eitaa logo
آستان مقدس امامزاده حسین ( ع ) قزوین
909 دنبال‌کننده
4.8هزار عکس
875 ویدیو
4 فایل
امامزاده حسین (علیه السلام) فرزند بلافصل حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام اطلاع رسانی مراسمات و گزارشات آستان و مطالب ناب
مشاهده در ایتا
دانلود
باز باید سر کنم با خاطرات اربعین خاطرات گریه در صحنِ یل اُم البنین از مرور خاطراتش نیز لذت می‌برم می‌نشستم رو به ایوان امیرالمؤمنین خوب یادم هست هر موکب که رفتم، پهن بود زیر پای زائرانت بالِ جبرئیلِ امین با چه شوقی تاول پاهای خود را می‌شمرد زائری که بود گویا با ملائک همنشین دسته دسته وارد کرب و بلایت می‌شدیم گوئیا بودیم دستان خدا در آستین این سفر تا کربلا ای کاش برگشتن نداشت هاتفی می‌گفت با ما: فادخلوها خالدین من تمام سال را با اربعینت زنده‌ام ادعایی هم ندارم، عاشقی یعنی همین با زبان تازیانه هیچکس صحبت نکرد در میان راه هر جایی که میخوردم زمین : تا کی به تو از دور سَـــلامی برسانم جانْ بی‌تو به‌لَب آمده، ای پاره‌ی جانم سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
وقت پرواز رسیده، پر خود را برداشت زودتر از همه آب آور خود را برداشت مشک ها را که روی ناقه گذاشت گفت و خود را برداشت بغلش کرد و صدا زد که خدا رحم کند بر سر دوش عمو دختر خود را برداشت دور او اهل حرم که همگی جمع شدند صدقه داد و سپس خواهر خود را برداشت خواهرش زودتر از پوشیه ها، معجرها پیرهن بافته‌ی مـادر خود را برداشت إن یکادی بنویسید بلا دور شود ساربان دید که انگشتر خود را برداشت بی‌سبب نیست عبای نبوی را می‌خواست شِبه پیغمبر، علی اکبر خود را برداشت آب پشت سرشان امّ بنین می ریزد آنقدر سوخت که خاکستر خود را برداشت : 💔 أُخْرُج إلـي العِـراق،که باید فدا شوی بشتاب تا که ذبح عظیم خـدا شوی سلام عليكم و رحمة الله،صبحتون بخير، آدینتون معطر بنام
گر كربلا نبود، زمین عزتی نداشت دیر و كنشت و صومعه هم، حرمتی نداشت روزی كه آدم از غم ارباب گریه كرد دیگر به باغهای جنان رغبتی نداشت نور جمال حضرت آقا اگر نبود عرش خدای عزوجل زینتی نداشت دارم یقین به عرش دعایم نمی رسید سجاده ی نماز اگر تربتی نداشت بدعت تمام دین خدا را گرفته بود در كربلا حسین اگر نهضتی نداشت ما را برای نوكریت آفریده اند دنیا بدون سینه زدن لذتی نداشت بی شک عذاب دامن مان را گرفته بود این شهر پُر گناه اگر هیئتی نداشت صد مرده را نگاه شما زنده می كند عیسی بدون اذن شما قدرتی نداشت : رحمت واسعه ات کیسه ی ما را پر کرد این چه لطفی ست به هر بی سروپایی برسد سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
امشب شب تکامل امثال فطرس است حال دلم شبیه به احوال فطرس است این جانِ رنج دیده خریدار وصل اوست این روسیاه، مشتری حال فطرس است حاجت رواست هر که به این خانه رو کند کوی حسین کعبه ی آمال فطرس است فطرس، به کوی دوست بَرَد هر سلام را این پیک عشق بودن از اقبال فطرس است مانده است آرزو به دل، از عرش هر ملک این لذت وصال فقط مال فطرس است در حسرت زیارت هر روزه ی حسین چشمان جبرئیل به دنبال فطرس است ارباب من! کرم کن و اینبار فرض کن این نیمه جان سوخته هم بال فطرس است در کربلا به حرکت پرچم نگاه کن این حرکت از نسیم پر و بال فطرس است : عشق بازی در هوای کربلا حس وحال دیگری دارد، سلام ارباب جان سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، میلاد با سعادت علیه السلام و مبارک باد🌺
تربتت خاکستر بی مایه را زر می کند سنگ اسود را مثال در و گوهر می کند حال ما خوب است، اما پنج وعده در صلاه حال ما را سجده بر خاک تو بهتر می کند ای بنازم تربتت را، که فقط یک دانه اش کل جامهری مسجد را معطر می کند ذره ای تربت به کام طفل، آغاز حیات روزی اش را تا دم مرگش مقرر می کند اندکی از آن به کام یک مریض رو به موت بهتر از کل اطبا، کار محشر می کند در میان قبر یک مقدار خاک مدفنت چهره ی خاموش میّت را منور می کند مستی از پابوس برمی گردد و بعد از سفر تربتت را هدیه بر یک مست دیگر می کند مست آن خاک جنون خیزم که در روز دهم یک غلام روسیه را شمس انور می کند خاک پای تو کجا، عاشق خودش را از ادب خاک پای شوذب و نعمان و جعفر می کند خاک صحنت دست هرکس میرسد بی اختیار رو به قبله با سلامی دیده را تر می کند با نظر بر تربت اعلای مال کـربلا بی هوا عاشق هوای شاه بی سر می کند : یادش مرا دومرتبه بیتاب میکند دارد غمش وجود مرا آب میکند جانم فدای شاعر خوش مسلکی که گفت نوکر همیشه تکیه به ارباب میکند سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
عید آمد و دل از غم دیرینه شد آزاد چشمم به دستان حسین بن علی افتاد دارد در آغوشش عجب شهزاده ای زیبا غرقِ طوافش ماه و خورشید و نسیم و باد از دست اربابم رسید عیدی جانانی ویرانه ی قلبِ منِ آشفته شد آباد خَلقاً وَ خُلقاً مصطفی بود و محمد بود در غالب حیدر درخشیده ست و شد ایجاد ارباب من بابا شد و تقدیرِ خوش فرجام دردانه ی خوش قد و بالایی به لیلا داد لطف و کرم آورده با خود شبه پیغمبر امشب گنهکارانِ بسیاری شوند آزاد از بند عصیان، از اسارتهایِ نفسانی با چشمهایش راهِ توبه میشود ایجاد عرش برین با دست زهرا ریسه بندان شد شاد است، چونکه شد حسینش صاحبِ اولاد بر گوش عالم میرسد از دور شش گوشه میلاد شهزاده علی اکبر مبارکباد : ♥️ گر بنا هست مرا دست کسی بسپاری بهتر آن است غلامِ باشم سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، ولادت با سعادت علیه السلام و مبارک باد. 🌸
به ساغر غمت ای شاه تا حواله شدم خراب باده ی عشقت به یک پیاله شدم گناه، از من اگر ساخت یک بت سنگی به هیئت آمدم و در دم استحاله شدم در این زمانه که هرکس خوش است با صنمی شبی بدون تـو مـاندم، هـزارساله شدم همیشه آه کشیدم غـم فـراقت را از این که وصل ندیدم همیشه ناله شدم به دوش بردم از این داغ سوزنی، امّا شکسته شد کمرم، از غمت مچاله شدم گفتنِ من ناگهان و آنی نیست من از قدیم گرفتار این شدم غلام حلقه به گوشم مرا مران از خود بس است هرچه در این راه بی قباله شدم : شب جمعه‌است به گیسوی پریشان سوگند عـاشـق یک ‌سحـر کـرب و بلائیم همه سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير،
مرا برای خودت انتخاب کردی شکر ز غصه ات دل ما را کباب کردی شکر  سپید شد همه موهای من به روضه ی تو به اشک، صورت ما را خضاب کردی شکر بهشت هم بروم باز روضه می خوانم مرا به روضه تو مِنّا خطاب کردی شکر همیشه نام مرا در کلاس عباست میان روضه حضور و غیاب کردی شکر عجب مرام قشنگی هنوز قبل از مرگ تمام نامه ی ما را حساب کردی شکر کنون که غرق گناهم مرا همین دنیا به هجر کرب و بلایت عذاب کردی شکر تو با قیام خودت سال شصت و یک آقا میان سینه ی ما انقلاب کردی شکر اجازه هست برایت بمیرم آقا جان مرا همیشه اگر چه جواب کردی شکر اسیر زلف حسینم خدا که می داند مرا تو لایق این پیچ و تاب کردی شکر : صبحِ خود را به سلامی به تو آغاز کنم جُـز هَـوایِ تـو کجـا باشم و پرواز کنم حَسرَتِ بوسه به شش گوشه‌ی تو مارا کُشت دردمنـدم، به که من دردِ خود ابراز کنم؟ سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
نام مـن را بنویسید، بدهکــار حـــرم لـقـبم را بنویسید، گــــرفتـار حـــرم شده مضمون تمامیّ غزلهام، "حسین" دفترم هم شده مجموعه ی اشعار حرم خط خطی های مرا نمره ندادید، که هیچ خط زدید اسم مـرا از صف زوار حــرم اصلا انگار زیادی تر از این سائل نیست حسم این است شدم "نوکر سربار" حرم بارها هم شده گـفتم به خـودم، بیچاره یک کمی زار بزن ،نوکـر بی عـار حــرم زائــران تـو همـه مثل گـل و گـلــزارند این وسط من شدم انگار، فقط خار حرم برده ای هستم و بی قیمتی ام کشته مرا کـاش مـن را بفــروشید، به بازار حــرم حال من سخت وخیم است، دوایی بفرست یک عیادت بکــن از نوکــرِ بیمـار حــرم دل من سوخته از دوری شش گوشه ی تو آتش حسرتش افتاده به نــی زار حــرم کاشکی خانه ی من کـرب و بلا بود، حسین بودم، همسایه ی دیـوار به دیـوار حــرم : 💔 حرم ندیده تر از من میان عالم نیست برای مثل منی قاب کـربلا کافیست توقعی کـه ندارم مـرا حـرم ببری برای منتظران خواب کربلا کافیست سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير،
آخر جواب داد سحر ربنای ما دیدی گرفت این دم آخر دعای ما دختر چراغ خانه ی باباست، باز هم روشن شد از فروغ چراغی سرای ما نامش است، رقیه؛ ولی بدان آمد سه سال باشد برای ما زینب بیا و صورت او را نگاه کن مثل گل است صورت خیرالنسای ما دستان کوچکش گره های بزرگ را وا می کنند از همه ی خلق، جای ما در پرده حرف می زنم ای همسفر بدان این دختر است همسفر ما همواره فکر می کنم این پای کوچکش دارد توان آمدن پا به پای ما دق می کند اگر که ببیند به راه شام پا می خورند روی زمین نیزه های ما : بردن نام تو هرچند خطر داشت پدر دخترت عشق تو را مد نظر داشت پدر ذره ای ترس به دل راه ندادم زیرا دخترت مثل علمدار جگر داشت پدر سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير،  میلاد نازدانه ی علیه السلام، سلام الله علیها بر محبین اهل بیت (ع) مبارک باد❤️🌺
آمدم اینجا دوباره، لشگرت یادش بخیر قاسم و عون و زهیر و جعفرت یادش بخیر اولین باری که اینجا آمدم یادت که هست؟ شد رکابم ساقی آب آورت یادش بخیر اولین باری که اینجا پهن شد سجاده ام با اذان دلـربای اکبرت یادش بخیر حال، من برگشته ام اما نه مثل بار قبل قامت مانند سرو خواهرت یادش بخیر از امانتداری ام دارم خجالت می کشم بچه های من فدای دخترت، یادش بخیر روضه ی دیروزمان این بود با بی بی رباب ای عروس مادر من اصغرت یادش بخیر من خودم اینجا به جسمت پیرهن پوشانده ام دستباف یادگار مادرت یادش بخیر رفتی و با اشکهایم بدرقه کردم تو را ای برادر آن وداع آخرت یادش بخیر مثل جدم می شدی در پیش چشمان همه وای من عمامه ی پیغمبرت یادش بخیر ساربان در پیش چشمان خودم حراج کرد گوشواره هام...نه انگشترت... یادش بخیر : 💔 ای  سایه ی روی سر  نظری کن در دل به جز از حسرت دیدار شما نیست سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير،
گرچه من را میتوانی زود از سر وا کنی تا سحر این پا و آن پا میکنم در وا کنی آمدم دیگر بمانم پس مرا بیرون نکن مشت خاک آورده ام که کیسه ی زر وا کنى اول مهمانی از تو خواهشی دارم فقط می شود زنجیر را از پای نوکـر وا کنی من خودم رسوای این و آن شدم با معصیت پیش چشم خلق لازم نیست دفتر وا کنی افتضاحی که به بار آورده ام شد دردسر اصلاً اینجا آمدم که از سرم شر وا کنی واسطه چه بهتر از این نام زهرا هست که آنقدر میکـوبم این در را که آخر وا کنی گریه از نان شبی که میخورم واجبتر است کاشکی بر چشم خشکم نهر کوثر وا کنی من گرفتاری خود را میبرم امشب نجف تا گره های مرا با دست حیدر وا کنی هرشبى كه روزه ام وا مى شود با ياحسين مى شود رويم حسابى صد برابر وا كنى دست و پا كمتر بزن خيلى اذيت مى شوم مى شود زير لگد چشمى به خواهر وا كنى بى حيا آهسته تر، آهسته تر خنجر بزن كاشكى از گريه هاى مادرش پَروا كنى : در بـدو ورود هنوز حسـرت به دلـيـم و نگـرانيـم هنوز گـويند: که آرزو بمـا عيبـی نيست يک کرب_و_بلا که ما جوانيم هنوز سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
عمر با غفلت گذشت و صرف قیل و قال شد روسیاهی قسمت این عبد بد اقبال شد اعتقادم پیش رنگ دار دنیا رنگ باخت بنده ات تطمیع شد غافل شد و اغفال شد در صدایم جوهری باقی نمانده ای خدا بد زبانی ام سبب شد که زبانم لال شد قلب من گرچه به دست اشکهایم فتح شد با نگاه سوی نامحرم ز نو اشغال شد ماه شعبان دست من کوتاه ماند از دامنت ماه شعبان قسمتم یک مشت سیب کال شد کاش میگفتم روز اول ماه خدا روی ماه یوسف زهرا استهلال شد با لب خشکیده ام دادم سلامی بر حسین باز هم با روضه اش از روزه استقبال شد مادری قامت خمیده اشکهایم را خرید دست گیرم روضه خوان روضه ی گودال شد : رمضان گشته ولی حالِ مُحرّم داریم آری، با هر عطشی یادِ حسین میافتیم سلام عليكم و رحمة الله،صبحتون بخير، روزتون معطر به نام
گرچه من را میتوانی زود از سر وا کنی تا سحر این پا و آن پا میکنم در وا کنی آمدم دیگر بمانم پس مرا بیرون نکن مشت خاک آورده ام که کیسه ی زر وا کنى اول مهمانی از تو خواهشی دارم فقط می شود زنجیر را از پای نوکـر وا کنی من خودم رسوای این و آن شدم با معصیت پیش چشم خلق لازم نیست دفتر وا کنی افتضاحی که به بار آورده ام شد دردسر اصلاً اینجا آمدم که از سرم شر وا کنی واسطه چه بهتر از این نام هست که آنقدر می کوبم این در را که آخر وا کنی من گرفتاری خود را میبرم امشب تا گره های مرا با دست وا کنی هرشبى كه روزه ام وا مى شود با مى شود رويم حسابى صد برابر وا كنى : لبهای من کویری و چشمم پر از نم است از روضه ی عطش همه جانم پر از غم است در چشم نوکرت رمضان هم مـحـرم است سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
تشنه ام آبِ حیاتی برسانید به من لذّتِ صوم و صلاتی برسانید به من رمضـان آمد و گفتم: بِعَلـیٍّ ألـعفـو گوشه چشمی؛ نظَراتی برسانید به من توبه کردم به خدا تا که محلّم بدهید طبق عادت حسَناتی برسانید به من غرق در معصیتم، شوقِ هدایت دارم باز کشتـیِ نجاتـی برسانید به من رزقِ چشمان ِ مرا بیشتر از پیش کنید کـنـج هیئت برَکاتـی برسانید به من تا که جاری شوم از روضه ی جانسوزِ حسین خبر از آب فـراتـی برسانید به من نگذارید از این داغ شبی دق بکنم لااقل یک عتباتـی برسانید به من کربلا، حرکتِ پرچم، من و بین الحرمین باز هم برگ براتـی برسانید به من : هر کس به گداییِ تو مشهور شود باید به خـودش نازد و مغـرور شود ما نوکریت را به دو عـالـم ندهیم تا چشمِ حسودانِ جهان کور شود سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام  
رو سیاه آمدم و دربه درم پاکم کن با نگاهی به دو چشمان ترم پاکم کن دارم اقرار به لب عبد خطاکار هستم دست خود را بکش آقا به سرم پاکم کن ناخوش احوالم از این عهد شکستن هایم توبه ام توبه نشد بی ثمرم پاکم کن بس که رفتم پِیِ دنیا و هوس بازیها بنده ی نفس شدم در خطرم پاکم کن ترس دارم که دگر فرصت من کم باشد در همین ماه بیا شاهِ کرم پاکم کن مثل آن یار شهیدی که نگاهش کردی جان بی بیِ دو عالم بخرم پاکم کن چاره ی کار من اصلا حرم ارباب است یک شب جمعه مرا کنج حرم پاکم کن : سحــــر روز دهم باز دلـم حیــران است یاد آن پیراهَـنُ...آه زبــــــانم لال است و دوباره به لـبم زمـزمـه است اين جمله سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، وفات ام المومنین حضرت (س) بر همه ی مسلمانان تسلیت باد🏴
دست من را ول نکن، دنیا خرابم می کند در هیاهو، زیر دست و پا خرابم می کند بین هیئت، وقت روضه گرم تسبیح توام دور از گـرمـای تو، سرمـا خرابم می کند غیبت و تهمت شده کارم حواسم نیست که آخرش این حـرفـهـا، یکجا خرابم می کند جرمهایم را که تو می بخشی و خط می زنی آه، پیش چشم تو امّا خرابم می کند اشکهایم را بگیر و معصیتها را ببخش شرم این بار گنه، فردا خرابم می کند دل پریشانم از اینکه معصیتهای زیاد پیش چشم حضرت زهرا خرابم می کند دست من را بین دست مهدی زهرا گذار هر کسی غیر از خود آقـا خرابم می کند قصه ی لب تشنگی و آب، آبم می کند روضه ی بی دستیِ سقـا خرابم می کند های هایِ گریه ی جانسوز آقایم حسین بر سر نعش خرابم می کند : در این ماه رمضان کرب و بلایم بنویس پیش از آن که رسد این عشق به دیوانه شدن میخورم تو و ترسـم این است که باطـل بشود روزه ی من سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
بیچاره‌ام، دل خسته‌ام، زارم، نزارم باز آمدم چون ابر بارانی ببارم قلب سیاه و چشم خشک آورده‌ام من اشکم نمی‌آید، گره خورده به کارم غیر از گناه و معصیت انگار اصلاً کاری نمی‌آید از این چشمان تارم حرف جدایی را نزن، دق می‌کنم من من که به جز این خانه جایی را ندارم چیزی به جز بار گنه بر شانه‌ام نیست بار مرا بردار که افتاده بارم هی قول توبه میدهم اما چه سودی دیگر به قول خویش اطمینان ندارم من را بسوزان اعتراضی که ندارم نااهلم و میدانم اصلاً اهل نارم بدجور دلتنگ غروب کـربلایم ای کاش می‌شد سر بر آن تربت گذارم این روزه‌ها، روضه به‌پا کردند در من این روزها یاد لب خشک نگارم قربان آن خواهر که پای نیزه می‌گفت: حالا ببین بر ناقه‌ی عریان سوارم یک روز عباسِ علی دور و برم بود حالا به شمر و حرمله افتاده کارم : 💔 بارِ گناه، برکتِ چشم مـرا گرفت شرمنده در مصیبتِ تو، کم گریستم سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام  
به اختیار خودم از اختیار افتادم گناه کردم و از چشم یار افتادم قساوت آمد و روزی گریه ام را برد شبیه مُرده شدم یک کنار افتادم فریب خورده ام از طول آرزوهایم ز روی جهل در آن چاه تار افتادم گناه و معصیتم آبروی من را برد کنار اهـل دل از اعتبار افتادم هزار شکر همیشه میان راه خطا به دام رحمت پروردگار افتادم هوای باده ی انگور حیدری دارم دلیل دارد اگر که خمـار افتادم فقیر نان حسینم، خوشم که یک عمراست به پشت خانه ی این سفره دار افتادم دوباره روضه ی زینب، دوباره کرب و بلا دوباره یاد غـم آن دیار افتادم برادرم تو نبودی یکـه و تنها میان خنده ی چندیدن سوار افتادم : ز معصیت سیه است روی نوکرت ارباب بـــــیا و بار دگر روســـــیاه را دریـــــاب سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
توبه ام توبه نشد هر چه که همت کردم من به ستاری تو سخت جسارت کردم هر چه تو دوست شدی با من آلوده ولی بی حیاتر شده با نفس رفاقت کردم رمضان است و دل از خواب نکندم افسوس مثل هر سال من از لطف تو غفلت کردم من از این فلسفه روزه از این فیض عظیم به همین تشنگی ساده قناعت کردم روزه هم چشم مرا باز نکرده،نکند عادتم بود اگر هرچه عبادت کردم هر چه هستم سر دیوانگی ام میمانم روزه ام را فقط افطار به تربت کردم خواستم از عطش روزه بگویم اما از لب تشنه اش احساس خجالت کردم روزه ام روضه شد و روضه مرا میکُشدم یاد آن تشنه لب کـرببلا میکُشدم : 💔 به خاک کربلای تو سجده کرده ام عمری که بوی تربت پاکِ تو خیزد از کفنم سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير،
در سحر چشم که گریان بشود خوبتر است سائلت پاره گریبان بشود خوبتر است روسیاهی که به همراهی خوبان برود بر در کهف نگهبان بشود خوبتر است ابر رحمت توئی و از همه من تشنه ترم تشنه گر خرج بیابان بشود خوبتر است اندکی نیز مرا هم بنشان پیش خودت میزبان همدم مهمان بشود خوبتر است به طبیبان دگر نسخه ی ما را مسپار درد با دست تو درمان بشود خوبتر است تا درستم نکنی دست از این در نکشم این گدا دست به دامان بشود خوبتر است بعد هر معصیت از خوف به هم میریزم عبد اگر زود پیشمان بشود خوبتر است آنقدر سینه زنم تا که نجاتم بدهی آتش اینگونه گلستان بشود خوبتر است گر بنا هست کسی واسطه ی ما بشود ضامنم شاه خراسان بشود خوبتر است اشک خوب است که با مرثیه آغشته شود فیض وقتی که دو چندان بشود خوبتر است دوست دارم دم افطار کمی تشنه شوم نوکـر شاه که عطشان بشود خوبتر است نام ارباب خودش مظهر اسماء خداست ذکر العفو بشود خوبتر است : 💔 از فراق پیوسته دارم زمزمه ترسم این هجران دهد آخر به عمرم خاتمه سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
از عطای فاطمه من مبتلا بر حیدرم از ازل تا روز محشر ریزه خوار این درم مرتضی خود گفته بابای من مسکین بود او بود بابا و زهرای مطهر مادرم ظهر عاشورای او لب تشنه سینه می زنم تا دهد با دست خود روز قیامت کوثرم شامیان گفتند علی آیا مسلمان بوده است؟ از غریبیِ علی خاک مصیبت بر سرم لیله ی قدری سحر کرب و بلا یا که نجف کی شود احیا بگیرم از عطای دلبرم ذات هر کس در قیامت نقش پیشانی اوست نقش پیشانی ما باشد شکر این که عاشق اولاد زهرا گشته ام تا دم مرگم بگریم یاد شاه بی سرم : چون شمع سحرگاه مرا کشته ی خود کُن حیف است که گریانِ تو سَر داشته باشد سلام عليكم و رحمة الله،صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
هرکه سوز جگر و اشک روانش دادند بر سرکوی مناجات امانش دادند آنکه گردید نظر کرده ی صاحبنظران جلوه ی حضرت معشوق نشانش دادند دیده ای را که مطهر شده با اشک سحر جام وصلی ز سبوی رمضانش دادند آن دلی را که عیارش به دعا خالص شد نیمه شب وقت مناجات زبانش دادند زیر و رو می کند عالم، نفس آن واعظ که ز انفاس فن بیانش دادند بنده ای که شده تسلیم به تقدیر خدا هرچه دادند به ابرار همانش دادند باغ آن سینه که شد زنده به باریدن اشک سبزیِ عشق به اوقات خزانش دادند نوکری را که ملقب شده بر نام ظلّ رحمانیّت عرش مکانش دادند هرکه خود را برساند مستقیماً ز خدا برگ امانش دادند با سلامی همه عشاق بریزند به هم آنکه با دست حسین لقمه ی نانش دادند : 💔 شهره ی شهر شدم، بس که ز عشقت آقا هرکجا رفتم و گفتم، .... سلام عليكم ورحمة الله، صبحتون بخير
این مَشکهای چشم مرا هم پرآب کن من آمدم٬ گذشته ی دل را سراب کن جون و حبیب و عابس و مسلم که نه مرا خاک کف قدوم غلامت حساب کن یک عمر حر شنیدم و بودم غلام نَفس حالا که بنده ی تو شدم، حر خطاب کن پلهای پشت سر همه ویران شده، بیا پلهای پیش روی مرا هم خراب کن هی ظلم کرده ام من و هی عفو میکنی کُشتی مرا٬ بیا دو سه جمله عتاب کن چوگان عشق تو سخن از گوی میزند اول خودم وَ یا پسرم؟ انتخاب کن پس مادر مرا به عزایم نِشان حسین شادم از این دعا٬ تو فقط مستجاب کن من تازه واردم٬ تو خودت از وجود من هر آنچه غیر عشق تو باشد جواب کن نامم اگرچه لایق طومار عشق نیست لطفی کن و به حاشیه ی این کتاب کن از این به بعد جز تو ندارم کسی فکری برای چهرهٔ ی در خون خضاب کن : با لب خشکیده هر دم یاد سقا میکنم روزه ام را با سلامی بر شما وا میکنم با صـدای ربّنا هر دم به هنگام وضـو نام زیباي  تو را آهسته نجوا میکنم سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
هرکه دارد چشمهای تر پناهش میدهند بنده وقتی میشود مضطر پناهش میدهند هرکه خورده سیلی از مردم به دادش میرسند چون ندارد آبرو دیگر پناهش میدهند غالباً مهمان اگر ناخوانده باشد میخرند غالباً درمانده را آخر پناهش میدهند بد نشد افتاده ام از چشم صاحب کارهام پادو وقتی دَربِدَر شد سر پناهش میدهند تاسحر باید سِمِج باشد گدا این دور و بر چونکه هرجور است پشت در پناهش میدهند بنده ی سلطان که باشی پادشاهی میکنی اسم هرکس میشود نوکر پناهش میدهند خوش بحال آن کبوتر که اسیر مشهد است لااقل وقتی ندارد پر، پناهش میدهند لنگ دیدار خدا بودم که دیدم در حرم هرکه میگوید رضا بهتر پناهش میدهند من خودم اهل نجف، اجداد من اهل نجف نوکر را در خانه ی حیدر پناهش میدهند زیر پای زائران هرکس که مُرد بچه های محشر پناهش میدهند هیچ کس اطراف گودال بلا سیلی نخورد هرکسی که مانده بی معجر پناهش میدهند : در سراشیبی ماه رمضانیم، دعایی دارم در سراشیبی قبرم تو برس بر دادم😭 سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
عمری گذشت خدمت رندان نشد نصیب درک حضور محضر جانان نشد نصیب پس کوچه های نفس بداندیش و گم شدن طِیّ طریق وادی عرفان نشد نصیب بس که کلام غیر حجاب وجود شد یک جلوه از تلاوت قرآن نشد نصیب اسلام دین عشق و ولا و محبت است ما را بغیر نام مسلمان نشد نصیب قربی نگشت حاصل و منّا نگشته ایم ای دل مقام حضرت سلمان نشد نصیب از سفره ی ولا که محبان از آن خورند ما را چه شد که سهم کمی نان نشد نصیب شیرینیِّ وصال به جای خودش، چه شد؟ ما را که زهر تلخی هجران نشد نصیب از تشنگی روزه ی ماه خدا چه سود؟ آن را که سوز آن لب عطشان نشد نصیب این زندگی زِ مردنِ صد بار بدتر است آن را که کوی شاه شهیدان نشد نصیب از تلِّ زینبیه ی دل ناله می زنیم مردیم و کربلات نشد نصیب : 💔 گدای کوی توام، نزدیک است به جای یک به من بده آقا سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
قسم به عشق جدایی ز آشنا سخت است جدایی از سحر و محفل دعا سخت است برای دیده ی شب زنده دار خود گریم قسم به اشک سحر دوری از بکا سخت است صفای هر دل عاشق مرو مرو دوباره رویت دلهای بی صفا سخت است بیا مرو که شیاطین دوباره می آیند بدون جلوه ی تو انس با خدا سخت است دوباره وقت غفلت عارضم گردد غم جدایی از ذکر سخت است پرستوی دل ما را ز بام خود مپران که ترک سفره ی شاهانه بر گدا سخت است بعید نیست به زودی فرا رسد مرگم امان که این سفر آخرت دلا سخت است قیامتی ست قیامت، که روز وانفساست اگر نظر ننماید سخت است مرا به ساحل دیدار دلبرم برسان شکسته کشتی و دریایی از بلا سخت است بگو به خیمه نشینان جبهه ای فدائیان دوری از شما سخت است هنوز مرغ دل خسته ام مهیا نیست هنوز پر زدنم سوی سخت است خدا کند به دلـم مهر بزنند خدا کند خودشان سوی دلبرم ببرند : اگر كه آرزویم درک ماہ ماتم توست عنایتی ست که از  خواهر مکرم توست گذشت ماہ رمضان و هـنوز روسیاهم امید من به شب اول  محرم توست سلام عليكم و رحمة الله، صبحتون بخير، روزتون معطر بنام
رمضان رفت، ولی باز هم آدم نشدم در حرم بودم و ای وای، که مَحرم نشدم بارها بسته شد و قافله رفت و رفت و... منِ جا مانده ی بد، باز فراهم نشدم بدتر از هرچه که میشد، به سرم آمده است چشمه ام خشک شد و وصل، به زمزم نشدم سیل شد چشمه ی چشمان ترِ بعضی ها برهوتم که نَمی از نَمِ شبنم نشدم متزلزل تر از آنم که نیفتم بر خاک ریشه ام در دلِ آب است، که محکم نشدم کِبر و خودخواهی من باز به جانم افتاد زحمت خویش شدم، از سر خود کم نشدم عده ای خوب رسیدند، در این ماه، به جاه منِ آواره ی بیچاره گـدا هم نشدم عده ای مثل شرابِ ازلـی ناب شدند چای خوش رنگ که نه، آخرِ سر دَم نشدم ظاهرا سجده کنانم به نمازم اما... باطنا پیش خداوند، کمی خم نشدم این همه غصه خلاصه شده در یک مصرع... رمضان رفت، ولی باز هم آدم نشدم : 💔 در بین خلق شهره شدم من به نام تو شرمنده ام که موجب بد نامیت شدم سلام عليكم و رحمة الله،صبحتون بخير، و بر همگی مبارک باد🌺
دارند عجب حال و هوایی، سینه زنها در قلبشان باشد نوایی، سینه زنها عالمی دارند با خود با قاب عکس کربلایی، سینه زنها با و یاحسین پرواز کردند تا گوشه ی صحن و سرایی، سینه زنها لبیک می گویند بر دارند حس با وفایی، سینه زنها جز هیئت ارباب جایی که ندارند پس میرسند اینجا به جایی سینه زنها دورند اگر از مرقدش، غصه ندارند در سینه دارند یک بنایی سینه زنها دمهایشان، احیا کند مثل مسیحا دارند عجب سوز صدایی سینه زنها هر درد درمان می شود در روضه خانه دارند یقین دارالشفایی، سینه زنها : 💔 حرمی باشدومن باشم واشکی کافیست سرمان گرم حسین است همین مارابس سلام عليكم و رحمة الله،صبحتون بخير،
خجالتم نده و عاصیم خطاب مکن نده جواب مرا لااقل جواب مکن تمام خواسته هایم برای نفسم بود دعای من که دعا نیست مستجاب مکن صدا بزن که سحرها کمی بلند شوم مرا به وقت مناجات غرق خواب مکن همین که ترس برم داشته خودش کافیست تو با عتاب دلـم را پر اضطراب مکن عتاب کردن تو بدتر از جهنم هست جهنمم ببر اما دگر عتاب مکن چقدر جار زدم من که دوستم داری بیا مقابل مردم مرا خراب مکن خودت اجازه نده بعد از این گناه کنم زیاد روی من و توبه ام حساب مکن اگر که عبد نبودم نمی رفتم مرا به خاطر شاه نجف عذاب مکن سوا نکن که همه با همیم همه غلام حسینیم انتخاب مکن : ❤️ سلام اول هفته به شاه کرببلاست که لطفِ مادر سادات بیمه‌ام بکند سلام عليكم و رحمة الله،صبحتون بخير، روزتون معطر بنام