خدا به اهل زمین نور راه را بخشید حسین آمد و پروانه کرد انسان را تولد آقا امام حسین بر همه دوستان و عزیزان کافه اخلاق مبارک 🌿🌺

نزد حسین بودم که دختر کنیزی نزد او آمد و دسته گلی به او هدیه داد و او را با آن گل تحیت گفت. امام بلافاصله فرمود تو آزادی به خاطر خدا. به او گفتم آقا آن دسته گل که ارزش چندانی نداشت که تو او را به خاطرش آزاد کردی! فرمود خداوند ما را اینگونه ادب یاد داده آنجا که فرموده در قرآن: «وقتی به شما تحیتی گفتند، همان یا بهتر از همان را به او برگردانید.» و بهتر از هدیه او، آزادی اوست. ➖منبع: کتاب کشف الغمة فی معرفة الائمة 🌿 وقتی کسی بهت محبت می‌کنه، حتی اگر کوچک باشه، تو با بزرگترین و بهترین کاری که می‌تونی جبران کن. @ethicscafe:به کافه اخلاق بپیوندید ☕

📔نشریه دیدار آشنا، شماره ۲۳۵، بهمن ۱۴۰۳ ✏️ عبدالله عمادی @ethicscsfe

◼️کمال‌گرایی منفی را با این حدیث درمان کنید 🖊️ عبدالله عمادی (معین) روایتی را از زبان شیرین آیت الله شیخ احمد مجتهدی شنیدم که امام صادق علیه الصلوه و السلام فرمود: در دنيا جوياى چهار چيز مباش كه آنها را نخواهى يافت، حال آن كه به آنها نيازمندى: ۱- عالمى كه همه علم خود را به كار بندد، پس بى‌عالم مى‌مانى ۲- عملى کاملا پاك از هر گونه رياكارى، كه در اين صورت، بى‌عمل مى‌مانی ۳- غذايى کاملا دور از هر گونه شبهه، كه بى‌غذا مى‌مانى ۴- دوستى کاملا بى‌عيب، كه در این صورت بى‌دوست مى‌مانى. بلافاصله ذهنم رفت پیش کمال‌گراها که در هر چیز به دنبال عالیترین و بهترین و کاملترین و خالصترین آنند. به اصطلاح، صفر و صدی به زندگی نگاه میکنند؛ اگر از هر چیز صد آن را یافتند قبول می‌کنند و الا نمره اش در نظر آنان صفر است. در جستجوی متن اصلی حدیث برآمدم و آن را در مواعظ‌العددیه یافتم و منبع قدیمی‌تر از آن جامع‌الاخبار شعیری: لا تَطلُب مِنَ الدُّنيا أربَعَةً‌؛ فَإِنَّكَ لا تَجِدُها و أنتَ لابُدَّ لَكَ مِنها: عالِماً يَستَعمِلُ عِلمَهُ‌؛ فَتَبقى بِلا عالِمٍ‌، و عَمَلاً بِغَيرِ رِياءٍ‌؛ فَتَبقى بِلا عَمَلٍ‌، و طَعاماً بِلا شُبهَةٍ‌؛ فَتَبقى بِلا طَعامٍ‌، و صَديقاً بِلا عَيبٍ‌؛ فَتَبقى بِلا صَديق؛ (جامع الأخبار ص1423 ، ح510، مواعظ العدديّة ، ص230) این کلام نورانی، دست کم به چهار جهت می‌تواند در درمان کمال‌گرایی منفی (perfectionism) مورد استفاده قرار گیرد: 1️⃣ کمال‌گرایی اسمش غلط‌انداز است و خیلی‌ها به خاطر همین اسم زیبا گولش را می‌خورند و دست بردارش نیستند. اما واقعیت این است که اسمش را اشتباه گذاشته‌اند! کمال‌گرایی در واقع، «نقص‌گرایی» است. چون شخص، روی نقاط کاستی و کمبود تمرکز میکند و بخاطر آنها خود یا چیزها و افراد دیگر را ناکافی می‌داند. اساسا نامگذاری آن به کمال‌گرایی هم از همینجا آب می‌خورد که فرد درصدد است تمام نواقص را برطرف کند و یک چیز کامل کامل داشته باشد. چنانچه این حدیث اشاره می‌کند ممکن است فرد، علما، رفقا، اغذیه و اعمال ناقص را به خاطر وجود آن نقص، رد کند. توجه به اینکه کمال‌گرایی، در اصل، نقص‌گرایی است، می‌تواند باعث خودآگاهی و تغییر شود. 2️⃣نقطه مقابل کمال‌گرایی منفی، واقع‌بینی است. چون کمال‌گرایی، نوعی خیال‌گرایی و داشتن انتظارات غیرواقع‌بینانه است.این کلام ما را به واقع‌بینی و پذیرش محدودیت‌ها دعوت می‌کند. این کلام نشان می‌دهد که هیچ‌گاه نمی‌توان به کمال مطلق دست یافت. کمال مطلق، فقط خداست. پذیرش نقص‌ها و واقعیت‌های زندگی به ما کمک می‌کند تا از کمال‌گرایی منفی فاصله بگیریم و به جای تلاش برای رسیدن به کمال مطلق، به بهبود و رشد مستمر توجه کنیم. 3️⃣ انسان به طور طبیعی زندگی خود را در حال جستجو می‌گذراند و در این جستجوها، استرس و فشار تجربه می‌کند. چنانچه به آن چیز که جستجو می‌کند برسد یا امید رسیدن داشته باشد، فشار و استرس او کاهش پیدا کرده و برطرف می‌شود و الا، فشار و استرس همراه دائمی او خواهد شد. این کلام به ما یادآوری می‌کند که اساسا دنبال این چهار چیز نباش (لاتَطلُب) آنها را جستجو نکن. این جستجو، بیهوده و مضر است. حاصلش جز استرس و فشار دائمی نخواهد بود. 4️⃣ در این حدیث، به چند مورد از نیازهایمان اشاره شده است؛ نیاز به علم و آگاهی، نیاز به غذا و تغذیه، نیاز به دوست و معاشرت اجتماعی، نیاز به کار و توشه. تبعا انسان سالم بین نیازهای خود و امکانات و اختیارات خود تعادل برقرار می‌کند. در حالی که کمال‌گرا، با تمرکز بیش از حد بر بیرون از خود و آنچه باید تأمین کند، از خود و نیازهای خود غافل می‌شود و در نتیجه احساس خلأ و ناکامی و عدم کفایت به او دست می‌دهد. #کمال‌گرایی_نقص‌گرایی_است #رشد_اخلاقی 📔 نشریه دیدار آشنا، ش۲۳۵، بهمن۱۴۰۳ @ethicscafe: به کافه اخلاق بپیوندید🌿

سلام بر افتخار محراب ♥️ دعای 26 صحیفه سجادیه، دعا درباره دوستان است.🔰 قسمتی از دعا این است که می گوید: خدایا مرا اینچنین قرار بده که بر دوستانم مشفق و مهربان باشم... اگر گرفتارند، دلسوزشان شوم و رازشان را نگه دارم. اگر در ناز و نعمتند، از روى خيرخواهى خواستار دوام نعمتشان باشم و هر چه براى خويشاوندان خود مى‏ خواهم براى آنها بخواهم و هر چه براى نزدیکان صمیمی خود رعایت میکنم برای آنها هم رعایت کنم. من این دعا رو درباره شما دوستان عزیز کافه اخلاق می‌کنم شما هم درباره من. خداوند حظ و بهره ما را از هم زیاد بفرماید 😊🙏

آخر دعا اینجور تموم میشه : حَتَّى يَسْعَدُوا بِي وَ أَسْعَدَ بِهِمْ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ‏ یعنی تا آنها با من نیکبخت شوند و من با آنها... یاد این استیکر پرمغز افتادم 👇

#فیلم_و_اخلاق چشم بادومی، ساخته ابراهیم امینی، ۱۴۰۳ جشنواره ملی فجر #فیلم_خانواده

برداشتی آزاد از فیلم «چشم بادومی» 👤وقتی در مستندهای حیوانات، زندگی جمعی برخی گونه‌ها را می‌بینیم، اینطور به نظر می‌رسد که همه مثل همند و با هم فرقی ندارند. به نحوی همین نگرش را در مورد زندگی جمعی خودمان هم داریم؛ کنار همیم و تصور می‌کنیم مثل یک گله یکسان هیچ فرقی با هم نداریم! در حالی که می‌دانیم فرق داریم و می‌دانیم هیچ کس مثل من نیست. من، یک موجود خاص یکتای منحصرم که در دنیا نمونه‌ای ندارم. همانطور که سر انگشتانم نشان می دهد، بی‌مانندم. دنیای انسانها مثل گله حیوانات نیست، بلکه مثل گالری بزرگی است که خداوند در آن آثار هنری خود را به نمایش گذاشته و هر تابلویی با دیگری فرق دارد و حس و حال خاص خودش را می‌رساند. تبعا هر کدام ارزش و قیمت خودش را دارد. در این دنیای شلوغ پلوغ و البته غنی و متنوع، هر کدام از ما جایگاه خاص و داستان خاص خود را داریم و باید اصالت خود را دریابیم. 👥در زمره اختلالات روانی، اختلالی هست به اسم «تجزیه هویت»؛ یعنی شخص، خود را دارای دو یا چند هویت مختلف می‌بیند یا به کلی هویت خودش را از دست می‌دهد و فکر می‌کند شخص دیگری است. شخصیت «مائده» در فیلم چشم بادومی، دچار چنین اختلالی می‌شود و فکر می‌کند جونگ‌هیون است؛ خواننده کره ای محبوبش. معمولا کسی که ارزش و هویت خودش را از دست می دهد و مثلا می‌گوید من مائده نیستم، چه علتی دارد؟ معمولا این اختلال، یک واکنش ناخودآگاه به استرس و آسیب روانی شخصیتی است که به طور دامنه‌دار و ادامه‌دار در کودکی تجربه شده تا شخص در بزرگسالی، هویت و شخصیت خودش را دوست نداشته باشد و خود را یا با دیگران مقایسه کند یا اینکه اساسا نقش آنها را بازی کند نه نقش خود را. بقول سیمین بهبهانی زندگی‌اش را دست‌نخورده بگذارد تا مرگ. گاهی هم بخاطر پذیرش نشدن و حمایت نشدن توسط اطرافیان است؛ وقتی تو منو قبول نکنی چطور می‌تونم خودم خودمو قبول کنم. مائده با پیش‌زمینه کودکی پرتنش، پس از اینکه سودای رفتن به سئول را داشت تا شخصیت محبوب خود را ببیند و موفق نمی‌شود و از مرگ آن خواننده باخبر می‌شود، دچار اختلال تجزیه هویت می‌شود. تنها کسی که وضعیت او را درک می‌کند و برخورد همدلانه دارد، پدربزرگ اوست که خود او نیز در جوانی خودش را در قالب هویت جیمز تین؛ هنرپیشه آمریکایی جا می‌زده است. 🎬 در مجموع، فیلم خوبی بود. هر چند نمی‌توان آن را انعکاس کامل واقعیت امروز جامعه ایرانی و آسیب نوجوان امروز تلقی کرد. کارگردان با انتخاب لوکیشن روستا و روستاییان، سعی کرده تقابل ارزشهای نسل جدید با قدیم را نمایان کند و نوجوان علاقمند به کی‌پاپ را در قالب شخصیت مختل روانی نشان دهد که این امر، حساسیت‌هایی را می تواند برانگیزاند و مانع انتقال پیام فیلم شود. 🖊️ عبدالله عمادی معبن #اصالت #ارزشهای_بین‌نسلی #تربیت_اخلاقی @ethicscafe:به کافه اخلاق بپیوندید ☕