eitaa logo
فـدک | مسجدالزهرا(س)کوهپایه
445 دنبال‌کننده
3.5هزار عکس
676 ویدیو
29 فایل
پایگاه حفظ و نشر آثار مسجد الزهرا سلام الله علیها کوهپایه جلسه هفتگی انجمن مهدیه(عج): صبح های جمعه - دعای پرفیض ندبه ارتباط با ادمین کانال @Smrbk77 @sarbk8413 @mhbk13788 پایگاه اطلاع رسانی فدک را در اینستاگرام و ایتا دنبال کنید ...
مشاهده در ایتا
دانلود
می رود از آن سَرِ دنیا خبر می آورد شعر در وصف تو باشد بال در می آورد شعر در وصف تو یعنی اشک ، یعنی اشک ، اشک شاعر این ابیات را با چشم تر می آورد مصرع اول اگر از در بگوید با خودش مصرع دوم سر از دیوار در می آورد پرسشم تلخ است و پاسخ تلخ تر ، این روزگار کِی برای چیدن یاسی تبر می آورد در جواب اینکه در کوچه چه آمد بر سرش فاطمه هربار اما و اگر می آورد چشم بگشا و ببین خیرالنسا با رفتنش چه بلایی بر سر خیرالبشر می آورد دست او بالا نمی آید ، ولی این روزها نام ما را در دعایش بیشتر می آورد 🔸شاعر:
فاطـمیه آمـــد و دلهـــا چو در آتش زدند شعله از کین علی (ع) دُرّ و گهـر آتش زدند داغ بابا بردل زهرا(س) عیان میشد که دید قلب جانسوز از شـــرر بار دگــر آتش زدند خانه وحی خــــدا خیر النســاء دارد به بر ملحدان بر خیمه ی خیر البشــر آتش زدند فاطمیه شد معلق گــــردش گردون سپهـر بانی پیدایش شمس و قمـــــر آتش زدند هر سـخن از انسیـه در پشت در کاری نبود چشمشان را بسته و باگوش کـر آتش زدند چشم زینب درپــی شمشیر بابا چون دوید دست بابا بـسته دید و بر نظــر آتش زدند گل که تاب شعلـه ی آتش ندارد پس چـرا؟ غنچه ی نارسته راخونین جگر در آتش زدند دست حیدر بسته بودازصبرو پیغام نبی(ص) این چنین شد خانه حیـدر اگــر آتش زدند فاخته نالد روز و شب ،ایوای و ایوای از پـدر مادری را در حضـــور دو پســـر آتش زدند 🔸شاعر:
آدم است او یا مَلَک ماهیّتش معلوم نیست گرچه مخلوق است نوع خلقتش معلوم نیست حضرت زهراست خود تفسیری از آیات قدر آن شب قدری که حتی ساعتش معلوم نیست مادرش یا دخترش من هرچه دقت می کنم با رسول الله،زهرا نسبتش معلوم نیست در کسا بی فاطمه غیر از علی و بچه هاش رحمة للعالمین هم ساحتش معلوم نیست بعد ابر نیلی سیلی در این شب ها شده مثل آن ماهی که نصف صورتش معلوم نیست فاطمیه مثل دردی تا ظهور منتقم طول درمان دارد اما مدتش معلوم نیست روضه یعنی داستان مادری در اوج خود چون به کوچه می رسد یک قسمتش معلوم نیست گرچه معلوم است دارد می رود مادر ولی حضرت فِضه دلیل لُکنتش معلوم نیست ضربه وقتی ناگهان شد بی توجه می خورد ضربه وقتی ناگهان شد شدتش معلوم نیست هم که معلوم است او ریحانة الحوراست و هم که وقت خشم سیلی قدرتش معلوم نیست اینکه قبر علت خلقت چرا مخفی شده درمیان اهل معنا علتش معلوم نیست یادم آمد موقع سجده به مُهر کربلا فاطمه در هیچ مهری تربتش معلوم نیست 🔸شاعر:
دنیای بی زهرا شبیه یک سراب است هستی بدون حضرتش نقشی بر آب است اصلاً بدون فاطمه بودن، عذاب است هرکس که بی زهرا شود، در اضطراب است هرکس که شد بی فاطمه تنهاست، تنها سرمایه‌ی هستی فقط زهراست، زهرا زهرا کجا و آن همه آزار، ای وای زهرا کجا و در کجا، دیوار، ای وای انسیه ی احمد کجا و نار، ای وای حورا کجا و ضربه ی مسمار، ای وای بین در و دیوار و آتش بود زهرا با دشمنان هم در کشاکش بود زهرا افسوس مشتی دیو و دد از او گذشتند با ضربه ی مشت و لگد از او گذشتند بر دست او شلاق زد، از او گذشتند فریاد زد: "بابا مدد!" از او گذشتند یک لحظه یاد محسنش افتاد و افتاد یک صیحه از عمق جگر سر داد و افتاد 🔸شاعر :
ای آشنا به درد علی در وطن بمان خانه شود بدون تو بیت الحزن بمان هستی بهار و داخوشی این چمن به توست ای توبهار من مرو از این چمن بمان وقتی که میزنی مژه دلگرم میشوم آرامش علی مرو از پیش من بمان دیدی که من چقدر غریبم؛سپاه من پس لااقل تو حرف جدایی مزن بمان از دست تا نرفته؛تو بگشا دو چشم خویش ترسم ز غصه ی تو بمیرد حسن بمان بایک اشاره باز شود زخم سینه ات آخر چگونه غسل دهم این بدن بمان فکری به حال بی کفنی حسین کن از بهر آن شهید بدون کفن بمان ترسم تنش به هم بخورد زیر نعل ها تاکه ضخیم تر شود آن پیرهن بمان 🔸شاعر:
راه‌بندان پیش آمد،کوچه هم مسدود شد هی قدم‌برداشتند و هی غبار آلود شد آن کسانی که ولایت را پذیرفتند، هم فکرشان غرق خیال آتش نمرود شد یک نفر میگفت : هیزم خشک باشد بهتراست یک نفر بااین کلام ازعمق دل خوشنود شد خانه‌ای که عطر آن مافوقِ مُشک وعود بود سوخت،بوی‌ ناب‌رفت‌و،جاگزینش دود شد میخ داغ و سینه ای گنجینه از اسرار حق فاصله بین در و پهلو کمی محدود شد مادرسادات پشت در ولی ...، بایک لگد... ثلث سادات جهان بااین اثر نابود شد !! شرح کوچه روضه های فاطمیه طالب است تابگویم گوشوار فاطمه مفقود شد !! 🔸شاعر:
مردی یگانه بود و بانویی یگانه آهسته می‌رفتند از خانه شبانه همراه هم بودند مثل دو غریبه پهلو به پهلو، پا به پا، شانه به شانه سر می‌زدند انصار را کوچه به کوچه در می‌زدند انصار را خانه به خانه مظلومشان دیدند، در را وا نکردند وای از زمانه، وای از دست زمانه چهل شب تمام شهر را گشتند با هم اما بدون یار برگشتند خانه وقتی عزادار رسول الله بودند از درب خانه می‌کشید آتش زبانه آتش زدند این لانه را حتی نگفتند این مرغ چندین جوجه دارد بین لانه در باز شد وقتی که زهرا پشت در بود دخت نبی افتاد بین آستانه دستی ورم کرده ست و دستی هم شکسته هم با غلاف تیغ... هم با تازیانه.... حتی نگاهی هم به پهلویش نینداخت محو علی بود عاشقانه، عارفانه دامان در می‌سوخت، اما داشت می‌سوخت... ...در کربلا دامان چندین نازدانه افتاد یک دانه از آن دو گوشواره در کربلا افتاد اما دانه دانه شب‌های جمعه فاطمه بالای گودال با ناله، آنهم ناله‌های مادرانه... ...گوید حسینم کشته شد ای داد بیداد نور دو عینم کشته شد ای داد بیداد 🔸شاعر:
آتشی در خانۀ اهل کسا انداختند ریسمان بر گردن شیر خدا انداختند بدتر از آن ریسمان این بود که ، در پشت در یاس هجده سالۀ او را ز پا انداختند با لگد گیرم چنان انداختندش بر زمین پیش چشم دخترش زینب چرا انداختند فرصتِ آنکه سرش را خم کند پیدا نکرد دست ، سمت صورت او بی هوا انداختند دور از چشم علی فضه بیا امداد کن با لگد هم طفل من را هم مرا انداختند از علی شد هتک حرمت وقت مسجد بردنش از سرش عمّامه از دوشش عبا انداختند دیدنِ این چادر خاکی علی را می کشد روی چادر چند تایی ردِّ پا انداختند آتشی را کز درِ این خانه شعله می کشید بعدها در خیمه های کربلا انداختند دیدهء عباس روی نیزه ها پُر آب شد دختری را بی هوا از ناقه تا انداختند جان فدای آن سری که شامیان با سنگها شرط بستند و ز رویِ نیزه ها انداختند گشت آقایی میان خاکها با گریه گفت : ... خاتمت بردند ، انگشتت کجا انداختند 🔸شاعر:
اصلاً خودَش می خواست اینجا کَم ‌بماند او رفت تاکه هم نماند هم بماند عالِم ترین عَلامه ها گفتند : او رفت تا در غمِ این عالِمه عالَم بماند از بس که عفَّت داشت باید روضه اش هم در چادری از جنس ابریشم بماند (دَر)ها همه یک روضه ی بازند تا باز این زخمِ بازِ شیعه بی مرهم بماند در روضهْ چایِ قند پهلو هم برآن شد تا داغمان در سینه تازه دم بماند! بانو نشد در مهربانی سُست هرگز تا پایه های عَرش هم محکم بماند شُد سیبِ سُرخی صورتَش امّا بَدان را هَم بخشید تا روی زمین آدم بماند آری شکستند و شکستند و شکستند هم حرمتَش را هم دلَش را هم... بماند! 🔸شاعر::
رد خونست که بر پیکر این در مانده مثل زخمی که روی بال کبوتر مانده لرز سختیست که بر زانوی حیدر مانده گرد و خاکست که بر چادر مادر مانده غم عالم به سرم ریخت ،امان از کوچه همه ی بال و پرم ریخت ، امان از کوچه آنقدر سوخته که چادرش از سر افتاد دست بر شانه ی من بود که مادر افتاد بضعه افتاد ، همه جان پیمبر افتاد دردسر بود که در خانه ى ما شر افتاد گره افتاده به این کار،امان از کوچه خم شده حیدر کرار ، امان از کوچه مانده خاکستر در ، روی پر و بال اما مانده در گوش من آن شورش و جنجال اما یاد آن قد خم و آن تن بی حال اما چادری که شده در معرکه پا مال اما بدتر این بود نه با پا ، که با سر افتاد تا به روی کمر مادر من در افتاد مانده نجوای شب و روز منو این کوچه مانده این آه جگر سوز من و این کوچه آتش و دود غم افروز من و این کوچه حسرت مادر دیروز من و این کوچه تکه تکه شده ام ، قحطی مرگست خدا میکشد آه مرا ، کوچه جدا ، مرگ جدا آسیابست که امروز سرش خلوت شد یا تنوری که برایش غم نان حسرت شد گریه در روزن چشمان همه دعوت شد بوی مادر به لباس تن من عادت شد سخت تر میگذرد ثانیه ها بی مادر شده دلگیر همه خانه ى ما بی مادر هیچ داغی بجز این داغ مرا پیر نکرد بين موهای حسن این همه تأثیر نکرد یل خیبر شکنی را نه زمین گیر نکرد گریه چشمان مرا از غم تو سیر نکرد آن سه تا بانی دردند ، امان از کوچه چه جفاها که نکردند ، امان از کوچه 🔸شاعر:
نَیُفتــَــد بـر قــــدِ گـــل آذر ای کاش نگـردد هیـــچ یاسی پـرپـر ای کاش به نفســــه عمر گـــل کوتاه باشــــد نَشیند بر گلـــی خاکستــــر ای کاش چه تشبیهی برایش بهتــــر از گــــل بجای گــــل بگویند مــــادر ای کاش صفــــا مادر ، وفــــا مادر ، شفـــا او نگیــــرد مــــادری دردِســـَر ای کاش پســر طاقــــت نــدارد دیدنــــش را نبینــــد دردِ مادر ، دختــــر ای کاش غمِ بی مادری سخت است وجانکاه نباشــد خانه ای بی مـــادر ای کاش مدینه مادری در شعلـــه ها سوخت نگیرد آتشــــی بر معجــــر ای کاش چـــه گویــم بار شیشه داشت مادر به بیرون باز میشــد آن در ای کاش علــی را دست بستــــه ؛ میکشیدند یکی می بست چشمِ حیدر ای کاش تمــام صحنــــه ها را دیــــد مــــولا فلک سوزد ز داغش یکسـر ای کاش به گودال آمــــد آن جانـیِ بی رحم نمی آورد با خود خنجــــر ای کاش بریدنــد از قفایــش آن ســــری که تماشایش نمیکرد خواهــر ای کاش 🔸شاعر:
وقتی هوای روضه ما باز مادری است حال و هوای گریه ما جور دیگری است وقتی که مادر همه ماست فاطمه حسی که بین ماست، همانا برادری است مداح و روضه خوان و سخنران و چای ریز کارِ تمام ما درِ این خانه نوکری است شاهان روزگار به ما غبطه می خورند این نوکری خودش به خدا عین سروری است این اشک ها نشان دل بی قرار ماست عالم بداند اینکه دل شیعه مادری است زهراست آن که وصف شکوهش نگفتنی است زهراست آنکه شأنِ مقامش پیمبری است زهراست آن که ام ابیهای احمد است زهراست مادر همه ما، چه مادری است زهراست آن که شیعه به او کرده اقتدا از لطف فاطمه است، اگر شیعه حیدری است زهراست آنکه در ره حیدر خمیده شد بگذاشت سر به پای ولایت ... شهیده شد 🔸شاعر:
نقطه ی ثقل عنایات فقط مادر ماست باب احسان و کرامات فقط مادر ماست امة الله ولی سیده ی عالمیان مادر شیعه و سادات فقط مادر ماست همه شب پای ورم دار شهادت بدهد روح طاعات و عبادات فقط مادر ماست وصف آن زینت گوش و سر گردن این بود برتر از هرچه مقامات فقط مادر ماست گر خدا نور سماوات و زمین است به حق جلوه ی کامل مشکات فقط مادر ماست مرد اگر بود به والله که پیغمبر بود وجه رب در همه حالات فقط مادر ماست امتحان گشته ی حق صابره در هرچه بلا منشاء سر موالات فقط مادر ماست کربلا وسعت آن ضربه ی سیلی باشد صاحب کل بلیات فقط مادر ماست خون مسمار نشان سر نیزه دارد قبله ی درد و مصیبات فقط مادر ماست 🔸شاعر:
سلامِ شمس به تصویر روی ماه شما سلامِ نجم به تسبیح سجده گاه شما سلام کوثر بر رود جاری نسلت سلام قدر به تنزیل لا اله شما سلام عرش بر این آستان زهرایی سلام فرش بر آن آسمان جاه شما سلام دریا بر تکیه گاه ساحلتان سلام آینه بر وسعت نگاه شما سلام نور به تفسیر آیه های حجاب که جلوه گر شده از چادر سیاه شما سلام جنت و رضوان به عکس لبخند و سلام آتش دوزخ به دود آه شما سلام شمع به پروانگی ایثار و سلام گل به نم شبنم پگاه شما سلام بر همهٔ فضه ها و سلمان ها که نذر مادریت گشته سر به راه شما سلام شهر مدینه به خانه امنی که پیش چشم علی گشته قتلگاه شما سلام اجر رسالت به هیزم و آتش که بین آن در و دیوار شد پناه شما سلام بر تو امیر مدافع حیدر که دست و سینه و پهلو شده سپاه شما سلام آن که سلامش دگر جواب نداشت بر آن تبسم خون رنگ گاهگاه شما سلام غربت تشییع و دفن و غسل و کفن به اشک حسرت طفلان بی گناه شما 🔸شاعر:
چه ماتمی است که بر جان نشاندنش سخت است خدا کمک کند این روضه خواندنش سخت است کسی که ذوق نشستن کنار حیدر داشت چطور شد که در این خانه ماندنش سخت است؟ ببین چقدر بزرگ است جرمشان، زهرا... دلش شکست، که این دل شکاندنش سخت است اگر که فاطمه این سو گرفته مولا را بگو چهل نفر آن سو، کشاندنش سخت است اگر تکان ندهد روزگار صبرت را غبار چادر مادر تکاندنش سخت است کبوتری که نمیبیند آسمانش را به لانه با پر زخمی رساندنش سخت است نخوانده موی سیاه غزل سپید شده خدا کمک کند این روضه خواندنش سخت است 🔸شاعر:
امشب دلم گرفته از آن گریه می کنم هم ناله با امام زمان گریه می کنم یا رب رسیده شام غریبان یاس و من رنگ غروب فصل خزان گریه می کنم با اشک غسل نیمه شب و گریهٔ کفن با تربتی که مانده نهان گریه می کنم با راز سر گشودهٔ یک جسم پر گریز با طفل آستین به دهان گریه می کنم همراه کوه صبر که امر سکوت کرد  اما گریست مویه کنان گریه می کنم هنگام باز کردن بند کفن چو شمع بر بی کسی مرد جوان گریه می کنم با بغض غرق غربت ایتام فاطمه بر زخم های مادرشان گریه می کنم زهرا میان خانهٔ قبر است یا علی بر مرتضی چو‌ ابر روان گریه می کنم وقتی حسین سر روی زانوی غم گذاشت من یاد رأس روی سنان گریه می کنم 🔸شاعر:
محرم گل گر شوی گلزار غوغا می کند بوی گل را گر بگیرد خار غوغا می کند با نگاهی میشود «سلمان منا اهل بیت» گردش چشم خدا هر بار غوغا میکند مکتب مولاست خورشید بصیرت آفرین رهرو ‌این راه چون عمار غوغا می کند میثم‌تمار در دارالولای فاطمه می شود سر دار و روی دار غوغا می کند در حریم فاطمه از بهر استشفاء خلق فضه جای خود، در و دیوار غوغا می کند لیلة القدر است زهرا و مقام مخفیش گر بیفتد پرده از اسرار غوغا میکند دم اگر «یا حضرت زهراست» بهر باز دم نغمه ی «یا حیدر کرار» غوغا میکند یا علی گویان عالم را معلم فاطمه است با هواداری خود از یار غوغا می کند یک مدینه دشمن و یک خانهٔ آتش زده فاطمه تنها در این پیکار غوغا می کند با تن مجروح هم دست از امامش بر نداشت در هجوم لشکر اغیار غوغا می کند قصه غصب خلافت غصه غصب فدک عاقبت این گفتن بسیار غوغا می کند تربت پنهان و خشم فاطمه از آن دو تن این سند درپیش هر انکار غوغا می کند یا علی و یا علی و یا علی و یا علی یکصد و ده بار این تکرار غوغا می کند شیعه بر پا خیز بهر انتظار منتظر در رکاب حضرتش پیکار غوغا میکند حاج قاسم ها فدای راه مادر کرده ایم شیعه با روحیهٔ ایثار غوغا میکند 🔸شاعر:
الدخیل ای حضرت زهرای اطهر ، الدخیل روح دین و رمز قرآن همسر مرد فضیل زینت بیت پیمبر معنی لفظ وقار گوهر دریای نور ای نوکریت افتخار اختر منظومه عصمت نماد اقتدار محور هفت آسمان محبوبه ی پروردگار صد هزاران حاتم طائی گدای کوی توست علت ایجاد عالم بوی جنت بوی توست مهر مادر با وجودت معنی دیگر گرفت مصحف فرزانه ی ما سوره ی کوثر گرفت ای که یادت شد دوای درد ها یا فاطمه گرمی قلب همه دلسرد ها یا فاطمه مادر ساداتی و صدیقه کبری تویی بانوی کاخ عفاف انسیه ی حورا تویی یک جهان محتاج فرزندان پاک و اطهرت عقل و هوشم عاجز از درک مقام برترت یادگارت یک پسر شیر نر جنگ جمل نام او مولا حسن تفسیر احلی من عسل یادگارت رحمت رب جلیل اسمش حسین ساکن کرب و بلا خون خدا نور دو عین یادگارت نایبت شد ، یار ثارالله شد زینب کبری همان غمخوار ثارالله شد مادر کلثوم و محسن مادر قطب زمان ایها الام الائمه سرور کون و مکان تابش "خورشید" در دلها به فریادم برس بهترین تکیه گهِ مولا به فریادم برس 🔸شاعر: ؟؟؟
باور نمی کنم که تو بی بال و پر شدی خسته شدی شکسته شدی مختصرشدی شرمنده ام بخاطر من زخم خورده ای روزی که در مقابل دشمن سپر شدی افتادی از نفس– نفست بند آمده افتاده ای به بستر ؛غم محتضر شدی هیزم به دست های مدینه که آمدند مجروحِ دودِ آتش و زخمیِ در شدی آتش زبانه می زد و در نیمه باز بود فهمیدم از صدا زدنت بی پسر شدی این شهر چشم دیدن ما را نداشتند ازدست هم محلی خود خونجگر شدی همسایه ها رعایت حالت نمی کنند آری دگر برای همه درد سر شدی 🔸شاعر:
یا فاطمه مرغِ دلم کرده هوایت شوقِ وصالِ قبرِ بی صحن و سرایت وا حسرتا از تو نمانده یک نشانی ای همسرِ مظلومِ خورشید ولایت دل در تنورِ روضه می سوزد ز داغت ماندم علی امشب کجا گیرد عزایت آن جانِ زخمیَش بوَد محتاجِ تسکین با دیده ی خون روضه می خوانَد برایت گشته طبیبِ قلبِ غمگینِ تو بانو! جانش ندارد تابِ آه و ناله هایت دیوارِ بغضِ او فرو ریزد از اینکه از بیت الاحزان می رسد سوزِ صدایت ابری سیه از غم گرفته آسمانش گوید مرو زهرای من جانم فدایت یا فاطمه ای مرهمِ غمهای حیدر ای یک تنه استاده در پای ولایت امشب دعا کن تا بگیرم دامنت را بی بی قسم دادم به جانِ مجتبایت در عشقِ تو میمانم و میمیرم ای گل منظومه ی چشمت مرا شمعِ هدایت با روضه هایت آمدم سامان بگیرم می ریزم این قلبِ خرابم را به پایت عجل وفاتی شد روا مادر ز بسکه کردی تو امشب استغاثه از خدایت 🔸شاعر:
اگر به شکوه، لب خویش وا کند زهرا مدینه را به خدا کربلا کند زهرا... مدینه! با چه امیدی پس از پیمبرِ عشق دل شکستۀ خود را رضا کند زهرا؟ به سوی کلبۀ احزان اگر روان نشود، علاج عقدۀ دل را کجا کند زهرا؟ به احترام حریم ولایت علوی‌ست، که سینه را سپر صد بلا کند زهرا همین که می‌کند آهنگ خطبه در مسجد قیامت از سخنانش به پا کند زهرا مدینه! خاطر همسایه کی خبر دارد؟ که در نماز شب، او را دعا کند زهرا مدینه! باز مکن بال مرغ آمین را اگر که خواهش مرگ از خدا کند زهرا مدینه! با چه زبانی به یاس کوچک خود حکایت دل دردآشنا کند زهرا؟ دعا کنید که یک لحظه هم اگر شده است ز روی لطف نگاهی به ما کند زهرا... 🔸شاعر:
من دردهای بیشمار از ،میخ  ِدر دارم باید که از آغوش طفلم دست بردارم پای  ِبرهنه سیلی از نامردها خوردم ای کاش میگفتم که مردی در سفردارم دنیا و اهلش باشد از آن ِشما، مردم حال  ِتماشا نیست وقتی چشمِ تر دارم من بی پدر دلبسته ی دنیا نخواهم شد اُم ِاَبیـــهایم  بــهشتی زیر سر دارم حالِ پریشان مرا دیـــگر نمیبینید "یکدست بر دیوار "و "دستی بر کمر" دارم وقتی عــلی را در کنار چاه میبینم از نامسلمانییتان خون بر جگر دارم افسوس دیگر اهل بیتم را نخواهم دید هر چند از داغ یتیمانم خبر دارم قبر مرا از مردمان مخفی نگهدارید من در درونم رنجهای بیشتر دارم.....! 🔸شاعر: