 🔸🔸🔸 @dr_ehsan1980

لئونارد لویزون زادهٔ ۱۹۵۳ در ایالات متحده آمریکا - درگذشتهٔ ۶ اوت ۲۰۱۸ اسلام‌شناس، مولوی‌شناس و پژوهشگر ادبیات فارسی بود. او عضو بنیاد میراث ایران در بخش ادبیات کلاسیک فارسی و تصوف در دپارتمان مطالعات اسلامی و عربی دانشگاه اکستر انگلستان و سردبیر مجلهٔ مولانا ریویو بود. در 20 سالگی به‌عنوان آموزگار زبان انگلیسی به ایران سفر کرد و به دلیل علاقه به ادب و فرهنگ ایرانی و اسلامی در دانشگاه شیراز، زبان و ادبیات فارسی، دین و تاریخ اسلام و جامعه شناسی آموخت و موفق به دریافت مدرک کارشناسی روابط بین الملل شد. نخستین شعر مولانا که او را شیفته کرد، این بود: هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست ما به فلک می‌رویم عزم تماشا که راست پس از اقامت در انگلستان، او هم همسرش «جین» یک ساختمان کلیسای قدیمی و متروکه را در حومه آکسفورد خریداری کرده و آن را به یک خانه زیبای ایرانی و مدرن تبدیل کردند. او در تاریخ 6 آگوست 2018 برابر با 15 مرداد 1397 هجری خورشیدی، دار فانی را وداع کرد. لئونارد لویزن برنده پانزدهمین دوره جایزه جهانی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در بخش مطالعات ایرانی برای کتاب «عطار و سنت (آداب) تصوف ایرانی» است. @dr_ehsan1980