آیات ۶۲ و ۶۳ سوره #مائده ( صفحه ۱۱۸) وَتَرَى كَثِيرًا مِنْهُمْ يُسَارِعُونَ فِي الْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ(۶۲) و بسیاری از آنان را می بینی که در گناه و تجاوز [از حدود خدا] و حرام خوری خود می شتابند؛ همانا بد است اعمالی که همواره انجام می دادند. لَوْلَا يَنْهَاهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ وَالْأَحْبَارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ وَأَكْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَصْنَعُونَ ﴿۶۳﴾ چرا الهيون و دانشمندان، آنان را از گفتار گناه[آلود] و حرامخوارگي‏شان باز نمى دارند راستى چه بد است آنچه انجام مى‏ دادند ✅ در آيه ‌ی ۶۲ بسياری از يهود مسارعه در گناه و تعدی به غير و حرام خواری دارند و عملكرد هميشگی آنها نازيباست. آنها آنچنان در راه گناه و ستم گام بر مى دارند كه گويا به سوى اهداف افتخارآميزى پيش مى روند، و بدون هيچگونه شرم و حيا، سعى مى كنند از يكديگر پيشى گيرند. آيه‌ ی ۶۳ علت اين امورات را معرفی ميكند، و علت اساسی گناهان جامعه‌ای را به علمای آن جامعه باز ميگرداند. يعنى ربانيين و احبار را توبيخ مى كند، و به اين جرمشان مواخذه مى نمايد كه آنان حضور داشتند و آلودگيها و گناهان ملت خود را مى ديدند، و مى توانستند ايشان را راهنمائى نموده و از منكر نهى شان نمايند، و ليكن نكردند و آنان را از اين گونه گناهان موبقه و بس بزرگ جلوگيرى ننمودند، با اينكه عالِم به احكام دين خود بودند و مى دانستند كه اين گونه كارها گناه و نافرمانى خداست ♻️عبارت #ربانيون در معناي ظاهری كسی است كه منصوب به رب باشد و ربانی كسی است كه به خدای سبحان نسبت داده ميشود👈🏻 ( علمای دینی و فکری ) و #احبار به كسی گفته ميشود كه اهل نوشتن است. احبار يعنی 👈🏻نويسندگان جامعه. (برخی گفته اند منظور از «ربّانیون» علماى مسیحى و منظور از «احبار» علماى یهود است.) ✅ مذمتی كه علمای آن جامعه را در بر ميگيرد( ایه ۶۳) بيش از مذمتی است كه عوام را شامل مي‌شود( ایه ۶۲) زيرا سكوت علماء مهر تاييدی بر خطای عوام است و خطاكاری آنان را موجه جلوه می‌دهد، در روزگار ما نیز حكايت همین است كه اگر در مقابل چشم عالمی خلافی صورت بگيرد و عالِم نسبت به آن سكوت كند، سكوت عالم نشان از تأييدی بر حركت ناپسند است و عوام ، سكوت عالم را دليلی بر رضايت شريعت بر كار خود ميگيرند. ✅ مسئولیّت امر به معروف و نهى از منكر، در درجه اوّل متوجّه علماست.سكوت و بى‏تفاوتى علما، زمینه‏ ى ترویج فساد است. و همچنین علما باید قدرت داشته باشند تا بتوانند علاوه بر موعظه و دعوت، جلوى مفاسد را بگیرند. ✅ حرام خواری گناهی است كه نه تنها عامه كه علمای جامعه گرفتار آن شده‌اند از هر دو گروه (عامه و عالم) وظايف خود را فراموش كرده‌اند البته این ایات به ما میفهماند که در انتقاد از منحرفان، باید انصاف داشت.. میفرماید «كثیراً منهم» (بسیاری از آنان نه تمام آنها) ♻️همچنین از آيه ۶۳ استنباط ميشود گفتار صحيح و اصلاح امور مالی ، افراد را از انواع خطاها در امان نگه ميدارد. اگر 👈🏻گفتن و خوردن 👉🏻 افراد اصلاح شود، 👈🏻اعمال آنها اصلاح ميشود. به عبارتی ديگر گفتار و خوردن تاثير به سزايی در ساختار شخصيتی فرد دارد. ♻️از ما كانُوا يَصْنَعُونَ «چه بد كاری انجام دادند.» می فهمیم علماء نسبت به عملكرد خويش كاملاً واقفند! آنها از ثمره ‌ی سكوت خود آگاهند. ✅ آیه ‏ى ۶۲ درباره گناهكاران، جمله‏ ى «ما كانوا یعملون» را آورد، ولى ایه ۶۳ درباره‏ ى سكوت علما جمله ‏ى «ما كانوایصنعون» را بكار مى‏ برد. مرحوم فیض كاشانى مى‏ گوید: فرق میان «یعملون» و «یصنعون» این است كه صانع، كسى است كه با تجربه و زبر دستى كارآزموده شده و كار براى او به صورت خصلت و ملكه در آمده باشد. ♻️ ما كانُوا يَصْنَعُونَ: آنچه ساخته ميشود اثرش تا دير زمان باقی ميماند. 👈🏻مراقب باشيم پايه گذار زشتی‌ها نباشيم. 🌸🍃🌸🍃🌸 #تدبر #تفسیر_قرآن 🆔https://eitaa.com/emamsadegh_ir