آنچه همه ما باید بدانیم فنایی اشکوری 14/3/1401 در این سخنرانی فهرستی از علوم، معارف و مهارت هایی که هر اسلام پژوه، مبلغ و فعال دینی نیازمند به آشنایی با آن است معرفی شده است. https://eitaa.com/dreshkevari

آنچه همه باید بدانیم خلاصه متن مکتوب https://eitaa.com/dreshkevari

ده ویژگی شاخص عرفان شیعی محمد فنایی اشکوری https://eitaa.com/dreshkevari

آنچه همه باید بخوانیم چه کتاب هایی را و چگونه بخوانیم؟ محمد فنایی اشکوری https://eitaa.com/dreshkevari

ضرورت و فایده فلسفه درباب فایده و کارکرد فلسفه ابهاماتی هست که موجب شده برخی درباره ارزش تفکر فلسفی دچار تردید شوند و به عنوان یک نیاز مبرم معرفتی به آن نظر نکنند. اما توجه به نکات ذیل می تواند ارزش و ضرورت فلسفه را برای ما تا حدی روشن کند. بی شک هر انسانی پرسش های بنیادینی درباره حقیقت هستی، منشأ جهان، ماهیت انسان، و غایت حیات و مانند آنها دارد که نمی توان پاسخ آن را از راه علوم تجربی دریافت کرد. و چون بسیاری از این پرسشها پیشادینی هستند نمی توان پاسخ آنها را از دین پرسید. اعتبار خود دین باید از راه عقل و تفکر فلسفی بدست آید. عرفان هم امری شخصی و نادر است و در دسترس عموم نیست. تنها شیوه عامی که می توان از آن درباب پاسخ به این گونه پرسشها استفاده کرد تفکر عقلی و فلسفی است. در فقدان فلسفه معمولا انسان ها به تقلید، خرافات، افسانه ها واساطیر و دیگرروش های نامعتبر پناه می برند. بنیاد عقلانی دین، اثبات اصول اعتقادی دین و فهم بسیاری از آموزه های اعتقادی دین درگرو بکارگیری تفکر فلسفی است. این امر بویژه در اسلام که بر عقلانیت و تفکر تأکید دارد بسیار حائز اهمیت است. فلسفه با زندگی هر روزه انسان نیز بیگانه نیست. پیشینیان فلسفه را فن نیکو زیستن تعریف کرده اند. با تفکر فلسفی می توان به حیات نگاه عقلانی داشت. تفکر فلسفی عقلانیت را در همه حوزه های حیات انسانی می گستراند. بدون فلسفه جامعه و تمدن مطلوب انسانی شکل نمی گیرد. تمدن مطلوب برپایه شناخت درست از مولفه های تمدن است، مانند علم، دین، اخلاق، سیاست و هنر. و این کاری است که در فلسفه صورت می گیرد. و بالأخره عقل فصل مقوم انسان و تفکر عقلی برای انسان ذاتی است. با تفکر فلسفی بعد مهمی از انسانیت انسان شکوفا می شود. قسمتی از مقاله "فلسفه اسلامی معاصر ایران" در کتاب فردای بهتر. #فلسفه #عقلانیت #تفکر #تمدن http://eitaa.com/dreshkevari

عارف راستین چه کسی است؟ دیدگاه آیت الله مصباح یزدی ره معرفت عرفانی فقط برای کسی حاصل است که خود به کشف و شهود رسیده باشد. حتی آگاهی حصولی از یافته های عارفان نیز همیشه میسور نیست و نمی توان به سخن هر مدعی کشف و شهودی اعتماد کرد.آری، اگر مدعی معصوم باشد سخن او حجت است. اگر معصوم از حقیقتی باطنی خبر دهد، اولا یقین خواهیم داشت که او چیزی را یافته است، و ثانیا آنچه یافته است، حقیقت است، نه خیال و وهم. اما سخن غیر معصوم حجیتی ندارد، مگر از راهی مطمئن شویم که اولا او در بیانش صادق است و ثانیا با قرائنی دریابیم آنچه یافته است از عنایت های ربانی است، نه از جنس وهم و خیال و القاء شیطانی. چون حقیقت عرفان امری قلبی و باطنی است، شناخت عارف حقیقی برای افرادی که احاطه به باطن افراد ندارند دشوار است، جز به نحو ظنی از راه قرائن. عارف کسی است که خدا را با قلب و روح درک کرده و یافته باشد. «کسانی که به گوهر راستین عرفان دست یافته باشند، اهل تظاهر و به دنبال اسم، رسم و عنوان نیستند؛ بلکه در خلوت روح خود از انس با محبوب خویش غرق لذتند و از بند اسم و رسم و نام و نشان رهیده اند.» نه اسم و عنوان ملاک عارف بودن است، نه اظهار کشف و کرامات. در میان علمای ربانی افراد بسیاری داریم که عنوان عارف را ندارند و کشف و کراماتی اظهار نکرده اند، اما به راستی عارف هستند. آشنایی با علوم و اصطلاحات عرفانی وعرفان نظری هم ملاک عارف بودن نیست. «آنچه که عارف راستین به دنبال اوست، حقیقتی است که از راه دل ادراک میشود و بود و نبود الفاظ و مفاهیم، دخالتی در آن ندارد. از این رو چه آن الفاظ و مفاهیم را بداند و چه نداند، تأثیری در رسیدن او به حقایق عرفانی خواهد داشت. کم نبوده اند عارفان بلند مرتبه ای که حتی سواد خواندن و نوشتن هم نداشته اند و از بیان و تشریح حتی بخشی ناچیز از ادراکهای خود عاجز بوده اند.» #کشف #شهود #کرامت #وهم منبع: چراغ فروزان حکمت: ص 61. http://eitaa.com/dreshkevari

👆معرفی سه کتاب خواندنی برای مطالعه در تعطیلات تابستان: به رنگ صبر نا شرح صدر http://eitaa.com/dreshkevari

پاسخ به پرسش هایی درباره اصل امتناع تناقض فنایی اشکوری خبرگزاری حوزه http://eitaa.com/dreshkevari

ادراک معقول: حکمتی در اوج شکوه ابن سنیا در رسالۀ معراجیه نقل می کند که رسول خدا (ص) امیر المؤمنین علی (ع) را به تعقل و ادراک معقول تشویق می فرمود: «براي اين بود که شريف ترين انسانها و عزيزترين انبيا و خاتم رسولان (ص) با مرکز حکمت و فلک حقيقت و خزانه ي عقل، يعني امير المؤمنين (ع) چنين گفت که: «يا عليُّ اِذا رأيت الناس يتقرّبون اًّلي خالقهم بأنواع البِرِّ تَقرَّبْ أنتَ اًّليه بأنواع العقل تَسبِقُهُم؛ اي علي! چون مردمان در کثرت عبادت رنج برند، تو در ادراک معقول رنج بر تا بر همه سبقت گيري. و اين چنين خطاب را جز چون او، بزرگي راست نيامدي که او در ميان خلق، چنان بود که معقول در ميان محسوس؛ لاجرم چون با ديده ي بصيرتِ عقل، مدرکِ اسرار گشت همه ي حقايق را دريافت و ديدن حکم داد و براي اين بود که گفت: "لو کُشفَ الغطأُ ما ازددتُ يقيناً"؛ اگر پرده برداشته شود، بر يقين من افزوده نگردد. هيچ دولت آدمي را زيادت از ادراک معقول نيست، بهشتي که به حقيقت آراسته باشد به انواع زنجبيل و سلسبيل، ادراک معقول است و دوزخ با عقاب و اشغال متابعت، اشغال جسماني است که مردم در بندِ هوا افتند و در جحيمِ خيال بمانند.» (ابن سینا، معراج نامه، ص15) از این حکمت درخشان نبوی استفاده می شود که طلب معرفت نزدیک ترین راه برای تقرب به حق تعالی و ادراک معقول برترین فضیلت است، البته بدون اینکه راه های دیگر تقرب و انواع نیکوکاری ها نفی یا کم ارزش تلقی شود. ضمنا ابن سینا در نهایت این معرفت را معرفت شهودی و از جنس دیدن (رؤیت) تفسیر می کند، نه شناخت عقلی و حصولی محض. نقطۀ اوج دیگر در بیان زیبا و بلیغ شیخ الرئیس آنجاست که در بارۀ مولا می گوید: « او در ميان خلق، چنان بود که معقول در ميان محسوس.» جا دارد انسان ساعت ها در این تعبیر باشکوه خیره بنگرد و غرق در زیبایی و تأمل در ژرفای معنای آن شود! http://eitaa.com/dreshkevari

اندیشه و سلوک عرفانی آیت الله خامنه ای گفتاری از فنایی اشکوری ارایه شده در پیش همایش عرفان اهل بیتی 19/12/1399

اندر وصف جاهلان عالم نما کسانی که به زبان عالمند و به دل جاهل: «در دل ایشان از خدای خوف و حیا نبود و در علم آموختن و نشر کردن نیت تحصیل ثواب آخرت و قربت حق نبود. به غرض تحصیل جاه و مال و قبول خلق و یافت مناصب تتبع علم کنند. لاجرم هوا بر ایشان غالب شود و علم ایشان متابع هوا گردد و کار به هوا کنند و به علم عمل نکنند و بر علمای متقی و دیندار حسد برند و در پوستین ایشان افتند و بر ایشان افترا کنند و در مقام بحث به جدل بادید آیند و ایذا کنند و سخن به توجیه نگویند و حق را گردن ننهند و خواهند که به جلدی و زبان آوری حق را باطل کنند و باطل را در کسوت حق فرانمایند و اظهار فضل کنند. از این جنس علما از آنها اند که خواجه علیه الصلوة می فرماید "اتقوا کل منافق علیم اللسان، یقول ما تعرفون و یفعل ماتنکرون."» نجم رازی، مرصاد العباد، ص484. http://eitaa.com/dreshkevari

🔊 فنایی اشکوری: انسان دوستی در معنویت اسلامی مرکز سلامت معنوی دانشگاه علوم پزشکی کرمان ۱۳۹۹/۱۲/۲۵

عید قربان یادگار حیات توحیدی خلیل خدا http://eitaa.com/dreshkevari

اخلاق جوانمردی جوانمردی در اصل برخورداری از برخی فضایل روحی است که از کیفیات و احوال درونی انسان هستند، مانند شرافت، کرامت، عزت نفس، خیرخواهی، دگردوستی، همراه با شجاعت و قدرت اراده و عزم بر عمل. شاید با تأمل بتوان ریشه این فضایل را در یک فضیلت بنیادی یافت که گوهر جوانمردی برخورداری از آن فضیلت است و سایر صفات از فروع و شاخه ها و ثمرات آن فضیلت است. شجاعت و قوت اراده و عزم بر عمل برای آن است که فضایل و آرمان های اخلاقی در خارج فعلیت یابند و به ثمر بنشینند. فعلیت یافتن خارجی این صفات مسلتزم جود و بخشندگی، عفو و بخشش، دستگیری و یاری رسانی، و سلحشوری و رزم آوری برای کمک به مظلوم و مقابله با ستمگر است. پیوند جوانمردی با اخلاق و دگردوستی رکن مقوم و ذاتی جوانمردی است. بهتر آن است که بگوییم جوانمردی نوعی اخلاق و منش است، نه چیزی که با اخلاق پیوند دارد. انسان مطلوب در آئین جوانمردی کسی است که برخوردار از سلامت جسمی، فکری، اخلاقی و معنوی باشد. چون جوانمردی حاوی عنصر خیرخواهی برای دیگران است بعد اجتماعی می یابد. هنگامی که افراد متعدد و متکثری با داشتن چنین روحیه و اهداف اجتماعی در جایی باشند، طبعا برای رسیدن به این اهداف با یکدیگر همکاری می کنند و بدینسان جوانمردی ظهور گروهی و نمود اجتماعی پیدا می کند و سازمان جوانمردی شکل می گیرد. شجاعت و قوت اراده و عزم بر عمل و سلحشوری صفات اختصاصی جوانمردی نیست. ممکن است افراد خودکامه و ناجوانمردی هم از برخی از این صفات برخوردار باشند. پس هر جوانمردی این صفات را دارد، اما هرکس که این صفات را داشته باشد لزوما جوانمرد نیست. این صفات واسطۀ بین فضایل درونی و اهداف بیرونی و خارجی هستند. هر کسی که اهداف بزرگی دارد و در پی تغییرات اساسی در بیرون است به شجاعت و قدرت و اقتدار نیازمند است، چه آن اهداف مقدس و در جهت خیر عامه باشد و چه نباشد. بنابر این شجاعت و سلحشوری به تنهایی ممیز جوانمردی از غیر جوانمردی نیست و هر جنگاور و شوالیه ای جوانمرد نیست. لشکریان مغول هم شجاع و سلحشور بودند، اما بویی از جوانمردی نبرده بودند. صفات و احوالی مانند شجاعت و رزم-آوری در هرحال و بطور مطلق فضیلت و ارزش مثبت نیستند، بلکه بسته به آن است که در خدمت چه هدفی باشند. جوانمرد کسی است که این توانایی ها را در خدمت اخلاق و معنویت و دگردوستی بکار می گیرد. اما صفتی همچون خیرخواهی بطور مطلق و در همه جا فضیلت است. جوانمرد در عمل غمخوار و خدمتگذار خلق است، نه فقط در سخن و شعار. بسیارند کسانی که شعار جوانمردی و غمخوار ی و ایثار می دهند، اما در زندگی عملی آنها اثری از این صفات به چشم نمی خورد؛ بلکه از همین شعار کسب اعتبار می کنند و با همین شعار به نان و نام می رسند. افراد ریاکار، خودخواه، جاه طلب، متکبر، متعصب و لجوج، خشمگین و خشن، تنگ نظر، نمام و غیبت کننده، بدبین، اهل تکفیر و تفسیق که خود را معیار مطلق حق و باطل می دانند هرگز نمی توانند جوانمرد باشند. بسیارند کسانی که غرق در این رذایلند اما زشتی خود را نمی بینند. چنین کسانی حتی اگر در ظاهر در صف حق و در جمع مؤمنان باشند از جوانمردی بدورند. #جوانمردی #فتوت #اخلاق #معنویت http://eitaa.com/dreshkevari

حجاب مصونیت است نه محدودیت. حجاب از روی معرفت از زیبایی باطن و درون حکایت دارد. آن که خود را عریان می کند فریاد می زند که همه داراییم همین ظاهر و بدنم است و سرمایه و گوهری جز این ندارم. http://eitaa.com/dreshkevari

Photo from فنایی اشکوری

جوانمردی وفاداری و فداکاری است جوانمرد کسی است که همانطور که در وقت خوشی و نعمت و امنیت در میان ملت و مملکت خود زندگی می کند و از مواهب آن بهره می برد، به هنگام عسرت و بلا و فقر و جنگ نیز در کنار آنها باشد و همۀ توش و توانش را در کمک به ملتش بکار گیرد و اگر لازم شود جانش را هم فدا کند، نه اینکه تا اوضاع بر وفق مراد است از آن استفاده حداکثری کند، اما به هنگام سختی و بلا ناجوانمردانه بگریزد و به دامن بیگانه پناه برد و منتظر باشد تا وقتی با ایثار و جانفشانی دیگران اوضاع روبراه شد دوباره برگردد و از مواهب برخوردار شود و طلبکار هم باشد. بعضی حتی ناجوانمردی و بی شرمی را به آنجا رسانده اند که سخن دلشان این است که شما ملت فداکاری و ایثار کنید و امنیت و رفاه را فراهم کنید تا ما پس از گذراندن دورانی از خوشگذرانی و عیاشی برگردیم و بر سر سفرهایی که شما با خون دل گسترانده اید بنشینیم و بر شما ریاست کنیم! خوب است قرن ها و شاید هزاران سال به عقب برگردیم و این درس را از "سمک عیار" بیاموزیم که گفت: «در جوانمردی روا نیست که قومی در بلا رها کنیم و خود بیرون رویم؛ چون ایشان برای ما جان فدا کرده‏اند، تا جان داریم با ایشان خواهیم بود.» #جوانمردی #فداکاری #وفاداری https://eitaa.com/dreshkevari

فتوت، مروت و جوانمردی علی: مولانا: در شجاعت شیر ربانیستی در مروت خود کی داند کیستی سعدی: جوانمرد اگر راست خواهی ولی است کرم پیشۀ شاه مردان علی است دیباچۀ مروت و سلطان معرفت لشگر کش فتوّت و سردار اتقیا شاه نعمت الله ولی: لافتی الا علی لاسیف الا ذوالفقار این نفس را از سر صدق و صفا باید زدن خواجوی کرمانی: مهر او از آسمان لافتى الا علی تیغ او از گوهر لاسیف الا ذوالفقار فروغی بسطامی: شاه جوانمردان علی هم در خفی هم در جلی آن کز جمال منجلی خورشید تابان پرورد شهریار: نه خدا توانمش خواند، نه بشر توانمش گفت متحیّرم چه نامم "شه ملک لافتی" را فنایی اشکوری https://eitaa.com/dreshkevari

عشق و شیدایی پیشوای هندو به مولای جوانمردان https://eitaa.com/dreshkevari

فتوت و جوانمردی علی سخنرانی دکتر فنایی اشکوری در مسجد روستای ماذودره 18 ذوالحجه 1443 27 تیر 1401 https://eitaa.com/dreshkevari

اول آموزش و تربیت، بعد منصب و مسولیت، وگرنه اینطور میشود. لگد یک اسب یا الاغ چموش به یک یا دو نفر آسیب می زند ولی لگد صاحب منصب چموش و تربیت نشده بسته به حوزه اقتدارش چه بسا استخوان میلیون ها نفر را خورد کند. https://eitaa.com/dreshkevari

اشتیاق به حجاب گروهی در مقابل گریز از حجاب گروهی دیگر! متاع کفر و دین بی مشتری نیست گروهی این، گروهی آن، پسندند. #اجتماعی #حجاب https://eitaa.com/dreshkevari