#درسهای_حکمت_متعالیه #تقریر_درس_الشواهد_الربوبیه #استاد_فربهی #تقسیم_براهین اثبات واجب تعالی براهین اثبات واجب‌الوجود در یک تقسیم‌بندی بر دو قسم هستند: 1. براهین مخلوق محور: در چنین براهینی، از فرض وجود مخلوق، خالق را اثبات می‌کنیم و حتماً باید فرض کنیم که مخلوقی بما أنَّه مخلوق، وجود دارد و البته وجه ضعف چنین براهینی این است که در صورت تشکیک در صغرا دیگر بحث اثبات واجب مشکل می‌شود و خود این براهین بر دو قسم هستند: 1.1. از اصل وجود مخلوق، خالق را اثبات می‌کنیم؛ همانند برهان حدوث 1.2. از صفت مخلوق، خالق را اثبات می‌کنیم؛ همانند برهان نظم 2. براهین موجود محور: براهینی که مفادشان یک قضیه شرطیه است: «اگر هستی هست، واجب تعالی نیز هست» پس در این‌چنین براهینی اصل فرض وجود مخلوق، شرط تمام بودن برهان نیست و چه بپذیریم مخلوقی هست و چه نپذیریم مخلوقی هست، واجب تعالی اثبات می‌شود؛ مرحوم شیخ‌الرئیس برای اولین بار، عنوان این براهین را «صدیقین» نامید چه اینکه در چنین براهینی، وساطت مخلوقات به میان نمی‌آید و چیزی غیر از واجب تعالی را واسطه برای اثبات واجب قرار نمی‌دهیم بلکه به‌صورت مستقیم به سراغ چیزی که مناط واجب تعالی هست، می‌رویم و باید توجه نمود که حقیقت وجود، مناط اثبات واجب تعالی است پس در این‌چنین براهینی نمی‌گوییم: «ما یک حادث داریم که این حادث احتیاج دارد و آن مُحدِث حتماً باید یا واجب باشد یا منتهی به واجب شود.» بلکه به‌صورت مستقیم می‌گوییم: «اگر هستی هست پس واجب تعالی هست». @esra_rasane