http://jahanezaban.blogfa.com https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3919 ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

http://jahanezaban.blogfa.com https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3919 ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

🌐جهانِ زبان و واژه شکافی [[[صفحه اول]]] 📩آیا #پریجا همان #فیروزجا است؟ سلام دوستان این پیام خصوصی ثبت شده؛ پس از بردن نام معذورم. «با سلام واژه یریجا که در گویش بومی مازنی بخش بندپی بابل همچنان در محاورات مردم رواج دارد اما شوربختانه در هنگام ثبت واژه ی ((فیروزجا)) جایگزین شده است. آیا ریشه ی فیروزجا همان پریجا است؟ ممکنه ارتباط این دو واژه را نگاه ادبی و یا متون تاریخی و یا از باب فرهنگ عامه بفرمائید؟ با تشکر» ------------- 🟡دو نکته ی مهم ۱ - دوستان از مطالب وبگاه های من فقط با ذکر منبع، ذکر نشانی کامل وبگاه، حق استفاده دارند. jahanezaban.blogfa.com ۲ - عین مطلب من باید دقیق منتقل شود. به عبارتی دیگر من احتیاج به ویرایش کسی ندارم. چنانکه خیلی از عادات نوشتن که اخیرن مُد شده، غلط است. مثلن ویرگول را می برند وسط دو کلمه قرار می دهند که هم زشت است و هم بر حجم بیهوده می افزاید. یا همین مثلن (مثلاً) را مثلا می نویسند، که غلط است. 📌آیا نمی توان واژه را خلاصه کرد؟ می توان و باید کرد؛ ولی شرط دارد. شرط این است که معنی واژه عوض نشود. مثلا یعنی ای مثل! که سددرسد غلط است؛ و غلط های دیگر از این دست. ✍من قبلن فکر می کردم که بعضی مردم از روی راحت طلبی و تنبلی این کار غلط(حذف تنوین) را انجام داده اند و بعد ویروس آن مسری شده. ولی بعد که پرس و جو کردم فهمیدم که این غلط آموزی را از همان کلاس اول درس می دهند. امیدوارم آنچه من شنیده ام حقیقت نداشته باشد؛ یعنی این غلط آموزی در کشور عزیز ما رسمیت نیافته باشد. کوتاه: لطفن اجازه دهید نوشته ی من، نوشته ی من باشد و نه کس دیگری. 🔲یک جا #پرجا نوشته اند و جای دیگر #پریجا؛ به نظرم پریجا درست است. 📌#فیروزجا به پریجا هیچ ربطی ندارد. واژه ی کهن تالشی و ایرانی پریجا اصل است - دوستان توجه داشته باشند که منظور از تالشی، با قاعده ی زبان مادر (تالشی) ساخته شده است؛ وگرنه واژه ها از آنِ همه ی خلق های میهن ما و کل جهان است. 📌پس فیروزجا از کجا آمده؟ از دو حالت خارج نیست.  ۱ - فردی فیروز نام بعد ها آنجا مِلک و سرا داشته، در نتیجه خودش یا مردم منطقه آن ابتکار غلط را بکار برده اند. چرا غلط؟ زیرا به مرور اصل را به حاشیه برده منسوخ می سازد و این ظلم است به تاریخ و فرهنگ زیبا زمین و مردمان آن. ۲ - به احتمال قوی این ابتکار نانیک* به وسیله ی ثبت احوالچی های متجاوز به فرهنگ مردم کهن فرهنگ ایران انجام گرفته. در سدسالِ اخیر از این دست دستبرد به فرهنگ ایرانی بیشمار است. * نانیک = ناخوب = بد. نانیک = نانی؛ نانی که گاه مردمان روزگار ما به هر قیمتی و از هر جایی در آورند و بی هیچ شرمی خورند. رودی عظیم در سیبری (زیستگاهِ باستانی ایرانیان) هست به نام سِلینگَه؛ این واژه ی بسیار بسیار کهن را ایرانیان کوچ کرده بعد ها در مینکوی ماسال بر رودی کوهستانی نهادند. و آنقدر این رود در خاطره های تاریخی شان عزیز بود که نسیم اش را بسیار دلنشین دیدند و آن اکناف را «سِلینگَه وا»(نسیم رودِ سِلینگَه) نامیدند. ثبت احوالچی کم سواد و بی نامسئول آمده و روی تاریخ کهن اِران عزیز(ایران عزیز) خط زده و نام من در آوردی "سلیم آباد" بر آن نهاده! امان از دست این مردمان بیسواد و مدعی! متأسفانه حالا همان ارث کثیف (ناحق) به عده ای رسیده که در کمال بیسوادی قصد دارند رییس مردم زبان مرده ی تالش زمین ایران شوند. در ضمن در کشتن این زبان مادر و کم نظیر در جهان همین مدرک داران بیسوادِ بوی کباب شنیده، نقش اصلی را داشتند؛ بی آنکه بدانند دارند خر داغ می کنند. این گمراهان بلاهایی در این سه ده سال بر سر زبان و فرهنگ مردم بی نهایت مظلوم تالش چنان آوردند که دیگر اثرات آن پاک شدنی نیست؛ مگر ده ها سال پیوسته، یعنی ناگسسته کار منظم انجام گیرد. 🖊#لیثی_حبیبی - م. تلنگر ۱۴۰۳/۱۰/۰۳ http://jahanezaban.blogfa.com https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3919 ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─ ادامه👇👇

#پریجا #فیروزجا [[[صفحه دوم]]] 🔲برگردیم به اصل سَخُن * * سَخُن(تالشی شمالی) = سَرخُون = آنچه سَر یعنی دهان که در سر واقع است می خوانَد، بیان می کند. یعنی همان گَپ؛ با این تفاوت که گَپ از گَه(دهان - تالشی، تاتی) بر آید، ولی در سَخُن اصل سَر است، زیرا این سر(مَزگ)* است که تصمیم می گیرد چه بگوید تا بر زبان آوَرَد. * در پهلوی و دیگر زبان های کهن ایرانی و هم در سه زبان سلاویان شرق مَزگ، مَژگ و مُزگ، بکار رفته. شکل مغز از چه زمانی وارد زبان فارسی شده را نمی دانم. به احتمال بسیار قوی تلفظی غلط است که دوره ای جا افتاده. از این دست در زبان های جهان کمابیش دیده می شود. و حتی دیده می شود که خلق های مختلف یک واژه را با معانی مختلف بکار می برند. به عنوان مثال رَش و رِژی در اغلب زبان های ایرانی(لوری، تالشی، تاتی ... و سه زبان سلاویان شرق به معنی خرمایی، سرخ خرمایی رنگ بکار می رود که در تالشی رنگ اسب رستم نیز هست - رَشَ پِشت و رَشی آخور(دو ییلاق در ماسال) که از باستان زمان به نام اسب رستم نامگذاری شده. و رستمی ویسپیچ = ویسپینجِ رستم(ویسپینج = نزدیک یک کیلو، و سنگی ست عظیم در ییلاقی به همین نام) ولی همین واژه ی رَش در زبان کوردی سورانی به معنی سیاه بکار می رود. در جهان زبان از این دست بسیار است و تقریبن عادی شده. 📌برگردیم به اصل سَخُن؛ #پریجا، واژه ای ست بی نهایت کهن که از زیست در سیبری تا ایران کنونی، ایرانیان این عقیده داشتند. هنوز مردم(نه کارخانه) در سیبری عروسک هایی می سازند که آل نام دارد - آلَ ژِنَک(تالشی ماسالی) = بانوی جن، پَری. 📌از پریجا در فرهنگ شمال ایران با نام های مختلف یاد شده است. دامنه های خرئوپشت Kharüpesht (پشته یا بلندی آلوچه زار - ییلاقی در ماسال) را ماسالیان قدیم محل زندگی پریان می دانستند و حتی به جِد اعتقاد داشتند که شب ها آنجا محل جشن و پایکوبی شان است چنان، که در کل منطقه (اَوَرنَه گیریَه) آن هیاهو و دهل زنی شنیده می شود. تالش این نوع مکان ها را سنگین می داند و اعتقاد دارد که شب هنگام گذر از آن مناطق بی خطر نیست. و اگر کسی به ناچار از آن سامان در شب می گذرد، بهتر است وسیله ای فلزی داشته باشد؛ مثل زدن یک سنجاق به لباس خود. ✍توضیح لازم: دوستان توجه داشته باشند که ممکن است منطقه را حالا به فلان قوم و طایفه نسبت دهند؛ این گونه نسبت دادن ها اغلب بعد ها انجام گرفته. مثلن، شاید کسی بگوید آنجا محل زندگی طایفه ی پریانی بوده است. 👈باید توجه داشت که همین لقب بخاطر زیستن در پریجا به آن مردم داده شده. یعنی از نطر تاریخی اصل پریجا است و نه فلان خانواده یا طایفه. 🔲واژه ی آریایی مادی #پریجا یعنی جای پری (برگردان به فارسی) و آن ربطی، هیچ ربطی به فیروز ندارد. در همان خطه ی مازندران کوهی یا دره ای (دقیق به یاد ندارم) هست به نام آلی ... فرض کن آلی دره. ثبت احوالچی آمده و آن را عالی دره ثبت کرده. حالا آدم های حتی دارای "دکترا" آن غلط را براحتی بکار می برند. و هیچ کسی نمی پرسد در فلان جای تقریبن دست نخورده، عالی از کجا آمده؟! آلی دره(تالشی) = دره ی آل(برگردان به فارسی) که عبارت است از آل + ی نسبت + دره. مـتأسفانه سکوت در برابر خرابکاری و ندانمکاری شده امری عادی. زمانی افرادی گمراه و کم سواد آمدن و تاریخ ایرن را ۲۵۰۰ ساله نامیدند تقویم آن غلط را نیز درست کردند؛ همه آن دروغ عظیم را براحتی پذیرفتند؛ من حتی یک مورد ندیدم کسی بنویسد که ایران حد اقل ۳۵۰۰ سال سابقه ی تاریخی دارد؛ پس آن ۱۰۰۰ سال را روی چه حسابی حذف کرده اید؟! باری، همه در برابر آن دروغ عظیم ضد تاریخی سر فرود آوردند. منظور از همه، وزارتخانه ها، ادارات دولتی، مداراس، دانشگاه ها، صدا و سیما و ... است. در همین مورد لطفن مقاله ی «پارسی، فارسی، دری، پارسی دری، فارسی دری، کدام؟» را در همین وبگاه ببینید، تا چرایی اینگونه پذیرش های عجیب دقیق دریافت شود. چند سال پیش در سایتی فارسی زبان در آلمان عکسی از آن عالی دره(آلی دره) منتشر کردند. وقتی آمدم و آن واژه ی مرکب را شکافته، ریشه یافته معنی کردم و نوشتم عالی غلط است و آلی درست؛ سایتچی ها فورن آن عکس و نام برداشتند و جایش عکسی دیگر گذاشتند؛ و در نتیجه نظر علمی من نیز بطور اتومات حذف شد - وقتی دیدم، گفتم: ای که سر در برف کرده ای و خود خواهی را برده ای! 🖊#لیثی_حبیبی - م. تلنگر ۱۴۰۳/۱۰/۰۳ http://jahanezaban.blogfa.com https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3919 ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─ ادامه👇👇

#پریجا #فیروزجا [[[صفحه سوم]]] 🔲آیا همه ی داستان #پریجا همین بود؟ خیر، می تواند آنجا تک خانه ای بوده باشد که نام صاحب آن پری بوده. در قدیم بسیاری از این تک خانه ها وجود داشت. در بین خلق های دیگر گوناگون نامگذاری شده؛ چنانکه سلاویان ها آن را خُوتر(به سکون ت) نامند. ولی تالش ها (تالش و تات) آن محل را به نام صاحب خانه مشهور ساخته اند. چند مثال: میرزانغ (روستایی تالش نشین در استان اردبیل) میرزانغ واژه ای ست مانند خورنغ (آن کهن کاخِ ساخته ی دست مهندس ایرانی که شگرف دیده می شده وقتی آفتاب در آن هَفرَنگ می تابید) میرزانغ یعنی زیستگاهِ میرزا؛ خانه ی میرزا. میرزا در گیلان زمین و آسیای میانه نام مرد است. و هم در ایران زمین کسی را گویند که میرزایی دیگران(امیران و ...) را می کند. سُومَه سرا(صومعه سرا - من در آوردی) = خانه ی سُومَه. ضیابَر یا زیابَر = درِ خانه ی ضیا یا زیا = خانه ی ضیا یا زیا. این نوع نامگذاری در فارسی نیز دیده می شود؛ مثلن می گویند یک دَر دکان = یک دکان. خوشابَر = درِ خانه ی خوشایند(زن) = خانه ی خوشایند. وَس کَه = وَسی کَه = کینَه وَسی کَه = خانه ی کینَه وَس. وقتی دختر فراوان به دنیا می آید و از پسر خبری نیست؛ آن نام بر دختر به دنیا آمده نهند؛ یعنی دختر دیگر بس است. همین نوع نامگذاری را تالش و تات در کهن زیستگاهِ خود یعنی تهران بکار گرفته اند. دَرَه کَه = تک خانه ای که در دل دره واقع شده. همه ی اسامی محله های کهن تهران تالشی(تالشی، تاتی) است. به همین خاطر هیچ غیر تالشی را توان شکافتن حتی یکی از آن نام ها نیست. مثال: نارمَک، سنگَه لَچ(سنگلج - خلاصه)، دره کَه، دره بَند(دَربَند - خلاصه)، لارَک، تجریش و ... بار ها این نام های ایران باستان را شکافته، ریشه یافته معنی کرده ام. به عنوان نمونه یکی از این اسامی را باز می شکافم. تجریش - این واژه ی مرکب تالشی(تالشی، تاتی) از سه بخش تشکیل شده - تَج، ری، ش - که بخش هایی از آن در جا های دیگری از ایران زمین باز تکرار شده. مانند تَجَن = تَجژَن = تَجزَن = جهنده رود، رودی که پرش و جهش خاص خود دارد. یا ری که در زمری(سردرود) در تالش ایران و تجری در خراسان و ریرا* در مازندران بکار گرفته شده؛ و همین نشان می دهد که ایران سرزمینی ست یکپارچه و جدایی ناپذیر از هم. و آن هایی که از ایران جدا شده اند، باز در همین مجموعه ی فرهنگی معنی می یابند. کوتاه: گر ز درختی شاخه ای بریده شود، هر کجا که بروید چو مام خود دیده شود. * ری در شعر ریرا،ی نیما همین ری به معنی رود است. را = راه، می باشد. ریرا یعنی راهی که به سوی رود می رود، یا از کنار رود می گذرد. زنده یاد سیاوش کسرایی نیز در جایی بدرستی گفته بود، ریرا نام مکان است. پس آن داستان های عجیب که در باب ریرا نوشته شده چیست؟ بگذار با بیان داستانی دیگر جواب دهم. زمانی به واژه ی مرکب و ساده ی تالشی خوشا بَر = درِ خانه ی خوشا(خوشایند) = خانه ی خوشایند، پرداختم؛ دوستی(آقای شهرام آزموده) آمد و یک افسانه ی عجیب از قول پیران منطقه ی اسالم بیان کرد که هیچ ربطی به خانه ی خوشایند نداشت؛ ولی جالبی آن این بود که مردم افسانه دوست ایران به راحتی در باب موضوعات مختلف افسانه می سازند. تالش های ماسال دَوشی و جهشی راه رفتن تئورک Türk(تذرف، قرقاول) را نیز تَج گویند - تُئورکَ تَج = تَجِ تئورک(برگردان به فارسی دری - فتحه ی مضاف کهن ایرانی در برگردان به کسره ی مضاف بدل می شود) 🖊#لیثی_حبیبی - م. تلنگر ۱۴۰۳/۱۰/۰۳ http://jahanezaban.blogfa.com https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3919 ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─ ادامه👇👇

#پریجا #فیروزجا [[[صفحه چهارم]]] ✍برگردیم به تالشُون کَنَه تجریش (کهن تجریش تالش ها) - که عبارت است از تَج + ری(رود، نهر، جوی) + ش، که می تواند ژ ج ف پ ز و ... نیز باشد، مانند ژ در ماسالژ (زینده در ماسال)، ج در رشتج(زینده در رشت)، یوشیج (زینده در یوش)، ف در رَف (زینده یا باشنده در رَه گونه)، پ در گَپ(زینده در گَه = دهان). ✍در ضمن نام کوروش نیز با همین قاعده ی تالشی (تالشی، تاتی) ساخته شده. کُورُوش = کوروج = کوروژ، کوروز و ... یعنی زینده روی کوه. در زبان های آریایی مادی «ها»ی ملفوظ نیست. به همین خاطر باشنده بعدی در استان اردبیل دقیق درنیافته و به سیاکو،ی تالشی یک کوهِ دیگر نیز افزوده و حالا به آن کوه می گویند سیاکُوداغ، که اگر به فارسی برگردانیم می شود کوهِ سیاه کوه. 👈نام کُورُوش (زینده روی کوه؛ او که روی کوه می زید) مستعار است تا صاحب نام شناخته نشود. اینجاست که خرد ایرانی کارساز شود چنان، که حتی چوپانی کوه نشین در پیچ های لغزنده ی تاریخ وظیفه ی خود چنان داند که مردمان دانشی شریف و واقف را مانَد! و این یعنی تاریخ ایران، نگرش ایرانی، حکمت ایرانی که وقتی می بیند حتی پادشاه کشور دستور غلط صادر کرده، حکمت خود چنان زیبا بکار می بَرَد که بعد ها(بعد از هَزاره ها) هنوز مردم ایران و جهان از آن تصمیم در پیچی لغزنده انگشت به دهان مانده اند؛ و هَزاران هَزار نغمه ی آفرین خوانده اند. خرد پیشه باشی اگر ژرف بین - نیاید ترا از نَژَند رنج و کین تجریش یعنی زمین های اطراف تجری، زینده، باشنده در کنار تجری(جهنده ری، وحشی ری، کوهستانی رود، نهر یا جوی). 🟢کوتاه: #پریجا نام مکان است به معنی محل زندگی پریان؛ مانند همان آلی دره = دره ی آل، دره ی آلَ ژِنَک.* * در برگردانِ فراز های کهن، فتحه ی مضاف کهن ایرانی به کسره ی مضاف بدل می شود؛ ولی در هر دو حالت(کهن و نوین) ی نسبت نیز وجود دارد؛ مثل همین آلی دره(تالشی)، و دره ی آل (برگردان به فارسی). + نوشته شده در دوشنبه سوم دی ۱۴۰۳ ساعت 17:22 توسط لیثی حبیبی - م. تلنگر 🖊#لیثی_حبیبی - م. تلنگر ۱۴۰۳/۱۰/۰۳ http://jahanezaban.blogfa.com https://mohsendadashpour2021.blogfa.com/post/3919 ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

#فرهنگ_عامه #آیین #سنتها #رسوم #بندپی #عزاداری 📌عزاداری قدیم در بندپی ... 🎙سخنان جالب حاج ذبیح الله احمدی زاد برادر شهید غلامرضا احمدی زاد روستای درازکش بندپی شرقی ─═༅𖣔❅ ⃟ ⃟ ﷽ ⃟ ⃟ ❅𖣔༅═─ 📑#پژوهش_ادملاوند @edmolavand 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

📚#کتاب 🌏 ویژه برنامه رونمایی از کتاب《 نسیم به سوی من وزید》 ؛ شرحی از زندگی شهید مدافع حرم سید سجاد خلیلی ♻️ دفتر حضرت آیت الله محمدی لایینی (نماینده محترم ولی فقیه در استان و امام جمعه ساری) و با حضور حضرت حجت‌الاسلام‌ و المسلمین حاج سیدضیاءالدین جباری(یادگار سیدالعلمای مازندران) ، سردار رستمیان و خانواده بزرگوار شهید سیدسجاد خلیلی برگزار شد. 🌏#انتشار_حداکثری_با_شما🇮🇷 🌐 کانال خبر فوری مازندران : ┏━━ °•🖌•°━━┓‌ 🆔 @maz_khabarefori ┗━━ °•🖌•°━━┛‌ 💝میرمریم https://mzm22mzm.blogfa.com/ 🍃⃟🌸᭄•🍃⃟🌸᭄﷽🍃⃟🌸᭄•🍃⃟🌸᭄• 📚#آوات_قلمܐܡܝܕ @edmolavand #قرارگاه_فرهنگی_سیده_میر_مریم 📡✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🇮🇷࿐჻𖣔༅═─

📩ارسالی مخاطبین: ✍بنظر من #پرجا درسته چون عامیانه وقتی صحبت میشه میگن #پرجایی هستیم ووووو ۱۴۰۳/۱۰/۰۵