#پادکست_بررسی 🎚 قسمت دوم: «مسئله هدف» ◀️ این قسمت از پادکست به بررسی مسئله هدف، اهمیت آن و موانع مواجهه شایسته ما با آن، اختصاص یافت. ▪️مدرسه عین صاد روای اندیشه استاد علی صفایی حائری https://eitaa.com/joinchat/3686334965Cf3dfb22054

🔵 فردا آخرین مهلت ثبت‌نام در دوره‌های: معنای زندگی و تربیت کودک است. ▪️جهت اطلاع از شرایط دوره‌ها و نیز ثبت‌نام به سایت مدرسه مراجعه نمایید. www.einsadschool.ir

_دوره آموزشی معنای زندگی بر اساس کتاب رشد _ دوره آموزشی تربیت کودک بر اساس کتب تربیتی مرحوم استاد صفایی حائری به صورت: حضوری/آنلاین/آفلاین _ به همراه پشتیبانی کامل توسط استاد در طول مدت دوره _ تشکیل گروه‌های مباحثاتی برای فراگیران _ امکان انصراف تا ۱۴ روز پس از شروع دوره _ بهرمندی از برنامه‌های ویژه فراگیران مدرسه عین صاد ✅ جهت اطلاع بیشتر و ثبت‌نام به سایت مدرسه مراجعه نمایید: WWW.EINSADSCHOOL.IR

🔵 امروز آخرین مهلت ثبت‌نام این دوره‌ها می‌باشد.

🔴 بنابر تقاضای برخی از داوطلبین مهلت ثبت‌نام دوره‌های معنای زندگی و تربیت کودک تا روز یکشنبه ۸ مهر تمدید گردید.

🔻در صورتی که برای ثبت‌نام در سایت با مشکل مواجه هستید به آیدی زیر پیام دهید: @ad_einsadschool 🔻 افرادی که نمی‌توانند فرآیند ثبت‌نام را طی کنند، می‌توانند به آیدی بالا پیام دهند تا به صورت دستی ثبت‌نام شوند.

📝برای چه کسی بمیریم؟ 🔹 ما خواه ناخواه مرده‌اى مى‌شويم و گند مى‌گيريم. مرده‌ى زمين و مردار زمان، مگر هنگامى كه ريشه‌هايى را داشته باشيم و ركودها را پشت سر گذاشته باشيم. اين مسأله، قطعى است. 🔹 بخواهيم يا نخواهيم حركت‌ها و گذشت زمانه از ما مى‌كاهد و زمين ما را به گند مى‌رساند، مگر اينكه خودمان را قبل از اينكه زمان بگيرد، قبل از اينكه زمين بگنداند، ذبح كنيم. ما قطعاً در اين هستى، مردار هستيم. 🔹 آنهايى كه گوسفندهايى دارند و اين گوسفندها در معرض خطرى قرار مى‌گيرند، زود كاردها را تيز مى‌كنند تا آنها را ذبح كنند، تا از مرگ آنها و ضايع شدن و از دست رفتن آنها جلوگيرى كنند. 🔹 ما در اين هستى، خواه ناخواه مرداريم، مگر اينكه كاردى را به گلوها بگذاريم و ذبح كنيم. مهم اين است كه ذبيح چه كسى باشيم و مذبوح در راه چه كسى‌؟ و با چه چيزى خودمان را ذبح كنيم و رو به چه قبله‌اى‌؟ 🔹 مرگ، قطعى است. از دست رفتن، قطعى است. روزها كه مى‌گذرند، مثل موش‌هايى هستند كه طناب عمر ما را مى‌جوند. خواه ناخواه سرنگون مى‌شويم و در چاه‌هايى مى‌افتيم و مى‌گنديم. گذشت زمانه، ما را به خاك بر مى‌گرداند، مگر اينكه قبلاً خودمان را بقايى داده باشيم و ذبح كرده باشيم. 🔹 آنهايى كه ذبيح نيستند، مذبوح نيستند، مردار هستند. مرده هستند. ارزش ندارند. از دست رفته هستند ... استاد علی صفایی حائری 📚حقیقت حج،ص ۱۱۵ ▪️ مدرسه عین صاد راوی اندیشه استاد علی صفایی حائری https://eitaa.com/joinchat/3686334965Cf3dfb22054

🔴 توجه: فردا آخرین مهلت ثبت‌نام می‌باشد؛ و مهلت ثبت‌نام تمدید نمی‌شود.

⚫️ شهادت جانسوز مجاهد شریف، سید حسن نصرالله، رهبر حزب الله لبنان را تسلیت عرض می‌کنیم. ▪️حيات انسانى و زندگى انسانى ما در انتخابهاى ماست. و كسى كه حىِّ قيّوم و جميل و مهربان را انتخاب كرده وبه او تسليم شده، حىّ است و زنده است حتّى اگر پاره پاره شده باشد، كه انسان ادامه دارد، به شهادت استعدادهايش و انسان در اين ادامه با انتخاب‌هايش هماهنگ است. ▪️«وَ لا تَحْسَبَنَّ اَلَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اَللّهِ أَمْواتاً». اينهايى را كه در راه خدا لباس خون پوشيدند، تمام شده نپنداريد كه اينها شروع كرده‌اند و ادامه يافته‌اند. اينها زنده هستند؛ چون حى و قيوم را انتخاب كردند و از مرده‌ها و ميرنده‌ها، چشم پوشيدند ... استاد علی صفایی حائری(ره) کتاب قیام، ص ۱۱۶ ▪️مدرسه عین صاد راوی اندیشه استاد علی صفایی حائری @einsadschool

🔰 «حزب‌الله» شکست خورد!! ▪️ «ما مى‌شنويم كه حزب حق و دعوت حق، هميشه پيروز است. مى‌شنويم كه اگر حق در يك ميدان كوچك شكست خورد در ميدان بزرگ تاريخ به پيروزى رسيد. مى‌شنويم؛ وَ أَنْتُمُ اَلْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ‌. مى‌شنويم؛ حِزْبَ اَللّهِ هُمُ اَلْغالبون. اينها را مى‌شنويم... اما هنگامى كه به خود مى‌آييم، مى‌بينيم حق در طول تاريخ، هميشه بسته‌ى زنجيرها بوده است و كشته‌ى شمشيرها و زندانى تنهايى خويش و سر در چاه غربت شبانه‌ى نخلستان‌هاى مبهوت. اين در گذشته... اما امروز هم داستانش، داستان دود است و خون و ترانه‌ى باروت و سرود مرگ؛ در كنار فرياد نوشانوش و زمزمه‌ى شادى و تسلط مغرور. با اين ارزيابى چه چيزى براى حق مى‌ماند؛ گذشته‌؟ يا اكنون‌؟ يا آينده‌؟ مگر نه اين كه حزب اللّه هميشه مستضعف بوده و اسير! ما هنگامى كه به چهره‌ى حق نگاه مى‌كنيم، رنگى برايش نيست! نوايى ندارد. نايى ندارد. تنهاست. زنجيرى است. در آن طرف، به صورت باطل كه زُل مى‌زنيم، رنگش رنگ خون است و گردنش بلند همچون گردن زرافه و غرورش آشنا!» (گزینش‌شده به نقل از: روش نقد/ج۱/ صفحات ۹۸ و ۹۹) ◀️ با انتشار خبر شهادت «سید حسن نصرالله» رهبر فقید حزب‌الله لبنان، زمزمه‌هایی در گوشه و کنار از زبان‌های داغدار به سوز و عجز، و از دیگرانی که کنار ایستاده‌اند، به طعنه شنیده می‌شود: همین بود تمام آن وعده‌هایی که پیش از این می‌دادید؟ همین بود وعده فتح و نصر و پیروزی؟! با شنیدن این نگرانی آشنا و آن طعنه‌ها که همیشه در کمین نشسته‌اند تا موقعیتی برای زخم زدن پیدا کنند، به یاد جملاتی از مرحوم استاد صفایی افتادم که به همین نکته می‌پردازد و صورت پرسش را به این وضوح تقریر می‌کند. اما در مقام پاسخ، تکیه استاد به اصلی است که پیروزی و شکست یک جریان را باید با توجه به اهداف آن جریان سنجید. باید دید حزب حق چه اهدافی دارد تا بتوانیم میزان پیروزی‌اش را اندازه بگیریم. ▪️ «حزب طاغوت، حزب باطل، مى‌خواهد از خلق كام بگيرد و به همين خاطر آنها را در تاريكى نگه مى‌دارد. آيا اين حزب به هدفش مى‌رسد و هميشه با هدفش همراه است‌؟ آيا، تاريكى خود زمينه ساز نور نيست‌؟ آيا باطل، با دست خودش، گورش را نمى‌كند؟ اما حزب الله، اما حق، مى‌خواهد زمينه‌ى انتخاب انسان را فراهم كند. مى‌خواهد خلق را از تاريكى بيرون بياورد. مى‌خواهد در كنار يك خط، در كنار راه موجود، خط دوم و راه ديگر را بگذارد تا كسى نتواند بگويد كه محكوم بوديم! در ميان دو راه و بر سر دو راهى، ديگر جبرى نيست. آيا حق براى يك لحظه، از اين هدف جدا مانده است‌؟ مرحله‌ى بعد، مرحله‌ى انتخاب آدم‌هاست؛ در اين مرحله كسى آنها را مجبور نمى‌كند، كه اين هم فاشيسم است. كسانى كه مردم را بر خوبى وادار مى‌كنند، كار خوبى نكرده‌اند، كه انسان را مسخ كرده‌اند. خودِ خدا، در هستى اين گونه تربيت نمى‌كند. در حالى كه مى‌تواند و قدرت دارد، خلق را نمى غلطاند. او آنها را با نيروهاى متضاد و با شيطان و رسول همراه مى‌سازد تا انسان با پاى خويش، با انتخاب خودش راه بيفتد. اين كار خداست در هستى؛ كار حزب خدا در جامعه نیز بر همين شكل است. اگر كسى آن دعوت را جواب داد و به حزب راه يافت، اينها كه بپا ايستاده‌اند، بايد آهن در دست بگيرند و خود با ميكرب‌ها بجنگند و در اين جنگ، تمام هستى همراه آنهاست. پس در هر سه مرحله، حق پيروز است؛ چه در زمينه‌ى ايجاد تضاد و خط دوم، چه در مرحله‌ى جمع آورى مهره‌ها و چه در مرحله‌ى درگيرى. در هر كدام از اين مراحل حق پيروز است... گرچه مرحله‌ى دوم و سوم وابسته به انتخاب خود مردم و اراده‌ى خود آنهاست. پيروزى حق؛ يعنى همين كه در هر كجا كه افتاد، پوياست، زاياست، زنده است و زندگى ساز. اين‌ها درست رفتن را مى‌خواهند، نه به قلّه رسيدن را، كه قلّه‌ى انسان در جايى مشخص نشده؛ قلّه‌ها با رفتن‌ها، شكل مى‌گيرند و خلق مى‌شوند.» (همان/ صفحات ۱۰۰ تا ۱۰۴) ▪️مدرسه عین‌صاد راوی اندیشه استاد علی صفایی حائری https://eitaa.com/joinchat/3686334965Cf3dfb22054

🛑 امشب آخرین فرصت ثبت‌نام دوره‌های معنای زندگی و دوره تربیت کودک می‌باشد. www.einsadschool.ir ❌مهلت ثبت‌نام تمدید نمی‌شود.❌

🔰 ضرورت جهاد «فمَن تَرَكَ الْجهادَ اَلبَسَهُ اللّٰهُ ذُلاًّ و فقراً فى معيشتِهِ و مَحْقاً فى دينه، اِنّ اللّٰهَ اَغنى اُمّتى بستابك خَيلها و مراكز رِماحها». هر كس جهاد را رها كند وكنار بگذارد به ذلت و فقر و بى‌دينى دچار مى‌شود، خداوند امت مرا با گام‌هاى اسب‌ها و ضربه‌ى نيزه‌ها بى‌نياز ساخته است. در اين كلام رسول ذلت و فقر و بى‌دينى را، به ترك جهاد پيوند مى‌دهد، و همانطور كه گذشت اين بيان دقيق و حساب شده است، جامعه‌اى كه حركت خودش را آغاز مى‌كند بايد در برابر دشمن‌هايى كه به منابع او و منافع او چشم دوخته‌اند و به آفت‌هايى كه براى او به راه انداخته‌اند، توجه داشته باشد وگرنه او با خوبى خودش گرفتار بدى‌هايى مى‌شود كه ذلت در وجود و فقر و نياز در زندگى را بر او تحميل مى‌كنند و دين او را نابود مى‌سازند و كم‌كم به افول و غروب نهفتگى مى‌كشانند. 📝استاد علی صفایی حائری 📖 قیام ص 26 ▪️مدرسه عین صاد راوی اندیشه استاد علی صفایی حائری https://eitaa.com/joinchat/3686334965Cf3dfb22054

📖حلقه کتابخوانی کتاب صراط به صورت آنلاین ۱۰ جلسه‌، هر جلسه ۱۲۰ دقیقه‌ 🔸 ویژه بانوان🧕 🔸این حلقه کتابخوانی برای چه کسانی مفید است: این برنامه برای عموم علاقمندان به آثار مرحوم استاد مفید می‌باشد. و برای افرادی که ترم دوم دوره معنای زندگی(گام‌های زندگی) رو سپری کردند مفیدتر خواهد بود. 🔻تخفیف ویژه ۷۰ درصدی : فراگیران ترم دوم دوره معنای زندگی (گام‌های زندگی) می‌توانند با ۷۰ درصد تخفیف ثبت‌نام کنند. ☑️ شروع جلسات از : دوشنبه ۳۰ مهر 🔸جهت ثبت‌نام به لینک‌ زیر مراجعه نمایید👇: https://einsadschool.ir/courses/حلقه-کتابخوانی-کتاب-صراط/ ▪️مدرسه عین‌صاد راوی اندیشه استاد علی صفایی حائری @einsadschool

📽 کارگاه نقد و بررسی آثار سینمایی با موضوع: معنای زندگی 🎬 توسط : استاد سید حمید میرخندان (ازشاگردان مرحوم استاد صفایی حائری) 🗓 به صورت آنلاین و به مدت شش هفته چهارشنبه‌ها، ساعت ۱۵ برگزار می‌گردد. 🔖 در هر جلسه یکی از آثار سینمایی زیر بررسی می‌گردد: ۱. توت فرنگی‌های وحشی/Smultronstället ۲. رستگاری در شاوشنگ/The Shawshank Redemption ۳.زندگی زیباست/Life Is Beautiful ۴. بهار تابستان پاییز زمستان و بهار/ Spring,_Summer,_Fall,_Winter..._and_Spring ۵. درخت زندگی/The Tree of Life ۶. زیستن/living 🔻آغاز جلسات از ۹ آبان 🔘جهت ثبت‌نام به سایت مدرسه مراجعه نمایید: www einsadschool ir

◀️ پرداخت اقساطی: برای انتخاب حالت قسطی قبل از ورود به صفحه بانک، روی گزینه پرداخت اقساطی کلیک کنید، تا هرینه در سه قسط محاسبه گردد. 🔻تخفیف: به دانشجویان، طلاب، خانم‌های خانه‌دار ۱۰درصد تخفیف تعلق می‌گیرد. FWMFF2G7 و به فراگیران دوره‌های قبل مدرسه، ۲۰درصد تخفیف تعلق می‌گیرد.(جهت دریافت کد ویژه فراگیران به دستیار آموزش مراجعه نمایید.)

📝 معرفی استاد کارگاه نقد و بررسی فیلم استاد این کارگاه، دکتر «سید حمید میرخندان» است. برای دوستان و آشنایان به مرحوم استاد علی صفایی حائری، نام ایشان بسیار آشنا است. از همراهان مرحوم استاد از جوانی تا به امروز و از مروّجان اندیشه ایشان، خصوصا در حوزه هنر و سینما، به شمار می‌رود. استاد میرخندان، پس از اخذ دیپلم، در سالهای آغازین انقلاب اسلامی، وارد حوزه می‌شود. در حوزه علمیه قم، تا مقطع کارشناسی ارشد به تحصیلات خود ادامه می‌دهد؛ موضوع پایان‌نامه ارشد ایشان، «احکام نگاه به تصویر» بود. پس از آن به دانشگاه باقرالعلوم رفته و در رشته فرهنگ و ارتباطات موفق به اخذ مدرک دکتری می‌شود. ایشان در موضوعاتی همچون «مبانی نقد و تحلیل رسانه»، «شناخت سینما و تلویزیون»، «دین و رسانه»، «فقه رسانه»، «سینما و فلسفه»، «مطالعات دینی فیلم»، «مبانی زیبایی شناسی هنر اسلامی» و «آرای متفکران در باب هنر» پژوهش و تدریس داشتند. استاد میرخندان، در مؤسسات مختلفی، از جمله مرکز پژوهش‌ها و دانشکده صدا و سیما، جامعةالزهرا، مدرسه اسلامی هنر، دانشگاه سوره و دیگر مراکز حوزوی و دانشگاهی سابقه تدریس دارند. همچنین از ایشان، آثار مختلفی در موضوعات متنوعی از تاریخ و حدیث تا فقه رسانه و نقد سینما منتشر شده است؛ برخی از آثار ایشان از این قرار است: رویکردهای انتقادی در فیلم: فرمالیسم و نوفرمالیسم رویکردهای انتقادی در فیلم: نقد مؤلف (مشترک) تأملی در فقه موسیقی مطالعات دینی فیلم فیلم و واقعیت؛ تحلیل فلسفی نظریه های واقع‌گرایی فیلم روش در نقد فیلم امیدواریم که این کارگاه، بهانه‌ای برای شروع همراهی مدرسه عین صاد و همراهان عزیز ما با این استاد فرهیخته و گرامی باشد و در ادامه یک همراهی گرانبار از تجربه و فهم را تجربه کنیم. ◀️ جهت ثبت‌نام به سایت مدرسه مراجعه نمایید.

📣 برگزاری جلسه اول کارگاه نقد فیلم با موضوع معنای زندگی یک هفته به تعویق افتاد، لذا علاقمندان می‌توانند تا هفته آینده ثبت‌نام داشته باشند.

📚 کارگاه نقد و بررسی کتاب با موضوع: "تربیت کودک" بررسی کتاب‌های: ۱. باغبان و نجار (آلیسون گوپنیک) ۲. والد متفکر_کودک متفکر (دکتر میرنا بی. شر) ۳. تربیت دینی کودک (آیت الله حائری شیرازی) ▪️کارگاه به صورت آنلاین، در شش جلسه، یکشنبه‌ها ساعت ۱۵ برگزار خواهد شد. (صوت جلسات در کانال آموزشی بارگذاری خواهد شد.) 🔻 تخفیف ویژه برای شرکت‌کنندگان در دوره تربیت کودک 🔖برای ثبت‌نام به سایت مدرسه مراجعه نمایید. www.einsadschool.ir پاسخ به سوالات مربوط به ثبت‌نام👇 🛃 @ad_einsadschool

🎞 فیلم سینمایی "زیستن/Living" 🎬 کارمند با نزاکتی را تصور کنید که تمام عمر کاری‌اش را بدون کوچکترین بی‌انضباطی، سر کار خود حاضر شده است. آنقدر در کار خود غرق است که حتی به مرخصی‌های ماهانه خود اعتنایی نداشته و حالا می‌تواند ماهها از اداره مرخصی بگیرد و با پول‌هایی که در سال‌های کاری‌اش پس‌انداز کرده است، به سفری دلچسب برود. اما کارمند داستان ما، چنین خواسته‌ای ندارد؛ تقریبا هیچ خواسته‌ای ندارد. هر روز، همچون یک ربات، سر کار خود حاضر می‌شود. فهرستی تکراری از وظائف را تیک می‌زند و به خانه برمی‌گردد. روز بعد، از نو همین روال را تکرار می‌کند و ظاهرا هیچ چیز نمی‌تواند او را از این روتین جبری جدا کند. تا اینکه دردهایی مزمن در ناحیه شکم، او را مجبور می‌سازد که ساعتی مرخصی گرفته و به دکتر مراجعه کند. در مطب دکتر می‌فهمد که آن دردهای گاه و بیگاه، نشانه‌های سرطان معده است و او احتمالا بیشتر از شش ماه دیگر زنده نیست! فکر کنید ادامه این مسیر برای چنین کارمندی، چگونه پیش خواهد رفت؟ 🎬 این وضعیتی است که برای «کانجی واتانابه»، کارمند اداره شهرداری توکیو پیش آمد. او که عمری را با وفاداری و انضباطِ شغلی پشت سر گذاشته است، حالا متوجه یک سرطان بدخیم می‌شود که در خوش‌بینانه‌ترین حالت تا شش ماه دیگر امانش می‌دهد. «واتانابه»، در آغاز مواجهه با مرگ، به نزدیکترین جان‌پناه هر انسانی،‌ یعنی خانواده‌، پناه می‌برد. اما به سرعت متوجه می‌شود که در میان تنها پسر و عروسش، جایی برای او نیست. از کاری که می‌کرده و آن انضباط پوشالین هر روزه‌اش متنفر می‌شود. جهان در نظرش یکسره، از معنی تهی می‌شود. قهرمان داستانِ «کوروساوا»، خالقِ «زیستن»، در پی یافتن معنایی برای این زندگی نابهنگام خود، از خانه بیرون می‌زند. دوست دارد بهانه‌ای برای ادامه دادن، تجربه‌ای برای رنگ پاشیدن به زندگی خاکستری‌اش بیابد. اما تمام تلاش‌های او در نهایت به آنچه جستجویش می‌کند، منتهی نمی‌شوند. اما آن فرهنگ ژاپنی، آن فرهنگ سرشار از تلاش و سخت‌کوشی، قهرمان داستان را به پیش می‌برد. از جستجو ناامید نمی‌شود و در نهایت معنای زندگی خود را در ساختن می‌یابد. واتانابه در می‌یابد که برای معنی‌ بخشیدن زندگی خود، باید اثری از خود به جا بگذارد که انسان‌های بعد از او را نفعی برساند. خدمتی که ماندگار است و حاصلی به دیگران می‌بخشد. او به محل کارش بازمی‌گردد و برای احداث یک پارکِ بازی کودکان در یکی از مناطق حاشیه‌ای توکیو، ماه‌ها می‌دود و در نهایت موفق می‌شود پارکی را بر جای یک زباله‌دان کثیف و بیماری‌زا احداث کند. همین‌جا بگویم که وقتی تلاش «واتانابه» برای ساختن آن پارک عمومی را می‌دیدم، به یاد حدیثی از پیامبر اسلام افتادم که در وصف مؤمن می‌گوید: «اگر نهالی در دست داشته باشد و مرگش فرابرسد، تسلیم مرگ نمی‌شود تا آن نهال را بکارد.» گویی می‌توان زندگی را آنگونه دید که مجالی برای کاشتن و ساختن باشد. 🎬 «کوروساوا»، داستان قهرمانش را در دو پرده روایت می‌کند. پرده اول به درگیری او با مرگی می‌پردازد که سعی در پوچ کردن زندگی دارد و تلاش او را برای یافتن و ساختن معنی ترسیم می‌کند. در پرده دوم، پس از مرگ او و قضاوت دیگر انسان‌هایی که با او آشنا بودند را نشان می‌دهد. 🎬 «زیستن»، یکی از بزرگترین آثار تاریخ سینما است. بسیاری آن را بهترین اثر کارگردانش، «ایکیرو کوروساوا» خواندند. در فهرست صد فیلم برتر تاریخ سینما جا دارد. این اثر در واقع اقتباسی از رمان «مرگ ایوان ایلیچ»،‌ نوشته «لئو تالستوی»، نویسنده شهیر روس است. اقتباسی که به باور بعضی از منتقدان، از اصل رمانِ تالستوی بهتر شده است. 🔰 در نخستین جلسه کارگاه بررسی و نقد آثار سینمایی، قرار است با همراهی استاد «سید حمید میرخندان» این اثر بزرگ تاریخ سینما را به تماشا و بررسی بنشینیم. با ماه همراه باشید. ▪️مدرسه عین صاد راوی اندیشه استاد علی صفایی حائری @einsadschool

باغبان باشیم یا نجار؟ شاید دست خودمان نباشد! ما انسان‌ها با تصویرها و الگوهای ذهنی دست به انتخاب می‌زنیم. قبل از هر کاری،نقشی از آینده‌ را در خیال تزیین می‌کنیم و به امید آن نقش و خیال دست به کار می‌شویم. پدر یا مادر شدن هم از این قاعده مستثنی نیست. اصل اینکه بخواهیم فرزندی داشته باشیم یا نه، خود معلول تصویری است که از داشتن یک فرزند در ذهن ماست. مثبت یا منفی بودن این تصویر است که به ما مجوز پدر یا مادر شدن می‌دهد. این ویژگی ذهن انسان است که حتی قبل از ورود به یک ساختمان اداری هم، در خیال، تصویری احتمالی از راهروها، طبقات و اتاق‌هایش می‌سازد. و اگر قرار باشد پای یک انسان دیگری را هم به این دنیا باز کند، سعی می‌کند تمام مسیرش در ذهن طراحی کند و بعد، در را به رویش باز می‌کند. در روزگار جدید، پدر یا مادر شدن، یک انتخاب است. پدر و مادر، می‌توانند مدت زمانی طولانی، راجع به کودک و هر آنچه به او مربوط می‌شود صحبت کنند و به توافق برسند؛ از اسم کودک تا راه و رسم تربیت او. این همه فرصت، آموزش، گفتگو و دسترسی به یک بازار وسیع برای کودک و تمام نیازهایش، به ما امکانی می‌دهد تا جزئی‌ترین مسائل مربوط به کودک را هم از پیش محاسبه کنیم و برای آن پیشنهادی داشته باشیم.ما تصور می‌کنیم که این امتیاز نسل ما نسبت به نسل‌های پیشین است. اگر پای درد و دل متولدان دهه پنجاه و شصت نشسته باشید، مکرر این جمله را می‌شنوید که «ما مثل یک بوته‌ی خودرو بزرگ شدیم.» شاید واقعا هم چنین بود. در نسل‌های قبل، پدر و مادر شدن یک انتخاب نبود؛ یک ضرورت بود. زن و مردی که از نعمت کودک محروم بودند، مستمندانی مستحق ترحم بودند. اجاق خانه‌شان خاموش و کور بود. و آمدن کودک هم یک شگفتانه‌ی بی‌نظیر نبود که زندگی والدین را به قبل و بعد از خودش تقسیم کند! بچه‌ها بودند، همانطور که بسیاری از ملزومات زندگی در دسترس بودند. به همین خاطر نسل‌های بعد در ارتباط با فرزندآوری، با حساسیت بیشتری رفتار کردند. محرومیت‌های گذشته، آنها را نسبت به مسیر آینده هوشیارتر ساخت. تعداد فرزندان در خانواده‌ها، کمتر و کمتر شد. تا سال ۱۳۸۲، میانگین تعداد فرزندان در یک خانواده ایرانی، یک تا دو کودک بوده است. در دو دهه قبل که نسبت به گذشته، ترویج فرزندآوری بیشتر شده است،‌ این آمار، به دو تا سه کودک برای هر خانواده رسیده است. حالا، در اغلب خانواده‌های طبقه متوسط، وقتی پای یک کودک به میان می‌آید که پدر و مادر، فکر همه جای آن را کرده باشند. یک نقشه، یک الگو و یک طرح در دست آنهاست که در آن راجع به هر مسئله‌ای، پاسخی آمده است. این همه فکر کردن و نقشه کشیدن، هر چند نگرانی‌ها و وسواس‌های والدین را تا حدودی پاسخگو بوده است، اما از آنها نجارها و مهندسانی ساخته است که در انتظار آمدن مواد اولیه‌ی ساخت و ساز خود، یعنی کودکان، نشسته‌اند تا از آنها آن چیزی را بسازند که از پیش طراحی‌ کردند. «آلیسون گوپنیک»، نویسنده کتاب «باغبان و نجار»، بر این باور است که چنین الگویی نه مطلوب است و نه ممکن! او در عین حال که به تمام دغدغه‌ها و نگرانی‌های والدین این نسل احترام می‌گذارد، اما سرایت این نگرانی‌ها به تربیت را خطرناک می‌بیند. به باور او، شما وقتی می‌خواهید کودک را آنگونه پرورش دهید که از پیش طراحی کردید، شانسِ کودک برای یک زندگی اصیل را از او می‌ستانید و با زخم‌هایی که در اثر فشار و تحمیل شما بر روح و جان او وارد می‌شود، تنهایش می‌گذارید. نه برای فرزند انسان، مطلوب است که شما نجارش باشید و نه برای شما ممکن است که در مقام عمل، آن چیزی را که از پیش در خیال پروراندید، محقق سازید. الگوی پیشنهادی این نویسنده، باغبان بودن است. او پیشنهاد می‌دهد که به جای نجار بودن، باغبان باشید. به جای آنکه مدام نگران نتیجه کار باشید، زمینه‌ها را فراهم کنید و ریشه‌ها را تقویت کنید و اجازه دهید واقعیت شما را شگفت‌زده کند. به جای آنکه نجار فرزند خود باشید، پدر و مادرش باشید و اجازه دهید حضورتان، غنای جان و جسم او شود و خود، مسیر شکوفایی و رشدش را طی کند. اما چرا نجار شدن مطلوب و ممکن نیست؟ چرا باغبان بودن خوب و ثمربخش است؟ اصلا چطور می‌توان باغبان خوبی برای کودکان بود؟ تحقیقات جدید روانشناسی و علوم اعصاب و روانشناسی اجتماعی به ما چه می‌گوید؟ ما در «مدرسه عین صاد» بر آن شدیم که این کتاب را در دو جلسه کارگاهی، به بررسی و نقد بنشینیم. قصد داریم در گام اول به نویسنده‌ی اثر گوش دهیم و از او بیاموزیم. در گام بعدی، به بررسی تطبیقی این دیدگاه با نگاهی که مرحوم استاد صفایی حائٰری داشتند، می‌پردازیم و سعی می‌کنیم با گفتگو، به کاستی‌ها و امتیازات احتمالی هر دو دیدگاه بپردازیم. اینجا، قصد ما چیزی بیش از یادگیری، فهم عمیق‌تر و آمادگی بیشتر برای اینکه پدر و مادری بهتر باشیم، نخواهد بود. با ما همراه باشید... ▪️مدرسه عین صاد راوی اندیشه استاد علی صفایی حائری

◀️ دو جلسه از کارگاه مجازی نقد و بررسی کتاب، با موضوع: "تربیت کودک" به نقد و بررسی این کتاب اختصاص دارد. 📆 اولین جلسه این کارگاه یک‌شنبه ۲۰ آبان برگزار خواهد شد. 🔘 جهت ثبت نام به سایت مدرسه مراجعه نمایید: http://www.einsadschool.ir

📖 حلقه کتابخوانی، کتاب رشد 🧕ویژه بانوان 💻 به صورت آنلاین 🗓 تعداد جلسات: ۵ جلسه‌‌ ⏳زمان‌ جلسات : شنبه‌ها ساعت ۱۵:۳۰ تا ۱۷ ☑️ ‌ارائه فایل صوتی جلسات در کانال مربوطه ☑️ اولین جلسه: شنبه، ۲۶ آبان 🔘جهت ثبت‌نام به سایت مدرسه مراجعه نمایید: WWW.EINSADSCHOOL.IR ▪️مدرسه عین صاد راوی اندیشه استاد علی صفایی حائری @einsadschool

🔳 پوچی؛ پاسخی دیگر! «لئو تالستوی» در کتاب «اعتراف» می‌پرسد: آیا انسان می‌تواند هدفی برای بودنش پیدا کند که در پیشگاه مرگ، پوچ نشود؟ گویی هر خواسته و هدفی تا آنجا رنگ دارد که پای مرگ به میان نیاید. در آستان عدم، همه چیز خاکستری است. قدرت، ثروت، شهرت و دستاوردهای فراوان، تا آنجا چشم انسان را به خود می‌گیرد که هیبت مرگ در صحنه حاضر نباشد. تالستوی این پوچی و بیهودگی ارمغان‌های زندگی را در اثر دیگر خود، «مرگ ایوان ایلیچ»، به خوبی نشان می‌دهد. ایوان ایلیچ، از قضات عالی‌رتبه سن‌پطرزبورگ، بیمار می‌شود و به زودی در می‌یابد که دیگر کارش در این دنیا تمام است. «مرگ ایوان ایلیچ»، روایتی از سراشیبی زندگی این قاضی به سوی مرگ است. در روزهای پایانی عمرش، رفته رفته، تمام دلخوشی‌های کوچک او برای زندگی، رنگ می‌بازند و جلوه‌های دنیا یکسره پوچ می‌شوند. مرگ او، مرگی سرد و ساکت است؛ نوعی وداع آگاهانه از یک جهان پوچ به سوی سرایی مجهول. فیلم «زیستن»،‌ اقتباسی از این رمان روسی است، با این تفاوت که کوروساوا در اثر خود سعی می‌کند فراری از پوچی بیابد. او تلاش می‌کند گرمای زندگی را حفظ کند. قهرمان او، کانجی واتانابه، به پستوهای شهر سر می‌کشد تا بلکه از عصیان و شورش، از شور و رقص، از هیاهو و شلوغی و یا از کامجویی و لذت‌های غریزی، معنایی برای بودنش دست و پا کند. اما او، در پیشگاه مرگ ایستاده است. مرگ هر لذتی، هر هیبتی را خوار می‌کند. سرطان، به تمام تلاش‌های او دهن‌کجی می‌کند و با تحقیر از همه آن زرق و برق‌ها می‌گذرد. در نهایت،‌ شخصیت داستان، با دختری جوان همراه می‌شود که از ابتدای فیلم، از تمام کارکنان او در شهرداری توکیو متمایز است؛ نماد زندگی است. پر از شور و هیجان بودن و سرخوش از کوچکترین بهانه‌ها برای زیستن. واتانابه نمی‌خواهد دختر را از آن خود کند! می‌خواهد راز سرشاری و سرخوشی او را دریابد. دختر جمله‌ای ساده در جواب تشنگی ترسناک او می‌گوید: من چیزی می‌سازم که بعد از من ادامه دارد! پاسخ کوروساوا به پوچی زندگی، رایگان‌بخشی به دیگران است. چیزی بساز که به دیگر انسان‌ها نفعی برساند. به قول مولوی، جویی بکن تا به آنها که قرنی پس از تو خواهند آمد،‌ آبی برساند. حضور خود را در جریانی بریز که رفتن تو سدّش نمی‌کند. این مفهومی است که در نظر ما انسان‌ها،‌ اوج اخلاقی زیستن تلقی می‌شود. واتانابه، تنها یک پارک برای مشتی حاشیه‌نشین نساخت. او جریانی ساخت که پس از مرگش در جان‌های دیگر استمرار یافت. مردی در میان سوگواران او به چشم می‌خورد که بر خلاف سایرین، مست نیست و از رفتن او مغموم است و حرفی نمی‌زند. هم اوست که سعی می‌کند راه واتانابه را ادامه دهد و وقتی غفلت همکارانش از ارباب رجوع را می‌بیند، به آنها نهیب می‌زند و بیدارشان می‌کند. استاد علی صفایی حائری، در فصل نخست از کتاب مسئولیت و سازندگی، چهار واکنش را به پوچی زندگی فهرست می‌کند؛ عصیان و شورش، بی‌تفاوتی، دم‌غنیمتی و انتحار. به باور استاد، هیچ یک از این واکنش‌ها به اندازه خودکشی و انتحار، پاسخ درخوری به پوچی نمی‌دهند. وقتی زندگی پوچ است، چه کاری است که شورش کنیم؟ یا بی‌تفاوتی و حتی دم را غنیمت‌ شمردن، چه علاجی برای پوچی دارد؟ زیستن، راه حل پنجمی را ارائه می‌دهد. در برابر پوچی زندگی، باید به ساختن و رایگان بخشیدن دست زد. آنها که بودن را پوچ می‌یابند، می‌توانند با «زیستن»، به ساختن و رویش برسند و معنایی به این پوچی ببخشند. اما سخت بتوان تصور کرد که مرحوم استاد با این نگاه همدل باشد. راهکار کوروساوا، اخلاقی زیستن و در قله اخلاق نشستن است. در حالی که به باور مرحوم صفایی، آنجا می‌توان اخلاقی زیست که اصل بودن، معنایی داشته باشد. وقتی اینجا نوری نیست، چه فرقی می‌کند ما زشت باشیم یا زیبا؟ وقتی چشمی نیست، چه فرقی میان خاکستری و سبز می‌توان یافت؟ اخلاقی زیستن در نظر ایشان، نتیجه معناداری هستی است. هستی معنی‌دار، خود نظامی از هنجارها به تو می‌بخشد و زیست اخلاقی تو را پشتیبانی می‌کند. به باور استاد، ما اگر هستی را خالی از شعور و حکمت یافتیم، اگر هستی را فاقد خاستگاهی مشخص، نظامی سازوار و منتهایی الهی دیدیم، هیچ اخلاقی نمی‌تواند جای پای محکمی پیدا کند. چرا باید خوب بود و چرا باید برای دیگران قدمی برداشت، وقتی هیچ شعوری در این هستی پشتیبان و شاهد عمل تو نیست؟ از این منظر می‌توان گفت واکنش پنجم به پوچی زندگی هم برای استاد آنچنان چنگی به دل نمی‌زند. هفته گذشته، در جلسه نقد و بررسی این اثر شاخص سینمایی، به گفتگو درباره آن پرداختیم. پس از جلسه، در گروه‌های بحثی، با فراگیران بسیار گفتیم و شنیدیم و یادداشت‌هایی خوب از حاضران در بررسی و نقد اثر دریافت کردیم. کمتر موهبتی را در زندگی می‌توان یافت که به اندازه گفتگو و تأمل و تعمق در چنین موضوعاتی، به انسان طراوت و روشنایی ببخشد. خدا را بر این توفیق شاکریم.

◀️ اما امروز قرار است اثری دیگر در موضوع معنای زندگی را به نقد بنشینیم؛ «رستگاری در شاوشنگ» نوشته و ساخته فرانک دارابونت که بر اساس رمانی به همین نام از نویسنده شهیر معاصر، استفن کینگ است. به لطف حق، از این فیلم و آنچه در جلسه نقد و بررسی آن گذشت، برای شما خواهیم نوشت. ▪️مدرسه عین‌صاد راوی اندیشه استاد علی صفایی حائری @einsadschool

🔳 رنجی نیست، اگر زمین را از تو بگیرند. آسمان زیر پای توست. زمین رنجور است که از خورشید جدا شده و تمامی خانوارهای خاک رنجورند، که زمینشان، با خونابه‌ها، فقط بذر کینه‌اش را رویانیده است. زمینی که می‌توانست، سفره‌ی گسترده‌ی ضیافت خدا باشد، و از خاک آدم، بردارد... اکنون سینه‌ها را به یأس و کینه و چشم‌ها را به درد و خون، میهمان کرده است.(کتاب مجموعه اشعار ص ۱۹۳) 🔲 سالروز شهادت مظلومانه حضرت صدیقه طاهره (سلام الله علیها) را تسلیت عرض می کنیم. ◼️ مدرسه عین‌صاد ، راوی اندیشه استاد علی صفایی حائری(ره) ▪️@einsadschool