انقلاب اسلامی و نگاه به زن دکتر ابوالفضل اقبالی در این سخنرانی حدود یک ساعته سعی کردم منطق مواجهه انقلاب اسلامی و رهبران آن با زن را تبیین کنم. حتما گوش کنید @eqbali62

سلسله یادداشت‌های #زن_و_رسانه؛ یادداشت بیست و پنجم رسانه و دوگانه‌ی نشاط/سرگرمی اوایل دهه 90 پژوهش محرمانه‌ای در اختیار مسئولان و سیاست‌گذاران رسانه ملی قرار گرفت که براساس آن مردم ایران افرادی غمگین و افسرده تلقی می‌شدند. این پژوهش مبنای برخی از تحولات در برنامه‌سازی و سیاستگذاری رسانه ملی قرار گرفت و اولویتِ شادی و نشاط در رسانه ملی را منجر گردید. شاید یکی از علل و زمینه‌های ایجاد شبکه نسیم نیز همین اتفاق بود. این موضوع را بگذارید در کنار ایده همیشگی و مرکزی مدیران رسانه ملی از دهه 80 تاکنون که معتقد بودند برای جلوگیری از اقبال مردم به ماهواره باید برنامه‌های جذاب تولید کنیم تا مردم سرگرم شده و تمایلی به تماشای برنامه‌ها و سریال‌های ماهواره‌ای نداشته باشند! غافل از اینکه اولاً جذابیت برنامه‌های ماهواره‌ای و شبکه‌های اینترنتی و... صرفا به جنبه‌های سرگرم کننده و شاد بودن آنها محدود نمی‌گردد و عناصر اصلی جذابیت آنها مقولاتی نظیر س/ک/س، خشونت و هیجان است که با تلفیق شدن با فرم و پرداخت بسیار مناسب منجر به خلق آثاری جذاب برای مخاطب می‌گردند. لذا در این زمینه‌ها رسانه ملی نه امکان و نه جواز رقابت با رقبای خود را ندارد. ثانیا رویکردی که قائل به سرگرم کردن مردم و نشاندن آنان پای تلویزیون برای جلوگیری از استقبال آنان به رسانه‌های رقیب است، بیشتر از آنکه یک رویکرد فرهنگی و تربیتی باشد، یک رویکرد سیاسی و امنیتی است. اما از اینها بگذریم به نظر می‌رسد یکی از سوءتفاهماتی که مدیران رسانه ملی در این سه دهه اخیر دچار بودند، تلقی یکسان و یا متناظر دانستن دو مفهوم شادی و سرگرمی است. در حالی که این دو مفهوم اساسا با یکدیگر هیچ نسبت و اشتراکی ندارند. سرگرمی امری بیهوده و لغو است که به هیچ وجه در نگاه دینی جایگاهی برای آن وجود ندارد. سرگرمی ناشی از بی برنامه‌گی در زندگی است و انسانی که برای گذران زمان خود هیچ طرح و دغدغه و برنامه‌ای ندارد به سمت سرگرم کردن خود می‌رود. سرگرمی اساسا با غفلت همراه است اما شادی و خنده می‌تواند همراه با ذکر باشد. سرگرمی یک مقوله کاملا مدرن و امروزی است که به معنای انجام فعالیت‌های غیرمفید و در عین حال دارای جذابیت و هیجان می‌باشد که افراد تنها برای پرکردن اوقاتی از زندگی خود که برای آن هیچ برنامه‌ای ندارند صورت می‌دهند. ویژگی‌های اصلی فعالیت‌های سرگرم کننده، غیرمفید بودن، انفعال افراد، اعتیادآور بودن و هیجان‌آور بودن آنهاست. معادل این مفهوم در ادبیات دینی ما مفهوم تفریح و استراحت است که تفاوت‌های ماهوی با مقوله سرگرمی دارد. لذا نمی‌توان مفهوم «سرگرمی دینی» را برای توجیه برخی از برنامه‌های رسانه ملی وضع کرد! البته این انتقاد به رسانه ملی معمولا با این استدلال از سوی مسئولان مواجه می‌گردد که میان وضعیت بد و بدتر، ناگزیر از گزینش وضع بد هستند. سرگرم شدن مردم با برنامه‌های مضر و مبتذل ماهواره بسیار بدتر از سرگرم کردن آنان با برنامه‌های غفلت‌زا اما غیرمضر رسانه ملی است/ اما این استدلال هنگامی مورد قبول است که ما واقعا ناگزیر باشیم! در حالیکه با ظرفیت‌های موجود در جامعه ارزشی و متدین در حوزه برنامه‌سازی رسانه و تلویزیون، این ادعا قدری خلاف واقع بوده و به نظر می رسد این اتفاق ناشی از همت ضعیف مدیران رسانه در جذب، تربیت و میدان دادن به نیروهای ارزشی و حزب اللهی در رسانه می باشد. @eqbali62

سلسله یادداشت‌های #زن_و_رسانه؛ یادداشت بیست و ششم نهاد تبلیغ و تحولات امر جنسی در ایران از جمله عرصه‌های اجتماعی پرتحول در دنیای امروز، عرصه خانواده و قلمروهای جنسی ناظر بر آن است. کاهش نرخ و افزایش سن ازدواج، افزایش نرخ طلاق و گسترش پدیده طلاق عاطفی، کاهش بعد خانوار، فراگیرشدن الگوي سیّال و ناپایدار روابط دختر و پسر، افزایش چشم‌گیر روابط جنسی پیش از ازدواج، کاهش سن تعامل جنسی دختر و پسر از دبیرستان به راهنمایی، افزایش روابط جنسی فراخانوادگی و خیانت در جامعه، رفتارهای نامتعارف جنسی ایرانیان در فضاي مجازی و شبکه‌های اجتماعی و... همگی نشان از تغییرات پرشتاب در عرصه خانواده و زیست جنسی جامعه دارند. وجه نگران‌کننده این تحولات اما، کنش‌های جنسی و مصادیق ذکر شده از وضعیت‌های نابهنجار اخلاقی نیست. به عبارتی ما در این تحولات صرفا با افزایش کمّی و نرخ ناهنجاری‌های اخلاقی و جنسی مواجه نیستیم که البته در جای خود بسیار مهم هستند. بلکه آنچه برای ما دارای اهمیت بیشتری بوده و وجه پروبلماتیک این تحولات را پررنگ‌تر می‌کند، ظهور عقلانیت جدیدی است که این ناهنجاری‌ها را توجیه می‌کند. همجنس‌بازی، ازدواج سفید و ناهنجاری‌های جنسی از این دست اگرچه به خودی خود یک مساله اجتماعی مهم هستند و گسترش آنها در فضای جامعه اسلامی نگران‌کننده است، اما خطرناک‌تر از این کنش‌های ناهنجار، ذهنیتی است که این ناهنجاری‌ها را توجیه کرده و عقلانی جلوه می‌دهد. این عقلانیت نوظهور مبتنی بر ارزش‌های فردگرایانه و لیبرالیستی است که آزادی‌های جنسی را موجه جلوه نموده و هنجارهای جدیدی را مانند تساهل جنسی، حق تسلط بر بدن، نسبیت ارزش‌های اخلاقی و... وضع می‌کند. این ذهنیت و عقلانیت جدید متاسفانه در جامعه امروز ایران در حال شیوع و گسترش است و در فضاهای آکادمیک و رسانه‌ها و جلسات مشاوره روانشناسان در حال تثبیت شدن است. به عنوان مثال در فضاهای علمی امروزه تفکیکی میان دو مفهوم همجنس‌گرایی و همجنس‌بازی صورت می‌گیرد و اولی را امری طبیعی و ناشی از گرایشی که برخاسته از طبیعت و تکوین فرد است دانسته و سعی در توجیه و قبح‌زدایی از آن دارند. یا در فضای رسانه‌ای و محصولات فرهنگی به وفور می‌توان حضور پررنگ مفاهیم سکسی و اروتیک را مشاهده نمود که با هدف توجیه ناهنجاری‌های جنسی صورت می‌گیرند. صرف‌نظر از ریشه‌های ساختاری این تحولات که بر هیچ کارشناسی پوشیده نیست، ما اینجا بر نقش پررنگ عاملیت افراد و ارزش‌های بین‌الاذهانی تاکید می‌کنیم. امروزه برخلاف گذشته که انحرافات جنسی به مثابه استثنایی برای قواعد زیست اخلاقی و حاشیه‌ای بر متن زندگی به حساب می‌آمدند (که وجدان اخلاقی جامعه آن را پس می‌زد و به آن مجال شیوع در مقیاس گسترده را نمی‌داد) شاهد آن هستیم که مناسبات جدید جنسی به تدریج از سطح عملکرد به سطح اخلاق و باور نفوذ می‌کنند و اخلاقیات و باورهای جدید را شکل می‌دهند. مادامی که همجنس‌بازی در فضای اجتماعی و نزد افراد امری قبیح محسوب می‌شود، می‌توان انتظار داشت که عرف اجتماعی و فرهنگی ما با این مقوله ناسازگاری و مقابله کند. اما وقتی در نتیجه قبح زدایی از این پدیده شاهد سازگاری عرف جامعه با آن باشیم، دیگر هیچ سیاست اجتماعی کلان اعم از تشویق و حمایت ازدواج و... توانایی احیای سنت‌های فرهنگی ما در عرصه خانواده و زیست جنسی را نخواهند داشت. نهاد تبلیغ دینی به عنوان یکی از نهادهای فرهنگی و رسانه‌ای موثر در سنت دینی و اجتماعی جامعه ایرانی به دلیل ارتباط چهره به چهره و تخاطب مستقیم با افراد جامعه ظرفیت عظیمی در این عرصه دارد. لذا وظیفه مبلغان دینی این است که با این عقلانیت جدید در سطح ذهنیت افراد مقابله کرده و به اصطلاح پنبه‌ی آن را نزد مردم بزنند. به عبارت دیگر مبلغان و صاحبان رسانه در نهاد تبلیغ دینی باید در جهت نقد این عقلانیت نوظهور و بنیادهای اخلاقی آن حرکت کرده و باورهای دینی و مذهبی جامعه و به عبارت واضحتر وجدان اخلاقی جامعه را در جهت نفی این فضا بیدار کند. یکی از مهمترین و موثرترین روش‌های انتقادی برای مواجهه با این جریان نوظهور در ایران، توجه و تذکر به وضعیت اجتماعی و اخلاقی جوامع غربی است که درگیر همین فضاها بوده‌اند و اکنون با زوال نهاد خانواده و سست شدن بنیان‌های اخلاقی و هنجارهای اجتماعی دچار بحران‌های دامنه‌دار در مقیاس فردی و اجتماعی هستند. @eqbali62

حجاب و رفراندوم چرا رفراندوم درباره حجاب راهکار ما نیست؟ دکتر ابوالفضل اقبالی پژوهشگر مطالعات جنسیت و خانواده این روزها زیاد به گوش ما می‌خورد که چرا درباره الزامی یا اختیاری بودن حجاب رفراندوم برگزار نمی‌کنید؟ یک بار برای همیشه از مردم بپرسید آیا با قانونی بودن حجاب موافق هستند یا خیر؟ و براساس نظر آنها عمل کنید. این سخن را هم روسای جمهور سابق کشور، هم برخی نخبگان اجتماعی و هم مخالفان جمهوری اسلامی مطرح کرده و می‌کنند. در این یادداشت قصد دارم توضیح دهم که چرا برگزاری رفراندوم درباره حجاب راهکار صحیح و موثری برای حل ریشه‌ای مساله حجاب نیست؟ قبل از هر چیز ابتدا باید این نکته را خاطرنشان کنم که براساس یافته‌های علمی و پژوهش‌های میدانی معتبر، همین الان اگر در جامعه ایران یک رفراندوم و همه‌پرسی درباره این سوال اجرا شود که «آیا با الزام رعایت حجاب در جامعه موافقید؟» قطعا نتیجه نهایی رفراندوم به نفع مدافعان حجاب اختیاری نخواهد بود و اکثریت جامعه به ضابطه‌مند شدن پوشش اجتماعی و ضرورت حجاب در جامعه رای خواهند داد. اما با این وجود من مخالف برگزاری رفراندوم درباره حجاب هستم. چرا؟ حقیقت این است که توده‌های مردم بیش از هر چیز متاثر از رسانه و روایت‌های برساختی رسانه‌ها از واقعیت هستند. حجاب در جامعه ایران در دهه‌های اخیر پیوندی گسست‌ناپذیر با تجربه ضعیف و ناکارآمدِ گشت ارشاد داشته است و در رسانه‌ها، حجاب و قانون حجاب با گشت ارشاد هم‌نشین است. روایتِ برساخت شده‌ی غالب و هژمون از واقعیتِ گشت ارشاد و قانون حجاب در فضای جامعه ایران، روایتی است که با دال مرکزی «حجاب اجباری» صورتبندی شده و در رسانه‌های اپوزیسیون نیز پمپاژ می‌گردد. لذا اکثریت مردم ایران نسبت به گشت ارشاد ذهنیت منفی دارند و حتی بانوان متدین و محجبه نیز علیه آن کمپین راه می‌اندازند. از طرفی فضای رسانه و مناقشات گفتمانی که در این عرصه وجود دارد به شدت مستعدِ دامن زدن به روایتِ «حجاب اجباری» است و قدرت گفتمانی جریان مدافع حجاب در فضای رسانه به دلایل مختلفی نسبت به جریان مقابل(اپوزیسیون، سلطنت‌طلب، فمینیست، تجزیه‌طلب، منافقین و...) ضعیف‌تر است. اساسا به لحاظ امکان‌ها و زیرساخت‌ها و زمین بازی کاملا رقابت نابرابری میان این دو در جریان است. لذا هیچ تردیدی وجود ندارد که در بزنگاه برقراری رفراندوم درباره موضوعی چون «ضابطه‌مندی پوشش اجتماعی» که جامعه ایران نسبت به آن اتفاق نظر دارد، آرایش رسانه‌ای و نظم گفتمانی حجاب در فضای رسانه به سمت دوگانه‌های فیک اما موثر و ذی‌نفوذ سوق یافته و این ذهنیت را برای مردم ایجاد کنند که رفراندوم درباره دوگانه‌هایی چون «آزادی یا اسارت زنان»، «پوشش اختیاری یا اجباری»، «تحجر یا تمدن» و... است و آنها باید یکی از این دو را برگزینند! به عبارت دیگر، رفراندوم به معنای ارجاعِ صادقانه و ناشی از اضطرار حکمرانی برای فهم نظر حقیقی مردم در شرایط حاکمیت رسانه عملاً امکان وقوع ندارد و آن چیزی که در واقعیت اتفاق خواهد افتاد، رقابت رسانه‌ای بر سر تسلط بر ناخودآگاه جمعی مردم ایران است که با کمی انصاف و واقع‌نگری در می‌یابیم که این زمین بازی از ابتدا نابرابر و ناعادلانه طراحی شده و ظرفیت‌های رسانه‌ای گفتمان مخالف حجاب به مراتب بیشتر و مهیاتر از گفتمان مدافع حجاب است. مضافاً اینکه تجربه ناکارآمد گشت ارشاد در دهه اخیر هم وبال گردن گفتمان مدافع حجاب است. اما در یک شرایطی من از برگزاری رفراندوم دفاع می‌کنم. آن هم رفراندوم درباره حفظ حریم خصوصی است. پرسش محوری و مدنظر در رفراندوم نباید درباره حجاب و قانونی بودن یا نبودن حجاب باشد. بلکه باید ناظر به زیست جنسی و الزامات اجتماعی آن باشد. زیرا همه می‌دانیم که پشت مطالبه درباره رفراندوم، اختیاری شدن رعایت حجاب نیست! زیرا این موضوع که هم‌اکنون حاصل است! الان نزاع گفتمانی درباره حفظ حجاب نیست بلکه درباره «لباس داشتن» است! حالا جریان دشمن درصدد گذر از این محل نزاع به سوی محل نزاع جدیدتری تحت عنوان «بوس در خیابان» است. یعنی نفی کامل حریم خصوصی و اروتیک کردن زیست جهان اجتماعی. حال من هم موافقم که از مردم ایران همه‌پرسی شود که آیا با گسترش سویه‌های جنسی و اروتیک در فضای اجتماعی موافق هستند یا مخالف؟ پاسخ اکثریت مردم ایران از هم اکنون روشن است... @eqbali62 لینک این یادداشت در روزنامه ایران https://irannewspaper.ir/8275/6/67769

#پوستر ✅امکان اجتماعی اجرای لایحه حجاب و عفاف! 👥پخش زنده مناظره دکتر اقبالی و دکتر صادقی! 🔹دکتر ابوالفضل اقبالی مدرس دانشگاه و پژوهشگر مطالعات خانواده 🔸 دکتر محمود صادقی دانشیار حقوق دانشگاه تربیت مدرس و دبیرکل انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها 📆 دوشنبه ۲۰ شهریور ماه ۱۴۰۲ از ساعت ۱۷ الی ۱۹ ◀️لینک پخش زنده در آپارات https://www.aparat.com/new_harf/live #حرف_نو #لایحه_عفاف_و_حجاب #امکان_اجتماعی ✅🆔 t.me/new_harf ✅🆔 eitaa.com/new_harf ✅🆔 www.aparat.com/new_harf

یک نکته مهم: هرکسی که این صحبت‌ها رو با سویه‌های جنسیتی بازنمایی کرد یقین کنید که نقصی در دستگاه تحلیلی او وجود دارد. این کلیپ کاملا "تهی از جنسیت" است. هشتگ‌های عقلانیت و عاطفه زنانه زیر این کلیپ نباید درج شوند. این سخنان از زبان یک "انسانِ عاقلِ بصیرِ مومن" جاری شده است. همانطور که بارها و بارها از زبان انسان‌های مومن دیگر همچون مادران و پدران شهدا، رزمندگان دفاع مقدس و شهدای مدافع حرم و... بیان شده و ما برای هیچکدام هشتک‌های جنسیتی خرج نکردیم! این کار تحریف حقیقت ماجراست! همانطور که روایتِ جنسیت‌محور از کنش‌های سیاسی حضرت زهرا(س) و زینب کبری(س) تقلیل‌گرایی و آسیب‌زاست. بله اگر کسی گفت: زن رو چه به سیاست! زن رو چه به جهاد! زن رو چه به ولایت! زن فقط باید شوهرداری کنه! اونوقت حضرت زهرا(س) را با وجه جنسیتی و زنانه برای او روایت کنید تا بفهمد زن مجاهد و سیّاس و ولایت‌پذیر یعنی چه!

#مناظره 🔈 مجموعه پادکست های حرف نو 🔈 ✅امکان اجتماعی اجرای لایحه عفاف و حجاب ! 👥مناظره جنجالی دکتر اقبالی و دکتر صادقی! 🔸 دکتر محمود صادقی بایستی در مساله حجاب بر پایه عرف حرکت کرد./ در این لایحه اختیارات فراجا برای دسترسی به اطلاعات خصوصی مردم بسیار زیاد پیش بینی شده است./ اگر کشف حجاب در حد ۵ درصد است چه نیازی به قانونگذاری است؟/ حکومت حجاب را سیاسی کرده است؛ مگر نگفتند واجب سیاسی؟!/ رابطه حجاب و معیشت از جنس تزاحم نیست؛ بلکه از جنس نبود توازن در عملکرد دولت است./ مدتهاست در کشور ما رویکرد تکلیف مدارانه بر رویکرد حق مدارانه ترجیح داده شده است؛ مساله پوشش مصداق این نگاه است./گاهی برخی برای رعایت یک معروف مرتکب دهها منکر می شوند. 🔹دکتر ابوالفضل اقبالی پایه قوانین ما شرع است؛ البته بایستی خواست عمومی را هم در نظر گرفت./ بین حجاب و معیشت تزاحم وجود ندارد/ حجاب از حالت فرهنگی صرف به حوزه سیاسی وارد شده است چرا که برخی ها بی حجابی را نه نقص خود که افتخار برای مبارزه با نظام قرار داده اند./ کشف حجاب یک جرم مشهود است و تقریبا ۵ درصد زنان کشف حجاب می‌کنند./ حجاب یک نشانه از عفاف است؛ از طرفی بی عفتی صرفا به معنای عدم پاکدامنی نیست./ برخی از اصلاح‌طلبان در دوره های قبل زمینه ایجاد بی حجابی را مهیا کردند و حالا مسئولیت آن را نمی‌پذیرند. 📆 دوشنبه ۲۰ شهریور ماه ۱۴۰۲ ◀️فیلم کامل این مناظره را می توانید از طریق لینک زیر مشاهده کنید. #حرف_نو #لایحه_عفاف_و_حجاب #امکان_اجتماعی ✅🆔 t.me/new_harf ✅🆔 eitaa.com/new_harf ✅🆔 www.aparat.com/new_harf

مصوبه عفاف و حجاب؛ تبلور اراده مردم برای حفظ حریم‌ها دکتر ابوالفضل اقبالی پژوهشگر مطالعات جنسیت و خانواده پس از فراز و نشیب‌های فراوان در موضوع حجاب در یک سال اخیر کشور، بالاخره نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی که نماینده جامعه و مردم در امر قانون‌گذاری هستند، مصوبه‌ای را در حمایت از نهاد خانواده و ارزش‌های اخلاقی روانه شورای نگهبان کردند. مصوبه اخیر مجلس گام بزرگی در راستای تحقق اراده مردم ایران مبنی بر داشتن یک جامعه سالم و زیست اخلاقی بود که دغدغه حفظ حریم‌های جنسیتی میان زن و مرد را با خود همراه داشت. براساس گزارش‌های پژوهشی معتبر در کشور، خانواده و حریم خصوصی در راس دغدغه اکثریت جامعه قرار دارد و در نظرسنجی‌های مختلف بیش از 80 درصد مردم بر نسبت وثیق میان حجاب و عفاف در جامعه و تقویت و پایداری نهاد خانواده صحه می‌گذارند. همچنین در این نظرسنجی‌ها اکثریت جامعه از ضرورت رعایت حجاب در فضای اجتماعی توسط بانوان حمایت می‌کنند. به عنوان مثال در نظرسنجی مرکز تحقیقات صداوسیما در اردیبهشت 1402 یعنی پس از التهابات اجتماعی اخیر در کشور، حدود 84 درصد پاسخگویان قائل به لزوم رعایت حجاب توسط بانوان در جامعه بوده‌اند. واقعیت آن است که برخلاف القائات جریان‌های ستیزه‌گر با جامعه ایرانی، هنوز برای اکثریت مردم ایران حجاب واجب الهی قلمداد شده(73 درصد) و رعایت آن را نشانه ایمان فرد تلقی می‌کنند(68 درصد) و منتقد برهنگی و بدن‌نمایی و بی‌حجابی در جامعه هستند(74 درصد). اینها نشان می‌دهند که حجاب و زیست اخلاقی حاصل از آن برای اکثریت جامعه ایران انتخاب اول است. در این میان نیز تفاوتی میان اقشار مختلف مردم اعم از مذهبی و غیرمذهبی وجود ندارد. روابط سالم و به دور از حواشی اخلاقی زن و مرد در جامعه برای تمام طبقات اجتماعی مردم ایران کماکان یک ارزش مسلط محسوب می‌گردد. از این منظر، مصوبه اخیر مجلس مبنی بر حفظ و تقویت بنیان خانواده از رهگذر مقابله با بی حجابی و برهنگی در جامعه گام بلندی در راستای تحقق این ارزش مسلط و به معنای واقعی کلمه تبلور اراده ملت در داشتن یک زیست اخلاقی و امنیت اجتماعی بود. مخالفان اما مانند همیشه یا درباره مصوبه حجاب دارای سوء تفاهم هستند و یا نسبت به مصالح دینی و اجتماعی کشور تردیدهای مغرضانه دارند. مصوبه حجاب و عفاف مجلس یک اقدام هوشمندانه در جهت افزایش هزینه رفتارهای خلاف عفت عمومی و ناهنجاری‌های اخلاقیِ یک اقلیت مطلق و 5 درصد جامعه ایران است. براساس جدیدترین آمارها امروزه در کل کشور چیزی در حدود 15 درصد بانوان کشور کشف حجاب می‌کنند که براساس پایش انگیزه‌های آنان، بیش از 60 درصدشان با این ذهنیت که حجاب از اولویت حاکمیت خارج شده و دیگر الزام قانونی درباره آن وجود ندارد، اقدام به کشف حجاب کرده‌اند و اگر مجددا قانون یا اقدامی در جهت الزام به حجاب از سوی حاکمیت رقم بخورد به کشف حجاب خود ادامه نخواهند داد. معنای این سخن آن است که تنها 6 درصد بانوان جامعه هستند که با انگیزه‌های ایدئولوژیک و ستیزه‌جویانه با حاکمیت به کشف حجاب مباردت می‌ورزند و این طیف محدود مخاطبان اصلی مصوبه عفاف و حجاب مجلس هستند نه سایر شهروندان. به عبارت دیگر مصوبه اخیر مجلس در میدان اجرا صرفا با یک اقلیت حدودا 5 درصدی بانوان جامعه برخورد خواهد نمود و اکثریت شهروندان جامعه که به نوبه خود به حریم‌های اخلاقی جامعه پایبند هستند از دایره شمول این مصوبه خارج بوده و به نوعی اساسا مخاطب آن تلقی نمی‌گردند. از سوی دیگر براساس آخرین نظرسنجی‌ها که در بحبوحه التهابات اجتماعی و سیاسی اخیر کشور یعنی در آبان 1401 صورت گرفته است، حدود 67 درصد مردم برخورد قاطع حاکمیت با برهنگی و کشف حجاب به این سبک فعلی و ناهنجار، حمایت کرده‌اند. این یعنی مصوبه اخیر مجلس مصداق تام و بارز خواست و اراده مردم مبنی بر حمایت از خانواده و حریم‌های اخلاقی جامعه است. @eqbali62 لینک این یادداشت در خبرگزاری مهر: mehrnews.com/x336j4

جنسیت و دیپلماسی عمومی درباره مصاحبه همسر رئیس جمهور با رسانه نیوزویک دکتر ابوالفضل اقبالی پژوهشگر مطالعات جنسیت و خانواده ✳️ نسبت میان ما و غرب قبل از آنکه در قالب منازعات سیاسی و نظامی بروز و ظهور یابد، ریشه‌های عمیق‌تر از جنس فلسفه، الهیات و تاریخ دارد. به عبارتی مناقشات سیاسی و دیپلماتیک امروز میان جمهوری اسلامی و آمریکا و اروپا، امتداد عینیِ دو نگاه متفاوت به انسان و حیات اجتماعی اوست. لذا تقلیل چالش ما و غرب به تحریم‌ها و تهدیدها و استراتژی مواجهه با آن، سطحی‌نگری و عدم شناخت صحیح میدان است. ما در سطحی فراتر درگیر یک نزاع تمدنی و تاریخی با غرب هستیم که امروزه سطوح و لایه‌های مختلفی پیدا کرده است. ✳️ یکی از مهمترین سطوح درگیری تمدنی ما و غرب، عرصه جنسیت و زنان است که به دلیل ماهیت گفتمانی که دارد، در ساحت «تصویر» و «بازنمایی» ظهور جدی یافته است. امروزه غرب با یک نگاه عمیق و راهبردی به میدان منازعه تمدنی با اسلام و انقلاب اسلامی، به درستی و کاملا هوشمندانه صحنه‌های درگیری مختلفی را طراحی و مدیریت می‌کند که یکی از آن صحنه‌ها، تصویر زن در اسلام و ایران است. او به درستی فهمیده که حذف اسلام و معنویت سیاسی در جهان امروز به تخریب چهره زن در اسلام و انقلاب اسلامی پیوند خورده است. لذا از هر تلاشی برای ارائه چهره‌ای خشن، ماقبل تمدن، ظالمانه و محدودکننده از اسلام و جمهوری اسلامی در نسبت با زنان دریغ نمی‌کند. ✳️ ابتکار ما در این صحنه نزاع گفتمان چیست؟ پرسش از غرب درباره زن! کارآمدترین و موثرترین راهبرد ما به عنوان نماینده گفتمان اسلام و معنویت سیاسی در جهان، نه پاسخ به شبهه‌پراکنی‌های غرب، بلکه هجوم به بنیان‌های معرفتی و تاریخی غرب در نسبت با زن و خانواده است. به تعبیر مقام معظم رهبری ما در ماجرای زن از غرب طلبکاریم. این یعنی برداشتن عَلَم دفاع از حقوق و شخصیت زنان و نفی و نقد رویکردهای غربی و فمینیستی به زن و جنسیت. ✳️ شاید بتوان ادعا کرد که این لایه‌ی درگیری که من تعبیر «نزاع گفتمانی بر سر تصویر زن» برای آن به کار می‌برم از تمام مناقشات سیاسی، اقتصادی و نظامی میان ما و کشورهای غربی مهمتر و استراتژیک‌تر است. زیرا مرکز ثقل این نزاع در سپهر عمومی و میان جامعه ما و غرب تعریف می‌شود و فراتر از درگیری میان دولت‌ها و سیاستمداران است. امری که امروزه تحت عنوان دیپلماسی عمومی به ادبیات غالب در مطالعات و روابط بین‌الملل تبدیل شده است. ما برای غلبه و توفیق در این صحنه درگیری تاریخی و تمدنی، ناگزیر از تسخیر قلب و ذهن ملت‌ها و مردم جهان هستیم نه مذاکره با سیاستمداران و حاکمان. ✳️ مصاحبه دکتر جمیله علم‌الهدی همسر محترم رئیس جمهور با هفته‌نامه نیوزویک، کنشی هوشمندانه در راستای تحقق و پیگیری دیپلماسی عمومی با رویکرد جنسیتی است که خلاء جدیِ دستگاه سیاست خارجی کشور ما در طول این سال‌ها بوده است. مصاحبه خانم علم‌الهدی و منطق مواجهه و ورود ایشان به بحث درباره خانواده و مناسبات زن و مرد در جامعه ایران، و همچنین نوع مواجهه ایشان با فمینیسم و تجربه غرب در عرصه حقوق زنان، اگر مهمتر از سخنرانی بسیار دقیق رئیس جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل نباشد قطعا نتایج و تاثیرات کمتری ندارد. زیرا این رایزنی‌ها و گفتگوها با بدنه اجتماعی غرب نزدیک‌ترین مسیر برای غلبه گفتمانی و توفیق در این صحنه نزاع تمدنی است. ✳️ این مصاحبه و اقداماتی نظیر این از چند جهت برای ما اهمیت راهبردی دارد. اولا به ارائه منطق خدشه‌ناپذیر ما در مساله زن، خانواده و جنسیت کمک اساسی می‌کند و زمینه شنیده شدن صدای حقیقت در فضای اجتماعی غرب را فراهم می‌کند. ثانیا نفس این مصاحبه برای ما یک برد اساسی و یک توفیق تام است. زیرا ویترین مواجهه منطقی و استدلالی ما با غرب یک زن است. زنی که اتفاقا برخلاف القائات رسانه‌ای غرب، محجبه، تحصیلکرده، موثر و موفق است. ✳️ من به نوبه خودم به عنوان یک پژوهشگر و فعال حوزه زن و خانواده، از این اقدامات هوشمندانه و داهیانه خانم دکتر علم‌الهدی در بازسازی تصویر حقیقی زن مسلمان ایرانی و به چالش کشیدن تمدن غرب در زمینه حقوق و شخصیت زن، حمایت و تشکر می‌کنم. @eqbali62

مصاحبه بنده با خبرگزاری مهر درباره ابعاد مختلف مصوبه عفاف و حجاب مجلس لینک مصاحبه: mehrnews.com/x3379Z